Khantoke is a Lanna Thai traditionT

Khantoke is a Lanna Thai tradition

Trays, spatulas, big spoons and food containers are the essential implements required for eating. Wood, bamboo, rattan and coconut shell have been used as raw materials for making the food tray and container products Coconut shells are used to make spatulas and big spoons. Bamboo is used to make dishes, bowls, boxes, trays, and so faith.

Dimensions of the pedestal tray, "Khantoke" are a low round table with several legs connected to the top tray with a round base. Khantoke (or it is sometimes called toke) was originally made with a big solid piece of teakwood. Lathing and carving techniques are employed. After lathing, carving and polishing, coating with natural polymers was then applied. Bamboo and rattan can be also used instead of teakwood. Therefore, khantoke lacquerware, which has bamboo as a base, is also popular. Kian is a northern Thai word (similar to central Thai for word of "glueng") which means lathe. Therefore Baan Chang Kian or Wat Chang Kian used to be the community that was the residence of lathe craftsmen ("chang") in the old days

Five different dishes are served along with a basket in which rice has been steamed. A brief explanation of the food served follows: "Gaeng Hung-Lay", Burmese pork curry; "Gai Tawd" fried chicken; "Paad Pugg", fried vegetable (usually cabbage); and "Naam Prik Ong" pork tomato-chili paste, mildly hot, served with fresh cucumber slices; "Kaeb Moo", pork rind, which are for dipping with paste; along with these food dishes, a starter or canape should be included, e.g. fried banana. Dinners can use fingers to break off pieces of sticky rice and dip it into the various bowls instead of using cutlery. Dessert is popped rice crackers, coffee or tea and a bit of "miang" which is a chew similar to beetle nut but you won't have the cosmetic effect of red lips.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขันโตกเป็นประเพณีไทยล้านนาถาด spatulas ช้อนใหญ่ และภาชนะบรรจุอาหารเป็นเครื่องมือสำคัญที่จำเป็นสำหรับการรับประทานอาหาร ไม้ ไม้ไผ่ หวาย และมะพร้าวเปลือกใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับทำอาหารถาดและภาชนะบรรจุผลิตภัณฑ์มะพร้าวที่ใช้สำหรับทำ spatulas และช้อนใหญ่ ไม้ไผ่ใช้ทำจาน ชาม กล่อง ถาด และความเชื่อดังนั้นขนาดของถาดเชิง "ขันโตก" ตารางรอบต่ำ มีหลายขาเชื่อมต่อถาดด้านบนโดยรอบฐานได้ ขันโตก (หรือบางครั้งเรียกว่าโตก) ทำกับชิ้นส่วนของแข็งขนาดใหญ่ไม้สัก พนักงาน lathing และเทคนิคการแกะสลัก หลังจาก lathing แกะสลัก และขัด เคลือบ ด้วยโพลิเมอร์ธรรมชาติแล้วใช้ ไม้ไผ่และหวายสามารถใช้แทนไม้สัก ดังนั้น สินค้าเครื่องขันโตก ซึ่งมีไม้ไผ่เป็นฐาน ได้รับความนิยม Kian เหนือไทยคำที่ (คล้ายกับภาษาไทยกลางในคำพูดของ "glueng") ซึ่งหมายถึง เครื่องกลึงได้ ดังนั้น บ้านช้าง Kian หรือวัดช้าง Kian ใช้เป็น ชุมชนที่พำนักของช่างฝีมือเครื่องกลึง ("ช้าง") ในสมัยอาหารต่าง ๆ ห้าที่เสิร์ฟพร้อมกับกระเช้ามีการนึ่งข้าว คำอธิบายโดยย่อของอาหารให้บริการดังนี้: "แก้งฮังเลย์", แกงหมูพม่า "ไก่ Tawd" ทอดไก่ "Paad Pugg" ผัดผัก (ปกติกะหล่ำปลี); และ "น้ำพริกอ๋อง" หมูมะเขือเทศน้ำพริก mildly ร้อน เสิร์ฟกับชิ้นแตงกวาสด "Kaeb หมู่" แคบหมู ซึ่งเป็นที่สำหรับจิ้มกับวาง พร้อมเมนูอาหาร สตาร์ทหรือ canape ควรรวม ทอดเช่น กล้วย อาหารเย็นสามารถใช้นิ้วเพื่อตัดชิ้นส่วนของข้าวเหนียว และจุ่มลงในชามต่าง ๆ แทนการใช้ช้อนส้อม ของหวานมี popped ข้าวแช่แข็ง กาแฟ หรือชาและบิตของ "เมี่ยง" ซึ่งเป็นการเคี้ยวคล้ายกับด้วงถั่วแต่คุณ จะไม่มีผลต่อเครื่องสำอางของริมฝีปากสีแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขันโตกเป็นไทยล้านนาประเพณีถาด, Spatulas, ช้อนขนาดใหญ่และภาชนะบรรจุอาหารที่มีการดำเนินการที่จำเป็นสำหรับการรับประทานอาหาร ไม้ไม้ไผ่หวายและกะลามะพร้าวได้ถูกนำมาใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการทำถาดอาหารและผลิตภัณฑ์ภาชนะเปลือกมะพร้าวที่ใช้ในการทำพายและช้อนขนาดใหญ่ ไม้ไผ่ที่ใช้ในการทำอาหาร, ชาม, กล่อง, ถาดและความเชื่อเช่นนั้น. ขนาดของถาดแท่น "ขันโตก" เป็นตารางรอบต่ำที่มีขาหลายเชื่อมต่อกับถาดด้านบนที่มีฐานกลม ขันโตก (หรือบางครั้งเรียกว่า Toke) ถูกสร้างขึ้นมา แต่เดิมกับชิ้นส่วนที่เป็นของแข็งขนาดใหญ่ของไม้สัก กลึงและเทคนิคการแกะสลักเป็นลูกจ้าง หลังจากที่โรงกลึงแกะสลักและขัดเคลือบด้วยโพลิเมอร์ธรรมชาติที่ถูกนำมาใช้แล้ว ไม้ไผ่และหวายสามารถใช้แทนไม้สัก ดังนั้นขันโตกเครื่องเขินซึ่งมีไม้ไผ่เป็นฐานยังเป็นที่นิยม เคียนเป็นคำไทยภาคเหนือ (คล้ายกับไทยกลางสำหรับคำพูดของ "glueng") ซึ่งหมายถึงการกลึง ดังนั้นบ้านช่างเคี่ยนหรือวัดช้างเคี่ยนเคยเป็นชุมชนที่เป็นถิ่นที่อยู่ของช่างกลึง ("ช้าง") ในวันเก่าห้าอาหารที่แตกต่างที่เสิร์ฟพร้อมกับตะกร้าข้าวที่ได้รับการนึ่ง คำอธิบายสั้น ๆ ของอาหารที่ทำหน้าที่ดังต่อไปนี้: "แกง Hung-Lay," แกงหมูพม่า; "ไก่ Tawd" ไก่ทอด; "PAAD Pugg" ผัดผัก (กะหล่ำปลีปกติ); และ "น้ำน้ำพริกอ่อง" หมูวางมะเขือเทศพริกร้อนอย่างอ่อนโยนเสิร์ฟพร้อมกับชิ้นแตงกวาสด "Kaeb หมู่" เปลือกเนื้อหมูซึ่งเป็นสำหรับจุ่มกับน้ำพริก; พร้อมกับอาหารอาหารเหล่านี้เริ่มต้นหรือ Canape ควรจะรวมอยู่เช่นกล้วยทอด อาหารเย็นสามารถใช้นิ้วมือในการตัดชิ้นส่วนของข้าวเหนียวและจุ่มลงในชามต่างๆแทนการใช้มีด ขนมแครกเกอร์ข้าวโผล่กาแฟหรือชาและบิตของ "เมี่ยง" ซึ่งเป็นเคี้ยวคล้ายกับถั่วด้วง แต่คุณจะไม่ได้มีผลกระทบเครื่องสำอางของริมฝีปากสีแดง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขันโตกเป็นวัฒนธรรมและประเพณีล้านนา

