Ten Principles of a Righteous King

Ten Principles of a Righteous King and the King of Thail
Ten Principles of a Righteous King
and the King of Thailand

Professor Emeritus Borwornsak Uwanno
Faculty of Law, Chulalongkorn University

On 5 May 1950, the Coronation Day, His Majesty King Bhumibol Adulyadej affirmed in His Accession Speech in front of the Grand Audience of venerable monks and Brahmins, members of the royal family, cabinet ministers, members of parliament, judges, military officers and civil servants that: I shall reign by Dhamma, for the benefit and happiness of all the Thai people. This Accession Oath was uttered without any obligation under any constitution of law, as would have been the case in some western countries, the constitutions of which stipulate an accession oath to be taken by a king of queen prior to acceding to the throne. (For examples of such constitutions, please see Article 91 of the Belgian Constitution, Section 8 of the Danish Constitution, and Article 61 of the Spanish Constitution.) In common understanding, the word dhamma in His remark refers to Dasarajadhamma or the ten principles of a righteous king, which are Theravada Buddhism based principles. This understanding is actually correct. However, the aim of this article is to demonstrate the ever since His Majesty the King uttered His Accession Oath, He has lived this Oath throughout the 60 years period of His reign and, by so doing, has transformed the ten principles of dasarajadhamma from religious and moral principles into constitutional principles and practice, or Convention of the Constitution, of a modern-day democracy, compatible with the principle of constitutional monarchy. His practices have also turned the dasarajadhamma principles into principles for public and civil management for administrators at all levels in the public, private and civil society sectors and eventually social principles for all members of a society. In all, His Majesty the King has made the religious and moral principles of more than 2,500 years ago contemporaneous for the age of globalization and not less universal than good governance, the principle which the World Bank only highlighted and used in its present meaning for the first time in its report on Sub-Sahara Africa: From Crisis to Sustainable Growth in 1989. I. Dasarajadhamma: Principle to restrain the Kings absolute power since ancient times In the sermon given to His Majesty the King on 5 May 1950, The Venerable Somdech Phra Vachiryanavongse, the Supreme Patriarch of Bowonniwetwihan Temple clarified that dasarajadhamma was a proverb of a sage born prior to the Buddhist era and was later incorporated into the treatise of Buddhism. As it comprised ten elements, it was called Dasarajadhamma, where Dasa means ten and Rajadhamma means principle for kings or rulers. He further noted that it was originated in the Jataka, or books of stories of former incarnations of Buddha. In effect, the dasarajadhamma was initially principles of conduct for absolute monarchs in the pre-Buddhist era, which was later integrated as part of Buddhist teachings. It was both religious and moral principles for kings to restrain the exercise of their absolute power. In addition to dasarajadhamma at the core, there are many other complementary dhamma principles, such as the four principles of sangaha-vatthu (principles of benefaction) and the twelve principles of cakkavatt-vatta (duties of a universal ruler). Religious or moral principles to keep the kings absolute power in check in the old days are necessary. According to the Thai administrative tradition, the King was regarded as the Lord of Life, who could take life away from any of His subjects, and the Lord of the Land, who owned all the land in the kingdom but distributed it to His subjects to make their living. (Pleas see chapter 52, miscellaneous provision, The Law of The Three Great Seal). As such, the exercise of His power would unavoidably affect the lives and properties of His people. Dasarajadhamma therefore served as religious and moral principles that prevented the King from exercising His power at will, thereby adversely affecting His subjects. When a King exercised his power in accordance with raja-dhamma, He was called dhamma raja, which means by definition a king whose righteousness brings happiness to his people. (Raja means the one who makes people happy.) The practice of Dhamma Raja dated back to the Sukhothai period and continues to be followed up until now. The ten principles of Dasarajadhamma comprise the following:

Dana which means giving in a beneficial way, that is, providing things such as the basic necessities, or amisa-dana; giving knowledge and useful advice, or dhamma-dana; and forgiving those who deserve forgiveness, or apaya-dhamma. Generally, human beings have a tendency to acquire rather than to give. Growing propensity to take will develop into greed. And greed makes people keep struggling for what they want which finally could lead to malpractice, such as theft, robbery, or corruption. However, greed can be lessened or even eliminated by the practice of giving, particularly unconditioned giving. If politicians and bureaucrats in every country stand by this dhamma, corruption will be reduced or eventually eliminated.
