The students inside were doing thei

The students inside were doing their morning reading. Pang Qian helped Gu Mingxi take off his raincoat outside the classroom door, then hung it up on the hook on the back of the door. She put her umbrella in the corner, and walked to her seat with Gu Mingxi.

This was the only fixed desk in the fifth grade classroom. Even when seating charts were being rearranged, it wouldn’t change. The desk was against the window, in the last row. Pang Qian’s father, Pang Shuisheng, had custom ordered it from a carpenter.

The desk was as long as all the other desks, but one side was raised higher, the other lower. The higher side was the same height as other desks, but the lower side was more than 20 cm shorter. Also, all the other students sat on benches. Only Gu Mingxi sat on a chair with a back.

The two kids sat down at the desk. Pang Qian helped Gu Mingxi take off his hat and scarf. Then she looked into her backpack to pull out her notebook, not bothering him any longer. Gu Mingxi leaned back in his chair, kicked off his shoes, and rested his feet on the short desk.

He was wearing socks that left the toes open. He grabbed onto his backpack with his left foot. And with his right, he skillfully unzipped the bag, pulling out the textbooks he needed and his pencil box.

The rest of the class didn’t pay any particular attention to him. They continued with their reading and dictation. Teacher Li stood at the lectern, watching over everyone, also not paying much attention to him.

Gu Mingxi’s eyes lowered, he looked calm. Sometimes he would whisper things to Pang Qian.

Pang Qian worked on her assignments as she absently listened to him. Everything seemed as usual.

Except for Gu Mingxi’s narrow shoulders, where a pair of empty sleeves hung in the air.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักศึกษาภายในได้ทำการอ่านตอนเช้า ปางเคียนช่วยกู Mingxi ถอดเสื้อกันฝนของเขาอยู่นอกประตูห้องเรียน จาก นั้นแขวนมันบนตะขอที่ด้านหลังของประตู เธอใส่ร่มของเธอในมุม และเดินไปนั่งกับกู Mingxiโต๊ะถาวรเพียงในห้องเรียนเกรดห้าได้ แม้เมื่อแผนภูมินั่งได้ถูกปรับปรุงใหม่ ไม่เปลี่ยนแปลง โต๊ะทำงานกับหน้าต่าง ในแถวสุดท้ายได้ พ่อปางเคียน ปาง Shuisheng มีเองสั่งจากช่างไม้โต๊ะถูกตราบใดที่ทุกโต๊ะอื่น ๆ แต่ด้านหนึ่งยกสูง ด้านล่าง ด้านที่สูงขึ้นให้สูงเท่าโต๊ะอื่น ๆ แต่ด้านล่าง สั้นกว่า 20 ซม. ยัง เรียนอื่น ๆ นั่งบนม้านั่ง เพียงกู Mingxi นั่งบนเก้าอี้มีพนักสองเด็กนั่งลงที่โต๊ะ ปางเคียนช่วยกู Mingxi ถอดหมวกและผ้าพันคอของเขา แล้ว เธอมองเข้าไปในกระเป๋าเป้ของเธอดึงออกสมุดบันทึก ไม่รบกวนเขาอีกต่อไป Mingxi กูก็เอนหลังเก้าอี้ของเขา เตะรองเท้าของเขา และวางเท้าของเขาบนโต๊ะสั้นเขาก็ใส่ถุงเท้าที่เหลือเปิดนิ้วเท้า เขาคว้าไปสะพาย ด้วยเท้าซ้ายของเขา และกับเขา เขาชำนาญซิป กระเป๋าดึงออกตำราที่เขาต้องการและกล่องดินสอของเขาส่วนเหลือของชั้นไม่สนใจใด ๆ เฉพาะกับเขา พวกเขายังคง มีอ่านและเขียนตามคำบอก ครูหลี่ยืนที่โต๊ะ ชมทุกคน ยัง ไม่สนใจมากกับเขากู Mingxi ตาลดลง เขาดูสงบ บางครั้งเขาจะกระซิบปางเคียนปางเคียนทำงานบนของเธอกำหนดเป็น absently ให้ฟังเขา ทุกอย่างดูเหมือนเป็นปกติเว้นแต่กู Mingxi ไหล่แคบ ที่ว่างเปล่าแขนคู่แขวนในอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนที่อยู่ภายในได้กระทำการอ่านของพวกเขาในตอนเช้า ปาง Qian ช่วย Gu Mingxi ถอดเสื้อกันฝนของเขานอกประตูห้องเรียนแล้วโหนขึ้นบนตะขอที่ด้านหลังของประตู เธอใส่ร่มของเธอในมุมและเดินไปยังที่นั่งของเธอกับ Gu Mingxi.

นี้เป็นเพียงการแก้ไขโต๊ะในห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า แม้ในขณะที่ชาร์ตที่นั่งถูกจัดใหม่ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง โต๊ะอยู่กับหน้าต่างในแถวสุดท้าย พ่อของเควนปางปาง Shuisheng ได้รับคำสั่งที่กำหนดเองได้จากช่างไม้.

