Ramsay looked down at Jardine and t

Ramsay looked down at Jardine and then back at Logan. She smiled.
Karen Ramsay: How much do you know about computers, Inspector?
Logan: Not much, but I just wondered if your research was related in any way to what Clare Rutherford and Frances Stewart were doing.......the effect of Ramsay`s stare was almost physical to Logan.
Karen Ramsay: Not really, I only knew a little about what they were doing. People don`t talk too much about their research. Not until the research is finished anyway.
Logan: Professional competition?
Karen Ramsay: Sort of,...............her eyes not leaving Logan`s. It has been known for people to steal ideas. As a result, researchers don`t usually talk too much about their work.
Logan: I imagine you knew Clare Rutherford, since she shared a flat with Ms Jardine.
Karen Ramsay: Of course...
Logan: You weren`t by any chance in this part of town a week ago, were you? She looked directly at Karen Ramsay as she spoke.
Karen Ramsay: Actually, yes, I usually work at the Bruntsfield Hotel - in the restaurant - on Tuesday evenings. I`ve got a week off, which is why I`m not there this evening. I was probably coming home about this time.
Again Logan felt uncomfortable as Ramsay looked her in the eye.
Logan: ....and did you see Clare as you were going home?
Karen Ramsay: I`m afraid not..
Logan: Logan looked at her watch. OK, thanks for your help, you`d better get off home.`
Katie Jardine: Thanks, and good luck with the investigation....
Logan watched them walk away and then turned to Grant.
Logan: What did you think of Karen Ramsay?
Sergeant Grant: She`s tall.....
Logan: You got interested at one point in the conversation though.....

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรมเซย์มองลง Jardine และกลับที่โลแกน เธอยิ้มแรมเซย์กะเหรี่ยง: เท่าใดคุณรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ตรวจสอบโลแกน: มาก แต่ฉันเพียงแค่สงสัยว่า ถ้าการวิจัยเกี่ยวข้องใน ทางใดทางหนึ่งเพื่ออะไรรูเทอร์ฟอร์ดแคลร์และฟรานเซสสจ๊วตได้ทำ...ผลของการจ้องของแรมเซย์ได้มีอยู่จริงเกือบโลแรมเซย์กะเหรี่ยง: ไม่ ฉันเพียงรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาได้ทำการ คนไม่พูดมากเกินไปเกี่ยวกับการวิจัยของพวกเขา จนการวิจัยเสร็จแล้วหรือไม่โลแกน: แข่งขันแบบมืออาชีพแรมเซย์กะเหรี่ยง: เรียงของ,...ดวงตาของเธอไม่ออกของโลแกน รู้จักคนขโมยความคิด ดัง นักวิจัยไม่มักพูดมากเกินไปเกี่ยวกับงานของตนเองโล: ฉันคิดคุณรู้รูเทอร์ฟอร์ดแคลร์ เนื่องจากเธอร่วมแบน Ms Jardineแรมเซย์กะเหรี่ยง: ของหลักสูตร...โลแกน: คุณไม่บังเอิญใด ๆ ในเมืองแห่งนี้สัปดาห์ที่ผ่านมา คุณ เธอมองตรงที่แรมเซย์กะเหรี่ยงเธอพูดแรมเซย์กะเหรี่ยง: จริง ใช่ ฉันจะทำงานที่โรงแรม Bruntsfield - ร้านอาหาร - เย็นวันอังคาร ผมได้มีสัปดาห์ปิด ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันไม่มีเย็นนี้ ผมได้มาบ้านเวลาประมาณการอีก โลรู้สึกอึดอัดเป็นแรมเซย์มองเธอที่ตาโลแกน: ... และไม่ได้คุณดูแคลร์เป็นคุณจะหน้าแรก แรมเซย์กะเหรี่ยง: ฉันกลัวไม่...โลแกน: โลมองที่นาฬิกาของเธอ ตกลง ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ คุณจะดีกว่าไปบ้าน.'เคธี่ Jardine: ขอบคุณ และโชคดีกับการสอบสวน...Logan watched them walk away and then turned to Grant.Logan: What did you think of Karen Ramsay? Sergeant Grant: She`s tall.....Logan: You got interested at one point in the conversation though.....