Sila which means maintaining good conduct so as not to breach religious morals, laws and all ethical norms. This dasarajadhamma encompasses respect for religious principles, morals, rule of law and ethics as restraint for the King not to break any norms. His Majestys practices based of this principle are evident in His remark: I have never ordered anything that contravenes the provisions of the Constitution or law ‚I have never acted upon the ground of liking or disliking. If I ever did that, the country would have collapsed a long time ago, and that I beseech you to do and think of ways that will not contravene the Constitution‚ (Royal remarks to the Judges of the Supreme Administrative Court and the Supreme Court on 25 April 2006)
Pariccaga which means making selfless sacrifice for the greater good. In other words, it means sacrificing everything-money, physical strength, mind, personal comfort, time or even life for a greater good, as Vessandon Bodhisattva did in the Buddha last reincarnation before his enlightenment. Pariccage is therefore more profound than dana because it is aimed at the greater good of the majority, if not everybody. Sacrifice is one of the most important qualities of a leader.
Ajjava which means loyalty, truthfulness and honesty as the Venerable Somdech Phra Vachirayanavongse explained: to have qualities of being truthful, free from deceit, honest to royal allies and kin as well as to all subjects without thinking of deceiving or hurting them unjustifiably.
Maddava which means being gentle and open-minded to reasonable advice and not being arrogant. This dhamma is important because since the Kings authority is reverently feared by all, His gentleness will eliminate the fear. If the King behaves gently, he will win his peoples respect and his governance will be built on loving consent, not hateful fear.
Tapa which means diligence in consistently performing the royal duties, leading a simple life, and restraining His mind from indulgence of sensual pleasure.
Akkodha which means not showing anger, not dwelling in hatred or vindictiveness against others, or in other words, being compassionate. Anger is a cause of misjudgment. If a King is not in anger, He can make judgments in a fair and unbiased manner
Avihimsa which means not afflicting harm on others including animals and all living things, adhering to peace and tranquility for all, and not indulging Himself in His power.
Khanti which means being patient and persevering against all emotions, be they greed, anger, ignorance or may kind of suffering, and against abrasive words against Him, and maintaining calmness in His mind, composure, body and words.
Avirodhana which means being steadfast in righteousness, not allowing any misdeeds, being just, rectifying those who do wrong and rewarding those who do right with justice. This principle is very important because it is more profound than honesty. Avirodhana also encompasses spreading honesty to all others concerned.
IF carefully analyzed, dasarajadhamma is a governance principle from within, i.e. an instrument restraining the spirit or the mind of the King, guiding His physical and vocal conduct in a righteous way. Here, a question may arise: what keeps the Dasarajadhamma from being violated? The answer to this question can be found in the sermon by Somdech Phra Vachirayanavongse, which stated that for these ten principles of dhamma, it was said that when an emperor is wholesome, he is a good ruler who does not harm others with his power. Because he rules with these dhamma principles. All other countries will pay him homage and submit to his rule. This is called to rule with righteousness and not with power. All will be happy and prosper. When the King lives by dasarajadhamma and in wholeness, the royal kin, royal servants and