Ark gave a bittersweet smile as he

Ark gave a bittersweet smile as he looked at Ronnie. Although Ark had experienced similar situations before, the crucial part that differed was Ronnie. Despite Ark giving him profit, Ronnie was overly honest. He was a pure boy who felt guilty about possible cheating Ark. Ark had abandoned his honesty early in his difficult life and truly hoped that Ronnie wouldn’t lose that. But Ark couldn’t help for nothing.

‘Well, although it doesn’t look good for me…..’

“Eh? Really? I’ve only bought a few so far so I had no idea.”

Ark put a deliberately surprised expression on his face and said.

“Hey, thanks for letting me know this good information. 5% of 50 scrolls is 1 gold and 25 silver. Then wouldn’t 200 scrolls by 5 gold? Ugh, if everybody buys scroll then wouldn’t I be able to save hundreds of gold? It is unfortunate but luckily I know now. Then……”

Ark smiled and grabbed Ronnie’s nose.

“This guy, aren’t you being foolish?”

“Ah, ouch! Ark hyung, it hurts.”

“You’ve got to learn the basics.”

“Huh? The basics?”

“For a merchant, they have to endeavour to earn profits even if the sky is collapsing. If you’re unsure about the customer then you should use whatever sales pitch possible. How will you make money if you don’t do that?”

“B-but…..”

“Be quiet, I don’t want to hear anymore then bring me the items quickly.”

“Huh? Then?”

“Although I understand that I can use the store, I’ve already given you the deposit. And I can save money from now on thanks to you so just buy it this time.”

“H-Hyung……!”

Ronnie looked at Ark with eyes brimming with tears. Then Ark scratched his head and shouted with embarrassment.

“Don’t misunderstand. Don’t keep dawdling back and forth or do you not want me to buy items from you anymore?”

“U-understood. I’ll be going.”

Ronnie rubbed his eyes with his sleeve and turned around. Suddenly someone ran from the other side and shouted.

“Ronnie, Ronnie! It’s serious!”

“Eh? Tarun ajusshi? Is it serious? What’s wrong?”

“Your mother is having another fit!”

“Uh, my mother?”

Ronnie’s face turned white and terrified.

———————————————————————————–

Was this Ronnie’s house?’ Ark looked around with an uncomfortable expression. After listening to the man called Tarun’s words, Ronnie urgently left for home. At that time, Ark had run after Ronnie to ask for the deposit back. When considering Ronnie’s character, of course he would return with the items but Ark had to continue doing the repeatable quests. Since there was no time, he ended up coming along to Ronnie’s house.

The rich and poor lived in completely different worlds. Once of the richest neighbourhoods in Korea was called Gangnam, where they people living there had allowances of millions of won a day. Meanwhile, the poor had to gather together to rent a 100,000 won room. And that rule also applied to New World. It was natural for money to be important in the commerce town of Ciel in Bristania. But just on the outskirts of Ciel was the slums where the poor lived, who had to worry about getting a meal every day. Ronnie’s house was 10 minutes away from Ciel on the corner of the slums. Ramshackle houses were placed here and there with boarded up planks.

“Mother!”

Ronnie threw his baggage into the house and ran to the bed. The only household goods was an old pot. A middle age woman coughing could be seen lying on a wooden bench in the corner of the shack. With just one glance, it was obvious that the lady was sick. She had black and red spots all over the body, while her face was pale and sweaty.

“Huk huk huk, R-Ronnie…… Ronnie……”

“Mother, I’m here! It’s me! It’s Ronnie!”

“Ahh, Ronnie…… Ronnie….. My son…..”

The middle-aged woman struggled to reach out her hands in order to grab Ronnie. He fidgeted with tearful eyes and shouted.

“Painkillers, the painkillers!”

“She’s already taken the painkiller. But…….”

“Oh, Mother, Mother!”

Ronnie cried and howled at Tarun’s answer. At the same time, the body of the lady bent like a bow and she moaned. Then, Ark had a thought and his heart dropped. A middle-aged lady struggling with pain with a boy held her hand and didn’t know what to do! He had seen this scene before. No, he had experienced it. The scene unfolding before his eyes was just like Ark holding onto his mother’s hand in the ICU while praying. The rage and despair Ark felt at that time couldn’t be described in words. He felt a horrified fear seeing this familiar scene occur in front of him.

‘Damn, indeed……’

Even though he had experienced it a few times, he still couldn’t get used to it. The feeling was so unpleasant that Ark felt like closing his eyes and turning away. However, he couldn’t pretend not to see the scene.

‘This will be dangerous if I leave!’

Ark had taken care of numerous sick people in New World and intuitively sensed the danger. If this was reality then it would end like that, but this wasn’t reality. Hyun-woo was only a gamer but Ark was a great warrior, a cook and a caretaker! Ark pushed Ronnie away and gasped the hand of the lady.

“Have courage. I know it is painful. Other people might not understand but I know. I’m not saying I understand your pain. Who in this world would be able to understand the pain of a sick person? But I know. I know the pain of watch someone you love being in pain and being unable to do anything.”

