among those not reporting it (resul

among those not reporting it (results not shown).
The prevalence of perceived stigma among persons
with and without chronic physical disease, and
among persons with and without a mental disorder,
is shown in
Table 2. Except in three surveys
with small numbers of respondents with significant
activity limitations (Beijing, Shanghai and Lebanon),
the prevalence of health-related stigma was
greater among persons with a mental disorder
(prevalence for all countries: 21.9%) than among
persons without a mental disorder (10.6%).
Difference in the prevalence of perceived stigma
among persons with a chronic physical condition
(15.5%) relative to those without (11.8%) was
smaller.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหมู่ผู้ไม่รายงาน (ไม่แสดงผล)ความชุกของความอัปยศที่รับรู้ในหมู่คนมี และไม่ มี โรคเรื้อรังทางกายภาพ และในหมู่คนมี และไม่ มีความผิด ปกติทางจิตแสดงในตารางที่ 2 ยกเว้นในสามสำรวจด้วยตัวเลขขนาดเล็กของผู้ตอบกับงมากข้อจำกัดของกิจกรรม (ปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ และเลบานอน),ความชุกของการตีตราที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพได้มากขึ้นในหมู่ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต(ความชุกประเทศ: 21.9%) มากกว่าในหมู่คนไม่ มีความผิดปกติทางจิต (10.6%)Difference ในความชุกของความอัปยศที่รับรู้ในหมู่ผู้ที่มีโรคเรื้อรังทางกายภาพแก้ไข (15.5%) สัมพันธ์กับผู้ที่ไม่มี (11.8%)มีขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในหมู่ผู้ที่ไม่ได้รายงานไป
ความชุกของความอัปยศที่รับรู้ในหมู่คน
ที่มีและไม่มีโรคทางกายเรื้อรังและ
ในหมู่คนที่มีและไม่มีความผิดปกติทางจิต
จะแสดงใน
ตารางที่
ด้วยตัวเลขขนาดเล็กของผู้ตอบแบบสอบถาม ที่มีนัยสำคัญFi ลาดเท
ข้อ จำกัด กิจกรรม
ความชุกของความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพได้
มากขึ้นในหมู่ผู้ที่มีความผิดปกติทางจิต
(
คนที่ไม่มีความผิดปกติทางจิต
di FF erence
ในหมู่ผู้ที่มีสภาพร่างกายเรื้อรัง
(
ขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในหมู่ผู้ที่ไม่รายงาน ( ผลไม่แสดง )ความชุกของการรับรู้ตราบาปของคนที่มีและไม่มีโรคกายเรื้อรังระหว่างผู้ที่มีและไม่มีโรคทางจิตจะแสดงในตารางที่ 2 นอกจากสาม สำรวจกับตัวเลขขนาดเล็กของผู้ตอบแบบสอบถามที่มี signi จึงไม่ได้ข้อจำกัดของกิจกรรม ( ปักกิ่ง , เซี่ยงไฮ้และเลบานอน )ความชุกของสุขภาพทั่วไปคือที่มากขึ้นของผู้ที่เป็นโรคจิต( ความชุกในประเทศทั้งหมด : 21.9 % ) มากกว่าของคนไม่มีโรคทางใจ ( 10.6% )ดิ ff erence ในความชุกของการรับรู้ตราบาปในผู้ที่มีอาการเรื้อรัง( 15.5% ) เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มี ( 11.8 % ) คือมีขนาดเล็กลง