Jue Yu was guided with respectful m

Jue Yu was guided with respectful manner by the Palace’s servant to enter the serving quarter.

His face was still as beautiful as ever, his muscles and skin were bright as snow, the usual haughty and arrogant expression, not the least bit nervous, as if he wasn’t brought to enter a Royal House to meet the Monarch.

The Emperor said to him: “The Blind Concubine fell very seriously ill, would you look at his condition, please?”

Jue Yu put up a sneer on his face: “What goodness and what ability does Jue Yu have? How could I dare to let Your Majesty plead?”

The Emperor glanced at the Blind Concubine who was curling up on the long and narrow bed, said again: “If I have to plead to you, then I will surely plead.”

Jue Yu crooked his eyebrows, “Your Majesty said it this way, Jue Yu will have his life shortened*. Your Majesty owns the world. To destroy my small Pear Flowers Garden is as easy as turning Your Majesty’s hand. But because Your Majesty took into consideration about the Former Emperor, he treated me leniently. This kind of plead, no matter what, Jue Yu can’t possibly dare to take.”
*t/n : Have one’s life shortened : a proverb to express that have one’s allotted portion of life reduced by having/getting more than one’s deserves.

The Emperor knew that he took the violent breakthrough to his Pear Flowers Garden several days ago to heart thus still held a grudge, hence, the Emperor unavoidably used a lightened manner of speak: “That day was my fault to charge in harshly. If it wasn’t because of The Blind Concubine’s matter that got me angry, it wouldn’t have come to this point.”

The young Monarch’s voice was lowered as if he was whispering. Jue Yu still didn’t feel grateful even a bit. He only slowly took his eyes to measure his slender fingers.

The Emperor was unpleased, however, in the end, he retreated a step, “Don’t hesitate to say whatever you want. If I can give you, I will give you.”

Jue Yu raised the outer corner of his eyes, “The things inside the National Treasury such as gold and silver, pearls and jewels, deeds for piece of land, those kinds of treasures, not even one I desire.”

The Emperor asked him: “In that case, what do you truly want?”

“A person.”

“You wanted a person from my hand?”

Jue Yu’s pair of eyes were clear and bright: “Exactly!”

Then he added: “I think Your Majesty already knows who this person is that Jue Yu wanted even without having to say the name.”

The Emperor narrowed his eyes, “Of course.”

Jue Yu’s mouth leaked out a smile, “Like this, please Your Majesty decree an Imperial Order to grant me an agreement.”

The Emperor asked: “Do you want me to allow him to resign from the government post and go home?”

Jue Yu raised his eyebrows to the highest point, “Who wanted him to resign from his post? If he holds or doesn’t hold his post, it will be his own business. I don’t feel like caring for that.”

“Ooh?” The Emperor a bit confused, “So, what kind of agreement do you want me to grant?”

Jue Yu’s eyes were gleaming and wandered about, “Sell him to me as my slave’s agreement. The deed of slavery.”

The Emperor paused to think, then answered him: “Alright!”

From the sleeve of his clothes, Jue Yu took out a small light greenish blue colored pill. He fed it to the Blind Concubine. Not even an hour later, as expected, the coughing and vomiting had stopped. Soon after that, he calmly checked the Blind Concubine’s pulse, then carried out the acupuncture.

Xiao Bao stood by the side, he felt that this person’s acupuncture technique was unusual. Compared to that of the formal Imperial Physicians’ method, it was substantially different. Especially the way he twisted and rotated the acupuncture needles, and the way he lifted and stuck in the needles. He had never seen that kind of method anywhere.

Xiao Bao waited until the acupuncture had done, then busily stepped forward to ask: “Do you need me to get the medicine? I will immediately go and get it.”

Jue Yu casually said: “Don’t need to get the medicine.”

Xiao Bao was baffled: “Don’t need to get the medicine??”

Jue Yu pointed at the bed: “Do you think this kind of body can still receive that kind of medicine?”

Xiao Bao fell silent and speechless.

“It was not strange at all that he vomited whatever he ate, if he didn’t vomit, that would be a wonder.” Jue Yu took out from his sleeve a red sandalwood wooden box and gave it to Xiao Bao, “From now, every morning and night, feed him one. His food and drink must be light. The him right now has difficulty in chewing and swallowing the food. He could only take porridge, vegetables, and noodles. Be sure to remember to pulverize it all before giving it to him.”

Xiao Bao quickly replied: “I have kept it in my mind.”

