Practice common courtesyThis one sh

Practice common courtesy
This one should be self-explanatory, but I live in New England, which can be known for standoffish attitudes. Look, there's nothing creepier than walking down the hall at work and greeting a coworker with a friendly "Hello" only to receive a stony stare in response (or no acknowledgment at all). I'm not saying you should throw confetti and hand out balloons, but a simple exchange of smiles and a "Hi" is the first step in forming a constructive workplace. Make eye contact and refer to people by name. This is the oil that keeps the engine of cooperation running smoothly. It doesn't mean you have to chat over coffee for an hour and it certainly doesn't mean you have to kiss anyone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปฏิบัติทั่วไปโดยเฉพาะ
นี้ควร self-explanatory แต่ฉันอยู่ในนิวอิงแลนด์ ซึ่งสามารถทราบสำหรับทัศนคติ standoffish ดู ไม่มีอะไร creepier เดินลงศาลาที่ทำงาน และทักทายเพื่อนร่วมงาน ด้วยความเป็นมิตร "Hello" เท่านั้นจะได้รับจ้องชาดตอบ (หรือไม่ยอมรับเลย) ผมไม่ว่า คุณจะโยนลายกระดาษโปรย และแจกลูกโป่ง ได้แลกเปลี่ยนรอยยิ้มและ "Hi" อย่างเป็นขั้นตอนแรกในที่ทำงานสร้างสรรค์ ตา และดูตามชื่อคน เป็นน้ำมันที่ช่วยให้เครื่องยนต์ของความร่วมมือในการทำงานได้อย่างราบรื่น ก็ไม่หมายความว่า คุณต้องคุยผ่านกาแฟชั่วโมง และแน่นอนอย่างไร คุณต้องจูบใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝึกมารยาททั่วไป
หนึ่งนี้ควรจะเป็นตัวอธิบาย แต่ฉันอาศัยอยู่ในนิวอิงแลนด์ซึ่งสามารถเป็นที่รู้จักสำหรับทัศนคติเล่นตัว ดูมีอะไรปล่อยเอ็มวีเป็นกว่าการเดินลงศาลาที่ทำงานและทักทายผู้ร่วมงานที่มีความเป็นมิตร "สวัสดี" เท่านั้นที่จะได้รับจ้องมองหินในการตอบสนอง (หรือการรับรู้ที่ทุกคนไม่) ฉันไม่ได้บอกคุณควรโยนลูกปาและมือออกลูกโป่ง แต่อัตราแลกเปลี่ยนที่เรียบง่ายของรอยยิ้มและ "สวัสดี" เป็นขั้นตอนแรกในการสร้างสถานที่ทำงานที่สร้างสรรค์ สบตาและดูคนโดยใช้ชื่อ นี้เป็นน้ำมันที่ช่วยให้เครื่องยนต์ของความร่วมมือในการทำงานได้อย่างราบรื่น มันไม่ได้หมายความว่าคุณต้องพูดคุยกว่ากาแฟสำหรับชั่วโมงและมันแน่นอนไม่ได้หมายความว่าคุณต้องจูบใคร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝึกมารยาทพื้นฐาน
หนึ่งนี้ควรจะตนเองอธิบาย แต่ฉันอาศัยอยู่ในอังกฤษ ซึ่งสามารถจักทัศนะสุขุม . ฟังนะ ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าเดินลงศาลาที่งาน และทักทายกับเพื่อนร่วมงานด้วยความเป็นมิตร " ฮัลโหล " เท่านั้นที่จะได้รับจ้องหินในการตอบสนอง ( หรือไม่ ยอมรับเลย ) ผมไม่ได้บอกว่าคุณควรจะโยนกระดาษ แจกลูกโป่งแต่ง่ายแลกเปลี่ยนรอยยิ้มและ " สวัสดี " เป็นขั้นตอนแรกในการสร้างสถานที่ทำงานที่สร้างสรรค์ สบตา และเรียกคนอื่นด้วยชื่อ นี่คือ น้ำมันที่ช่วยให้เครื่องยนต์ของความร่วมมือทำงานได้อย่างราบรื่น มันไม่ได้หมายความว่าคุณต้องแชทผ่านกาแฟสำหรับชั่วโมงและมันก็ไม่ได้หมายความว่าคุณต้องจูบกับใคร