different among healthy and defecti

different among healthy and defective beans according to the Duncan test at 5% probability. Healthy mature coffee beans presented higher oil contents than those for defective beans. Amongst the defective beans, black beans presented higher oil contents than that for immature and sour beans. There was no significant difference among the oil contents for roasted healthy and sour beans. Regarding the effect of the roasting processon the oil content, there was a slight decrease (in dry green basis) in the oil content of healthy mature beans while the others remained constant. This fact corroborates the observation that defective beans are roasted to a lesser degree than healthy mature beans for the same processing conditions (Franca et al., 2005a). The lipid contents herein determined fall within the range encountered in the literature (9–15%) (Sivetz & Desrosier, 1979; Folstar, 1985; Speer & Ko¨lling-Speer, 2001; Turatti, 2001). It is noteworthy to mention here that for all the previously published data information was lacking regarding one or more factors that affect the oil content. In all cases, the authors failed to mention either the coffee species or NY-type classification (related to the number of defects in a lot), or the basis (green or roasted,dry or wet) used for presentation of the data. Furthermore, a diversity of methodologies was employed for oil content determination in the published data.Thus,comparison of the data should be made with care.
The solvent extracted coffee oils obtained for each sample (black, immature, bored, non-defective beans) and the screw-pressed coffee oil obtained from the PVA mixture were analysed for the fatty acids profile. There were no significant differences in the amounts of all fatty acids for crude and roasted healthy and defective beans, based on the Duncan test at 5% probability. Linoleic and palmitic acids were the fatty acids found in greater proportions, with averages of 44% and 34%, respectively. The oil samples were comprised of moderate quantitiesofoleic(9%)andestearic(7%)acidsandlow quantities of araquidic (3%), linolenic (1.5%), behenic (0.7%) and eicosenoic (0.3%) acids. Miristic and palmitoleic acids were present in trace amounts.
The factors that are usually employed to define the quality of edible oils were determined for coffee oils obtained by screw pressing of the mixture of defective beans (PVA). These factors are represented by the parameters: saponification value, unsaponifiable matter, free fattyacids,free acidity, iodine value, and refractive index. The unsaponifiable matter was determined for both screw-pressed and solvent-extracted PVA oil in order to verify the effects of the extraction method on this quantity. The unsaponifiable matter content determinedforthesolvent-extractedoilwas9.2g/100goil,a value significantly smaller than that for the screw pressed oil (12.8g/100g oil). This was somewhat expected, since the screw-pressing is not a selective process, thus extracting with the oil other matter than exclusively the lipidic fraction. The value obtained for the pressed oil is within the range published in the literature of 9–13g/100g oil for crude coffee oil (Ravindranath, Yousuf Ali Khan, & Reddy,
1972; Turatti, 2001).
