Linguistics is the scientific[1] st

Linguistics is the scientific[1] study of language.[2]There are three aspects to this study: language form, language meaning, and language in context.[3] The earliest activities in the description of language have been attributed to Pāṇini (fl. 4th century BCE),[4] with his analysis of Sanskrit in Ashtadhyayi.[5]

Linguistics analyzes human language as a system for relating sounds (or signs in signed languages) and meaning.[6] Phonetics studies acoustic and articulatory properties of the production and perception of speech sounds and non-speech sounds. The study of language meaning, on the other hand, deals with how languages encode relations between entities, properties, and other aspects of the world to convey, process, and assign meaning, as well as to manage and resolve ambiguity. While the study of semantics typically concerns itself with truth conditions, pragmatics deals with how context influences meanings.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาศาสตร์คือ การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ [1] ของภาษา [2] มีสามด้านการศึกษา: แบบฟอร์มภาษา ความหมายของภาษา และภาษาในบริบท [3] กิจกรรมที่สุดในคำอธิบายของภาษาได้ถูกบันทึก Pāṇini (ชั้นปีก่อนคริสต์ศักราชศตวรรษที่ 4), [4] กับภาษาสันสกฤตใน Ashtadhyayi การวิเคราะห์ของเขา [5]ภาษาศาสตร์วิเคราะห์ภาษามนุษย์เป็นระบบที่เกี่ยวกับเสียง (หรือในภาษาที่ได้รับการรับรอง) และความหมาย [6] สัทศาสตร์ศึกษาคุณสมบัติ articulatory และระดับของการผลิตและการรับรู้ของเสียงเสียงและเสียงไม่ใช่เสียง การศึกษาภาษาหมายถึง เกี่ยวข้องกับวิธีภาษาการเข้ารหัสความสัมพันธ์ระหว่างเอนทิตี คุณสมบัติ และด้านอื่น ๆ ของโลก การ สื่อ กระบวนการ กำหนดความหมาย รวมทั้งจัดการ และแก้ไขปัญหาความคลุมเครือในทางกลับกัน ในขณะที่การศึกษาความหมายโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับตัวเอง ด้วยเงื่อนไขความจริง วจนปฏิบัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับวิธีบริบทมีผลต่อความหมาย [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาศาสตร์เป็นวิทยาศาสตร์ [1] การศึกษาภาษา [2] มีสามด้านการศึกษานี้คือ.. รูปแบบภาษาความหมายภาษาและภาษาในบริบท [3] กิจกรรมที่เก่าแก่ที่สุดในรายละเอียดของภาษาที่ได้รับการบันทึกให้Pāṇini ( ชั้น. คริสตศักราชศตวรรษที่ 4) [4] ด้วยการวิเคราะห์ของเขาในภาษาสันสกฤต Ashtadhyayi. [5] ภาษาศาสตร์วิเคราะห์ภาษามนุษย์เป็นระบบสำหรับการที่เกี่ยวข้องกับเสียง (หรือสัญญาณในภาษาลงนาม) และความหมาย. [6] การศึกษาสัทศาสตร์อะคูสติกและคุณสมบัติรณ ของการผลิตและการรับรู้ของเสียงพูดและเสียงที่ไม่เป็นคำพูด ศึกษาความหมายภาษาในมืออื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการเข้ารหัสภาษาความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานคุณสมบัติและด้านอื่น ๆ ของโลกในการถ่ายทอดกระบวนการและกำหนดความหมายเช่นเดียวกับในการจัดการและแก้ไขปัญหาความคลุมเครือ ขณะที่การศึกษาความหมายมักจะเกี่ยวข้องกับตัวเองด้วยสภาพความเป็นจริงเน้นวิธีการที่เกี่ยวข้องกับบริบทที่มีอิทธิพลต่อความหมาย. [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาศาสตร์เป็นวิทยาศาสตร์ [ 1 ] เรียนภาษา [ 2 ] มี 3 ลักษณะ คือ เพื่อศึกษารูปแบบ ความหมาย ภาษา ภาษา และภาษาในบริบท [ 3 ] โดยกิจกรรมในรายละเอียดของภาษาได้ ประกอบกับ ปาณินิ ( ชั้น 4 ศตวรรษ BCE ) [ 4 ] กับการวิเคราะห์ของเขา ของภาษาสันสกฤตใน ashtadhyayi [ 5 ]

ภาษาศาสตร์วิเคราะห์ ภาษา มนุษย์เป็นระบบที่เกี่ยวกับเสียง ( หรือป้ายในลายเซ็นภาษา ) และความหมาย [ 6 ] " การศึกษาอะคูสติกและพูดไม่ชัด คุณสมบัติของการผลิตและการรับรู้เสียงคำพูดและไม่ใช่คำพูดเสียง การศึกษาความหมายของภาษา ในมืออื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ภาษาเข้ารหัสความสัมพันธ์ระหว่างองค์กร คุณสมบัติและด้านอื่น ๆของโลกในการถ่ายทอดกระบวนการและให้ความหมายเช่นเดียวกับที่จะจัดการและแก้ไขความกำกวม ในขณะที่การศึกษาอรรถศาสตร์มักจะกังวลตัวเองกับสภาพความจริง วัจนปฏิบัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับบริบทของความหมายอย่างไร [ 7 ]