DNA barcoding was proposed as a sol

DNA barcoding was proposed as a solution to the limitations
of traditional taxonomy (Hebert et al. 2003). Its
principal aim is to assign unknown specimens to known
species, based on a short DNA fragment. It also has been
used to identify cryptic species (Witt et al. 2006; Sheffield
et al. 2009), which then can be characterized morphologically,
ecologically, and behaviorally (Hajibabaei et al.
2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โค้ดีเอ็นเอถูกนำเสนอเป็นการแก้ไขข้อจำกัด
ของระบบแบบดั้งเดิม (Hebert et al. 2003) ของ
จุดมุ่งหมายหลักคือการ กำหนดไว้เป็นตัวอย่างที่ไม่รู้จักให้รู้จัก
พันธุ์ ขึ้นอยู่กับ DNA ส่วนสั้น ๆ นอกจากนี้ยังได้รับ
ใช้ระบุชนิดระทม (วิตร้อยเอ็ด al. 2006 เชฟฟิลด์
et al. 2009), สามารถเป็นลักษณะใดนั้น morphologically,
นิเวศวิทยา และ behaviorally (Hajibabaei et al.
2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีเอ็นเอบาร์โค้ดได้รับการเสนอให้เป็นวิธีการแก้ปัญหาข้อ จำกัด
ของอนุกรมวิธานแบบดั้งเดิม (เบิร์ตอัล. 2003) มัน
มีจุดมุ่งหมายหลักคือการกำหนดชิ้นงานที่เป็นที่รู้จักกันไม่รู้จักกับ
สายพันธุ์ที่อยู่บนพื้นฐานของชิ้นดีเอ็นเอสั้น นอกจากนี้ยังได้รับการ
ใช้ในการระบุสายพันธุ์ที่คลุมเครือ (วิตต์เอตแอล 2006. เชฟฟิลด์
. et al, 2009) ซึ่งจากนั้นจะสามารถลักษณะสัณฐานวิทยา,
นิเวศวิทยาและพฤติกรรม (Hajibabaei et al,
2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีเอ็นเอ barcoding ได้เสนอเป็นโซลูชั่นจำกัด
อนุกรมวิธานแบบดั้งเดิม ( Hebert et al . 2003 ) เป้าหมายหลักคือเพื่อให้ตัวอย่างที่ไม่รู้จัก

รู้จักชนิด ขึ้นอยู่กับชิ้นส่วนดีเอ็นเอสั้น ๆ มันยังถูกใช้เพื่อระบุชนิดคลุมเครือ
( Witt et al . 2006 ; Sheffield
et al . 2009 ) ซึ่งก็สามารถโดดเด่นจาก
, นิเวศวิทยาและพฤติกรรม ( hajibabaei et al .
2007 )