“Ahh, Ronnie…… Ronnie……”

“Yes, that’s right. Be strong for Ronnie’s sake!”

Ark grasped the lady’s hand as he prayed and gave her hope. Then a faint light started to appear around their clenched hands. The feeble light gradually expanded like a candle and lit up the room until it entered the lady’s body. Then the lady’s pain eased and her breathing gradually stabled. After a while, her breathing became peaceful and she fell into a deep sleep. The effects of Advanced Nursing was shown and the crisis was conquered.Tarun and Ronnie looked at Ark with amazed eyes and murmured.

“Oh, such a thing! You didn’t even use painkillers!”

“H-Hyung. Thank you!”

“…… It’s not a cure.”

“I’m aware of that. But…… After having a seizure, she suffers for several days. To see her fall asleep with a relaxed expression…… Thank you. Thank you very much.”

Ronnie cried out in a tearful voice and bowed repeatedly. Ark’s chest throbbed with every bow. A long time ago, Ark had repeated the same words to a doctor. After he bowed, Ronnie seemed to remember something and took out his purse.

“I’m sorry. Here is the earlier deposit. I’m sorry but today…..”

“That’s it. I’ll take care of the scrolls so you just take good care of your mother.”

Ronnie nodded and sat down beside the bed, wiping his mother’s face with a wet towel. Ark couldn’t watch anymore and exited the house.

