Part 3[edit]After finishing Shiroya

Part 3[edit]
After finishing Shiroyasha's Game, they walked for thirty minutes past the water fountain plaza and arrived before the gate to the [No Name]'s residential area. Something that looked like the vestiges of a hoisted banner could be seen.

"This is our Community. However, we still have to walk further from the entrance to reach the base, so please pardon that. There are still traces of the battle around here........."

"Traces of the battle? The one with that Demon Lord who's naming is so wonderful?"

"Y, yes."

"Just fine. Maybe I'll take a look at the leftover scars of Little Garden's worst disaster."

It seemed that Asuka was upset because of the incident not too long ago. For the girl who was very prideful, she couldn't swallow the reality of having herself looked down upon and compared to a bug.

Kuro Usagi opened the gate hesitantly. In so doing, a dry wind blew towards them.

The three shielded their faces from the sand clouds. One side of the ruins of a building came into sight.

"This is.........!?"

Asuka and Yō gasped upon seeing the scars engraved into the townscape and Izayoi narrowed his eyes.

Izayoi approached the wooden town and took a piece of the surrounding wreckage into his hand.

Gripping it a little, the wood gave out a dry sound and crumbled.

".........Oi, Kuro Usagi. The Gift Game with the Demon Lord --- how many hundreds of years ago was it?"

"It was a mere three years ago."

"Hah, that's interesting. No, it's seriously interesting. This townscape was weathered down in three years?"

Yes, their [No Name] Community was --- it was almost as if it had deteriorated and crumbled away over the course of hundreds of years.

The white avenue that should have been maintained was buried in sand and the wooden houses were decaying and falling apart. The iron bars and wires that were used at key points had been eaten away by rust and warped, and the roadside trees were neglected and withered to a pale white like stone monuments. The three gasped as they walked through the town whose condition made it unthinkable that people used to live here and it used to be bustling.

"I'm going to state it. No matter what destruction method was used, this kind of destruction is impossible. Other than naturally over a large period of time, the way this wood has deteriorated is unthinkable."

As Izayoi concluded the impossibility, he felt pleasant cold sweat.

Asuka and Yō also looked at the dilapidated house and expressed complex impressions.

"A tea set is still out on the veranda's table. It's like the people living here just disappeared instantly."

".........There's absolutely no presence of living creatures. To think that even beasts wouldn't come to a human residence that's not being maintained."

Their thoughts were voiced far heavier than Izayoi's.

Kuro Usagi averted her eyes from the dilapidated house and continued down the deteriorated avenue.

".........The Demon Lord's Game was that much of an otherworldly battle. Them not taking away this land was a display of their power as a Demon Lord and a warning. They playfully challenge humans that have strength and crush them such that they cannot oppose them a second time. The few comrades left had their hearts broken.........and left the Community and Little Garden."

This was the reason one prepared a large Game Board like Shiroyasha's when doing a large-scale Gift Game.

If a powerful Community and a Demon Lord fought, ugly scars would be left behind. The Demon Lords enjoyed that. Kuro Usagi continued through weathered down with eyes that showed she was sealing her emotions. Asuka and Yō also continued along with complex expressions.

But only Izayoi's eyes were fiery, and he smiled fearlessly while muttering.