subjects will pay homage to him with reverence, do their duties to serve him whole- heartedly, honestly and loyally, and bring the country to prosper as he aspires‚ II. Dasarajadhamma: Governance of the administration and management in the age of globalization Without careful consideration, we may incorrectly take dasarajadhamma as ancient principles of over 2,500 years ago, incompatible with the present day, which is an age of globalization where the universal values emphasize democracy in politics, good governance in administration, and human rights in governmental actions to others. In fact, people who maintain the above understanding may not be totally wrong because if we look at the religious teachings on dasarajadhamma, often-cited examples are usually old and even written in archaic vocabularies. However, if considering carefully present-day examples, these people had better rethink. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักสิบมีกษัตริย์ที่ชอบธรรมและพระมหากษัตริย์ของไทยหลักสิบของพระมหากษัตริย์ที่ชอบธรรมและพระมหากษัตริย์ของไทยศาสตราจารย์กิตติคุณบวรศักดิ์อุวรรณโณคณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยOn 5 May 1950, the Coronation Day, His Majesty King Bhumibol Adulyadej affirmed in His Accession Speech in front of the Grand Audience of venerable monks and Brahmins, members of the royal family, cabinet ministers, members of parliament, judges, military officers and civil servants that: I shall reign by Dhamma, for the benefit and happiness of all the Thai people. This Accession Oath was uttered without any obligation under any constitution of law, as would have been the case in some western countries, the constitutions of which stipulate an accession oath to be taken by a king of queen prior to acceding to the throne. (For examples of such constitutions, please see Article 91 of the Belgian Constitution, Section 8 of the Danish Constitution, and Article 61 of the Spanish Constitution.) In common understanding, the word dhamma in His remark refers to Dasarajadhamma or the ten principles of a righteous king, which are Theravada Buddhism based principles. This understanding is actually correct. However, the aim of this article is to demonstrate the ever since His Majesty the King uttered His Accession Oath, He has lived this Oath throughout the 60 years period of His reign and, by so doing, has transformed the ten principles of dasarajadhamma from religious and moral principles into constitutional principles and practice, or Convention of the Constitution, of a modern-day democracy, compatible with the principle of constitutional monarchy. His practices have also turned the dasarajadhamma principles into principles for public and civil management for administrators at all levels in the public, private and civil society sectors and eventually social principles for all members of a society. In all, His Majesty the King has made the religious and moral principles of more than 2,500 years ago contemporaneous for the age of globalization and not less universal than good governance, the principle which the World Bank only highlighted and used in its present meaning for the first time in its report on Sub-Sahara Africa: From Crisis to Sustainable Growth in 1989. I. Dasarajadhamma: Principle to restrain the Kings absolute power since ancient times In the sermon given to His Majesty the King on 5 May 1950, The Venerable Somdech Phra Vachiryanavongse, the Supreme Patriarch of Bowonniwetwihan Temple clarified that dasarajadhamma was a proverb of a sage born prior to the Buddhist era and was later incorporated into the treatise of Buddhism. As it comprised ten elements, it was called Dasarajadhamma, where Dasa means ten and Rajadhamma means principle for kings or rulers. He further noted that it was originated in the Jataka, or books of