3. Results3.1. Effect of stressor c

3. Results
3.1. Effect of stressor controllability on extinction of cocaine seeking
In order to evaluate the impact of stressor controllability on
extinction of cocaine-seeking behavior, stress treatment was given
24 h after cocaine self-administration training so that any effects of
controllability on extinction could not be attributed to modulation
of acquisition (Fig. 1A). Rats were trained to nose poke for cocaine
(0.5 mg/kg/infusion) under an FR1 schedule of reinforcement.
Analysis of cocaine self-administration behavior prior to stress
group assignment showed no differences in the number of cocaine
infusions across the daily 3-h sessions (group
session interaction:
F12,168 ¼ 0.604, p ¼ 0.837; data not shown) and total cocaine intake
(group: F2,28 ¼ 0.786, p ¼ 0.466; data not shown). Stress treatment
consisted of 80 trials of ES, IS, or HC.
One week following stress exposure, animals were returned to
their self-administration chambers for daily 3-h extinction sessions
and continued until the extinction criterion was reached (number
of previously reinforced responses in a given session was

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ผลลัพธ์3.1. ผลของ stressor controllability ดับของโคเคนการประเมินผลกระทบของ stressor controllability บนดับของพฤติกรรมแสวงหาโคเคน บำบัดความเครียดให้24 ชมหลังจากโคเคนดูแลตนเองการฝึกอบรมเพื่อให้มีผลกระทบไม่สามารถเกิดจาก controllability บนดับการเอ็มซื้อ (Fig. 1A) หนูได้ฝึกให้ซันหนองสำหรับโคเคน(0.5 มิลลิกรัม/กิโลกรัม/คอนกรีต) ภายใต้การกำหนดการ FR1 เสริมวิเคราะห์ของโคเคนดูแลตนเองพฤติกรรมความเครียดก่อนกำหนดกลุ่มพบว่าไม่มีความแตกต่างในจำนวนของโคเคนinfusions ข้ามรอบ 3 h ประจำวัน (กลุ่มงานโต้ตอบ:F12, 168 0.604 ¼ p ¼ 0.837 ไม่แสดงข้อมูล) และบริโภคโคเคนรวม(กลุ่ม: F2, 28 ¼ 0.786, p ¼ 0.466 ข้อมูลไม่แสดง) บำบัดความเครียดประกอบด้วยการทดลอง 80 ของ ES, IS หรือ HCหนึ่งสัปดาห์ต่อความเครียดแสง สัตว์ถูกส่งกลับไปห้องดูแลตนเองของพวกเขาสำหรับเซสชัน 3h ดับทุกวันและอย่างต่อเนื่องจนกว่าเกณฑ์ดับแล้ว (หมายเลขก่อนหน้านี้เสริมการตอบสนองในช่วงที่กำหนดได้ < 20% ของดับวัน 1 ระดับ) ดับการเกณฑ์ใช้ ค่อนข้างกว่าจำนวนคงที่ของการดับรอบ เพื่ออำนวยความสะดวก หรือรบกวนผลของความเครียดมากขึ้นพบ ก่อนสัมผัสกับ ES สามารถลดจำนวนของเซสชันจำเป็นสำหรับดับ ขณะ IS ก่อนเพิ่มจำนวนรอบเวลา (จำนวนวันที่จะสูญพันธุ์: ES, 6.8 ± 0.969 HC, 14.5 ± 2.00 มี23.1 ± 2.83 กลุ่ม: F2, 28 13.510 ¼ p < 0.001 Fig. 1B, C) กับHC กลุ่มที่สามทั้งหมดได้อย่างมีนัยสำคัญแตกต่างกันมี ES กลุ่มอย่างมีระดับมีจำนวนหมายเลขของเซสชันการเข้าถึงดับเมื่อเทียบกับ HC (p < 0.05) และกลุ่ม IS (p < 0.001)วิเคราะห์การตอบสนองระหว่างการดับแรกภายในเซสชันเซสชันให้ผลไม่แตกต่างกลุ่ม (กลุ่ม: F2, 28 ¼ 0.075พี ¼ 0.787 กลุ่มการโต้ตอบเวลา: F10, 140 0.831 ¼ p ¼ 0.600Fig. 1 D) ในทำนองเดียวกัน เปิดเผยมาตรการซ้ำการวิเคราะห์ความแปรปรวนที่กลุ่มได้ไม่แตกต่างกันระหว่างต้นดับสามรอบ(เมื่อเรื่องทั้งหมดถูกแสดง) สำหรับจำนวนของจมูกpokes ในพอร์ตที่ใช้งานอยู่ (กลุ่ม: F2, 28 ¼ 0.325, p ¼ 0.573กลุ่มการโต้ตอบในเซสชัน: F4, 56 ¼ 1.14, p ¼ 0.345 Fig. 1E), เพิ่มเติมเห็นเร่งเกิด ES สูญพันธุ์ได้ไม่เนื่องจากความแตกต่างในระดับเริ่มต้นของการตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. ผล