"Demon Lord --- huh. That's good, good, really good, yeah. This seems more interesting than I imagined.........!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนที่ 3 [แก้ไข]หลังจากเสร็จสิ้นเกมของ Shiroyasha พวกเขาเดิน 30 นาทีที่ผ่านมาน้ำน้ำพุพลาซ่า และถึงก่อนประตู [ไม่มีชื่อ] ของที่พักอาศัย สามารถเห็นสิ่งที่ดูเหมือน vestiges ของแบนเนอร์ hoisted"นี่คือชุมชนของเรา อย่างไรก็ตาม เรายังคงต้องเดินทางเข้าไปถึงฐาน ดังนั้น กรุณาโทษหวที่ มียังคงร่องรอยของการต่อสู้รอบที่นี่...""ร่องรอยของการต่อสู้ เดียวกับที่ปีศาจพระเจ้าที่มีชื่อคือยอดเยี่ยมดังนั้น"Y ใช่""ท่องเที่ยว บางทีผมจะดูที่รอยแผลเป็นที่เหลือของความเลวร้ายที่สุดของสวนเล็ก ๆ "ดูเหมือนว่า อาสึกะไม่พอใจเนื่องจากเหตุการณ์ไม่นานที่ผ่านมา สำหรับสาวที่มากด้วย เธอไม่สามารถกลืนความเป็นจริงของตัวเองมองลง และเมื่อเปรียบเทียบกับบกพร่องซางิบอร์กเปิดประตู hesitantly ทำ ลมแห้งได้พัดต่อพวกเขา3 การป้องกันใบหน้าจากเมฆทราย ด้านหนึ่งของซากปรักหักพังของอาคารมาเป็นสายตา"นี้... ? "อาสึกะและ Yō gasped เมื่อเห็นรอยแผลเป็นที่ฝังใน townscape และ Izayoi จำกัดตาIzayoi เมืองไม้ประดับ และเอาชิ้นส่วนของปรักหักพังบริเวณเป็นมือของเขาความน้อย ไม้ให้แห้งได้ขยี้ และเสียง"......... อ้อย ซางิบอร์ก เกมของขวัญกับปีศาจพระเจ้า---จำนวนหลายร้อยปีที่ผ่านมา""ก็มีเพียงสามปีที่ผ่านมา""Hah, that's interesting. No, it's seriously interesting. This townscape was weathered down in three years?"Yes, their [No Name] Community was --- it was almost as if it had deteriorated and crumbled away over the course of hundreds of years.The white avenue that should have been maintained was buried in sand and the wooden houses were decaying and falling apart. The iron bars and wires that were used at key points had been eaten away by rust and warped, and the roadside trees were neglected and withered to a pale white like stone monuments. The three gasped as they walked through the town whose condition made it unthinkable that people used to live here and it used to be bustling."I'm going to state it. No matter what destruction method was used, this kind of destruction is impossible. Other than naturally over a large period of time, the way this wood has deteriorated is unthinkable."As Izayoi concluded the impossibility, he felt pleasant cold sweat.Asuka and Yō also looked at the dilapidated house and expressed complex impressions."A tea set is still out on the veranda's table. It's like the people living here just disappeared instantly."".........There's absolutely no presence of living creatures. To think that even beasts wouldn't come to a human residence that's not being maintained."Their thoughts were voiced far heavier than Izayoi's.Kuro Usagi averted her eyes from the dilapidated house and continued down the deteriorated avenue.".........The Demon Lord's Game was that much of an otherworldly battle. Them not taking away this land was a display of their power as a Demon Lord and a warning. They playfully challenge humans that have strength and crush them such that they cannot oppose them a second time. The few comrades left had their hearts broken.........and left the Community and Little Garden."This was the reason one prepared a large Game Board like Shiroyasha's when doing a large-scale Gift Game.If a powerful Community and a Demon Lord fought, ugly scars would be left behind. The Demon Lords enjoyed that. Kuro Usagi continued through weathered down with eyes that showed she was sealing her emotions. Asuka and Yō also continued along with complex expressions.But only Izayoi's eyes were fiery, and he smiled fearlessly while muttering."Demon Lord --- huh. That's good, good, really good, yeah. This seems more interesting than I imagined.........!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 3 [แก้ไข]