A high free fatty acids content was encountered for the pressed coffee oil: 4.970.4g oleic acid/100g oil. High values for free fatty acids content can be attributed either to inadequate storage conditions of the beans or the fact that the oil was extracted by more than one pressing cycle (Rossell & Pritchard, 1991). Spiz, Jablonka, and Pereira(1989) also found high values for free fatty acids in coffee oil (1.9–6.7goleicacid/100goil).The calculated value for free acidity (9.770.8% w/w expressed as oleic acid)was also high since it is based on the value for free fatty acids. The saponification value herein determined for the crude coffee oil presented a value of 192.071.4 mg KOH/g oil that lies within the range encountered in the literature which is 180–200mg KOH/g oil for coffee oil (Lago, 2001) and within standards established for the trading of other edible oils, such as virgin olive oil (184–196mg KOH/g oil). The iodine value (Wijs) was determined to be 95.575.6 and also falls within the range published in the literature for coffee oil (84.6–98.5,Lago, 2001). The refractive index determined for the coffee oil inthisstudywas1.46870.001 and falls outside the range determined by Lago (2001),whichwas1.458–1.462.This can be attributed to the facts that the crude oil used in thisstudy presented a high value of unsaponifiable matter and also contained fine particulate matter in it that could cause a slight increase in the measured values for refractive index.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แตกต่างระหว่างถั่วเพื่อสุขภาพ และมีตำหนิตามการทดสอบดันแคนที่น่าเป็น 5% เมล็ดกาแฟเพื่อสุขภาพผู้ใหญ่นำเสนอเนื้อหาน้ำมันสูงกว่าในเมล็ดที่มีตำหนิ หมู่ถั่วเสีย ถั่วดำนำเสนอเนื้อหาน้ำมันสูงกว่าสำหรับถั่ว immature และเปรี้ยว ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างเนื้อหาน้ำมันสำหรับสุขภาพ และเปรี้ยวถั่วคั่วได้ เกี่ยวกับผลของ processon คั่วปริมาณน้ำมัน มีลดลงเล็กน้อย (ในพื้นฐานสีเขียวแห้ง) ปริมาณน้ำมันเมล็ดผู้ใหญ่สุขภาพในขณะที่คนอื่น ๆ อยู่คง ความจริง corroborates สังเกตว่า เมล็ดที่มีตำหนิจะคั่วระดับน้อยกว่าถั่วสุกสุขภาพสำหรับเงื่อนไขการประมวลผลเดียว (ใช้ et al., 2005a) เนื้อหาไขมันซึ่งกำหนดอยู่ในช่วงที่พบในวรรณคดี (9-15%) (Sivetz และ Desrosier, 1979 Folstar, 1985 Speer & Ko¨lling-Speer, 2001 Turatti, 2001) เป็นที่น่าสังเกตที่พูดถึงนี่ว่า สำหรับข้อมูลที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้ ข้อมูลถูกขาดเกี่ยวกับปัจจัย หนึ่งที่ส่งผลกระทบต่อปริมาณน้ำมัน ในทุกกรณี