He instantly gave his rejection. Ho

He instantly gave his rejection. However, perhaps expecting such an answer from Hiiro, Liliyn did not grow too upset as she continued.


Liliyn: 「Kukuku(3), I see you haven’t changed much. Being able to face me with that kind of attitude, I mean.」

Hiiro: 「I’m reading. Don’t bother me, Hikikomori(4).」

Liliyn: 「Fun(5), forget about that and come. I wanna show you something interesting.」

Hiiro: 「...?」

Hearing the words ‘something interesting,’ Hiiro’s curiosity was piqued.


Hiiro: 「What’s so interesting?」

Liliyn: 「Like I said, if you follow you’ll find out.」

Hiiro: 「......」


The two’s eyes met. As Liliyn averted her eyes soon after, all the while emitting a fearless grin, Hiiro shut the book with a *pata*(6).


Hiiro: 「Where are we going?」

Liliyn: 「Over here.」


Hiiro followed after Liliyn who had left the room. However, he noticed something suddenly drop to his feet as he exited the guest room. As he glanced at Liliyn’s back, he picked up the object at his feet.


Hiiro: (This is...)


Hiiro saw something resembling golden petals.


Hiiro: (The 《Golden Rose》...huh?)


In the fight earlier with the Baron Bone Lizard, Liliyn had consumed the 《Golden Rose》. This piece may have fallen out of her clothing when she had passed this spot. As Hiiro thought thus, for whatever reason, he concealed it in his pocket as he followed after Liliyn who was walking ahead.


They had entered a dimly lit room, a room that Liliyn would refer to as her own.


Hiiro: (This room has really bad taste, huh.)


As he saw several creepy masks and ornaments lined up along the walls, Hiiro shrugged his shoulders. In the center of the room was a large magic circle drawn on the floor, a lone bed sitting on top of it. On top of said bed, Liliyn quietly sat down and stared at Hiiro.


Liliyn: 「I heard that your hobby is reading.」


Hiiro interpreted this as her most likely hearing this from Silva.


Liliyn: 「Right now, I’ve been arranging time to decipher a certain book.」

Hiiro: 「A certain book you say?」

Liliyn: 「That’s right. Well, I give you permission to look.」


As Liliyn said thus, she took a singular book out from under her pillow. The book, wrapped in a pitch black hardcover, appeared to not have anything resembling a title written on it.


Liliyn: 「This was a book that I obtained through several connections but, here. Have a read.」


As she said thus, Liliyn threw the book towards Hiiro. Catching it with both hands, Hiiro first began to check the front and back covers. As he had thought, there was no trace of a title written anywhere. As such, he had no clue as to what the contents of the book were.

For the time being, Hiiro decided to check the contents of the book, his eyes involuntarily widening as he opened the book. Seeing Hiiro’s expression, Liliyn’s gaze sharpened as she stared at him. Of course, Hiiro was oblivious to this.


Hiiro: 「This is...why is such a thing in this world…?」


Hiiro unconsciously muttered in surprise. Of course, this was to be expected. This was because the contents of the book contained words that should not exist in this world.


Hiiro: 「...Japanese.」


Indeed, it was precisely as Hiiro had said. The characters written in the book was undoubtedly the native language of Hiiro’s birth place, Japan.


Liliyn: 「As I thought.」


Upon hearing Liliyn’s words, Hiiro looked towards her. He immediately regretted his actions.


Liliyn: 「Boy, I had thought that you didn’t seem like someone born in the Demon World. No...you’re not even a native of 【Edea】...right?」


As she gave of an eerie smile, a dubious light shone within the depths of her eyes.


Hiiro: (Damn...what the hell did I just say…?)


As he wasn’t paying attention, he did not remember what he had said that was so significantly bad. However, from the current atmosphere, he could grasp that he had spoken something that caused even more problems for him.


Liliyn: 「You can read that, right?」


Hiiro threw back the book as he made his usual poker face.


