In American architecture, Neoclassi

In American architecture, Neoclassicism was one expression of the American Renaissance movement, ca. 1890–1917; its last manifestation was in Beaux-Arts architecture, and its very last, large public projects were the Lincoln Memorial (highly criticized at the time), the National Gallery of Art in Washington, D.C. (also heavily criticized by the architectural community as being backward thinking and old fashioned in its design), and the American Museum of Natural History's Roosevelt Memorial. These were considered stylistic anachronisms when they were finished. In the British Raj, Sir Edwin Lutyens' monumental city planning for New Delhi marks the glorious sunset of Neoclassicism. World War II was to shatter most longing for (and imitation of) mythical, heroic times.

Conservative modernist architects such as Auguste Perret in France kept the rhythms and spacing of columnar architecture even in factory buildings. Where a colonnade would have been decried as "reactionary", a building's pilaster-like fluted panels under a repeating frieze looked "progressive". Pablo Picasso experimented with classicizing motifs in the years immediately following World War I, and the Art Deco style that came to the fore following the 1925 Paris Exposition des Arts Décoratifs, often drew on Neoclassical motifs without expressing them overtly: severe, blocky commodes by É.-J. Ruhlmann or Süe & Mare; crisp, extremely low-relief friezes of damsels and gazelles in every medium; fashionable dresses that were draped or cut on the bias to recreate Grecian lines; the art dance of Isadora Duncan; the Streamline Moderne styling of U.S. post offices and county court buildings built as late as 1950; and the Roosevelt dime.

There was an entire 20th-century movement in the Arts which was also called Neo-classicism. It encompassed at least music, philosophy and literature. It was between the end of World War I and the end of World War II. (For information on the musical aspects, see 20th-century classical music and Neoclassicism in music. For information on the philosophical aspects, see Great Books.)

