The basilica, which has mono-direct

The basilica, which has mono-directional space, and
the central-type church, which has omnidirectional space,
represent alternating traditions in Western church plans.
But another tradition has accommodated churches which
are both-and, in answer to spatial, structural, programmatic,
and symbolic needs. The Mannerist elliptical plan of the
sixteenth century is both central and directional. Its culrnination
is Bernini's Sant' Andrea a1 Quirinale (24), whose
main directional axis contradictorily spans the short axis.
Nikolaus Pevsner has shown how pilasters rather than open
chapels bisect both ends crf the tiansverse axis of the iide
walls, thereby reinforcing the short axis toward the altar.
Borromini's chapel in the Propaganda Fide (25) is a directional
hall in plan, but its alternating bays counteract this
effect: a large bay dominates the small end; a small bay
bisects the center of the long wall. The rounded corners, as
well, begin to imply a continuity of enclosure and a centraltype
plan. (These characteristics occur in the courtyard of
San Carlo alle battro Fontane too.) And the diagonal
gridlike ribs in the ceiling indicate a multidirectional structure
as much like a dome as a vault. Hagia Sophia in
Istanbul is equivocal in a similar way. Its central dome on
the square bay with pendentives implies a central type
church, but its two apses with half-domes begin to set up a
longitudinal axis in the tradition of the directional basilica.
The horseshoe plan of the Baroque and neo-Baroque opera
house focuses on the stage and the center of the auditorium.
The central focus of the elliptical plan is usually reflected in
the ornamental ceiling pattern and the enormous central
chandelier; the focus toward the stage in the directional
distortion of the ellipse and partitions between the surrounding
boxes as well as in the interruption of the stage
itself, of course, and the seating in the pit. This reflects
the dual focus in the program of the gala theatre: the
performance and the audience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โบสถ์ ซึ่งมีพื้นที่ขาวดำทิศ และโบสถ์กลางชนิด มีพื้นที่รอบทิศทางแสดงถึงประเพณีสลับในคริสตจักรแผนตะวันตกแต่ประเพณีอื่นได้อาศัย churches ซึ่งมีทั้ง- และ คำตอบถึงปริภูมิ โครงสร้าง ด้าน โปรแกรมและความต้องการสัญลักษณ์ แผนรี Mannerist ของเซ็นจูรี่ sixteenth อยู่กลาง และทิศทาง Culrnination ของเป็นของโรงแรมเบอรินีลีโอ ' ควิ Andrea a1 (24), มีทิศทางแกนหลัก contradictorily ขยายแกนสั้นนิโคลัสได้แสดงให้เห็นว่า pilasters แทนที่เปิดchapels bisect crf ทั้งปลายแกน tiansverse ของ iideผนัง จึงเสริมแกนสั้นไปยังแท่นบูชาทิศเป็นโบสถ์ของบอร์ใน Fide โฆษณาชวนเชื่อ (25)หอในแผน แต่อ่าวสลับถอนนี้ลักษณะพิเศษ: เป็นอ่าวขนาดใหญ่กุมอำนาจสิ้นเล็ก เป็นอ่าวเล็ก ๆร้านของกำแพงยาว มุม การปัดเศษเป็นเริ่มบ่งบอกถึงความต่อเนื่องของตู้และ centraltype ดีวางแผนการ (ลักษณะเหล่านี้เกิดขึ้นในสวนของSan Carlo battro เว Fontane เกินไป) ทแยงมุมและgridlike ซี่โครงในเพดานบ่งชี้โครงสร้าง multidirectionalมากเช่นโดมเป็นเพดาน ฮาเยียโซเฟียในอิสตันบูลเป็น equivocal ในลักษณะคล้ายกัน โดมของกลางบนชนิดกลางหมายถึงอ่าวขนาดกับ pendentivesคริสตจักร แต่ของ apses สองกับ domes ครึ่งเริ่มต้นการตั้งค่าการแกนระยะยาวในประเพณีของโบสถ์ทิศทางแผนฮอร์สชูบาร็อคและนีโอบาร็อคโอเปร่าบ้านเน้นบนเวทีและศูนย์กลางของห้องประชุมโฟกัสกลางแผนรีมักจะสะท้อนออกมาในลวดลายประดับเพดานและกลางขนาดใหญ่โคมระย้า