Hiiro: 「What are you talking about? I was just so instinctively appalled by how messy those words were.」


Certainly, the black book was filled with scribbles. Reading it, one could tell that the characters were quirky. It could easily be called ‘messy writing’. However, seeing through Hiiro’s excuse, Liliyn’s smirk as her amusement was overflowing.


Liliyn: 「Don’t bother, boy.」


Saying thus, she took out a flower from her pouch. It was a charming flower that closely resembled a tulip, yet, its size was so small that it would fit neatly within her hand.


Liliyn: 「This is called a 《Voice Flower》. It’s effect is…」


Liliyn began to pour magic into the flower. Following this-


Voice Flower: 「This is...why is such a thing in this world…? ...Japanese.」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาทันทีให้เขาปฏิเสธ แต่บางทีอาจจะคาดหวังว่าคำตอบดังกล่าวจาก Hiiro, Liliyn ไม่ได้เติบโตอารมณ์เสียมากเกินไปในขณะที่เธอยังคง. Liliyn: 「 kukuku (3) ฉันเห็นคุณยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก ความสามารถในการเผชิญกับฉันกับชนิดของทัศนคติที่ผมหมายถึง」. Hiiro: 「ฉันอ่าน ไม่รำคาญฉัน Hikikomori (4) 」. Liliyn: 「สนุก (5), ลืมเกี่ยวกับที่มา ฉันต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจ」. Hiiro: 「 ... 」? ได้ยินคำพูดของบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจ 'อยากรู้อยากเห็น Hiiro ถูกป่องๆ. Hiiro: 「สิ่งที่น่าสนใจเพื่อให้」? Liliyn: 「เช่นฉันกล่าวว่าถ้าคุณทำตามที่คุณจะ หา」. Hiiro: 「 ...... 」ตาทั้งสองได้พบกับ ในฐานะที่เป็น Liliyn หันดวงตาของเธอเร็ว ๆ นี้หลังจากทั้งหมดในขณะที่เปล่งยิ้มกล้าหาญ Hiiro ปิดหนังสือที่มี * * * * * * * * พาต้า (6). Hiiro: 「เราจะไปที่ไหน? 」Liliyn: 「. กว่าที่นี่」Hiiro ตามหลัง Liliyn ที่ ได้ออกจากห้องไป แต่เขาสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างก็ลดลงถึงเท้าของเขาในขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องพัก ในขณะที่เขามองไปที่ด้านหลัง Liliyn เขาหยิบขึ้นมาวัตถุที่เท้าของเขา. Hiiro: (นี่คือ ... ) . Hiiro เห็นอะไรบางอย่างที่คล้ายกลีบทองHiiro ("โกลเด้นโรส" ... ฮะ?) ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ กับบารอนกระดูกจิ้งจก, Liliyn ได้บริโภค "โกลเด้นโรส" งานชิ้นนี้อาจจะหลุดออกไปจากเสื้อผ้าของเธอเมื่อเธอได้ผ่านจุดนี้ ในฐานะที่เป็น Hiiro จึงคิดว่าด้วยเหตุผลใดที่เขาปกปิดไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขาในขณะที่เขาตามมาหลังจาก Liliyn ที่กำลังเดินไปข้างหน้า. พวกเขาได้เข้าห้องที่มีแสงสลัวของห้องพักที่ Liliyn จะอ้างว่าเธอเอง. Hiiro (ห้องนี้มี รสชาติดีจริงๆเหรอ.) ในฐานะที่เขาเห็นมาสก์ที่น่าขนลุกและเครื่องประดับหลายเรียงรายตามแนวผนัง, Hiiro ยักไหล่ของเขา ในใจกลางของห้องพักที่ถูกวงกลมเวทมนตร์วาดขนาดใหญ่บนพื้นเตียงคนเดียวนั่งอยู่บนด้านบนของมัน ด้านบนของเตียงกล่าวว่า Liliyn เงียบ ๆ นั่งลงและจ้องที่ Hiiro. Liliyn: 「ผมได้ยินมาว่างานอดิเรกของคุณคือการอ่าน. ' Hiiro ตีความว่านี่เป็นของเธอได้ยินมากที่สุดจากซิลวา. Liliyn: 「ตอนนี้ผมได้รับการจัด