Mondrian, who had escaped to New Yo

Mondrian, who had escaped to New York from Europe after the outbreak of World War II, delighted in the city's architecture. He was also fascinated by American jazz, particularly boogie-woogie, finding its syncopated beat, irreverent approach to melody, and improvisational aesthetic akin to what he called, in his own work, the "destruction of natural appearance; and construction through continuous opposition of pure means—dynamic rhythm." In this painting, his penultimate, Mondrian replaced the black grid that had long governed his canvases with predominantly yellow lines that intersect at points marked by squares of blue and red. These atomized bands of stuttering chromatic pulses, interrupted by light gray, create paths across the canvas suggesting the city's grid, the movement of traffic, and blinking electric lights, as well as the rhythms of jazz.

In the completion of Broadway Boogie-Woogie the same sort of process took place as in the final reworking of Composition London. The painting seems initially to have been based on lines, mainly yellow, running through it (and in this respect closely related to New York City I) and on some connecting bands of different color, which brought about a change in direction and proportion. To this basic composition were added small blocks of red, blue, gray, and sometimes the same yellow as the traversing lines, giving the whole a new tempo, an entirely unexpected movement, a bouncing staccato rhythm. This new tempo is perhaps the most striking aspect. Whereas Mondrian's early paintings were built up out of long continuous lines and large planes, which could be compared to whole or half notes in music, there now appear much smaller forms, comparable to eighth and sixteenth notes, contrasting only here and there with larger areas. This innovation, which evidently took place while Mondrian was working on the painting, gives the canvas a new and sparkling vivacity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ออกแบบ ที่ได้หลบหนีไปสู่นิวยอร์กจากยุโรปหลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง ยินดีในสถาปัตยกรรมของเมือง เขาถูกยังหลงใหลดนตรีแจ๊สอเมริกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง boogie-woogie หาของจังหวะ syncopated เรื่องวิธีการเมโลดี้ สุนทรียะ improvisational นั่นเขาเรียกอะไร ในการทำงานของตัวเอง "ทำลายลักษณะธรรมชาติ และการก่อสร้างผ่านฝ่ายตรงข้ามอย่างต่อเนื่องหมายถึงบริสุทธิ์ — จังหวะแบบไดนามิก " ในภาพนี้ เขา penultimate ออกแบบแทนเส้นสีดำที่มียาวนานภายใต้ผืนผ้าใบของเขา มีเส้นสีเหลืองเป็นที่อิน ณจุดที่ทำเครื่องหมาย โดยช่องสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและสีแดง เหล่านี้ atomized วงของการพูดติดอ่างเครื่องตั้งสายกะพริบ การขัดจังหวะ โดยเทาอ่อน สร้างเส้นทางผ่านผืนผ้าใบของกริด การเคลื่อนไหวของการจราจร การแนะนำ และไฟฟ้ากระพริบ ไฟ และแบบของแจ๊สในความสมบูรณ์ของบรอดเวย์ Boogie-Woogie ประเภทเดียวกันการเอาสถานที่ในสุดท้าย reworking ลอนดอนองค์ประกอบ ภาพดูเหมือนว่าเริ่มต้นได้ถูกใช้บนบรรทัด ส่วนใหญ่สีเหลือง ทำงานผ่านได้ (และประการนี้สัมพันธ์ใกล้ชิดกับนิวยอร์กฉัน) และในบางวงที่เชื่อมต่อของสีแตกต่างกัน ซึ่งนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในทิศทางและสัดส่วน องค์ประกอบพื้นฐานนี้ได้เพิ่มบล็อกเล็ก ๆ ของสีแดง สีน้ำเงิน สีเทา และบางครั้งสีเหลืองเหมือนบรรทัด traversing ให้ทั้งจังหวะใหม่ การเคลื่อนไหวทั้งที่ไม่คาดคิด จังหวะ staccato เป็นใหญ่ จังหวะใหม่นี้อาจจะเป็นด้านที่โดดเด่นที่สุด ในขณะที่ของออกแบบภาพวาดต้นถูกสร้างขึ้นจากบรรทัดที่ต่อเนื่องและเครื่องบินขนาดใหญ่ ซึ่งอาจจะเปรียบเทียบกับทั้งหมดหรือหมายเหตุครึ่งเพลง มีจะปรากฏขึ้นมากเล็กฟอร์ม เทียบเท่ากับแปดและ sixteenth notes ขณะเท่าที่นี่และมีพื้นที่ขนาดใหญ่ นวัตกรรมนี้ ซึ่งอย่างเห็นได้ชัดเกิดขึ้นในขณะทำงานบนภาพออกแบบ ให้ผืนผ้าใบใหม่ และประกายแคมเปญ vivacity