Under this kind of medical treatment, his condition had turned very much for the better. He recovered and regained his consciousness; also he could already open his mouth to speak.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จือยูถูกแนะนำด้วยความเคารพจากคนรับใช้ของพระราชวังที่จะเข้าสู่ไตรมาสที่ให้บริการ. ใบหน้าของเขาก็ยังคงเป็นที่สวยงามเช่นเคยกล้ามเนื้อและผิวของเขามีความสดใสเป็นหิมะปกติแสดงออกหยิ่งผยองและหยิ่งไม่บิตอย่างน้อยประสาทเช่นถ้า . เขาไม่ได้นำไปป้อนราชวงศ์เพื่อตอบสนองพระมหากษัตริย์จักรพรรดิพูดกับเขาว่า "คนตาบอดเมียน้อยลดลงมากป่วยหนักคุณจะดูสภาพของเขาได้ไหม?" จือยูหัวเราะเยาะใส่ขึ้นบนใบหน้าของเขา: "สิ่งที่คุณงามความดีและสิ่งที่ความสามารถไม่จือหยูมี? ฉันจะกล้าที่จะปล่อยให้มหาบพิตรสารภาพ "? จักรพรรดิเหลือบมองไปที่คนตาบอดนางสนมที่ถูกดัดผมขึ้นไปบนเตียงยาวและแคบกล่าวอีกครั้ง:". ถ้าฉันต้องสารภาพกับคุณแล้วฉันก็จะขอร้อง " จือหยู คดเคี้ยวคิ้วของเขา "มหาบพิตรกล่าวว่าวิธีนี้จือหยูจะมีชีวิตของเขาสั้นลง * พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณเป็นเจ้าของโลก ที่จะทำลายลูกแพร์สวนดอกไม้ขนาดเล็กของฉันเป็นเรื่องง่ายเหมือนการเปลี่ยนมือของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณ แต่เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณใช้เวลาในการพิจารณาเกี่ยวกับจักรพรรดิอดีตเขาปฏิบัติต่อฉัน leniently ชนิดของการขอร้องไม่ว่าสิ่งนี้จือยูไม่อาจกล้าที่จะใช้ ". * T / N: มีหนึ่งของชีวิตสั้นลง: สุภาษิตในการแสดงที่ได้ส่วนหนึ่งของการจัดสรรของชีวิตที่ลดลงโดยมี / ได้รับมากกว่าหนึ่งสมควร . จักรพรรดิรู้ว่าเขาเอาความก้าวหน้าความรุนแรงแพร์ดอกไม้สวนของเขาหลายวันที่ผ่านมาเพื่อหัวใจจึงยังคงถือความเสียใจจึงจักรพรรดิใช้หลีกเลี่ยงไม่ได้ลดหย่อนลักษณะของการพูด: "วันนั้นเป็นความผิดของฉันที่จะเรียกเก็บในอย่างรุนแรง ถ้ามันไม่ได้เพราะเรื่องคนตาบอดนางสนมที่มีฉันโกรธก็จะไม่ได้มาถึงจุดนี้. " เสียงหนุ่มพระมหากษัตริย์ถูกลดระดับลงราวกับว่าเขาเป็นเสียงกระซิบ จือหยูยังคงไม่ได้รู้สึกขอบคุณแม้แต่นิด เขาค่อย ๆ เอาดวงตาของเขาในการวัดนิ้วมือเรียวยาวของเขา. จักรพรรดิ unpleased อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดเขาถอยขั้นตอน "อย่าลังเลที่จะบอกสิ่งที่คุณต้องการ ถ้าฉันจะให้คุณฉันจะให้คุณ. " จือหยูยกมุมด้านนอกของดวงตาของเขา" สิ่งที่อยู่ภายในกระทรวงการคลังแห่งชาติเช่นเงินและทองไข่มุกและอัญมณีกระทำสำหรับชิ้นส่วนของที่ดินเหล่านั้นชนิดของสมบัติ ไม่ได้แม้แต่คนเดียวที่ฉันต้องการ ". จักรพรรดิถามเขาว่า" ในกรณีที่ว่าสิ่งที่คุณต้องการอย่างแท้จริง "? " คน. " " คุณอยากให้บุคคลจากมือของฉัน "? คู่จือยูของดวงตาได้ชัดเจนและสดใส" ! ว่า " จากนั้นเขาก็กล่าวว่า". ผมคิดว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณรู้อยู่แล้วว่าใครคนนี้ก็คือว่าจือยูอยากได้โดยไม่ต้องมีการพูดชื่อ " . จักรพรรดิหรี่ตาของเขาว่า" แน่นอน " ปากจือยูรั่วไหลออกรอยยิ้ม "ชอบนี้โปรดพระราชกฤษฎีกามหาบพิตรอิมพีเรียลสั่งซื้อที่จะให้ฉันสัญญา." จักรพรรดิถามว่า: "คุณต้องการให้ฉันไปให้เขาลาออกจากการโพสต์ของรัฐบาลและไปบ้าน" จือหยูยกคิ้วของเขาไปยังจุดที่สูงที่สุด "ใครอยากให้เขาลาออกจากการโพสต์ของเขา? ถ้าเขาถือหรือไม่ถือโพสต์ของเขาก็จะเป็นธุรกิจของตัวเอง ผมไม่รู้สึกเหมือนการดูแลที่. " " Ooh? "จักรพรรดิบิตสับสน" ดังนั้นสิ่งที่ชนิดของข้อตกลงที่คุณต้องการให้ฉันที่จะให้? " ตาจือยูถูกแพรวและเดินเรื่องเกี่ยวกับ" ขายเขามาหาฉัน เป็นสัญญาทาสของฉัน . การกระทำของการเป็นทาส " จักรพรรดิหยุดชั่วคราวที่จะคิดแล้วตอบเขาว่า:" ดี " จากแขนของเสื้อผ้าของเขาจือยูเอาออกเล็ก ๆ แสงสีเขียวสีฟ้าสียา เขาเลี้ยงมันเพื่อคนตาบอดเมียน้อย ไม่ได้หนึ่งชั่วโมงต่อมาเป็นไปตามคาดไอและอาเจียนได้หยุด หลังจากนั้นไม่นานเขาใจเย็นตรวจสอบชีพจรคนตาบอดเมียน้อยแล้วดำเนินการฝังเข็ม. เสี่ยวเปายืนอยู่ข้างเขารู้สึกว่าเทคนิคการฝังเข็มของบุคคลนี้เป็นเรื่องผิดปกติ เมื่อเทียบกับวิธีการทางการแพทย์อิมพีเรียล 'มันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิธีที่เขาบิดและหมุนเข็มและวิธีการที่เขายกขึ้นและติดอยู่ในเข็ม เขาไม่เคยเห็นชนิดของวิธีการที่ทุกที่. เสี่ยวเปารอจนกว่าการฝังเข็มได้ทำแล้วยุ่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อถาม: "คุณไม่จำเป็นต้องให้ฉันได้รับยาหรือไม่? ฉันทันทีจะไปและได้รับมัน ". จือยูลวกกล่าวว่า:" ไม่จำเป็นต้องได้รับยา ". เสี่ยวเปางงงัน:" ไม่จำเป็นต้องได้รับยา ?? " จือยูชี้ไปที่เตียง" คุณคิดว่าชนิดของร่างกายนี้ยังคงได้รับชนิดของยาที่? " เสี่ยวเปาเงียบและพูด. " มันไม่แปลกที่ทุกคนว่าเขาอาเจียนสิ่งที่เขากินถ้าเขาไม่ได้อาเจียนที่จะสงสัย "จือยูเอาออกจากแขนของเขาจันทน์สีแดงกล่องไม้และมอบมันให้กับเสี่ยวเปา" จากนี้ไปทุกเช้าและก่อนนอนให้อาหารเขาหนึ่ง อาหารและเครื่องดื่มของเขาจะต้องมีแสงสว่าง เขาในขณะนี้มีความยากลำบากในการเคี้ยวและการกลืนอาหาร เขาเพียง แต่อาจจะใช้เวลาโจ๊กผักและก๋วยเตี๋ยว . ให้แน่ใจว่าจะจำที่จะขยี้มันทั้งหมดก่อนที่จะให้แก่เขา " เสี่ยวเปาได้อย่างรวดเร็วตอบ:". ฉันได้เก็บมันไว้ในใจของฉัน " ภายใต้ชนิดของการรักษาทางการแพทย์นี้สภาพของเขาได้หันมากสำหรับการที่ดีกว่า เขาจะหายและฟื้นคืนสติของเขา; นอกจากนี้ยังมีเขาอยู่แล้วสามารถเปิดปากของเขาที่จะพูด