เวลาที่จะถอดรหัสหนังสือบาง」. Hiiro: 「หนังสือบางอย่างที่คุณพูด」? Liliyn: 「ที่เหมาะสม ดีฉันให้คุณได้รับอนุญาตให้ดู. ' ในฐานะที่เป็น Liliyn จึงกล่าวว่าเธอเอาหนังสือเอกพจน์ออกมาจากใต้หมอนของเธอ หนังสือห่อในสนามปกสีดำดูเหมือนจะไม่ได้มีอะไรที่คล้ายกับชื่อเรื่องที่เขียนบน. Liliyn: 「นี่คือหนังสือที่ฉันได้รับผ่านการเชื่อมต่อหลาย แต่ที่นี่ มีการอ่าน. ' ขณะที่เธอกล่าวจึง Liliyn โยนหนังสือที่มีต่อ Hiiro จับมันด้วยมือทั้งสอง Hiiro แรกเริ่มที่จะตรวจสอบหน้าและปกหลัง ในขณะที่เขาเคยคิดว่ามีร่องรอยของชื่อเรื่องที่เขียนได้ทุกที่ไม่มี เช่นนี้เขามีเงื่อนงำเป็นสิ่งที่เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ได้. เวลาเป็นอยู่, Hiiro ตัดสินใจที่จะตรวจสอบเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ดวงตาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจขยับขยายในขณะที่เขาเปิดหนังสือ เห็นการแสดงออก Hiiro ของสายตาของ Liliyn รุนแรงขึ้นขณะที่เธอจ้องมองมาที่เขา แน่นอน Hiiro เป็นลบเลือนไปนี้. Hiiro: 「นี่คือ ... ทำไมเป็นเช่นสิ่งในโลกนี้ ... ? 」Hiiro ไม่รู้ตัวพึมพำด้วยความประหลาดใจ ของหลักสูตรนี้จะได้รับการคาดหวังว่า เป็นอย่างนี้เพราะเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้มีคำที่ไม่ควรอยู่ในโลกนี้. Hiiro: 「ญี่ปุ่น ... . ' อันที่จริงมันก็เป็นอย่างแม่นยำ Hiiro ได้กล่าวว่า ตัวอักษรที่เขียนในหนังสือเล่มนี้คือไม่ต้องสงสัยภาษาพื้นเมืองของสถานที่เกิด Hiiro ของญี่ปุ่น. Liliyn: 「. ขณะที่ผมคิดว่า」เมื่อได้ยินคำ Liliyn ของ Hiiro มองที่มีต่อเธอ ทันทีที่เขารู้สึกเสียใจที่การกระทำของเขา. Liliyn: 「 Boy, ผมคิดว่าคุณไม่ได้ดูเหมือนคนที่เกิดมาในโลกปีศาจ ไม่มี ... คุณไม่ได้เป็นชนพื้นเมืองของ Edea 【】 ... ใช่」ขณะที่เธอให้ของรอยยิ้มที่น่าขนลุก, แสงส่องที่น่าสงสัยที่อยู่ในระดับความลึกของดวงตาของเธอ. Hiiro (ให้ตายเถอะ ... สิ่งที่นรก ผมก็บอกว่า ... ?) ในขณะที่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจเขาจำไม่ได้ว่าสิ่งที่เขาได้กล่าวว่าเป็นที่ไม่ดีอย่างมีนัยสำคัญ แต่จากบรรยากาศในปัจจุบันที่เขาจะได้เข้าใจว่าเขาพูดอะไรบางอย่างที่ทำให้เกิดปัญหามากขึ้นสำหรับเขา. Liliyn: 「คุณสามารถอ่านที่ขวา」Hiiro โยนกลับหนังสือในขณะที่เขาทำให้ใบหน้าของเขาตามปกติ. Hiiro: 「 สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง? ผมก็ตกใจดังนั้นสัญชาตญาณโดยวิธียุ่งคำพูดเหล่านั้น. ' แน่นอนว่าหนังสือเล่มสีดำที่เต็มไปด้วยการเขียน อ่านมันใครสามารถบอกได้ว่าตัวละครที่เป็นที่เล่นโวหาร มันอาจจะเรียกว่าง่าย 'เขียนยุ่ง' แต่เห็นผ่านข้ออ้าง Hiiro ของรอยยิ้ม Liliyn เป็นสวนสนุกของเธอถูกล้น. Liliyn: 「. ไม่รำคาญเด็ก」จึงบอกเธอเอาดอกไม้จากกระเป๋าของเธอ มันเป็นดอกไม้ที่มีเสน่ห์อย่างใกล้ชิดที่คล้ายกับดอกทิวลิป แต่ขนาดของมันคือขนาดเล็กที่จะพอดีอย่างเรียบร้อยภายในมือของเธอ. Liliyn: 「นี้จะเรียกว่า "ดอกไม้เสียง" มันเป็นผลที่ได้คือ ... 」Liliyn เริ่มที่จะเทลงในมายากลดอกไม้ ต่อไปนี้ this- ดอกไม้เสียง: 「นี่คือ ... ทำไมเป็นเช่นสิ่งในโลกนี้ ... ? ญี่ปุ่น ... . '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาได้ให้การปฏิเสธของเขา อย่างไรก็ตาม บางทีรอคําตอบจาก hiiro liliyn , ไม่ได้เติบโตปวดมากเกินไปในขณะที่เธอยังคง


