Initially, hipsters were usually mi

Initially, hipsters were usually middle-class white youths seeking to emulate the lifestyle of the largely black jazz musicians they followed. In The Jazz Scene (1959), author Eric Hobsbawm (originally writing under the pen name Francis Newton) described hipster language—i.e., "jive-talk or hipster-talk"—as "an argot or cant designed to set the group apart from outsiders". This group crucially includes white jazz musicians such as Benny Goodman, Al Cohn, Gerry Mulligan, Stan Getz, Mezz Mezzrow, Barney Kessel, Doc Pomus, Bing Crosby, Frank Sinatra, Chet Baker, Gene Krupa who ought to be counted as some of the true original hipsters as they were instrumental in turning the white world onto jazz and its underground culture in the 1930s and 1940s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่มแรก กี๊กถูกเยาวชนสีขาวชั้นกลางมักจะพยายามเลียนแบบวิถีชีวิตของนักดนตรีแจ๊สสีดำส่วนใหญ่ที่พวกเขาตามหา ในแจ๊สฉาก (1959), ผู้เขียน Eric Hobsbawm (เดิมเขียนใต้ชื่อปากกาฟรานซิสนิวตัน) อธิบายฮิปสเตอร์ language—i.e. "jive-สนทนา หรือพูด คุยแบบฮิปสเตอร์" — เป็น "argot หรือลาดเทเพื่อตั้งกลุ่มนอกเหนือจากบุคคลภายนอก" กลุ่มนี้ยังมีนักดนตรีแจ๊สขาว Benny Goodman อัล Cohn, Gerry มัลลิแกน สแตนเก็ตส์ Mezz Mezzrow, Kessel บาร์นีย์ Doc Pomus ครอ สบี้ Bing แฟรงก์ซินาตรา เชษฐ์ Baker ครู ปายีนที่ควรจะนับเป็นของเหล่าฮิปสเตอร์เดิมจริงเนื่องจากเป็นเครื่องมือในการเปิดโลกสู่แจ๊สและวัฒนธรรมใต้ดินขาวในช่วงทศวรรษ 1930 และปี 1940

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขั้นต้น hipsters ก็มักจะเป็นชนชั้นกลางเยาวชนสีขาวที่กำลังมองหาที่จะเลียนแบบการดำเนินชีวิตของนักดนตรีแจ๊สสีดำส่วนใหญ่ที่พวกเขาปฏิบัติตาม ในฉากแจ๊ส (1959) เขียน Eric Hobsbawm ( แต่เดิมเขียนภายใต้ชื่อปากกาฟรานซิสนิวตัน) อธิบายภาษาเช่น hipster "Jive พูดคุยหรือพูดคุย hipster" -as "ซึ่งเป็น argot หรือลาดเทออกแบบมาเพื่อตั้งกลุ่มนอกเหนือจาก คนนอก " กลุ่มนี้อย่างมากรวมถึงนักดนตรีแจ๊สสีขาวเช่นเบนนี่กู๊ดแมน, อัล Cohn เจอร์รี่มัลลิแกนสแตนเก็ตซ์ Mezz Mezzrow บาร์นีย์เคสเซลหมอ Pomus, Bing Crosby, Frank Sinatra, Chet Baker ยีน Krupa ที่ควรจะถูกนับเป็นบางส่วนของ hipsters ต้นฉบับจริงที่พวกเขาเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนโลกสีขาวลงบนแจ๊สและวัฒนธรรมใต้ดินใน 1930s และ 1940s

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนแรกดูเหมือนปกติชนชั้นกลางสีขาวเยาวชนแสวงหาที่จะเลียนแบบวิถีชีวิตของนักดนตรีแจ๊สส่วนใหญ่สีดำที่พวกเขานับถือ ในแจ๊สฉาก ( 1959 ) , ผู้เขียน Eric ฮ็อบส์บอว์ม ( เดิมเขียนภายใต้นามปากกา ฟรานซิส นิวตัน ) อธิบาย language-i.e. hipster " Jive พูดคุยหรือ hipster พูด " เป็น " argot หรือลาดเทออกแบบมาเพื่อตั้งกลุ่มกันจากคนนอก " กลุ่มนี้ส่วนใหญ่ประกอบด้วยนักดนตรีแจ๊สสีขาว เช่น เบนนี่ กู๊ดแมน อัลโคห์น เจอร์รี่ มัลลิแกน สแตน เกตซ์ , mezz mezzrow บาร์นี่เคสเซล หมอ Pomus บิง ครอสบี้ แฟรงค์ ซินาตรา , เชตเบเกอร์ จีน ครูปา ซึ่งควรจะนับเป็นบางส่วนของแท้ Original เดิ้นเป็นเครื่องมือในการเปลี่ยนโลกสีขาวบนแจ๊ส และการวัฒนธรรมใต้ดินในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940