To quantify the protein content of

To quantify the protein content of food products, the most
commonly used chemical based methods are the Kjeldahl or the
Dumas methods (Moore et al., 2010). Although the Kjeldahl is a
highly precise reference method first introduced in the 1880s, it is
a time-consuming process that requires trained technical staff,
uses hazardous chemicals at high temperatures, and measures
total nitrogen instead of protein directly (O’Sullivan et al., 1999;
Amamcharla and Metzger, 2010; Moore et al., 2010; Moser and
Herman, 2011). The alternative is the Dumas method, which uses
combustion to determine protein content via total nitrogen values
in a gas and has been used to determine protein levels of beef and
other meat sources (King-Brink and Sebranek, 1993; O’Sullivan
et al., 1999; Jung et al., 2003; Amamcharla and Metzger, 2010;
Moore et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกำหนดปริมาณของผลิตภัณฑ์อาหาร โปรตีนมากที่สุดวิธีตามสารเคมีที่ใช้กันทั่วไปคือ Kjeldahl การหรือวิธีดูมาส (มัวร์ et al., 2010) แม้ว่า Kjeldahl การจะเป็นมันเป็นวิธีอ้างอิงที่แม่นยำสูงก่อน นำมาใช้ในปัจจุบันกระบวนการใช้เวลาที่ต้องการฝึกอบรมพนักงานด้านเทคนิคใช้สารเคมีอันตรายที่อุณหภูมิสูง และมาตรการไนโตรเจนแทนโปรตีนโดยตรง (โรงง et al., 1999Amamcharla และ Metzger, 2010 มัวร์ et al., 2010 โม และเฮอร์แมน 2011) วิธีดูมาส ซึ่งใช้เป็นทางเลือกเผาไหม้การตรวจสอบโปรตีนผ่านค่าไนโตรเจนรวมในแบบแก๊ส และถูกใช้เพื่อกำหนดระดับโปรตีนของเนื้อ และแหล่งอื่น ๆ เนื้อ (ปรนนิบัติกษัตริย์และ Sebranek, 1993 โรงงร้อยเอ็ด al., 1999 จุงและ al., 2003 Amamcharla และ Metzger, 2010มัวร์ et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณโปรตีนของผลิตภัณฑ์อาหารมากที่สุด
ที่ใช้กันทั่วไปตามวิธีการทางเคมีเป็น Kjeldahl หรือ
วิธีมัส (มัวร์ et al., 2010) แม้ว่า Kjeldahl เป็น
วิธีการอ้างอิงแม่นยำสูงครั้งแรกในปี 1880 มันเป็น
กระบวนการที่ใช้เวลาที่ต้องใช้เจ้าหน้าที่ทางเทคนิคที่ผ่านการฝึกอบรม
การใช้สารเคมีอันตรายที่อุณหภูมิสูงและมาตรการ
ไนโตรเจนทั้งหมดแทนของโปรตีนโดยตรง (ซัลลิแวนและคณะ 1999;
Amamcharla และเมทซ์ 2010; มัวร์และคณะ, 2010;. โมเซอร์และ
เฮอร์แมน, 2011) ทางเลือกที่เป็นวิธีที่มัสซึ่งใช้
การเผาไหม้เพื่อตรวจสอบปริมาณโปรตีนผ่านทางค่าไนโตรเจนทั้งหมด
ในก๊าซและได้รับการใช้ในการกำหนดระดับโปรตีนของเนื้อและ
แหล่งที่มาของเนื้อสัตว์อื่น ๆ (คิงขอบและ Sebranek 1993; ซัลลิแวน
และคณะ 1999; Jung et al, 2003;. Amamcharla และเมทซ์ 2010;
. มัวร์และคณะ, 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อหาปริมาณโปรตีนในผลิตภัณฑ์อาหารส่วนใหญ่ที่ใช้กันทั่วไปโดยวิธีเคมี
0
ดูมาเป็นหรือวิธีการ ( Moore et al . , 2010 ) ถึงแม้ว่าจะเป็น 0
ความแม่นยำสูงอ้างอิงวิธีการครั้งแรกในคริสต์ทศวรรษ 1860 เป็นกระบวนการที่ต้องใช้เวลานาน

ฝึกเจ้าหน้าที่เทคนิค การใช้สารเคมีอันตรายที่อุณหภูมิสูง และมาตรการ
ไนโตรเจนแทนโปรตีนได้โดยตรง ( o'sullivan et al . , 1999 ;
amamcharla เม็ตสเกอร์และ , 2010 ; Moore et al . , 2010 ; โมเซอร์และ
เฮอร์แมน , 2011 ) ทางเลือกที่เป็นวิธีการของซึ่งใช้
การเผาไหม้เพื่อตรวจสอบปริมาณโปรตีนรวมในค่าผ่าน
ไนโตรเจนก๊าซ และมีการใช้เพื่อตรวจสอบระดับโปรตีนในเนื้อวัว และเนื้อสัตว์อื่น ๆ ( ปาก
แหล่งกษัตริย์ และ sebranek , 1993 ; o'sullivan
et al . ,2542 ; จอง et al . , 2003 ; และ amamcharla เม็ตสเกอร์ , 2010 ;
Moore et al . , 2010 )