liliyn : 「 kukuku ( 3 ) ผมเห็นคุณยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก สามารถที่จะเผชิญหน้ากับผมแบบนี้ ผมหมายถึง 」

hiiro : 「ฉันอ่านหนังสือ อย่ารบกวนฉัน ฮิคิโคโมริ ( 4 ) 」

liliyn : 「สนุก ( 5 ) , ลืมเรื่องนั้น และมา ฉันอยากให้คุณดูบางอย่างที่น่าสนใจ」

hiiro : 「เหรอ . . . . . . 」

ได้ยินคำว่า " สิ่งที่น่าสนใจ " hiiro บางคนถูกป่องๆ


hiiro : 「อะไรที่น่าสนใจ ? 」

liliyn : 「อย่างที่ผมบอก ถ้าคุณทำตาม คุณอาจจะพบว่า 」

hiiro : 「 . . . . . . . 」


2 . เจอกัน เป็น liliyn เบนสายตาของเธอเร็ว ๆนี้หลังจากทั้งหมดในขณะที่เปล่งยิ้มกล้าหาญ hiiro ปิดหนังสือด้วย * PATA * ( 6 ) .


hiiro : 「เราจะไปไหน ? 」

liliyn :「ตรงนี้ 」


hiiro ตาม liliyn ที่ได้ออกจากห้อง อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นบางอย่างก็วางเท้าของเขาขณะที่เขาเดินออกมาจากห้องรับรองแขก เขาชายตามอง liliyn กลับมาแล้ว เขาหยิบวัตถุที่เท้าของเขา . . . . . .


hiiro : ( . . . )


hiiro เห็นบางอย่างคล้ายกลีบทอง .


hiiro : ( 《กุหลาบสีทอง》 . . . หือ ? )


ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้กับบารอนกระดูกจิ้งจก ,liliyn ได้ใช้《กุหลาบสีทอง》 . ชิ้นนี้อาจจะลดลงจากเสื้อผ้าของเธอ เมื่อเธอได้ผ่านจุดนี้ เป็น hiiro คิดดังนั้น ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม เขาซ่อนมันไว้ในกระเป๋าของเขาขณะที่เขา liliyn ตามหลังคนที่เดินข้างหน้า