stories of former incarnations of Buddha. In effect, the dasarajadhamma was initially principles of conduct for absolute monarchs in the pre-Buddhist era, which was later integrated as part of Buddhist teachings. It was both religious and moral principles for kings to restrain the exercise of their absolute power. In addition to dasarajadhamma at the core, there are many other complementary dhamma principles, such as the four principles of sangaha-vatthu (principles of benefaction) and the twelve principles of cakkavatt-vatta (duties of a universal ruler). Religious or moral principles to keep the kings absolute power in check in the old days are necessary. According to the Thai administrative tradition, the King was regarded as the Lord of Life, who could take life away from any of His subjects, and the Lord of the Land, who owned all the land in the kingdom but distributed it to His subjects to make their living. (Pleas see chapter 52, miscellaneous provision, The Law of The Three Great Seal). As such, the exercise of His power would unavoidably affect the lives and properties of His people. Dasarajadhamma therefore served as religious and moral principles that prevented the King from exercising His power at will, thereby adversely affecting His subjects. When a King exercised his power in accordance with raja-dhamma, He was called dhamma raja, which means by definition a king whose righteousness brings happiness to his people. (Raja means the one who makes people happy.) The practice of Dhamma Raja dated back to the Sukhothai period and continues to be followed up until now. The ten principles of Dasarajadhamma comprise the following:Dana which means giving in a beneficial way, that is, providing things such as the basic necessities, or amisa-dana; giving knowledge and useful advice, or dhamma-dana; and forgiving those who deserve forgiveness, or apaya-dhamma. Generally, human beings have a tendency to acquire rather than to give. Growing propensity to take will develop into greed. And greed makes people keep struggling for what they want which finally could lead to malpractice, such as theft, robbery, or corruption. However, greed can be lessened or even eliminated by the practice of giving, particularly unconditioned giving. If politicians and bureaucrats in every country stand by this dhamma, corruption will be reduced or eventually eliminated.Sila which means maintaining good conduct so as not to breach religious morals, laws and all ethical norms. This dasarajadhamma encompasses respect for religious principles, morals, rule of law and ethics as restraint for the King not to break any norms. His Majestys practices based of this principle are evident in His remark: I have never ordered anything that contravenes the provisions of the Constitution or law ‚I have never acted upon the ground of liking or disliking. If I ever did that, the country would have collapsed a long time ago, and that I beseech you to do and think of ways that will not contravene the Constitution‚ (Royal remarks to the Judges of the Supreme Administrative Court and the Supreme Court on 25 April 2006)Pariccaga ซึ่งหมายความว่าการเสียสละเสียสละดีมาก ในคำอื่น ๆ มันหมายถึง เสียสละทุกอย่างเงิน แรงกาย จิตใจ ส่วนตัว สบาย เวลา หรือแม้แต่ชีวิตดี เป็นพระโพธิสัตว์ Vessandon ได้ในพระล่าสุดสุก่อนการตรัสรู้ของพระองค์ Pariccage จึงลึกซึ้งยิ่งกว่าดา เพราะอย่างเอาใจใส่ดีของส่วนใหญ่ ถ้าไม่ทุกคน เสียสละเป็นหนึ่งในคุณสมบัติสำคัญของผู้นำAjjava ซึ่งหมายถึง ความซื่อสัตย์ และความสัตย์ สมาชิก ตามที่อธิบายไว้ใน Vachirayanavongse พระซีมินท์: มีคุณภาพความสุจริตใจ ฟรีหลอกลวง พันธมิตรซื่อรอยัล และกินเช่นเดียวกับเรื่องทั้งหมดโดยไม่คิดอย่าง หรือทำร้ายพวกเขา unjustifiablyMaddava ซึ่งหมายถึง การเปิดกว้างการคำแนะนำที่เหมาะสม และอ่อนโยน และไม่หยิ่ง ธรรมนี้เป็นสิ่งสำคัญ เพราะเนื่องจากอำนาจพระมหากษัตริย์ reverently