ผู้เขียนไม่สามารถระบุสายพันธุ์ของกาแฟ หรือการจัดประเภทชนิด NY (ที่เกี่ยวข้องกับจำนวนของข้อบกพร่องในมาก), หรือพื้นฐาน (สีเขียว หรือย่าง แห้ง หรือเปียก) ใช้สำหรับนำเสนอข้อมูล นอกจากนี้ ความหลากหลายของวิธีถูกจ้างสำหรับน้ำมันกำหนดเนื้อหาในการเผยแพร่ข้อมูล ดังนั้น ควรทำการเปรียบเทียบข้อมูลกับดูแลน้ำมันกาแฟแยกตัวทำละลายได้ทุกอย่าง (ถั่วดำ immature เบื่อ ไม่มีตำหนิ) และน้ำมันสกรูกดกาแฟที่ได้จากส่วนผสมของ PVA ถูก analysed สำหรับโพรไฟล์ของกรดไขมัน ไม่แตกต่างกันในจำนวนของกรดไขมันทั้งหมดในน้ำมัน และอบเพื่อสุขภาพ และเสียถั่ว ตามการทดสอบดันแคนที่น่าเป็น 5% ได้ Linoleic และกรด palmitic มีกรดไขมันที่พบในสัดส่วนที่มากกว่า มีค่าเฉลี่ย 44% และ 34% ตามลำดับ ตัวอย่างน้ำมันประกอบด้วยปริมาณ acidsandlow andestearic(7%) quantitiesofoleic(9%) ปานกลาง araquidic (3%), linolenic (1.5%), behenic (0.7%) และ eicosenoic (0.3%) กรด กรด Miristic และ palmitoleic ในจำนวนการติดตามได้ปัจจัยที่ถูกว่าจ้างเพื่อกำหนดคุณภาพของน้ำมันที่กินมักจะ ถูกกำหนดสำหรับน้ำมันกาแฟที่ได้รับ โดยการกดสกรูของส่วนผสมของถั่วเสีย (PVA) ปัจจัยเหล่านี้จะแสดง โดยใช้พารามิเตอร์: ค่าสะพอนิฟิ เรื่อง unsaponifiable ฟรี fattyacids มีอิสระ ค่าไอโอดีน และดรรชนีหักเห เรื่อง unsaponifiable ถูกกำหนด กดสกรู และตัวทำละลายสกัดน้ำมัน PVA เพื่อตรวจสอบผลของการสกัดด้วยวิธีนี้ปริมาณ การ unsaponifiable เรื่องเนื้อหา determinedforthesolvent-extractedoilwas9.2g/100goil ค่านัยสำคัญน้อยกว่าที่สำหรับสกรูกดน้ำมัน (12.8 g/100 g) นี้ค่อนข้างคาดว่า เนื่องจากกดสกรูไม่ใช้กระบวนการ จึง แยกกับน้ำมันเรื่องอื่นมากกว่าโดยเฉพาะเศษ lipidic ค่าที่ได้รับน้ำมันกดอยู่ในช่วงเผยแพร่วรรณคดี 9 – 13g / 100g น้ำมันน้ำมันดิบกาแฟ (Ravindranath, Yousuf อาลีขาน และ Reddy1972 Turatti, 2001)เนื้อหากรดไขมันอิสระสูงพบกาแฟกดน้ำมัน: น้ำมัน 100g oleic กรด 4.970.4g ฟรีค่าสูงกรดไขมันสามารถบันทึกเนื้อหาเพื่อสภาพการจัดเก็บไม่เพียงพอของถั่วหรือความจริงที่ว่า น้ำมันที่ถูกสกัด โดยกดมากกว่าหนึ่งรอบ (Rossell & Pritchard, 1991) Spiz, Jablonka และ Pereira(1989) ยังพบค่าสูงสำหรับกรดไขมันอิสระในน้ำมันกาแฟ (1.9–6.7goleicacid/100goil) มูลค่าที่คำนวณได้ฟรีมี (9.770.8% w/w แสดงเป็นกรด oleic) นั้นยังสูงเนื่องจากอยู่ในกรดไขมันอิสระ ค่าสะพอนิฟินี้กำหนดน้ำมันกาแฟดิบแสดงค่า 192.071.4 mg/g เกาะน้ำมันที่อยู่ภาย ในช่วงที่พบในวรรณคดีซึ่งเป็น 180 – 200 มิลลิกรัมน้ำมัน เกาะ/g กาแฟน้ำมัน (ทคา 2001) และมาตรฐานที่กำหนดสำหรับการซื้อขายของอื่น ๆ กินน้ำมันหอมระเหย น้ำมันมะกอกบริสุทธิ์ (184-196 มิลลิกรัมน้ำมัน เกาะ/g) เช่น ค่าไอโอดีน (Wijs) ที่ถูกกำหนดให้เป็น 95.575.6 และตกอยู่ในช่วงเผยแพร่วรรณคดีกาแฟน้ำมัน (84.6 – 98.5 ลาโก้ 2001) ดรรชนีหักเหที่กำหนดสำหรับ inthisstudywas1.46870.001 น้ำมันกาแฟ และน้ำตกอยู่นอกช่วงที่กำหนด โดยลาโก้ (2001), whichwas1.458-1.462.This สามารถเกิดจากข้อเท็จจริงว่า น้ำมันดิบที่ใช้ใน thisstudy นำเสนอเรื่อง unsaponifiable และเรื่องฝุ่นที่ดีมีค่าสูงในที่อาจทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการวัดค่าดรรชนีหักเห

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่แตกต่างกันในหมู่ถั่วมีสุขภาพดีและมีข้อบกพร่องตามการทดสอบดันแคนที่น่าจะเป็น 5% เมล็ดกาแฟเพื่อสุขภาพที่นำเสนอผู้ใหญ่ปริมาณน้ำมันสูงกว่าถั่วที่มีข้อบกพร่อง ในบรรดาถั่วที่มีข้อบกพร่องถั่วสีดำที่นำเสนอเนื้อหาน้ำมันที่สูงขึ้นไปกว่านั้นสำหรับถั่วที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและเปรี้ยว ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในหมู่เนื้อหาน้ำมันถั่วคั่วมีสุขภาพดีและมีรสเปรี้ยว เกี่ยวกับผลของการคั่ว processon ปริมาณน้ำมันที่มีการลดลงเล็กน้อย (ในพื้นฐานสีเขียวแห้ง) ในเนื้อหาของน้ำมันถั่วผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีในขณะที่คนอื่น ๆ คงที่ ความจริงเรื่องนี้ยืนยันสังเกตว่าถั่วชำรุดได้รับการคั่วในระดับน้อยกว่าถั่วผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีสำหรับสภาพการประมวลผลเดียวกัน (Franca et al., 2005A) เนื้อหาไขมันฤดูใบไม้ร่วงที่กำหนดไว้ในที่นี้อยู่ในช่วงที่พบในวรรณคดี (9-15%) (Sivetz Desrosier & 1979; Folstar 1985; ยร์สและ Kolling-ยร์ส 2001; Turatti, 2001) มันเป็นเรื่องสำคัญที่จะพูดถึงที่นี่ว่าทุกข้อมูลข้อมูลที่เผยแพร่ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการขาดปัจจัยหนึ่งหรือมากกว่าที่มีผลต่อเนื้อหาน้ำมัน ในทุกกรณีที่ผู้เขียนไม่ได้กล่าวถึงทั้งสองสายพันธุ์กาแฟหรือการจำแนกประเภทนิวยอร์ก (ที่เกี่ยวข้องกับจำนวนข้อบกพร่องในจำนวนมาก) หรือพื้นฐาน (สีเขียวหรือคั่วแห้งหรือเปียก) ที่ใช้สำหรับนำเสนอข้อมูล นอกจากนี้ความหลากหลายของวิธีการเป็นลูกจ้างสำหรับการกำหนดปริมาณน้ำมันในการตีพิมพ์ data.Thus การเปรียบเทียบข้อมูลที่ควรจะทำด้วยความระมัดระวัง.
ตัวทำละลายที่สกัดน้ำมันหอมกาแฟที่ได้รับในแต่ละตัวอย่าง (สีดำ, สีอ่อนเบื่อถั่วไม่เสีย) และน้ำมันกาแฟสกรูกดที่ได้จากการผสม PVA วิเคราะห์สำหรับรายละเอียดกรดไขมัน ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในปริมาณของกรดไขมันน้ำมันดิบและถั่วคั่วมีสุขภาพดีและมีข้อบกพร่องอยู่บนพื้นฐานของการทดสอบดันแคนที่น่าจะเป็น 5% ไลโนเลอิกและกรดปาล์มิติเป็นกรดไขมันที่พบในสัดส่วนที่มากขึ้นโดยมีค่าเฉลี่ย 44% และ 34% ตามลำดับ กลุ่มตัวอย่างน้ำมันประกอบด้วย quantitiesofoleic ปานกลาง (9%) andestearic (7%) acidsandlow ปริมาณ araquidic (3%) linolenic (1.5%) behenic (0.7%) และ eicosenoic (0.3%) กรด Miristic และกรดปาล์มิโตมีอยู่ในร่องรอย.