This literary Neoclassical movement rejected the extreme romanticism of (for example) Dada, in favour of restraint, religion (specifically Christianity) and a reactionary political program. Although the foundations for this movement in English literature were laid by T. E. Hulme, the most famous Neoclassicists were T. S. Eliot and Wyndham Lewis. In Russia, the movement crystallized as early as 1910 under the name of Acmeism, with Anna Akhmatova and Osip Mandelshtam as the leading representatives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสถาปัตยกรรมของอเมริกา ลัทธิคลาสสิกใหม่เป็นนิพจน์หนึ่งอเมริกันยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเคลื่อนไหวโดย ca. 1890-1917 การรวมตัวครั้งสุดท้ายในสถาปัตยกรรมแบบ Beaux-Arts และโครงการสาธารณะขนาดใหญ่ สุดท้ายอนุสรณ์สถานลิงคอล์น (วิพากษ์วิจารณ์สูงเวลา) การชาติศิลป์ วอชิงตัน (หนักยังวิพากษ์วิจารณ์ โดยชุมชนสถาปัตยกรรมที่ถูกคิดย้อนหลังและเก่าล้าสมัยในการออกแบบ), และอเมริกันพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติรูสเวลท์อนุสรณ์ เหล่านี้ถูกถือว่าเป็นสำนวน anachronisms เมื่อเสร็จสิ้น ในบริติชราช เมืองอนุสาวรีย์ Sir Edwin ตื่นใจการวางแผนสำหรับนิวเดลีหมายพระอาทิตย์ตกที่สวยงามของลัทธิคลาสสิกใหม่ สงครามโลกครั้งที่สองคือการ แตกส่วนใหญ่โหยหา (และของเลียนแบบ) ในตำนาน กล้าหาญครั้งอนุรักษ์นิยมสมัยใหม่สถาปนิกเช่นโอกุสต์ Perret ในฝรั่งเศสเก็บจังหวะและระยะห่างของคอลัมน์สถาปัตยกรรมแม้ในอาคารโรงงาน โคลอนเนดจะได้รับ decried เป็น "ข้อสรุป" แผงหน้าปัดเหมือน pilaster ของอาคารภายใต้ฤทธ์ซ้ำมอง "ก้าวหน้า" Pablo Picasso ทดลองกับ classicizing ลายปีต่อสงครามโลก และรูปแบบศิลปะที่มาข้างหน้าต่อไปปารีสนิทรรศการ des Arts Décoratifs 1925 มักจะดึงลวดลายนีโอไม่แสดงได้อย่างเปิดเผย: รุนแรง บล็อก commodes โดยเจÉ. Ruhlmann หรือชาว & แมร์ friezes คม บรรเทาต่ำโชว์และ gazelles ในทุกสื่อ ชุดเดรสแฟชั่นที่ถูกคลุม หรือตัดอคติสร้างยอมบรรทัด การเต้นรำศิลปะของ Isadora Duncan สไตล์โมเดิร์นที่คล่องตัวของไปรษณีย์สหรัฐอเมริกาและศาลเขตอาคารที่สร้างขึ้นอย่างช้าที่สุด 1950 และขนาดรูสเวลท์ก็มีทั้งศตวรรษที่ 20 การเคลื่อนไหวในศิลปะซึ่งจะถูกเรียกว่านีโอคคลา ห้อมล้อมน้อยเพลง ปรัชญา และวรรณกรรม ระหว่างจุดสิ้นสุดของสงครามโลกและสงครามโลกครั้งที่สองได้ (สำหรับข้อมูลเกี่ยวกับดนตรี ดูเพลงคลาสสิกของศตวรรษที่ 20 และลัทธิคลาสสิกใหม่ในเพลงนี้ สำหรับข้อมูลในด้านปรัชญา ดูหนังสือดี)การเคลื่อนไหวนี้นีโอวรรณกรรมปฏิเสธจิตนิยมสุดขีดของ (ตัวอย่าง) Dada สนับสนุนยับยั้งชั่งใจ ศาสนา (โดยเฉพาะศาสนาคริสต์) และโปรแกรมข้อสรุปทางการเมือง แม้ถูกวางรากฐานสำหรับการเคลื่อนไหวนี้ในวรรณคดีอังกฤษ โดย T. E. Hulme, Neoclassicists มีชื่อเสียงก็สเติร์นส์และ Wyndham Lewis ในรัสเซีย การเคลื่อนไหวตกผลึกก่อนที่เป็น 1910 ภายใต้ชื่อของ Acmeism แอนนา Akhmatova และ Osip Mandelshtam เป็นตัวแทนชั้นนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในงานสถาปัตยกรรมอเมริกันนีโอคลาสซิเป็นหนึ่งในการแสดงออกของอเมริกันยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการเคลื่อนไหวแคลิฟอร์เนีย 1890-1917; การรวมตัวกันครั้งสุดท้ายอยู่ใน Beaux-Arts สถาปัตยกรรมและสุดท้ายโครงการสาธารณะที่มีขนาดใหญ่เป็นอนุสาวรีย์ลินคอล์น (วิพากษ์วิจารณ์อย่างมากในเวลานั้น) ที่หอศิลป์แห่งชาติในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. (ยังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจากชุมชนสถาปัตยกรรมเป็นแบบย้อนหลัง คิดเก่าและล้าสมัยในการออกแบบ) และอเมริกันพิพิธภัณฑ์อนุสรณ์รูสเวลประวัติศาสตร์ธรรมชาติของ เหล่านี้ได้รับการพิจารณา anachronisms โวหารเมื่อพวกเขาเสร็จสิ้นแล้ว ในอังกฤษปกครองผังเมืองเซอร์เอ็ดวิน Lutyens 'อนุสาวรีย์สำหรับนิวเดลีเครื่องหมายพระอาทิตย์ตกรุ่งโรจน์ซิสซึ่ม สงครามโลกครั้งที่สองที่จะสลายความปรารถนามากที่สุด (และเลียนแบบ) ตำนานวีรบุรุษครั้ง. สถาปนิกสมัยใหม่อนุรักษ์นิยมเช่น Auguste Perret ในฝรั่งเศสเก็บจังหวะและระยะห่างของสถาปัตยกรรมคอลัมน์แม้จะอยู่ในอาคารโรงงาน ที่โคโลเนดจะได้รับการประณามว่า "อนุรักษ์นิยม" แผงร่องอาคารโปนเหมือนภายใต้ชายคาซ้ำมอง "ก้าวหน้า" ปาโบลปิกัสโซทดลองด้วยลวดลาย classicizing ในปีที่ผ่านมาทันทีหลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและสไตล์ Art Deco ที่เดินไปข้างหน้าต่อไปนี้ 1925 ปารีสนิทรรศการ des Arts Décoratifsมักจะดึงลวดลายนีโอคลาสสิโดยไม่ต้องแสดงให้พวกเขาเปิดเผย: รุนแรง commodes บล็อกโดย e .-J Ruhlmann หรือฟ้อง & Mare; คมชัดต่ำมากบรรเทาสลักเสลาของสาวเนื้อทรายในทุกสื่อ; ชุดแฟชั่นที่ถูกพาดหรือตัดอคติในการสร้างเส้นแบบกรีก เต้นรำศิลปะของดันแคนอิซาดอร่า; จัดแต่งทรงผมเน่เพรียวของสำนักงานไปรษณีย์สหรัฐและอาคารศาลมณฑลที่สร้างขึ้นเป็นปลาย 1950; และค่าเล็กน้อยรูสเวล. มีการเคลื่อนไหวของศตวรรษที่ 20 ทั้งในศิลปะที่ถูกเรียกว่านีโอคลาสสิกเป็น มันห้อมล้อมในเพลงอย่างน้อย, ปรัชญาและวรรณคดี มันเป็นระหว่างปลายสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและจุดสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง (สำหรับข้อมูลเกี่ยวกับด้านดนตรีให้ดูดนตรีคลาสสิกในศตวรรษที่ 20 และนีโอคลาสซิดนตรี. สำหรับข้อมูลในด้านปรัชญาดูหนังสือดี.) การเคลื่อนไหวนี้นีโอคลาสสิวรรณกรรมปฏิเสธที่จะโรแมนติกสุดของ (ตัวอย่าง) Dada ในความโปรดปรานของความยับยั้งชั่งใจ ศาสนา (โดยเฉพาะศาสนาคริสต์) และโปรแกรมทางการเมืองอนุรักษ์นิยม แม้ว่ารากฐานสำหรับการเคลื่อนไหวนี้ในวรรณคดีอังกฤษถูกวางโดย TE Hulme ที่ Neoclassicists ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคือเอเลียตและ Wyndham ลูอิส ในรัสเซียเคลื่อนไหวตกผลึกเป็นช่วงต้น 1910 ภายใต้ชื่อของ Acmeism กับแอนนา Akhmatova และ Osip Mandelshtam เป็นตัวแทนชั้นนำ