โฟกัสไปยังขั้นตอนในทิศความผิดเพี้ยนของวงรีและพาร์ติชันระหว่างการล้อมรอบกล่องเช่นในระยะการขัดจังหวะตัวเอง หลักสูตร และที่นั่งในหลุม นี้สะท้อนให้เห็นถึงโฟกัสที่สองในโครงการของโรงละครงาน: การประสิทธิภาพการทำงานและผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มหาวิหารซึ่งมีพื้นที่โมโนทิศทางและโบสถ์กลางชนิดซึ่งมีพื้นที่รอบทิศทาง, ตัวแทนประเพณีสลับในแผนของโบสถ์เวสเทิร์. แต่ประเพณีอื่นได้อาศัยคริสตจักรที่มีทั้งและในคำตอบเชิงพื้นที่โครงสร้างการเขียนโปรแกรม, และความต้องการของสัญลักษณ์ แผนปฎิบัรูปไข่ของศตวรรษที่สิบหกมีทั้งภาคกลางและทิศทาง culrnination มันเป็นBernini ของ Sant 'Andrea a1 Quirinale (24) ซึ่งเป็นแกนทิศทางหลักcontradictorily ครอบคลุมแกนสั้น. นิโคลัส Pevsner ได้แสดงให้เห็นว่าเสามากกว่าเปิดโบสถ์แบ่งครึ่งปลายทั้งสอง crf แกน tiansverse ของ iide ผนังจึงช่วยเสริมแกนสั้น . ไปยังแท่นบูชาในโบสถ์Borromini ในโฆษณาโดยสุจริต (25) เป็นทิศทางฮอลล์ในแผนแต่อ่าวสลับที่รับมือกับเรื่องนี้มีผลบังคับใช้: อ่าวขนาดใหญ่ครอบงำท้ายขนาดเล็ก; อ่าวเล็ก ๆbisects ศูนย์กลางของผนังยาว มุมโค้งมนเป็นอย่างดีเริ่มต้นที่จะบ่งบอกถึงความต่อเนื่องของตู้และ centraltype เป็นแผน (ลักษณะเหล่านี้เกิดขึ้นในลานของalle San Carlo battro Fontane เกินไป.) และเส้นทแยงมุมซี่โครงgridlike ในเพดานบ่งบอกถึงโครงสร้างหลายทิศทางเป็นเหมือนโดมเป็นหลุมฝังศพที่ สุเหร่าโซเฟียในอิสตันบูลเป็นสองแง่สองง่ามในลักษณะที่คล้ายกัน โดมกลางที่มีต่อตารางอ่าว pendentives หมายถึงประเภทกลางคริสตจักรแต่สองแอพที่มีโดมครึ่งเริ่มต้นที่จะตั้งขึ้นเป็นแกนตามยาวในประเพณีของมหาวิหารทิศทาง. แผนเกือกม้าของบาร็อคและนีโอบาร็อคโอเปร่าเฮ้าส์มุ่งเน้นไปที่เวทีและศูนย์กลางของหอประชุม. โฟกัสกลางของแผนจะสะท้อนให้เห็นรูปไข่มักจะอยู่ในรูปแบบเพดานประดับและภาคกลางมหาศาลโคมระย้า; มุ่งเน้นไปยังเวทีในทิศทางการบิดเบือนของวงรีและพาร์ทิชันระหว่างรอบกล่องเช่นเดียวกับในการหยุดชะงักของเวทีตัวเองแน่นอนและที่นั่งในหลุม นี้สะท้อนให้เห็นถึงการมุ่งเน้นคู่ในโปรแกรมของโรงละครที่งานกาล่าที่: ผลการดำเนินงานและผู้ชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่โบสถ์ ซึ่งมีพื้นที่ทิศทางเดียวและ
โบสถ์ พิมพ์กลาง ซึ่งได้ประสานพื้นที่
แสดงสลับประเพณีในแผนคริสต์ศาสนจักรตะวันตก .
แต่ที่อื่นได้อาศัยซึ่งเป็นโบสถ์
ทั้งคู่และคำตอบเชิงพื้นที่ โครงสร้าง การเขียนโปรแกรม
และความต้องการ , สัญลักษณ์ การมีมารยาทแบบแผนของ
ศตวรรษ sixteenth ทั้งส่วนกลางและทิศทางของ culrnination
ก็คือ Bernini ของ Sant ' Andrea A1 quirinale ( 24 ) ซึ่ง
หลักทิศทางแกน contradictorily ขยายแกนสั้น
นิโคลัส เพฟเนอร์ได้แสดงวิธีเสาแทนที่จะเปิด
โบสถ์แบ่งออกเป็นสองส่วนปลายทั้งสอง tiansverse CRF ที่แกนของผนัง iide
จึงเสริมแกนสั้นสู่แท่นบูชา .
borromini โบสถ์ในโฆษณาชวนเชื่อโดยสุจริต ( 25 ) เป็นทิศทาง
ฮอลล์ในแผนแต่สลับช่องแก้ผลกระทบนี้
: อ่าวใหญ่อยู่ปลายขนาดเล็ก อ่าวเล็ก ๆ
bisects ศูนย์กำแพงยาว มุมโค้งมนเป็น
ก็เริ่มบ่งบอกถึงความต่อเนื่อง ของตู้ และวางแผน centraltype
. ( ลักษณะเหล่านี้เกิดขึ้นในลานของ
ซันการ์โล battro ฟอนเหมือนกัน ) และเส้นทแยงมุม
gridlike ซี่โครงในเพดานแสดงโครงสร้าง multidirectional
มากเหมือนโดมเป็นอุโมงค์ สุเหร่าโซเฟียใน
อิสตันบุลมีเลศนัยในลักษณะที่คล้ายกัน กลางของมัน Dome
อ่าวตารางกับ pendentives บางโบสถ์ประเภท
กลาง แต่สอง apses ครึ่งโดมเริ่มตั้งค่า
แกนตามยาวในประเพณีของมหาวิหาร
ทิศทางเกือกม้าแผนของบาร็อคและนีโอ โอเปร่า เฮ้าส์
บาร็อคเน้นเวทีกลางหอประชุม
โฟกัสกลางของแผนเป็นวงรีมักจะสะท้อน
เพดานประดับลวดลายและโคมระย้ากลาง
มหาศาล ; มุ่งเน้นไปทางเวทีในการบิดเบือนทิศทาง
ของรูปวงรีและพาร์ทิชันระหว่าง โดย
กล่องเช่นเดียวกับในการหยุดชะงักของเวที
ตัวเองแน่นอน และนั่งในหลุม นี้สะท้อนให้เห็นถึง
โฟกัสคู่ในโปรแกรมของงานกาล่าละครเวที :
ผลงานและผู้ชม