Previous Chapter Next Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หีบให้ยิ้ม bittersweet เป็นเขาดูที่ Ronnie แม้ว่าหีบมีประสบการณ์สถานการณ์ก่อน ส่วนสำคัญที่แตกต่าง Ronnie แม้ มีหีบให้เขากำไร Ronnie ได้ซื่อสัตย์มากเกินไป เขาเป็นเด็กบริสุทธิ์ที่รู้สึกผิดเกี่ยวกับสุดโกงหีบหีบละทิ้งความซื่อสัตย์ของเขาในช่วงชีวิตที่ยากลำบาก และหวังว่า Ronnie จะไม่สูญเสียที่แท้จริง แต่หีบไม่ช่วยเรื่อง' ดี แม้ว่ามันดูไม่ดีสำหรับฉัน... '"เอ๊ะ จริง ๆ หรือไม่ ฉันได้เพียงซื้อกี่จนดังนั้นผมคิดไม่"หีบใส่นิพจน์โดยเจตนาประหลาดใจในใบหน้าของเขา และกล่าวว่า"Hey ขอบคุณสำหรับการให้เราทราบข้อมูลนี้ดี 5% ของ 50 เลื่อนเป็นเงินทอง และ 25 1 แล้ว จะไม่เลื่อน 200 โดยทอง 5 Ugh ถ้าทุกคนซื้อเลื่อน แล้วผมจะไม่สามารถบันทึกหลายร้อยทอง ก็โชคร้าย แต่โชคดีผมรู้ตอนนี้ จากนั้น"ยิ้ม และจมูกของ Ronnie คว้าหีบพันธสัญญา"ผู้ชายคนนี้ ไม่ได้คุณจะโง่หรือไม่""อา ouch หีบ hyung เจ็บ""คุณเคยได้รับการเรียนรู้พื้นฐาน""ฮะ พื้นฐานหรือไม่""การมีร้านค้า พวกเขาได้พยายามที่จะได้รับผลกำไรแม้ว่าจะยุบท้องฟ้า ถ้าคุณไม่แน่ใจเกี่ยวกับลูกค้า การขายสิ่ง pitch ได้ วิธีจะคุณทำเงินถ้าคุณไม่ทำหรือไม่"" B- แต่...""เงียบ ไม่อยากได้ยินอีกต่อไป แล้วขอสินค้าอย่างรวดเร็ว""ฮะ แล้ว""แต่ฉันเข้าใจว่า สามารถใช้ร้านค้า ฉันแล้วให้คุณฝากไว้ และสามารถประหยัดเงินจากนี้ขอบคุณคุณดังนั้นเพียงแค่ซื้อมันเวลานี้""H-Hyung..."Ronnie มองหีบ ด้วยตาที่ brimming ด้วยน้ำตา แล้วหีบพระเศียรที่มีรอยขีดข่วน และตะโกน ด้วยความลำบากใจ"การหลงผิดไม่ ไม่ให้ dawdling และกลับ หรือไม่ต้องการให้ซื้อสินค้าจากคุณอีกต่อไป""เข้าใจ U ฉันจะเป็นไป"Ronnie rubbed ตากับแขนของเขา และหันไปรอบ ๆ ทันใดนั้นคนขับรถจากด้านอื่น ๆ และตะโกน"Ronnie, Ronnie มันเป็นจริงจัง""เอ๊ะ ทารัน ajusshi ร้ายแรงหรือไม่เป็น คืออะไรผิด"แม่กำลังพอดีอีก"" Uh แม่ของฉัน? "ของ Ronnie หน้าเปิดสีขาว และคนกลัว———————————————————————————–มีบ้านของ Ronnie นี้? " หีบมองรอบ ๆ ด้วยนิพจน์อึดอัด หลังจากที่ฟังคนเรียกว่าคำของทารัน Ronnie เร่งด่วนเหลือสำหรับบ้าน ในขณะนั้น หีบมีรันหลังจาก Ronnie ขอเงินมัดจำคืน เมื่อพิจารณาอักขระของ Ronnie แน่นอนว่าเขาจะกลับกับสินค้า แต่หีบมีการทำเควสซ้ำ เนื่องจากมีเวลาไม่มี เขาสิ้นสุดขึ้นมาตามไปที่บ้านของ Ronnieคนรวยและคนจนที่อาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เมื่อของพื้นที่ที่รวยที่สุดในเกาหลีถูกเรียกกังนัม ที่พวกเขาคนที่นั่น ได้เงินล้านชนะวัน ในขณะเดียวกัน คนยากจนมีการรวบรวมการเช่าห้องพัก 100000 วอน และแพร่ไปยังโลกใหม่ มันเป็นธรรมชาติสำหรับเงินเป็นสิ่งสำคัญในการค้าเมืองของเชียลใน Bristania แต่เพียงในน่าเชียลถูก slums ที่ยากจนที่อยู่ ที่ต้องกังวลเกี่ยวกับการอาหารทุกวัน บ้านของ Ronnie ได้ 10 นาทีจากเชียลในมุมของการ slums บ้าน ramshackle ถูกวางมากับโดยสารขึ้นไม้กระดาน"แม่"Ronnie โยนสัมภาระของเขาเข้าบ้าน และวิ่งไปเตียง สินค้าในครัวเรือนเท่านั้นมีหม้อเก่า สามารถเห็นผู้หญิงวัยกลางคนไอนอนบนม้านั่งไม้มุมชฟรอนท์ มีเพียงหนึ่งอย่างรวดเร็ว ได้ชัดว่า ผู้หญิงป่วย เธอมีจุดสีดำ และสีแดงทั่วร่างกาย ในขณะใบหน้าของเธอซีด และ sweaty"ฮักฮักฮัก R-Ronnie... Ronnie...""แม่ ฉันนี่ มันเป็นฉัน มันเป็น Ronnie ""ตื่นเต้น Ronnie... Ronnie ... ลูกชายของฉัน..."