ถาด , spatulas , ช้อนใหญ่ และภาชนะบรรจุอาหารเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อใช้สำหรับกิน ไม้ ไม้ไผ่ หวาย และกะลามะพร้าวมาใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการทำถาดอาหารและภาชนะบรรจุผลิตภัณฑ์กะลามะพร้าวใช้ทำ spatulas และช้อนใหญ่ ไม้ไผ่ที่ใช้ทำจาน ชาม กล่อง ถาด และศรัทธา

ขนาดของถาดแท่น " ขันโตก " ตารางรอบต่ำกับขาหลายเชื่อมต่อกับถาดด้านบนกับรอบฐาน ขันโตก ( หรือบางครั้งเรียกว่าพา ) แต่เดิมทำด้วยชิ้นส่วนของแข็งขนาดใหญ่ของไม้สัก งานกลึง แกะสลัก และเทคนิคที่ใช้ หลังจากงานกลึงแกะสลักและขัดเคลือบด้วยพอลิเมอร์ธรรมชาติก็ใช้ไม้ไผ่และหวายสามารถใช้แทนไม้สัก ดังนั้น ขันโตกลงรัก ซึ่งมีไม้ไผ่เป็นหลัก ยังเป็นที่นิยม เขียนเป็นคำไทยภาคเหนือ ( คล้ายกับภาษาไทยสำหรับคำว่า " glueng " ) ซึ่งหมายถึง เครื่องกลึง ดังนั้น บ้านช่างเคี่ยน หรือ วัดช่างเคี่ยน เคยเป็นชุมชนที่เป็นถิ่นที่อยู่ของช่างกลึง ( " ช้าง " )

อายุวันห้าอาหารที่แตกต่างกันจะเสิร์ฟพร้อมกับตะกร้าที่ข้าวได้รับการลวก คำอธิบายโดยย่อของอาหารดังนี้ : " แกงฮังเล " แกงหมูพม่า ; " ไก่ tawd " ไก่ทอด " paad pugg " ผัดผัก ( โดยปกติผักกาดขาว ) ; และ " น้ำพริกอ่องหมู มะเขือเทศ พริกเผา ๆร้อน เสิร์ฟกับชิ้นแตงกวาสด " kaeb หมู " หมู เปลือก ซึ่งสำหรับจิ้มกับน้ำพริก ;พร้อมกับจานอาหารเหล่านี้ เป็น starter หรือคานาเป้ควรอยู่ เช่น ทอดกล้วย อาหารเย็น สามารถใช้นิ้วในการตัดชิ้นส่วนของข้าวเหนียวและจุ่มมันลงในชามต่างๆแทนการใช้มีด ขนมข้าวตอกข้าวตัง กาแฟหรือชา และบิตของ " เมี่ยง " ซึ่งเป็นการเคี้ยวคล้ายด้วงถั่ว แต่คุณจะไม่มีผลเครื่องสำอางสีแดง