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mondrian ที่ได้หลบหนีไปนิวยอร์กจากยุโรปหลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สองมีความยินดีในงานสถาปัตยกรรมของเมือง เขารู้สึกทึ่งโดยแจ๊สชาวอเมริกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกระดานโต้คลื่น-woogie หาลัดของจังหวะวิธีการไม่เคารพการทำนองเพลงและความงามยิ่งคล้ายกับสิ่งที่เขาเรียกว่าในการทำงานของตัวเอง "การทำลายของลักษณะทางธรรมชาติและการก่อสร้างผ่านความขัดแย้งอย่างต่อเนื่องของ จังหวะวิธีไดนามิกบริสุทธิ์. " ในภาพนี้สุดท้ายของเขา Mondrian แทนที่ตารางสีดำที่ได้ภายยาวผืนผ้าใบของเขาที่มีเส้นสีเหลืองส่วนใหญ่ที่ตัดที่จุดทำเครื่องหมายโดยสี่เหลี่ยมสีน้ำเงินและสีแดง วงดนตรีที่ atomized นี้พูดติดอ่างพัรงค์ขัดจังหวะด้วยสีเทาอ่อนสร้างเส้นทางทั่วผืนผ้าใบบอกตารางของเมืองที่การเคลื่อนไหวของการจราจรและกระพริบไฟเช่นเดียวกับจังหวะของดนตรีแจ๊ส. ในความสำเร็จของบรอดเวย์ Boogie-Woogie ที่ เรียงลำดับเดียวกันของกระบวนการที่เกิดขึ้นในขณะที่ reworking สุดท้ายขององค์ประกอบลอนดอน ภาพวาดที่ดูเหมือนว่าในตอนแรกที่ได้รับขึ้นอยู่กับสายส่วนใหญ่เป็นสีเหลืองวิ่งผ่านมัน (และในส่วนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดไปยังนครนิวยอร์กฉันนี้) และในบางส่วนวงดนตรีที่เชื่อมต่อที่มีสีแตกต่างกันซึ่งนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในทิศทางและสัดส่วน องค์ประกอบพื้นฐานที่ถูกเพิ่มบล็อกเล็ก ๆ ของสีแดง, สีฟ้า, สีเทา, และบางครั้งสีเหลืองเช่นเดียวกับเส้น traversing ให้ทั้งจังหวะใหม่การเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิดโดยสิ้นเชิงเป็นใหญ่จังหวะผับ จังหวะใหม่นี้อาจจะเป็นลักษณะที่โดดเด่นที่สุด ในขณะที่ภาพวาดต้น Mondrian ถูกสร้างขึ้นมาจากสายยาวต่อเนื่องและเครื่องบินขนาดใหญ่ซึ่งสามารถนำมาเปรียบเทียบกับบันทึกทั้งหมดหรือครึ่งหนึ่งในเพลงที่มีในขณะนี้จะปรากฏในรูปแบบที่มีขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับบันทึกแปดและสิบหกตัดกันเพียงที่นี่และมีที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ . นวัตกรรมนี้ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเกิดขึ้นในขณะที่กองกำลังทำงานอยู่บนภาพวาดให้ผืนผ้าใบที่มีชีวิตชีวาใหม่และเป็นประกาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mondrian ที่หนีไปนิวยอร์ก จากยุโรป หลังจากการระบาดของสงครามโลกครั้งที่สอง ความยินดีในสถาปัตยกรรมของเมือง เขายังหลงใหลเพลงแจ๊สชาวอเมริกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งบลูส์ , หาของ syncopated ชนะวิธีการเคารพในเพลง และ improvisational สุนทรียะ คล้ายกับเขาเรียกอะไร ในงานของเขาเอง " ทำลายลักษณะธรรมชาติและสร้างผ่านการต่อเนื่องของบริสุทธิ์ หมายถึง จังหวะแบบไดนามิก " ในรูปนี้ สุดท้าย mondrian แทนที่สีดำของเขา , ตารางที่ยาวได้ภายใต้ผ้าใบของเขากับสีเหลืองเด่นเส้นตัดกันที่จุดเครื่องหมายสี่เหลี่ยมสีฟ้าและสีแดง เหล่านี้ได้วงตะกุกตะกักรงค์กะพริบ ขัดจังหวะด้วยสีเทาอ่อนสร้างเส้นทางผ่านผืนผ้าใบ แนะนำของเมืองตารางการเคลื่อนไหวของการจราจร และ ไฟฟ้า ไฟกระพริบเป็นจังหวะแจ๊ส

ในความสมบูรณ์ของบรอดเวย์บลูส์ประเภทเดียวกันของกระบวนการที่เกิดขึ้นในข้อมูลสุดท้ายขององค์ประกอบของลอนดอน ภาพวาดที่ดูเหมือนเริ่มที่จะได้รับตามสาย ส่วนใหญ่เป็นสีเหลืองวิ่งผ่าน ( และในส่วนนี้เกี่ยวข้องกับนิวยอร์ก ) และในบางการเชื่อมต่อแถบสีที่แตกต่างกัน ซึ่งนำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่ได้สัดส่วน องค์ประกอบพื้นฐานนี้มีการเพิ่มบล็อกเล็กๆสีแดง สีน้ำเงิน สีเทา และบางครั้งเหมือนสีเหลืองเป็น traversing เส้นให้ทั้งจังหวะใหม่ ขบวนการทั้งหมด ที่ไม่คาดคิด , แสงซึ่งขาดตอนจังหวะจังหวะใหม่นี้ อาจเป็นลักษณะที่โดดเด่นมากที่สุด ส่วนต้น mondrian ภาพวาดถูกสร้างขึ้นจากเส้นอย่างต่อเนื่องยาวนานและเครื่องบินขนาดใหญ่ซึ่งอาจเทียบทั้งหมด หรือครึ่งบันทึกในเพลง ตอนนี้ปรากฏรูปแบบขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับ 8 และ 16 บันทึก ตัดเพียงที่นี่และมีกับพื้นที่ขนาดใหญ่ นวัตกรรมนี้ที่เห็นได้ชัดเกิดขึ้นในขณะที่ mondrian กำลังวาดภาพให้ผ้าใบใหม่และความมีชีวิตชีวา
ระยิบระยับ