หญิงวัยกลางคนต่อสู้ถึงมือของเขาออกเพื่อหยิบ Ronnie เขา fidgeted กับ tearful ตา และตะโกน"ยาแก้ปวด ยาแก้ปวด""เธอมีแล้วยาแก้ปวด แต่...""โอ้ ย่า แม่! "Ronnie ร้อง และเห่าหอนที่คำตอบของทารัน ในเวลาเดียวกัน งอร่างกายของผู้หญิงเช่นธนู และเธอ moaned แล้ว หีบมีความคิดและหัวใจของเขาลดลง หญิงวัยกลางคนที่ดิ้นรน ด้วยความเจ็บปวดกับเด็กผู้ชายถือมือของเธอ และไม่รู้จะทำอย่างไร เขาได้เห็นฉากนี้ก่อน ไม่ เขาได้มีประสบการณ์มา แฉฉากก่อนที่ตาของเขาไม่เพียงต้องหีบที่กดลงบนมือของแม่ของเขาในการฉุกเฉินขณะอธิษฐาน ความโกรธและความสิ้นหวังหีบรู้สึกว่า เวลาไม่ได้อธิบายไว้ในคำ เขารู้สึกกลัว horrified ที่เห็นฉากนี้คุ้นเคยที่เกิดขึ้นด้านหน้าของเขา' ไอ้ แน่นอน...'ถึงแม้ว่าเขามีประสบการณ์ได้กี่ครั้ง เขายังไม่ได้ใช้มัน ความรู้สึกถูกใจเพื่อว่า หีบรู้สึกเหมือนปิดตาของเขา และการเปลี่ยนไป อย่างไรก็ตาม เขาไม่มาทำเป็นฉากที่เห็น'นี้จะอันตรายถ้าฉันปล่อย'หีบได้ดูแลคนป่วยจำนวนมากในโลกใหม่ และเหตุการณ์อันตรายหมด ถ้านี้เป็นจริง แล้วมันจะสิ้นสุดเช่นนั้น แต่นี้ไม่จริง ฮยอนวูเท่าเป็น gamer แต่หีบ นักรบที่ดี การปรุงอาหาร และผู้ดูแล หีบผลัก Ronnie ไป และ gasped มือของผู้หญิง"มีความกล้าหาญ ฉันรู้ว่า มันเป็นความเจ็บปวด คนอื่นอาจไม่เข้าใจ แต่รู้ ผมไม่ว่า ผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณ คนในโลกนี้จะสามารถเข้าใจความเจ็บปวดของคนป่วยหรือไม่ แต่ฉันรู้ ฉันรู้ความเจ็บปวดของนาฬิกาบางคนที่คุณรักมีอาการปวดและการไม่สามารถทำอะไร ""ตื่นเต้น Ronnie... Ronnie...""ใช่ ถูกต้อง ให้แข็งแรงสำหรับสาเกของ Ronnie "หีบ grasped มือของผู้หญิงเขาอธิษฐาน และให้ความหวังของเธอ แล้ว ไฟหน้ามืดตามัวเริ่มปรากฏรอบ ๆ มือของพวกเขา clenched เบาเบาค่อย ๆ ขยายเช่นเทียน และสว่างขึ้นห้องจนกว่าจะใส่ร่างกายของผู้หญิง แล้ว บรรเทาความเจ็บปวดของสตรี และการหายใจของเธอค่อย ๆ stabled หลัง หายใจของเธอกลายเป็นสงบ และล้มลงนอน มีแสดงผลของการพยาบาลขั้นสูง และถูกเอาชนะวิกฤติ ทารันและ Ronnie มอง ด้วยสายตาประหลาดหีบ และ murmured"โอ้ สิ่ง คุณไม่ได้ใช้ยาแก้ปวด""H-Hyung ขอขอบคุณคุณ"“…… ไม่รักษา""ผมทราบว่า แต่... หลังจากที่มีการเป็นลม เธอ suffers หลายวัน เห็นเธอหลับกับนิพจน์ที่ผ่อนคลาย... ขอบคุณ ขอบคุณมาก"Ronnie ร้องในเสียง tearful และลงซ้ำ ๆ หน้าอกของหีบ throbbed กับโบว์ทุก นานมาแล้ว หีบมีซ้ำคำเดียวกันกับแพทย์ หลังจากที่เขาลง Ronnie ดูเหมือนจะ จดจำบางสิ่งบางอย่าง และเอาออกใส่ของเขา"ขอโทษ นี่คือการฝากเงินก่อนหน้านี้ ฉันเสียใจ แต่วันนี้...""ใช่ ฉันจะดูแลการเลื่อนเพื่อคุณเพียงแค่ใช้ดีดูแลแม่"Ronnie พยักหน้า แล้วนั่งลงข้างเตียง เช็ดใบหน้าแม่ของเขา มีผ้าเปียก หีบไม่ดูอีกต่อไป และออกจากบ้าน บทต่อบทก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาร์ยิ้มหวานอมขมกลืนในขณะที่เขามองไปที่รอนนี่ แม้ว่าอาร์มีประสบการณ์สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันก่อนที่จะเป็นส่วนสำคัญที่แตกต่างกันคือรอนนี่ แม้จะมีเรือให้เขากำไรรอนนี่เป็นคนซื่อสัตย์มากเกินไป เขาเป็นเด็กบริสุทธิ์ที่รู้สึกผิดเกี่ยวกับความเป็นไปได้โกงอาร์. อาร์ได้ละทิ้งความซื่อสัตย์ของเขาในช่วงต้นของชีวิตที่ยากลำบากของเขาและหวังอย่างยิ่งว่ารอนนี่จะไม่สูญเสีย แต่เรือไม่สามารถช่วยอะไร. 