โต๊ะก็คือตราบใดที่ทุกโต๊ะทำงานอื่น ๆ แต่อีกด้านหนึ่งถูกยกขึ้นสูงต่ำอื่น ๆ ด้านสูงขึ้นสูงเช่นเดียวกับโต๊ะทำงานอื่น ๆ แต่ด้านล่างได้มากขึ้นกว่า 20 ซม. สั้น นอกจากนี้ทั้งหมดที่นักเรียนคนอื่น ๆ นั่งอยู่บนม้านั่ง เพียง Gu Mingxi นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มีกลับ.

เด็กสองคนนั่งลงที่โต๊ะทำงาน ปาง Qian ช่วย Gu Mingxi ถอดหมวกและผ้าพันคอของเขา จากนั้นเธอมองเข้าไปในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอที่จะดึงออกโน๊ตบุ๊คของเธอไม่ได้รบกวนเขาอีกต่อไป Gu Mingxi เอนหลังลงไปในเก้าอี้ของเขาเตะออกรองเท้าของเขาและที่วางเท้าของเขาบนโต๊ะทำงานสั้น.

เขาสวมถุงเท้าที่เหลือเท้าเปิด เขาคว้าลงบนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาด้วยเท้าซ้ายของเขา และมีสิทธิของเขาเขาชำนาญซิปถุงดึงออกมาจากตำราที่เขาต้องการและกล่องดินสอของเขา.

ส่วนที่เหลือของชั้นไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ กับเขา พวกเขายังคงมีการอ่านและการเขียนตามคำบอกของพวกเขา ครูหลี่ยืนอยู่ที่โต๊ะที่ดูมากกว่าทุกคนที่ยังไม่ได้จ่ายเงินให้ความสนใจมากกับเขา.

ตา Gu Mingxi ของการลดลงของเขามองสงบ บางครั้งเขาจะกระซิบสิ่งที่ปาง Qian.

ปาง Qian ทำงานที่ได้รับมอบหมายเธอขณะที่เธอ์อย่างเลื่อนลอยฟังเขา ทุกอย่างดูเหมือนตามปกติ.

ยกเว้นสำหรับไหล่แคบ Gu Mingxi ของที่คู่ของแขนที่ว่างเปล่าแขวนในอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเรียนภายในมาอ่านตอนเช้าของพวกเขา ปางเฉียนช่วยกู mingxi ถอดเสื้อกันฝนของเขาที่หน้าประตูห้องเรียน แล้วแขวนไว้บนตะขอที่ด้านหลังของประตู เธอเอาร่มของเธอในมุมและเดินมานั่งกับกู mingxi .นี้เป็นเพียงการแก้ไขที่โต๊ะในห้องเรียนเกรด 5 เมื่อแผนภูมิที่นั่งถูกจัดวางใหม่ มันไม่ยอมเปลี่ยน โต๊ะถูกกับหน้าต่างในแถวสุดท้าย เป็นปางเฉียนพ่อ ปาง shuisheng ได้เองสั่งจากช่างไม้โต๊ะคือตราบใดที่ทุก ๆโต๊ะ แต่ข้างหนึ่งถูกยกขึ้นสูง ๆต่ำ ด้านที่สูงกว่าก็สูงพอๆกับโต๊ะอื่น ๆ แต่ด้านล่างตัวเล็กกว่า 20 เซนติเมตร นอกจากนี้ ทุก ๆคนนั่งอยู่บนม้านั่ง แต่กู mingxi นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยหลังเด็กทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะ ปางเฉียนช่วยกู mingxi ถอดเอาหมวกและผ้าพันคอ แล้วเธอดูเป็นกระเป๋าเป้สะพายหลังของเธอเพื่อดึงออกโน้ตบุ๊คของเธอ ไม่กวนใจเขาอีกต่อไป กู mingxi เอนหลังพิงเก้าอี้ของเขาเตะถอดรองเท้า และจับเท้าของเขาบนโต๊ะเตี้ยเขาสวมถุงเท้าที่ออกจากเท้าเปิด เขามาคว้ากระเป๋าเป้ของเขา ด้วยเท้าซ้ายของเขา และขวาของเขา เขาถนัดรูดซิปกระเป๋า ดึงเอาหนังสือที่เขาต้องการ และ กล่องดินสอของเขาส่วนที่เหลือของชั้นไม่ได้ให้ความสนใจใด ๆ โดยเฉพาะกับเขา พวกเขายังคงมีการอ่านและเขียนตามคำบอก ครูลี่ยืนอยู่ที่แท่นวาง เฝ้ามองทุกคน ก็ไม่ได้สนใจเขากู mingxi ตาลดลง เขาดูสงบนิ่ง บางครั้งเขาจะกระซิบสิ่งที่ปางเฉียนปาง Qian ทำงานการบ้านของเธอขณะที่เธอเผลอฟังเขา ทุกอย่างดูเป็นปกติยกเว้นกู mingxi ไหล่แคบที่คู่ของแขนที่ว่างเปล่าที่แขวนในอากาศ