กลัวทั้งหมด มนต์เสนห์ของเขาจะกำจัดความกลัว ถ้ากษัตริย์ทำงานเบา ๆ เขาจะชนะเขาเคารพคน และกำกับดูแลกิจการของเขาจะถูกสร้างขึ้นบนความรักความยินยอม ความกลัวที่ไม่สร้างความTapa ซึ่งหมายความ เพียรอย่างต่อเนื่องทำหน้าที่รอยัล นำชีวิตที่เรียบง่าย และ restraining จิตใจของเขาจากใจความสุขกระตุ้นความรู้สึกAkkodha ซึ่งหมายถึง การไม่แสดงความโกรธ ไม่อาศัยในความเกลียดชังหรือ vindictiveness กับผู้อื่น หรือในคำอื่น ๆ การสังเวช ความโกรธเป็นสาเหตุของ misjudgment ถ้ากษัตริย์ไม่ได้อยู่ในความโกรธ เขาสามารถทำให้ตัดสินอย่างยุติธรรม และคนAvihimsa ซึ่งหมายความว่า ไม่ afflicting ทำร้ายคนอื่นรวมถึงสัตว์และสิ่งมีชีวิตทั้งหมด ยึดมั่นสงบทั้งหมด และไม่ละลายตัวในอำนาจKhanti ซึ่งหมายความว่า มีผู้ป่วย และ persevering เท่ากับทั้งหมดอารมณ์ ไม่ว่าจะเป็นความโลภ ความโกรธ ความไม่รู้ หรือพฤษภาคมชนิด ของทุกข์ และคำ abrasive เขา และการรักษาความเงียบสงบของจิตใจ ความสงบ ร่างกาย และคำAvirodhana ซึ่งหมายความว่า เป็น steadfast ในความชอบธรรม ไม่ให้กระทำผิดใด ๆ มีเพียง rectifying ผู้ที่ทำผิด และให้รางวัลคนที่ทำอยู่ ด้วยความเป็นธรรม หลักการนี้เป็นสิ่งสำคัญมากเนื่องจากมีความลึกซึ้งขึ้นกว่าความซื่อสัตย์ นอกจากนี้ Avirodhana ยังครอบคลุมประมาณความซื่อสัตย์ทั้งหมดอื่นเกี่ยวข้องIF carefully analyzed, dasarajadhamma is a governance principle from within, i.e. an instrument restraining the spirit or the mind of the King, guiding His physical and vocal conduct in a righteous way. Here, a question may arise: what keeps the Dasarajadhamma from being violated? The answer to this question can be found in the sermon by Somdech Phra Vachirayanavongse, which stated that for these ten principles of dhamma, it was said that when an emperor is wholesome, he is a good ruler who does not harm others with his power. Because he rules with these dhamma principles. All other countries will pay him homage and submit to his rule. This is called to rule with righteousness and not with power. All will be happy and prosper. When the King lives by dasarajadhamma and in wholeness, the royal kin, royal servants and subjects will pay homage to him with reverence, do their duties to serve him whole- heartedly, honestly and loyally, and bring the country to prosper as he aspires‚ II. Dasarajadhamma: Governance of the administration and management in the age of globalization Without careful consideration, we may incorrectly take dasarajadhamma as ancient principles of over 2,500 years ago, incompatible with the present day, which is an age of globalization where the universal values emphasize democracy in politics, good governance in administration, and human rights in governmental actions to others. In fact, people who maintain the above understanding may not be totally wrong because if we look at the religious teachings on dasarajadhamma, often-cited examples are usually old and even written in archaic vocabularies. However, if considering carefully present-day examples, these people had better rethink. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิบหลักการคุณธรรมกษัตริย์ และกษัตริย์แห่งประเทศไทย

10 หลักคุณธรรมและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกษัตริย์

ศาสตราจารย์กิตติคุณ บวรศักดิ์ อุวรรณโณ
คณะนิติศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วันที่ 5 พฤษภาคม 2493 , วันฉัตรมงคล , พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช กล่าวในสุนทรพจน์ของเขาในด้านหน้าของผู้ชมสู แกรนด์ของพระสงฆ์ที่เคารพ และพราหมณ์ สมาชิกของราชวงศ์คณะรัฐมนตรี สมาชิกรัฐสภา ผู้พิพากษา ข้าราชการทหารและข้าราชการ : ครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขของประชาชนชาวไทย นี้การภาคยานุวัติสาบานคือพูดโดยไม่มีข้อผูกมัดใด ๆภายใต้รัฐธรรมนูญของกฎหมาย โดยจะได้รับกรณีในบางประเทศตะวันตกรัฐธรรมนูญที่กำหนดคำสาบาน การถ่ายโดยกษัตริย์ราชินีก่อนที่จะลงนามเพื่อบัลลังก์ ( ตัวอย่าง เช่น รัฐธรรมนูญ โปรดดูบทความ 91 ของรัฐธรรมนูญ มาตรา 8 ของรัฐธรรมนูญเบลเยียม , เดนมาร์กและมาตรา 61 ของรัฐธรรมนูญ สเปน ) ในความเข้าใจทั่วไปคำว่า ธรรม