'ดีแม้ว่ามันจะดูไม่ดีสำหรับฉัน ... .. ' "เอ๊ะ? จริงเหรอ? ผมเคยซื้อเพียงไม่กี่เพื่อให้ห่างไกลดังนั้นผมจึงมีความคิด. " เรือวางสีหน้าประหลาดใจจงใจบนใบหน้าของเขาและบอกว่า. "เฮ้ขอบคุณสำหรับการให้ฉันรู้ว่านี้ข้อมูลที่ดี 5% ของ 50 เลื่อนเป็น 1 ทองและสีเงิน 25 จากนั้นก็จะไม่ 200 ม้วน 5 ทอง? ฮึถ้าทุกคนซื้อก็จะเลื่อนฉันไม่สามารถที่จะบันทึกหลายร้อยทอง? มันเป็นโชคร้าย แต่โชคดีที่ผมรู้ว่าตอนนี้ แล้ว ...... " อาร์ยิ้มและคว้าจมูกของรอนนี่. "ผู้ชายคนนี้จะไม่ได้เป็นคุณโง่?" "อาอุ๊ย! พี่อาร์มันเจ็บ. " "คุณได้มีการเรียนรู้พื้นฐาน." "หือ? พื้นฐาน? " "สำหรับผู้ประกอบการค้าพวกเขาจะต้องพยายามที่จะได้รับผลกำไรแม้ว่าฟ้ายุบ หากคุณไม่แน่ใจเกี่ยวกับลูกค้าแล้วคุณควรจะใช้สิ่งที่ pitch ขายที่เป็นไปได้ วิธีที่คุณจะทำเงินได้ถ้าคุณไม่ได้ทำเช่นนั้น? " "B-แต่ ... .. " "เงียบผมไม่ต้องการที่จะได้ยินอีกต่อไปแล้วนำมาให้ฉันรายการได้อย่างรวดเร็ว." "หือ? แล้ว? " "แม้ว่าฉันเข้าใจว่าฉันสามารถใช้ร้านผมได้รับแล้วคุณฝากเงิน และผมก็สามารถประหยัดเงินได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปขอบคุณคุณดังนั้นเพียงแค่ซื้อเวลานี้. " "H-ฮยอง ...... !" รอนนี่มองไปที่เรือที่มีตาเต็มไปด้วยน้ำตา จากนั้นเรือมีรอยขีดข่วนหัวของเขาและตะโกนด้วยความลำบากใจ. "อย่าเข้าใจผิด อย่าฆ่าเวลาให้กลับมาหรือไม่หรือคุณไม่ต้องการให้ฉันไปซื้อสินค้าจากคุณอีกต่อไป? " "ท่านเข้าใจ ฉันจะไป. " รอนนี่ลูบตาของเขากับแขนของเขาและหันไปรอบ ๆ ทันใดนั้นคนที่วิ่งมาจากด้านอื่น ๆ และตะโกน. "รอนนี่รอนนี่! มันร้ายแรง! " "เอ๊ะ? Tarun ลุง? มันรุนแรง? มีอะไรผิดหรือเปล่า? " "แม่ของคุณจะมีความพอดีอีก!" "เอ่อแม่ของฉัน" ใบหน้าของรอนนี่กลายเป็นสีขาวและกลัว. ----------------------- ----- เป็นบ้านหลังนี้รอนนี่? อาร์มองไปรอบ ๆ ที่มีการแสดงออกอึดอัด หลังจากฟังคนที่เรียกว่าคำ Tarun ของรอนนี่ที่เหลืออย่างเร่งด่วนสำหรับบ้าน ในขณะที่เรือวิ่งหลังจากที่รอนนี่จะถามสำหรับการฝากเงินกลับ เมื่อพิจารณาลักษณะของรอนนี่แน่นอนว่าเขาจะกลับมาพร้อมกับรายการที่มี แต่เรือที่จะดำเนินการทำเควสทำซ้ำ เนื่องจากมีเวลาไม่นานเขาก็จบลงมาตามไปที่บ้านของรอนนี่. คนรวยและคนจนที่อาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง เมื่อในละแวกใกล้เคียงที่ร่ำรวยที่สุดในเกาหลีที่เรียกว่ากังนัมที่คนที่พวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่นมีเบี้ยเลี้ยงล้านได้รับรางวัลวัน ในขณะที่คนยากจนมีการรวมตัวกันที่จะให้เช่าห้องพัก₩ 100,000 และการปกครองที่ยังนำไปใช้กับโลกใหม่ มันเป็นธรรมชาติสำหรับเงินที่จะมีความสำคัญในการค้าของเมือง Ciel ใน Bristania แต่ในเขตชานเมืองของ Ciel เป็นสลัมที่ยากจนอาศัยอยู่ที่ต้องกังวลเกี่ยวกับการรับประทานอาหารทุกวัน บ้านรอนนี่เป็น 10 นาทีจาก Ciel ในมุมของชุมชนแออัด บ้านหลุดลุ่ยถูกวางไว้ที่นี่และมีขึ้นมากับแผ่น. "แม่!" รอนนี่โยนสัมภาระของเขาเข้าไปในบ้านและวิ่งไปที่เตียง ของใช้ในครัวเรือนเพียง แต่เป็นหม้อเก่า ไอหญิงวัยกลางคนอาจจะเห็นนอนอยู่บนม้านั่งไม้ในมุมของกระท่อม มีเพียงหนึ่งอย่างรวดเร็วก็เป็นที่ชัดเจนว่าผู้หญิงป่วย เธอมีจุดด่างดำและสีแดงทั่วร่างกายในขณะที่ใบหน้าของเธอก็ซีดและขับเหงื่อ. "Huk huk huk R-รอนนี่รอนนี่ ...... ...... " "แม่ฉันอยู่ที่นี่! มันเป็นฉัน! มันรอนนี่! " "อ่า ...... รอนนี่รอนนี่ ... .. ลูกชายของฉัน ... .. " หญิงวัยกลางคนพยายามที่จะเข้าถึงมือของเธอเพื่อที่จะคว้ารอนนี่ เขากระวนกระวายด้วยตาร้องไห้และตะโกน. "ยาแก้ปวด, ยาแก้ปวด" "เธอไปแล้วยาแก้ปวด แต่ ...... . " "โอ้แม่แม่!" รอนนี่ร้องไห้และ howled คำตอบของ Tarun ในเวลาเดียวกัน, ร่างกายของผู้หญิงที่งอเหมือนคันธนูและเธอคราง จากนั้นอาร์มีความคิดและหัวใจของเขาลดลง หญิงวัยกลางคนที่มีอาการปวดดิ้นรนกับเด็กผู้ชายจับมือของเธอและไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร! เขาได้เห็นฉากนี้มาก่อน ไม่มีเขาได้มีประสบการณ์ ฉากแฉต่อหน้าต่อตาของเขาเป็นเช่นเดียวกับอาร์โฮลดิ้งลงบนมือของแม่ของเขาในห้องไอซียูในขณะที่สวดมนต์ ความโกรธและความสิ้นหวังอาร์รู้สึกว่าเวลาที่ไม่สามารถอธิบายในคำพูด เขารู้สึกตกใจกลัวเห็นฉากนี้คุ้นเคยเกิดขึ้นในด้านหน้าของเขา. 'ประณามแน่นอน ...... ' แม้เขาจะเคยมีประสบการณ์มันไม่กี่ครั้งเขาก็ยังคงไม่สามารถรับใช้มัน เป็นความรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์เพื่อให้เรือรู้สึกเหมือนปิดตาของเขาและเปลี่ยนไป แต่เขาไม่สามารถแกล้งทำเป็นไม่เห็นฉาก. 'นี้จะเป็นอันตรายถ้าฉันออกจาก' อาร์ได้รับการดูแลผู้ป่วยจำนวนมากในโลกใหม่และรู้สึกสังหรณ์ใจอันตราย หากนี่คือความเป็นจริงแล้วมันจะจบลงเช่นนั้น แต่ตอนนี้ไม่เป็นความจริง ฮยอนวูเป็นเพียงนักเล่นเกม แต่โนอาห์เป็นนักรบที่ยิ่งใหญ่, การปรุงอาหารและการดูแล! อาร์รอนนี่ผลักออกไปและอ้าปากค้างในมือของผู้หญิง. "มีความกล้าหาญ ฉันรู้ว่ามันเป็นความเจ็บปวด คนอื่น ๆ อาจจะไม่เข้าใจ แต่ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้บอกผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณ ใครในโลกนี้ที่จะสามารถที่จะเข้าใจความเจ็บปวดของคนป่วย? แต่ฉันรู้ว่า ฉันรู้ว่าความเจ็บปวดของคนที่คุณรักนาฬิกาที่อยู่ในความเจ็บปวดและการไม่สามารถที่จะทำอะไร. " "อ่ารอนนี่รอนนี่ ...... ...... " "ใช่ที่เหมาะสม จงเข้มแข็งเพื่อประโยชน์ของรอนนี่! " อาร์คว้ามือของผู้หญิงที่เขาอธิษฐานและให้ความหวังของเธอ จากนั้นแสงสลัวเริ่มปรากฏให้เห็นทั่วมือกำแน่นของพวกเขา แสงอ่อนค่อย ๆ ขยายเช่นเทียนและสว่างขึ้นห้องพักจนกว่าจะเข้าร่างกายของผู้หญิง จากนั้นความเจ็บปวดของผู้หญิงปลดเปลื้องและการหายใจของเธอค่อยๆคอก หลังจากที่ในขณะหายใจของเธอกลายเป็นที่เงียบสงบและเธอตกลงไปในการนอนหลับลึก ผลของการพยาบาลขั้นสูงถูกนำมาแสดงและวิกฤติเป็น conquered.Tarun และรอนนี่มองไปที่เรือด้วยตาประหลาดใจและบ่น. "โอ้สิ่งดังกล่าว! คุณไม่ได้ใช้ยาแก้ปวด " "H-ฮยอง ขอขอบคุณ! " "...... มันไม่ใช่การรักษา." "ฉันรู้ว่า แต่ ...... หลังจากที่มีการจับกุมเธอทนทุกข์ทรมานเป็นเวลาหลายวัน ที่จะเห็นเธอหลับไปด้วยสีหน้าผ่อนคลาย ...... ขอบคุณ ขอบคุณ. มาก " รอนนี่ร้องออกมาด้วยเสียงร้องไห้และโค้งคำนับซ้ำแล้วซ้ำอีก หน้าอกห์ throbbed ด้วยธนูทุก นานมาแล้วเรือได้ซ้ำคำเดียวกันกับแพทย์ หลังจากที่เขาโค้งคำนับรอนนี่ดูเหมือนจะจำอะไรและเอากระเป๋าเงินของเขา. "ฉันขอโทษ นี่คือการฝากเงินก่อนหน้านี้ ฉันขอโทษ แต่วันนี้ ... .. " "นั่นแหล่ะ ฉันจะดูแลม้วนดังนั้นคุณก็ดูแลที่ดีของคุณแม่ของคุณ. " รอนนี่พยักหน้าและนั่งลงข้างเตียงเช็ดใบหน้าของแม่ของเขาด้วยผ้าเปียก อาร์ไม่สามารถดูอีกต่อไปและเดินออกมาจากบ้าน. ก่อนหน้าบทบทต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หีบให้หอมหวานยิ้มๆ มองๆ แม้ว่าสถานการณ์คล้ายหีบมีประสบการณ์มาก่อน ที่สำคัญในส่วนที่แตกต่างคือ รอนนี่ แม้จะมีหีบให้เขากำไร รอนนี่ ทำเกินไปจริงๆ เขาเป็นหนุ่มใสซื่อที่รู้สึกผิดเกี่ยวกับหีบโกงที่สุด หีบได้ละทิ้งความซื่อสัตย์ของเขาในช่วงต้นชีวิตยากของเขาอย่างแท้จริงและหวังว่ารอนไม่เสียมันไปแต่เรือไม่ได้ช่วยอะไร