ปัจจัยที่มักจะใช้ในการกำหนดคุณภาพของน้ำมันที่บริโภคที่ถูกกำหนดสำหรับน้ำมันหอมกาแฟที่ได้รับจากสกรูกดส่วนผสมของถั่วที่มีข้อบกพร่อง (PVA) ปัจจัยเหล่านี้จะแสดงโดยพารามิเตอร์: ค่าสะพอไม่ว่า unsaponifiable, fattyacids ฟรีเป็นกรดฟรีค่าไอโอดีนและดัชนีหักเห เรื่อง unsaponifiable ถูกกำหนดทั้งสกรูกดและตัวทำละลายที่สกัดน้ำมัน PVA ในการสั่งซื้อเพื่อตรวจสอบผลกระทบของวิธีการสกัดในปริมาณนี้ เนื้อหาเรื่อง unsaponifiable determinedforthesolvent-extractedoilwas9.2g / 100goil ค่าอย่างมีนัยสำคัญมีขนาดเล็กกว่าที่สกรูกดน้ำมัน (12.8g / 100 กรัมน้ำมัน) นี้ได้รับการคาดหวังค่อนข้างตั้งแต่สกรูกดไม่ได้เป็นกระบวนการคัดเลือกจึงสกัดน้ำมันเรื่องอื่นมากกว่าเฉพาะส่วน lipidic ค่าที่ได้รับการกดน้ำมันอยู่ในช่วงที่ตีพิมพ์ในวรรณกรรมของน้ำมัน 9-13g / 100 กรัมน้ำมันกาแฟดิบ (Ravindranath, ยูซุฟอาลีข่านและเรดดี้
1972; Turatti, 2001).
กรดไขมันอิสระสูงเป็นเนื้อหา พบน้ำมันกาแฟกด: 4.970.4g กรดโอเลอิก / น้ำมัน 100 กรัม ค่าสูงสำหรับกรดไขมันอิสระเนื้อหาสามารถนำมาประกอบทั้งสภาพการเก็บรักษาที่ไม่เพียงพอของถั่วหรือความจริงที่ว่าน้ำมันถูกสกัดโดยกว่าหนึ่งรอบการกด (Rossell & Pritchard, 1991) Spiz, Jablonka และรา (1989) นอกจากนี้ยังพบค่าสูงสำหรับกรดไขมันอิสระในน้ำมันกาแฟ (1.9-6.7goleicacid / 100goil) มูลค่าได้โดยเริ่มต้นการคำนวณสำหรับความเป็นกรดฟรี (9.770.8% w / w การแสดงเป็นกรดโอเลอิก) เป็นยัง สูงเพราะมันจะขึ้นอยู่กับความคุ้มค่ากรดไขมันอิสระ มูลค่าสะพอกำหนดไว้ ณ ที่นี้น้ำมันกาแฟดิบที่นำเสนอค่าเป็น 192.071.4 มิลลิกรัม KOH / กรัมน้ำมันที่อยู่ภายในช่วงที่พบในวรรณกรรมซึ่งเป็น 180-200mg KOH / กรัมน้ำมันสำหรับน้ำมันกาแฟ (Lago, 2001) และภายใน มาตรฐานที่จัดตั้งขึ้นสำหรับการซื้อขายของน้ำมันพืชอื่น ๆ เช่นน้ำมันมะกอกบริสุทธิ์ (184-196mg KOH / กรัมน้ำมัน) ค่าไอโอดีน (Wijs) มุ่งมั่นจะเป็น 95.575.6 และยังอยู่ในช่วงที่ตีพิมพ์ในวรรณกรรมสำหรับน้ำมันกาแฟ (84.6-98.5, Lago, 2001) ดัชนีหักเหพิจารณา inthisstudywas1.46870.001 น้ำมันกาแฟและตกอยู่นอกช่วงที่กำหนดโดย Lago (2001), whichwas1.458-1.462.This สามารถนำมาประกอบกับข้อเท็จจริงที่ว่าน้ำมันดิบที่ใช้ thisstudy นำเสนอที่มีมูลค่าสูงของเรื่อง unsaponifiable และยังมีอนุภาคที่ดีในนั้นที่อาจก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในค่าที่วัดได้สำหรับดัชนีหักเห