เขาเข้าไปในห้องมืดๆ ห้อง liliyn จะดูเป็นเธอเอง


hiiro ( ในห้องนี้ได้ไม่ดี รสชาติจริงๆ เฮ้อ . . . )


เขาเห็นหลายหน้ากากน่ากลัวและเครื่องประดับเรียงรายตามผนัง hiiro ยักไหล่ของเขา ตรงกลางห้องมีขนาดใหญ่ที่วาดวงเวทย์บนพื้นเตียงคนเดียวนั่งอยู่บนมัน ด้านบนบอกว่า เตียง liliyn เงียบๆนั่งลงและจ้อง hiiro


liliyn : 「ได้ยินว่างานอดิเรกของคุณคือการอ่าน 」


hiiro ตีความนี้ได้ยินมากที่สุดของเธอ จาก ซิลวา


liliyn : 「ตอนนี้ ฉันกำลังจัดเวลาอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง . 」

hiiro : 「บางเล่มที่คุณพูด ? 」

liliyn : 「นั่นแหละ อืม ข้าอนุญาตให้เจ้าดู 」


เป็น liliyn กล่าวดังนั้น เธอหยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากภายใต้หมอนของเธอ หนังสือ , ห่อปกแข็งสีดำสนิท ปรากฏไม่มีอะไรที่คล้ายกับชื่อเรื่องที่เขียนเกี่ยวกับมัน liliyn

:「นี้หนังสือที่ฉันได้รับผ่านการเชื่อมต่อหลาย แต่ ที่นี่ ได้อ่าน . 」


อย่างที่เธอพูด ดังนั้น liliyn ขว้างหนังสือต่อ hiiro . จับมันด้วยมือทั้งสองข้าง hiiro แรกที่เริ่มดูปกหน้าและปกหลัง . อย่างที่เขาคิด ไม่มีร่องรอยของชื่อเรื่องที่เขียนก็ได้ เช่น เขาไม่รู้เลยว่าเนื้อหาของหนังสือเล่มนี้ . . .

สำหรับตอนนี้hiiro ตัดสินใจที่จะตรวจสอบเนื้อหาของหนังสือ ดวงตาของเขารัวขยับขยายตามที่เขาเปิดหนังสือ ได้เห็นสีหน้า hiiro , liliyn สายตาคมที่เธอจ้องเขา แน่นอน hiiro ถูกลืมนี้ .


hiiro : 「นี่ . . . . . . . ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ในโลกนี้ . . . . . . ? 」


hiiro โดยไม่รู้ตัวพึมพำด้วยความประหลาดใจ ของหลักสูตรนี้ได้นี้เป็นเพราะเนื้อหาของหนังสือประกอบด้วยคำที่ไม่ควรมีอยู่ในโลกนี้


hiiro : 「 . . . ญี่ปุ่น 」


แล้วมัน hiiro ตามที่ได้กล่าว ตัวอักษรที่เขียนในหนังสือคือไม่ต้องสงสัยภาษาพื้นเมืองของ hiiro เป็นสถานที่เกิด ญี่ปุ่น


liliyn : 「เป็นอย่างที่ผมคิด 」


เมื่อได้ยิน liliyn เป็นคำ hiiro มองไปยังเธอ เขาทันที

เสียใจในการกระทำของเขาliliyn : 「ไอ้หนู ฉันคิดว่านายไม่เหมือนคนที่เกิดในโลกปีศาจ ไม่ . . . คุณยังไม่ได้พื้นเมืองของ【 edea 】 . . . ใช่มั้ย ? 」


เท่าที่เธอให้ของน่าขนลุกยิ้มแสงพิรุธส่องภายในความลึกของตาของเธอ . . . . .


hiiro ( บ้า . . . บ้าอะไร ฉันแค่พูดว่า . . . . . . . ? )


เขาไม่ได้เอาใจใส่ เขาจำไม่ได้ว่าเขาเคยบอกว่ามันอย่างเลวร้าย อย่างไรก็ตาม