'well ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่ค่อยดีสำหรับฉัน . . . . . '

" เอ๋ ? จริงเหรอ ? ผมเคยซื้อแค่ไม่กี่ดังนั้นไกลดังนั้นฉันมีความคิดที่ไม่มี . "

หีบใส่เจตนาประหลาดใจการแสดงออกบนใบหน้าของเขาและกล่าวว่า

" เฮ้ , ขอบคุณที่แจ้งให้เราทราบข้อมูลนี้ 5 % 50 ม้วน 1 ทอง 25 เงิน แล้วไม่ 200 ม้วน 5 ทอง เฮ้อถ้าทุกคนซื้อหนังสือแล้วฉันไม่สามารถที่จะบันทึกหลายร้อยทอง มันเป็นโชคร้าย แต่โชคดีที่ผมรู้ตอนนี้ แล้ว . . . . . . . "

ยิ้มและคว้าหีบรอนนี่จมูก

" หมอนี่ไม่โง่ ? "

" อ๊ะ โอ๊ย ! เรือพี่ มันเจ็บ . . . "

" คุณต้องเรียนรู้พื้นฐาน "

" ห๊ะ ? พื้นฐาน ? "

" สำหรับพ่อค้า พวกเขาต้องพยายามที่จะได้รับผลกำไร แม้ว่าฟ้าจะถล่มลงมาแล้วหากคุณไม่แน่ใจเกี่ยวกับลูกค้าแล้วคุณควรใช้อะไรก็ตามที่ขายได้ วิธีที่คุณจะทำเงินได้ถ้าคุณไม่ทำอย่างนั้น ? "

" แต่ . . . . "

" เงียบ ผมไม่อยากจะฟังอะไรอีกแล้ว แล้วเอารายการได้อย่างรวดเร็ว . "

" ห๊ะ ? แล้ว ? "

" ผมเข้าใจที่ฉันสามารถใช้ที่ร้าน ผมได้ให้คุณมาฝากและฉันสามารถประหยัดเงินในตอนนี้ ขอบคุณ คุณก็ซื้อมันได้ h-hyung "

" . . . . . . ! "

รอนมองหีบด้วยดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำตา แล้วหีบเกาหัวและตะโกนด้วยความอาย

" อย่าเข้าใจผิด อย่าเถลไถลไปมา หรือ คุณ ไม่ ต้องการซื้อสินค้าจากคุณอีกต่อไปแล้ว "

" เข้า . . . เข้าใจแล้วครับ . ฉันไปก่อนนะ "

รอนนี่ ขยี้ตาด้วยแขนของเขาและหันไปรอบ ๆ อยู่ๆก็มีคนวิ่งจากด้านอื่น ๆและตะโกน

" รอนนี่ รอนนี่ มันเอาจริง ! "

" เอ๋ ? ภะคะ ? มันร้ายแรงไหมคะ เกิดอะไรขึ้น ? "

" แม่มีอีกแน่ "

" เอ่อ . . . แม่ของฉัน ? "

รอนหน้าซีด และหวาดกลัว --------------------------- )



บ้านนี้ รอนนี่ ?' นาวามองไปรอบๆด้วยสีหน้าไม่สบายใจ หลังจากฟังคนเรียกจริงคำพูดของ รอนนี่ เร่งด่วนออกจากบ้าน ในเวลานั้น , หีบได้วิ่งตาม รอนนี่ ขอมัดจำคืน เมื่อพิจารณารอนนี่ของตัวละคร แน่นอนเขาก็กลับมาพร้อมกับรายการแต่หีบต้องทำเควสทำซ้ำ . เนื่องจากไม่มีเวลาเขาก็กลับมาพร้อมกับรอนนี่บ้าน

รวยและยากจนที่อาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เมื่อของที่สุดในเกาหลีถูกเรียกแว่วกังนัม ที่ประชาชน มีเบี้ยเลี้ยงล้านวอนต่อวัน ในขณะที่คนจนต้องรวมตัวกัน 100000 จะเช่าห้อง และกฎนี้ยังใช้กับโลกใหม่มันเป็นธรรมชาติสำหรับเงินเป็นสำคัญในการค้าของเมืองเชลใน bristania . แต่เพียงในเขตชานเมืองของ Ciel เป็นชุมชนแออัดที่คนยากจนอาศัยอยู่ที่ต้องกังวลเกี่ยวกับการรับอาหารทุกวัน รอนนี่ บ้าน 10 นาทีจาก Ciel ในมุมของชุมชนแออัด บ้านโยกเยกอยู่ที่นี่และมีกับปิดแผ่น

" แม่ ! "

รอนนี่โยนสัมภาระของเขาเข้าไปในบ้านและวิ่งไปที่เตียง สินค้าในครัวเรือนเท่านั้น คือมีหม้อเก่า อายุกลางไออาจจะเห็นผู้หญิงนอนอยู่บนม้านั่งไม้ในมุมของกระท่อม มีเพียงหนึ่งอย่างรวดเร็ว มันชัดเจนว่า ผู้หญิงที่ป่วย เธอมีสีดำ และจุดแดงทั่วตัว ในขณะที่ใบหน้าของเธอก็ซีดและเหงื่อตก

" ฮุก ฮุก ฮุก แม่ r-ronnie รอนนี่ . . . . . . . . . . . . . "

"ฉันมาที่นี่ ! ฉันเอง มันคือรอนนี่ ! "