หลังจากจบเกม Shiroyasha ของพวกเขาเดินสำหรับสามสิบนาทีที่ผ่านมาลานน้ำพุและก่อนที่จะมาถึงประตูที่ [ไม่มีชื่อ] ของพื้นที่ที่อยู่อาศัย บางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนร่องรอยของแบนเนอร์ยกอาจจะเห็น. "นี่คือชุมชนของเรา. อย่างไรก็ตามเรายังคงต้องเดินต่อไปจากทางเข้าที่จะไปถึงฐานดังนั้นโปรดให้อภัยนั้น. ยังคงมีร่องรอยของการต่อสู้รอบที่นี่ ......... " "ร่องรอยของการต่อสู้หรือไม่เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าว่าการตั้งชื่อที่เป็นปีศาจเป็นที่ยอดเยี่ยมเพื่อ?" "Y ใช่." "เพียงแค่ปรับ. บางทีฉันอาจจะดูที่รอยแผลเป็นที่เหลือ ของภัยพิบัติที่เลวร้ายที่สุดสวนเล็ก ๆ น้อย ๆ . " ดูเหมือนว่าอะซึกะรู้สึกเสียใจเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นานที่ผ่านมา สำหรับหญิงสาวที่เป็นทรมากเธอไม่สามารถกลืนความเป็นจริงของการมีตัวเองมองลงมาและเมื่อเทียบกับข้อผิดพลาด. Kuro ยูซากิเปิดประตูลังเล ดังนั้นในการทำแห้งลมพัดต่อพวกเขา. สามป้องกันใบหน้าของพวกเขาจากเมฆทราย ด้านหนึ่งของซากปรักหักพังของอาคารที่เดินเข้ามาเห็น. "นี่คือ ......... ?" อะซึกะและYōอ้าปากค้างเมื่อเห็นรอยแผลเป็นแกะสลักลงไปในภูมิทัศน์และ Izayoi หรี่ตาของเขา. Izayoi เข้าหาไม้เมือง และเอาชิ้นส่วนของซากปรักหักพังโดยรอบไว้ในมือของเขา. จับมันน้อยไม้ให้ออกเสียงแห้งและร่วง. "......... เฮ้ย, Kuro Usagi เกมของขวัญกับพระเจ้าปีศาจ. - - วิธีการหลายร้อยปีที่ผ่านมามันเป็น "? "มันเป็นเพียงสามปีที่ผ่านมา." "ฮะที่น่าสนใจไม่มีก็น่าสนใจอย่างจริงจังภูมิทัศน์นี้ได้รับการตากแดดตากฝนลงในปีที่สาม".. ใช่พวกเขา [ไม่มีชื่อ ] ชุมชนเป็น --- มันก็เกือบจะเป็นถ้ามันทรุดโทรมและร่วงไปในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา. ถนนสีขาวที่ควรจะได้รับการรักษาอย่างถูกฝังอยู่ในทรายและบ้านไม้ที่ถูกสลายและล้มกัน ลูกกรงเหล็กและสายไฟที่ใช้จุดสำคัญที่ได้รับการกินไปด้วยสนิมและโค้งงอและต้นไม้ริมถนนที่ถูกทอดทิ้งและเหี่ยวจะขาวซีดเหมือนอนุสาวรีย์หิน สามอ้าปากค้างขณะที่พวกเขาเดินผ่านเมืองที่มีสภาพที่ทำให้มันคิดไม่ถึงว่าคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ที่นี่และเคยเป็นที่คึกคัก. "ฉันจะให้รัฐมัน. ไม่ว่าวิธีการทำลายที่ใช้ชนิดของการทำลายนี้เป็นไปไม่ได้ . นอกเหนือจากธรรมชาติในช่วงระยะเวลามากเวลาวิธีไม้นี้ได้เสื่อมโทรมจะคิดไม่ถึง. " ในฐานะที่เป็น Izayoi สรุปเป็นไปไม่ได้ที่เขารู้สึกว่าเหงื่อเย็นที่น่าพอใจ. อะซึกะและYōยังมองที่บ้านทรุดโทรมและแสดงการแสดงผลที่ซับซ้อน. "ชา ชุดยังคงออกระเบียงของตาราง. มันเหมือนคนที่อาศัยอยู่ที่นี่เพียงแค่หายไปทันที. " "......... มีการแสดงตนอย่างไม่มีของสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่. ในการคิดว่าแม้สัตว์จะไม่มาถึงมนุษย์ ที่อยู่อาศัยที่ไม่ได้ถูกเก็บรักษา. " ความคิดของพวกเขาถูกเปล่งออกมาไกลหนักกว่าของ Izayoi. Kuro ยูซากิหันดวงตาของเธอออกจากบ้านทรุดโทรมและยังคงลงถนนเสื่อมโทรม. "......... เกมพระเจ้าปีศาจเป็นที่มากของ การต่อสู้อยู่อย่าง. พวกเขาไม่ได้รับการออกไปดินแดนแห่งนี้เป็นจอแสดงผลของการใช้พลังงานของพวกเขาเป็นพระเจ้าปีศาจและคำเตือน พวกเขาอย่างสนุกสนานท้าทายมนุษย์ที่มีความแข็งแรงและความสนใจพวกเขาเช่นที่พวกเขาไม่สามารถต่อต้านพวกเขาเป็นครั้งที่สอง เพื่อนสนิทไม่กี่ซ้ายมีหัวใจของพวกเขาเสีย ......... และทิ้งชุมชนและลิตเติ้ลการ์เด้น. " นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่เตรียมเกมกระดานขนาดใหญ่เช่น Shiroyasha เมื่อทำขนาดใหญ่เกมของขวัญ. ถ้ามีประสิทธิภาพ ชุมชนและพระเจ้าปีศาจต่อสู้แผลเป็นที่น่าเกลียดจะถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง. ปีศาจลอร์ดมีความสุขที่. Kuro ยูซากิอย่างต่อเนื่องผ่านการตากแดดตากฝนลงกับตาที่แสดงให้เห็นเธอถูกปิดผนึกความรู้สึกของเธอ. อะซึกะและYōยังคงดำเนินต่อไปพร้อมกับการแสดงออกที่ซับซ้อน. แต่ตา Izayoi ของ เป็นคะนองและเขายิ้มไม่เกรงกลัวในขณะที่พึมพำ. "ลอร์ดปีศาจ --- ฮะ นั่นเป็นสิ่งที่ดีดีดีจริงๆใช่ นี้ดูเหมือนว่าน่าสนใจมากขึ้นกว่าที่ฉันคิด ......... ! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 3 [ แก้ไข ]
หลังจากจบ shiroyasha เกม พวกเขาเดิน 30 นาที ผ่านน้ำพุพลาซ่า และมาถึงหน้าประตูให้ [ ชื่อ ] ของพื้นที่อยู่อาศัย บางสิ่งที่ดูร่องรอยของยกแบนเนอร์อาจจะเห็น