3.1 ผลของการควบคุมแรงกดดันในการสูญเสียของโคเคนที่กำลังมองหา
เพื่อที่จะประเมินผลกระทบของการควบคุมแรงกดดันใน
การสูญเสียของพฤติกรรมโคเคนที่กำลังมองหาการรักษาความเครียดได้รับ
24 ชั่วโมงหลังจากการฝึกอบรมการบริหารโคเคนตนเองเพื่อให้ผลกระทบใด ๆ ของ
การควบคุมในการสูญเสียไม่สามารถนำมาประกอบ เพื่อการปรับ
ของการซื้อกิจการ (รูป. 1A) หนูได้รับการฝึกฝนที่จะโผล่จมูกสำหรับโคเคน
(0.5 มิลลิกรัม / กิโลกรัม / แช่) ภายใต้กำหนดการ FR1 เสริม.
การวิเคราะห์พฤติกรรมการบริหารโคเคนตัวเองก่อนที่จะเน้น
การกำหนดกลุ่มพบว่าไม่มีความแตกต่างในจำนวนของโคเคน
เงินทุนในชีวิตประจำวัน 3 ชั่วโมง ครั้ง (กลุ่มปฏิสัมพันธ์เซสชั่น:
F12,168 ¼ 0.604 พี¼ 0.837; ไม่ได้แสดงข้อมูล) และการบริโภคโคเคนทั้งหมด
(กลุ่ม F2,28 ¼ 0.786 พี¼ 0.466; ไม่ได้แสดงข้อมูล) การรักษาความเครียด
ประกอบด้วย 80 การทดลอง ES, IS หรือไง.
หนึ่งสัปดาห์ต่อการสัมผัสความเครียดสัตว์ที่ถูกส่งกลับไปยัง
ห้องบริหารตนเองในชีวิตประจำวันของพวกเขาสำหรับการประชุม 3 ชั่วโมงการสูญเสีย
และต่อเนื่องจนถึงเกณฑ์การสูญเสียก็มาถึง (จำนวน
ของการตอบสนองเสริมก่อนหน้านี้ ในเซสชั่นที่ได้รับเป็น <20% ของ
การสูญเสียวันที่ 1 ระดับ) การสูญเสียที่จะเกณฑ์ถูกนำมาใช้แทน
กว่าจำนวนคงที่ของการประชุมการสูญเสียเพื่อให้การอำนวยความสะดวกหรือ
ผลกระทบการรบกวนของความเครียดมากขึ้นอย่างรวดเร็วสามารถตรวจพบ ก่อนที่
การสัมผัสกับ ES อย่างมีนัยสำคัญลดจำนวนของการประชุม
ที่จำเป็นสำหรับการสูญเสียในขณะที่ก่อนที่จะเพิ่มขึ้นจำนวน
ครั้ง (วันที่จะสูญพันธุ์: ES 6.8 ± 0.969; HC, 14.5 ± 2.00; IS,
23.1 ± 2.83; กลุ่ม: F2,28 ¼ 13.510, p <0.001. รูปที่ 1B, C) ​​เมื่อเทียบกับ
HC ทั้งสามกลุ่มที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากกันและกัน
กับกลุ่ม ES แสดงจำนวนที่น้อยลงของการประชุมที่จะไปถึง
การสูญเสียเมื่อเทียบกับ HC (p <0.05) และ (p <0.001) กลุ่ม.
การวิเคราะห์ภายในเซสชั่นการตอบสนองระหว่างการสูญพันธุ์ครั้งแรก
เซสชั่นให้ผลไม่แตกต่างกันกลุ่ม (กลุ่ม F2,28 ¼ 0.075,
0.787 พี¼; กลุ่มปฏิสัมพันธ์เวลา: F10,140 ¼ 0.831 พี¼ 0.600;
. รูป 1D) ในทำนองเดียวกันการวัดซ้ำ ANOVA เปิดเผยว่า
กลุ่มไม่แตกต่างกันในครั้งแรกสามช่วงสูญพันธุ์
(เมื่อทุกวิชาเป็นตัวแทน) สำหรับจำนวนของจมูก
โผล่ในพอร์ตที่ใช้งาน (กลุ่ม F2,28 ¼ 0.325 พี¼ 0.573;
กลุ่ม? ปฏิสัมพันธ์เซสชั่น. F4,56 ¼ 1.14 พี¼ 0.345; รูป 1E) ต่อไป
แสดงให้เห็นว่าการเร่ง ES-เหนี่ยวนำให้เกิดการสูญพันธุ์เป็น
ไม่ได้เกิดจากความแตกต่างในระดับเริ่มต้นของการตอบสนอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ผลลัพธ์
3.1 . ผลของการควบคุมแรงกระตุ้นในการสูญพันธุ์ของโคเคนหา
เพื่อศึกษาผลกระทบของการกระตุ้นการควบคุมบน
การสูญพันธุ์ของโคเคน พฤติกรรมการแสวงหา การรักษาความเครียดให้
24 ชั่วโมงหลังจากการฝึกอบรม self-administration โคเคนดังนั้นใด ๆ ผลของการไม่ควบคุมใน

