I have summarised recent reviews th

I have summarised recent reviews that show the behavioural capabilities of larvae of warm-water, demersal, perciform fishes to be well developed from relatively early in the pelagic larval stage, and have argued that, because these capabilities have the potential to influence dispersal trajectories, they should be incorporated into biophysical dispersal models. Recent research makes it clear that larvae of at least warm-water perciform fishes have behavioural capa bilities that can influence their dispersal trajectories. The present challenge is to determine if they use them for this purpose. In effect, this requires testing the simplifying assumption. Dispersal models can be used in this way where field data exist for comparison. The model can be run without larval behaviour and again with behaviour included, and these 2 predictions can be compared to the observed result. Other more direct attempts to test the simplifying assumption are few, and have had mixed results (Leis 2006).
I have developed the hypothesis of Hunt von Herbing — that behaviour should play a larger role in dispersal in warm seas than in cold ones—by presenting additional factors that support it and by extending it by implication to differences between warm seasons and cold ones. The historical factors of phylogeny and bio geography also make such regional differences likely. Testing this hypothesis requires care given the many, potentially confounding elements involved. If sustained, this hypothesis will have important implications both for dispersal in different regions and for attempts to model dispersal. At the very least, the elements presented in my development of the hypothesis provide a sound basis to treat with great caution any assumption that one size fits all with respect to dispersal of demersal fish larvae, not only with respect to regions, but also with respect to taxa.
Realistic biophysical models of dispersal are needed for a variety of important purposes, but, before realism can be achieved, we must gain an understanding of the behavioural capabilities of the larvae whose dispersal we seek to model and not just ignore these capabilities. Once the knowledge is gained, incorporation of behaviour into hydrodynamic models must take into account the issues raised above. All of these represent challenges, and many also confront the comfortable simplifying assumptions of the past, but, due to recent advances, none are completely out of reach. If realistic biophysical dispersal models of use to both researchers and managers are the goal, then we must deal with all these issues, perhaps not all at once, but certainly in the end.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมี summarised รีวิวล่าสุดที่แสดงความสามารถในพฤติกรรมของตัวอ่อนของปลา น้ำอุ่น demersal, perciform ดีพัฒนาจากค่อนข้างเร็วในระยะ larval เกี่ยวกับ และมีโต้เถียงว่า เนื่องจากความสามารถเหล่านี้อาจมีอิทธิพลต่อ dispersal trajectories พวกเขาควรรวมอยู่ในรุ่น biophysical dispersal การวิจัยล่าสุดทำให้ชัดเจนว่าตัวอ่อน perciform น้อยอุ่นน้ำปลามี bilities capa ที่พฤติกรรมที่สามารถมีอิทธิพลต่อ dispersal trajectories ของพวกเขา ความท้าทายในปัจจุบันเพื่อ กำหนดว่าถ้าพวกเขาใช้พวกเขาสำหรับวัตถุประสงค์นี้ได้ ผล การทดสอบสมมติฐาน simplifying การ รุ่น dispersal สามารถใช้วิธีนี้ซึ่งมีฟิลด์ข้อมูลสำหรับเปรียบเทียบ สามารถเรียกใช้แบบจำลองพฤติกรรม larval และอีกครั้ง กับพฤติกรรมรวม และคาดคะเน 2 เหล่านี้สามารถเปรียบเทียบกับผลการสังเกต อื่น ๆ เพิ่มเติมโดยตรงพยายามทดสอบสมมติฐาน simplifying มีไม่มาก และมีผสมผลลัพธ์ (พวงมาลัย 2006)ฉันได้พัฒนาสมมติฐานของ Herbing ฟอนล่า – พฤติกรรมที่ควรมีบทบาทใหญ่ใน dispersal ในทะเลอบอุ่นกว่าในเย็นคน — โดยนำเสนอเพิ่มเติมปัจจัยที่สนับสนุน และขยายโดยปริยายเพื่อความแตกต่างระหว่างฤดูร้อนและเย็น ปัจจัยทางประวัติศาสตร์ของภูมิศาสตร์ phylogeny และไบโอยังได้ความแตกต่างของภูมิภาคดังกล่าวมีแนวโน้ม การทดสอบสมมติฐานนี้ต้องดูแลให้กลุ่ม อาจ confounding องค์ประกอบที่เกี่ยวข้อง ถ้ายั่งยืน สมมติฐานนี้จะมีผลกระทบสำคัญทั้ง สำหรับ dispersal ในภูมิภาคต่าง ๆ และพยายามจำลอง dispersal อย่างน้อย องค์ประกอบที่นำเสนอในการพัฒนาของฉันของทฤษฏีให้ฐานเสียงในการรักษา ด้วยความระมัดระวังดีใด ๆ ที่หนึ่งขนาดพอดีกับ dispersal demersal ปลาทั้งตัวอ่อน ไม่เพียงแต่ เกี่ยวกับภูมิภาค แต่ยัง เกี่ยวกับ taxa อัสสัมชัญเป็นจริงจำเป็นสำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ที่สำคัญรุ่น biophysical dispersal แต่ ก่อนสามารถทำได้จริง เราต้องได้รับความเข้าใจพฤติกรรมความสามารถของตัวอ่อน dispersal ที่เราแสวงหารูปแบบ และไม่เพียงไม่สนใจความสามารถเหล่านี้ เมื่อได้รับความรู้ การประสานพฤติกรรมเป็นรุ่น hydrodynamic ต้องคำนึงอ่านข้างบน ทั้งหมดนี้แสดงถึงความท้าทาย และหลายคนยังเผชิญสมมติฐาน simplifying สบายในอดีต ได้ เนื่องจากความก้าวหน้าล่าสุด ไม่มีทั้งหมดถึง ถ้ารุ่น dispersal biophysical สมจริงใช้นักวิจัยและผู้จัดการมีเป้าหมาย แล้วเราต้องจัดการกับปัญหาเหล่านี้ทั้งหมด บางทีไม่หมดในครั้งเดียว แต่แน่นอนในสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมได้สรุปความคิดเห็นล่าสุดที่แสดงให้เห็นความสามารถในพฤติกรรมของตัวอ่อนของน้ำอุ่น, สัตว์น้ำ, perciform ปลาได้รับการพัฒนาอย่างดีจากช่วงต้นในระยะตัวอ่อนทะเลและเป็นที่ถกเถียงกันว่าเพราะความสามารถเหล่านี้มีศักยภาพที่จะมีอิทธิพลต่อวิถีการแพร่กระจายที่ พวกเขาควรจะรวมอยู่ในรูปแบบการกระจายชีวฟิสิกส์ การวิจัยล่าสุดทำให้มันชัดเจนว่าตัวอ่อนอย่างน้อยน้ำอุ่นปลา perciform มี bilities capa พฤติกรรมที่สามารถมีอิทธิพลต่อวิถีการกระจายของพวกเขา ความท้าทายในปัจจุบันคือการตรวจสอบว่าพวกเขาใช้พวกเขาเพื่อการนี้ ผลนี้ต้องมีการทดสอบสมมติฐานการลดความซับซ้อน รูปแบบการกระจายสามารถนำมาใช้ในทางที่ข้อมูลภาคสนามที่มีอยู่สำหรับการเปรียบเทียบนี้ รูปแบบที่สามารถทำงานได้โดยไม่ต้องพฤติกรรมของตัวอ่อนและอีกครั้งที่มีพฤติกรรมรวมและการคาดการณ์ทั้ง 2 สามารถเทียบกับผลที่สังเกต พยายามโดยตรงมากขึ้นอื่น ๆ ในการทดสอบสมมติฐานการลดความซับซ้อนมีน้อยและมีผลการผสม (Leis 2006).
ผมได้พัฒนาสมมติฐานของการล่าฟอน Herbing - การพฤติกรรมที่ควรมีบทบาทขนาดใหญ่ในการแพร่กระจายในทะเลที่อบอุ่นกว่าในเย็นคนโดย นำเสนอปัจจัยอื่น ๆ ที่สนับสนุนและขยายโดยปริยายความแตกต่างระหว่างฤดูกาลที่อบอุ่นและเป็นคนที่เย็น ปัจจัยทางประวัติศาสตร์ของเชื้อชาติและภูมิศาสตร์ชีวภาพยังทำให้ความแตกต่างในระดับภูมิภาคดังกล่าวมีแนวโน้มที่ การทดสอบสมมติฐานนี้ต้องได้รับการดูแลในหลาย ๆ องค์ประกอบที่เกี่ยวข้องกับการรบกวนที่อาจเกิดขึ้น หากยั่งยืนสมมติฐานนี้จะมีนัยสำคัญทั้งสำหรับการแพร่กระจายในภูมิภาคที่แตกต่างกันและความพยายามที่จะสร้างแบบจำลองการแพร่กระจาย อย่างน้อยที่สุดองค์ประกอบที่นำเสนอในการพัฒนาของฉันสมมติฐานให้พื้นฐานที่ดีในการรักษาด้วยความระมัดระวังที่ดีสมมติฐานใด ๆ ที่หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกส่วนที่เกี่ยวกับการแพร่กระจายของปลาวัยอ่อนสัตว์น้ำที่ไม่เพียง แต่ที่เกี่ยวกับภูมิภาค แต่ยังมีความเคารพ การแท็กซ่า.