" นี่คือชุมชนของเรา อย่างไรก็ตาม เรายังต้องเดินจากทางเข้าไปถึงฐาน ดังนั้นขออภัยที่ยังคงมีร่องรอยของการต่อสู้ที่นี่ . . . "

" ร่องรอยของการต่อสู้ ? หนึ่งกับปีศาจที่ชื่อมันวิเศษมาก " ?

" ค่ะ "

" แล้ว บางทีฉันอาจจะดูเหลือแผลเป็นของภัยพิบัติที่เลวร้ายที่สุดสวนน้อย "

ดูเหมือน กะ อารมณ์เสีย เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ สำหรับผู้หญิงที่หยิ่งมาก ,เธอไม่สามารถกลืนความเป็นจริงของการมีตัวเองดูถูก และเมื่อเทียบกับแมลง .

คุโระ อุซางิเปิดประตูรั้วอย่างลังเล . ดังนั้นในการทำลมแห้งเป่าต่อพวกเขา .

สามปกป้องใบหน้าจากทรายเมฆ ด้านหนึ่งของซากปรักหักพังของอาคารเข้ามาเห็น

" นี่ . . . ! "

?อาสึกะและ Y โฮอ้าปากค้างเมื่อเห็นรอยสลักในภูมิทัศน์เมือง และ ซาโย คอดตา

ซาโย เข้าหาไม้เมือง และเอาชิ้นส่วนของรอบซากปรักหักพังในมือของเขา

จับมันน้อย ไม้ให้ออกเสียงแห้งและ crumbled .

" . . . เฮ้ย คุโระ อุซางิ เกมของขวัญกับปีศาจ --- กี่ร้อยปีมาแล้ว ?

" มันเป็นเพียงสามปีที่ผ่านมา "

" ฮึ น่าสนใจดี ไม่ มันน่าสนใจจริงๆ ภูมิทัศน์เมืองนี้ผุลงไปใน 3 ปี ?

ใช่ พวกเขา [ ชื่อ ] ชุมชน --- มันเกือบจะเป็นถ้ามันเสื่อมโทรมและ crumbled ห่างมากกว่าหลักสูตรของหลายปี