จะเกิดจากการซื้อกิจการ ( รูปที่ 1A )หนูถูกฝึกให้แหย่จมูกสำหรับโคเคน
( 0.5 mg / kg / ฉีด ) ตามตาราง fr1 การเสริมแรง .
การวิเคราะห์พฤติกรรมของ self-administration โคเคนก่อนเครียดไม่พบความแตกต่างในกลุ่มงาน

ช่วงตัวเลขของโคเคนในช่วง 3-h ทุกวัน ( กลุ่ม
เซสชันการโต้ตอบ :
f12168 ¼ 0.604 , p ¼ 0.837 ข้อมูลไม่แสดง ) และโคเคน
การบริโภคทั้งหมด ( กลุ่ม : f2,28 786 ¼ ,P ¼ 0.466 ; ข้อมูลไม่แสดง )
การรักษาความเครียด จำนวน 80 การทดลองของ ES , หรือ HC .
1 สัปดาห์ต่อไปนี้การเครียด สัตว์ก็กลับมา


3-h ห้อง self-administration ของการสูญพันธุ์ครั้งทุกวันและต่อเนื่องไปจนถึงการสูญพันธุ์เกณฑ์ถึง ( หมายเลข
ก่อนหน้านี้ในเซสชั่นเสริมคำตอบให้คือ < 20% 1 วัน
การสูญพันธุ์ ระดับ )การสูญพันธุ์เป็นเกณฑ์ที่ใช้ ค่อนข้าง
กว่าจำนวนการสูญพันธุ์ครั้ง เพื่ออำนวยความสะดวกหรือ
รบกวนผลของความเครียดอาจจะเพิ่มเติมพร้อมตรวจพบ ก่อนที่
แสง ES ลดจำนวนเซสชัน
ที่จําเป็นสําหรับการสูญพันธุ์ และก่อนที่จะเพิ่มจํานวน
ครั้ง ( วันสูญพันธุ์ : es , 6.8 ± 0.969 ; ประมาณ 14.5 ± 2.00 , ; ,
±ร้อยละ 2.83 ; กลุ่ม : F2 ,28 ¼ 13.510 , p < 0.001 ; รูป 1B , C ) เทียบกับ
HC . ทั้งสามกลุ่มมีความแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ ,
กับ ES กลุ่มจัดแสดงจำนวนน้อยลงของเซสชันถึง
สูญพันธุ์เมื่อเทียบกับ HC ( P < 0.05 ) และ ( p < 0.001 ) กลุ่ม
การวิเคราะห์ภายในเซสชั่นการตอบสนองในระหว่างเซสชั่นแรกจากการสูญพันธุ์
ความแตกต่างกลุ่ม ( Group : f2,28 ¼ 0.075
, P ¼ 0.787 ;ปฏิสัมพันธ์เวลา
กลุ่ม : f10140 ¼ 0.831 , p ¼ 0.600 ;
ฟิค 1D ) ในทำนองเดียวกันซ้ำมาตรการ ANOVA พบว่า ไม่แตกต่างกันในกลุ่ม
3
( เริ่มต้นการสูญพันธุ์ครั้งเมื่อนักเรียนแสดง ) จำนวนรวมของจมูก
จิ้มในพอร์ตที่ใช้งาน ( กลุ่ม : f2,28 ¼ 0.325 , p ¼ 0.573 ;

เซสชันกลุ่มปฏิสัมพันธ์ : f4,56 ¼ 1.14 , p ¼ 0.345 ; ภาพประกอบ 1e )
, เพิ่มเติมแสดงให้เห็นว่าการเร่งความเร็วของการสูญพันธุ์คือ ES
ไม่ได้เนื่องจากความแตกต่างในระดับเริ่มต้นของการตอบสนอง