รุ่นชีวฟิสิกส์ที่สมจริงของการกระจายมีความจำเป็นสำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ที่สำคัญ แต่ก่อนที่ความสมจริงสามารถทำได้เราจะต้องได้รับความเข้าใจในความสามารถของตัวอ่อนพฤติกรรมที่มีการแพร่กระจายเราพยายามที่จะสร้างแบบจำลองและไม่เพียง แต่จะไม่สนใจความสามารถเหล่านี้ เมื่อความรู้ที่จะได้รับ, การรวมตัวกันของพฤติกรรมในรูปแบบอุทกพลศาสตร์จะต้องคำนึงถึงปัญหาที่เกิดขึ้นดังกล่าวข้างต้น ทั้งหมดเหล่านี้เป็นตัวแทนของความท้าทายและหลายคนยังเผชิญหน้ากับสมมติฐานที่ง่ายสะดวกสบายที่ผ่านมา แต่เนื่องจากความก้าวหน้าที่ผ่านมาไม่มีใครจะสมบูรณ์ออกจากการเข้าถึง หากรูปแบบการกระจายชีวฟิสิกส์ที่สมจริงของการใช้งานเพื่อให้นักวิจัยและผู้บริหารมีเป้าหมายแล้วเราต้องจัดการกับปัญหาเหล่านี้อาจจะไม่ได้ทั้งหมดในครั้งเดียว แต่แน่นอนในท้ายที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีรีวิวที่สรุปล่าสุดแสดงความสามารถทางพฤติกรรมของหนอนน้ำปริมาณมากที่สุด perciform อบอุ่น , ปลาจะพัฒนาจากค่อนข้างในช่วงต้นระยะหนอนทะเล และได้แย้งว่า เพราะความสามารถเหล่านี้มีศักยภาพที่จะมีอิทธิพลต่อการแพร่กระจายเกี่ยวกับ พวกเขาควรจะรวมอยู่ในแบบจำลองการแพร่กระจายทางชีวกายภาพ .งานวิจัยล่าสุดทำให้มันชัดเจนว่าตัวอ่อนน้อยน้ำอุ่น perciform ปลามี bilities Capa พฤติกรรมที่สามารถมีอิทธิพลต่อวิถีการแพร่กระจายของพวกเขา ความท้าทายในปัจจุบันคือการ ระบุว่าพวกเขาใช้พวกเขาเพื่อวัตถุประสงค์นี้ ผลการทดสอบระบบนี้ต้องใช้สมมติฐาน แบบจำลองการแพร่กระจายสามารถใช้วิธีนี้ที่เขตข้อมูลที่มีอยู่สำหรับการเปรียบเทียบรุ่นที่สามารถใช้โดยไม่มีพฤติกรรมของหนอนและอีกครั้งกับพฤติกรรมอยู่ และทั้ง 2 คาดคะเนสามารถเทียบกับสังเกตผล พยายามโดยตรงมากขึ้นอื่น ๆ เพื่อทดสอบระบบสมมติฐานไม่กี่ และได้ผลลัพธ์ผสม ( พวงมาลัย
2006 )ผมได้สร้างสมมติฐานของ ฮันท์ ฟอน herbing - พฤติกรรมที่ควรมีบทบาทใหญ่ในการแพร่กระจายในทะเลน้ำอุ่นกว่าในที่เย็น โดยการนำเสนอเพิ่มเติมปัจจัยที่สนับสนุนมันและโดยการขยายโดยนัยถึงความแตกต่างระหว่างฤดูกาลอบอุ่นและเย็นที่ ปัจจัยทางประวัติศาสตร์ของระบบเชื้อชาติและภูมิศาสตร์ชีวภาพยังทำให้ความแตกต่างของภูมิภาคดังกล่าว มีแนวโน้มที่การทดสอบสมมติฐานนี้ต้องดูแลให้มาก อาจอยู่นอกเหนือการควบคุมองค์ประกอบที่เกี่ยวข้อง ถ้ายั่งยืน สมมติฐานนี้จะมีผลกระทบที่สำคัญทั้งในการแพร่กระจายในภูมิภาคต่างๆ และพยายามที่จะกระจายแบบ อย่างน้อยที่สุดองค์ประกอบที่นำเสนอในการพัฒนาของสมมติฐานให้พื้นฐานเสียงถือว่าดีข้อควรระวังใด ๆ ( หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกคนและการแพร่กระจายของปลาวัยอ่อนปริมาณมากที่สุดไม่เพียง แต่เกี่ยวกับ ภูมิภาค แต่ก็ด้วยความเคารพและ .
มีเหตุผลทางชีวกายภาพแบบกระจาย จำเป็นสำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ที่สำคัญแต่ ก่อนที่สัจนิยมสามารถลุ้นรับเราต้องทําความเข้าใจในพฤติกรรมของตัวอ่อนที่มีการแพร่กระจายที่เราแสวงหารูปแบบและไม่ละเลยความสามารถเหล่านี้ เมื่อความรู้ที่ได้รับการจากพฤติกรรมในแบบจำลองอุทกพลศาสตร์ ต้องพิจารณาปัญหาที่เกิดขึ้นข้างต้น ทั้งหมดเหล่านี้เป็นตัวแทนของความท้าทาย และหลายคนยังติดสบาย ทำให้สมมติฐานของอดีต แต่เนื่องจากความก้าวหน้าล่าสุด ไม่มีใครจะสมบูรณ์ออกจากการเข้าถึง หากมีเหตุผลทางชีวกายภาพกระจายแบบใช้ทั้งนักวิจัยและผู้จัดการเป็นเป้าหมาย เราก็ต้องจัดการกับปัญหาเหล่านี้ อาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่แน่นอนในจบ