ในความเห็นของเขา หมายถึง dasarajadhamma หรือสิบหลักของกษัตริย์ผู้ชอบธรรม ซึ่งพระพุทธศาสนาเถรวาทตามหลักการ ความเข้าใจนี้เป็นจริงที่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม จุดประสงค์ของบทความนี้จะแสดงให้เห็นตั้งแต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์การภาคยานุวัติสาบานของเขา เขาได้อาศัยปฏิญาณนี้ ตลอดระยะเวลา 60 ปี แห่งรัชสมัยของพระองค์ และโดยให้ทำได้เปลี่ยนหลักการของ dasarajadhamma จากหลักการทางศาสนาและศีลธรรมเป็นหลักรัฐธรรมนูญ และปฏิบัติ หรือการประชุมของรัฐธรรมนูญของระบอบประชาธิปไตยสมัยใหม่ เข้ากันได้กับหลักการของระบอบรัฐธรรมนูญการปฏิบัติของเขายังเปิด dasarajadhamma หลักการในหลักการและการจัดการสาธารณะแพ่งสำหรับผู้บริหารทุกระดับในภาครัฐ ภาคเอกชนและภาคประชาสังคม และในที่สุดสังคมหลักการสำหรับสมาชิกทั้งหมดของสังคม ทั้งหมดนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีหลักการทางศาสนาและจริยธรรม กว่า 2 ,500 ปีก่อนซึ่งเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันกับกระแสโลกาภิวัตน์และไม่น้อยสากลกว่าธรรมาภิบาล หลักการที่โลกธนาคารเน้นและใช้ในความหมายปัจจุบันเป็นครั้งแรกในรายงานของตนในทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาย่อย : จากวิกฤตเพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืนในปี 1989 ฉัน dasarajadhamma :หลักการห้ามกษัตริย์อำนาจมาตั้งแต่สมัยโบราณในเทศนาแก่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในวันที่ 5 พฤษภาคม 2493 , 3 ตุลาคม พระ vachiryanavongse , สมเด็จพระสังฆราชวัด bowonniwetwihan ชี้แจงว่า dasarajadhamma เป็นสุภาษิตของ Sage เกิดก่อนพุทธศักราช ต่อมาได้รวมอยู่ในตำราของพุทธศาสนา มันประกอบด้วยองค์ประกอบ 10มันถูกเรียกว่า dasarajadhamma ที่ Dasa หมายถึงสิบและ rajadhamma หมายถึงหลักการสำหรับกษัตริย์หรือผู้ปกครอง เขายังตั้งข้อสังเกตว่ามันมาในชาดก หรือหนังสือของเรื่องราวของอดีตชาติของพระพุทธเจ้า ผล dasarajadhamma โดยหลักการของพฤติกรรมแบบพระมหากษัตริย์ในยุคก่อนพุทธ ซึ่งภายหลังถูกรวมเข้าเป็นส่วนหนึ่งของคำสอนทางพุทธศาสนามันเป็นหลักการทางศาสนาและจริยธรรม ทั้งกษัตริย์ยับยั้งการออกกำลังกายของอำนาจของพวกเขา นอกจาก dasarajadhamma ที่หลัก มีหลาย ประกอบธรรม หลักอื่น ๆเช่น หลักการทั้งสี่ของ sangaha vatthu ( หลักการคุโณปการ ) และหลักการของ cakkavatt vatta ( หน้าที่ของผู้ปกครองที่เป็นสากล )ศาสนาหรือจริยธรรมหลักการเพื่อให้กษัตริย์อำนาจในการตรวจสอบ ในวันเก่า ๆที่จําเป็น ตามประเพณีการปกครองของไทย กษัตริย์ถือเป็นพระเจ้าของชีวิต ที่อาจจะออกจากชีวิตของประชาชนของเขา และเจ้าของที่ดิน ใครเป็นเจ้าของที่ดินทั้งหมดในราชอาณาจักรแต่กระจายให้คนของเขาที่จะทำให้ชีวิตของพวกเขา ( โปรดดูบทที่ 52 ,บทบัญญัติของกฎหมายสาม Great Seal ) เช่น การใช้อำนาจของเขาจะได้ส่งผลกระทบต่อชีวิตและทรัพย์สินของประชาชน dasarajadhamma จึงทำหน้าที่เป็นหลักการทางศาสนาและศีลธรรมที่ปกป้องกษัตริย์จากการใช้อำนาจของเขาได้ จึงส่งผลกระทบต่อเรื่องของเขา เมื่อกษัตริย์ใช้อำนาจตามราชาธรรมเขาถูกเรียกว่า พระธรรมราชา ซึ่งหมายถึงความเป็นกษัตริย์ที่มีความชอบธรรมนำความสุขให้กับคนของเขา ( ราชา หมายถึง คนที่ทำให้คนอื่นมีความสุข ) การปฏิบัติธรรมราชาลงวันที่กลับสุโขทัยและยังคงถูกติดตามมาจนถึงตอนนี้ สิบหลักของ dasarajadhamma ประกอบด้วยต่อไปนี้ :

ดานา ซึ่งหมายถึงการให้ในลักษณะที่เป็นประโยชน์ นั่นคือการให้บริการต่างๆ เช่น ปัจจัยพื้นฐาน หรือ amisa ดานา การให้ความรู้และคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ หรือธรรมดา และให้อภัยผู้ที่สมควรได้รับการให้อภัย หรือระหว่างธรรมะ โดยทั่วไป มนุษย์มีแนวโน้มที่จะได้รับมากกว่าที่จะให้ ความโน้มเอียง จะพัฒนาไปสู่การเติบโต "และความโลภทำให้คนเก็บต้องดิ้นรนเพื่อสิ่งที่พวกเขาต้องการซึ่งในที่สุดอาจนำไปสู่การทุจริต เช่น การขโมย , การโจรกรรมหรือการทุจริต อย่างไรก็ตาม ความโลภจะลดลงหรือตัดออกโดยการปฏิบัติของการให้โดยไม่มีเงื่อนไขให้ ถ้านักการเมืองและข้าราชการในแต่ละประเทศโดยธรรมนี้ ความเสียหายจะลดลงหรือตัดออก
ในที่สุด .ศิลา ซึ่งหมายความว่าการรักษาความประพฤติที่ดีเพื่อที่จะไม่ละเมิดศีลธรรมทางศาสนา กฎหมายและบรรทัดฐานทางจริยธรรมทั้งหมด dasarajadhamma นี้ครอบคลุมการเคารพหลักการทางศาสนา ศีลธรรม กฎของกฎหมายและจริยธรรม เช่น การอดเพื่อในหลวงไม่ทำลายใด ๆปกติ การปฏิบัติตามหลักนี้เป็นของเขาจะเห็นได้ชัดในคำพูดของเขา :