" เฮ้อ รอนนี่รอนนี่ . . . . . . . . . . . ลูกชายของฉัน . . . . "

หญิงวัยกลางคนพยายามที่จะเข้าถึงมือของเธอเพื่อที่จะคว้า รอนนี่ เขากระสับกระส่ายกับน้ำตาตาและตะโกน

" ยาแก้ปวด ยาแก้ปวด ! "

" เธอได้รับยาแก้ปวด แต่ . . . . . . . "

" โอ้ แม่ แม่ ! "

รอนร้องและหอน ภะเป็นคนตอบ ใน เวลาเดียวกันร่างของผู้หญิงที่โค้งเหมือนคันธนู และนางครวญ แล้วหีบมีความคิดและหัวใจของเขาหล่น หญิงวัยกลางคนดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดกับหนุ่มจับมือของเธอ และไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เขาได้เห็นฉากนี้ก่อน ไม่ เขาได้พบ ฉากแฉก่อนที่ตาของเขาก็เหมือนนาวาจับมือแม่ของเขาใน ICU ขณะสวดมนต์ความโกรธและสิ้นหวังนาวารู้สึกเวลาที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้ เขารู้สึกหวาดกลัว กลัวเห็นฉากนี้คุ้นเคยเกิดขึ้นต่อหน้าเขา

'damn แน่นอน . . . . . . . '

ถึงแม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์มันไม่กี่ครั้ง เขาก็ยังไม่ชินกับมัน ความรู้สึกจึงไม่เป็นที่พอใจหีบที่รู้สึกเหมือนหลับตาแล้วหันหน้าหนี แต่เขาไม่สามารถแกล้งทำเป็นไม่เห็นฉาก

' นี้จะอันตรายถ้าฉันไป ! '

หีบดูแลคนป่วยมากมายในโลกใหม่และสังหรณ์ใจรู้สึกอันตราย . ถ้ามันจริงแล้วมันต้องจบลงแบบนี้ แต่นี่ไม่ใช่ความจริง ฮุนวูเป็นแค่เกมแต่หีบเป็นนักรบที่ดี ทำอาหาร และผู้ดูแล หีบผลักรอนนี่และอ้าปากค้าง มือของผู้หญิง

" มีความกล้าหาญ ฉันรู้ว่ามันเจ็บปวดมากคนอื่นอาจจะไม่เข้าใจ แต่ผมรู้ ผมไม่ได้บอกว่าผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณ ใครในโลกนี้จะเข้าใจความเจ็บปวดของคนป่วย แต่ผมรู้ ผมเข้าใจความเจ็บปวดของดูคนที่คุณรักถูกเจ็บปวดและไม่สามารถทำอะไร . "

" อ๊า . . . . . . . . . . . . " รอนนี่ รอนนี่

" ใช่แล้ว เข้มแข็งให้รอนนี่เถอะ ! "

หีบคว้ามือผู้หญิงคนนั้น เขาอธิษฐาน และให้ความหวังกับเธอ แล้วแสงรำไรเริ่มปรากฏรอบตัวของพวกเขาแน่นมือ ไฟอ่อนค่อยๆขยายเหมือนเทียนและสว่างขึ้นในห้อง จนมันเข้าไปอยู่ในร่างของผู้หญิง แล้วความเจ็บปวดของผู้หญิงผ่อนคลายลงและให้เธอหายใจค่อยๆ stabled . หลังจากที่ในขณะที่เธอหายใจก็สงบ และนางตกอยู่ในการนอนหลับลึกผลของการพยาบาลขั้นสูงแสดง และวิกฤตได้จริงเสียที และรอนนี่ มองด้วยสายตาประหลาดใจ และหีบบ่น

" โอ้ อย่างนั้น คุณไม่ได้ใช้ยาแก้ปวด ! "

" h-hyung . ขอบคุณครับ "

" . . . . . . . ไม่หาย . . . "

" ผมรู้ดี แต่ . . . . . . . หลังจากอาการชัก เธอได้รับความทุกข์หลายๆ วัน ที่เห็นเธอล้มลงหลับกับผ่อนคลายสีหน้า . . . . . . . ขอบคุณครับขอบคุณมากค่ะ "

รอนร้องในน้ำตาและเสียงนับซ้ำ หีบของหน้าอกเต้นทุกโค้ง นานมาแล้ว , หีบได้ย้ำคำเดิมกับหมอ หลังจากที่เขาจมลง รอนนี่ ดูเหมือนจะนึกอะไรออก และเอาเงินของเขาน่ะ

" ฉันขอโทษ นี่เป็นเงินมัดจำก่อน ฉันขอโทษ แต่ในวันนี้ . . . . "

" นั่นแหละฉันจะดูแลม้วนเพื่อให้คุณดูแลแม่ของคุณ "

รอนพยักหน้าและนั่งลงข้างๆเตียง เช็ดใบหน้าของแม่ของเขาด้วยผ้าขนหนูเปียก เรือไม่สามารถดูได้อีกต่อไป และออกจากบ้าน

บทก่อนบทถัดไป