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ramsay มองลงไปที่จาร์ดีนแล้วกลับมาที่โลแกน เธอยิ้ม.
กะเหรี่ยง Ramsay: เท่าไหร่ที่คุณจะรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์สารวัตร?
โลแกน: ไม่มาก แต่ผมแค่สงสัยว่างานวิจัยของคุณมีความสัมพันธ์ในทางใด ๆ กับสิ่งที่แคลร์รัทเธอร์ฟรานเซสจ๊วร์ตและกำลังทำ ....... ผลกระทบของการจ้องมอง Ramsay`s เป็นทางกายภาพเกือบโลแกน.
กะเหรี่ยง Ramsay: ไม่ได้จริงๆผมรู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ don`t คนพูดมากเกินไปเกี่ยวกับการวิจัยของพวกเขา ไม่ได้จนกว่าการวิจัยเสร็จสิ้นต่อไป.
โลแกน: การแข่งขันระดับมืออาชีพ?
กะเหรี่ยง Ramsay: เรียงลำดับของ ............... ดวงตาของเธอไม่ได้ออกจาก Logan`s มันได้รับการรู้จักกันสำหรับคนที่จะขโมยความคิด เป็นผลให้นักวิจัยมักจะ Don`t พูดมากเกินไปเกี่ยวกับการทำงานของพวกเขา.
โลแกน: ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าแคลร์รัทเธอเพราะเธอที่ใช้ร่วมกันแบนที่มีนางสาวฌา.
กะเหรี่ยง Ramsay: แน่นอน ...
โลแกน: คุณ weren`t โดยใด ๆ โอกาสในการเป็นส่วนหนึ่งของเมืองนี้ในสัปดาห์ที่ผ่านมาเป็นคุณ? เธอมองโดยตรงที่กะเหรี่ยง Ramsay ขณะที่เธอพูด.
กะเหรี่ยง Ramsay: ที่จริงใช่ฉันมักจะทำงานที่บรันท์ฟิลด์ Hotel - ในร้านอาหาร - ในตอนเย็นอังคาร I `ve ได้สัปดาห์ออกซึ่งเป็นเหตุผลที่ I`m ไม่ได้มีช่วงเย็นวันนี้ ผมก็อาจจะมาที่บ้านเวลานี้.
อีกครั้งโลแกนรู้สึกอึดอัดเป็น Ramsay มองเธอในสายตา.
โลแกน: .... และที่คุณเห็นแคลร์ในขณะที่คุณกำลังจะไปที่บ้าน?
กะเหรี่ยง Ramsay: I`m เกรงว่าจะไม่ ..
โลแกน: โลแกนมองไปที่นาฬิกาของเธอ ตกลงขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ you`d ที่ดีขึ้นได้รับการปิด home.`
เคธี่ฌา: ขอบคุณและโชคดีกับการสืบสวน ....
โลแกนเฝ้าดูพวกเขาเดินออกไปแล้วหันไปแกรนท์.
โลแกน: อะไรที่คุณคิดว่าชาวกะเหรี่ยง ? Ramsay
จ่าแกรนท์: She`s สูง .....
โลแกน: คุณมีความสนใจที่จุดหนึ่งในการสนทนา แต่ .....

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรมเซย์ ดูถูก หรือ จากนั้นก็กลับมาที่โลแกน เธอยิ้ม
คาเรนแรมเซย์ : เท่าไหร่คุณรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์บ้าง
โลแกน : ไม่มาก , แต่ฉันเพียงแค่สงสัยว่าถ้างานวิจัยที่เกี่ยวข้องในทางใดสิ่งที่แคลร์ Rutherford และฟรานเซส สจ๊วตกำลังทำอะไร . . . . . . . ผลของ Ramsay ` s มองเกือบทางกายภาพ โลแกน
คาเรนแรมเซย์ : ไม่หรอกฉันรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำ คนไม่พูดมากเกี่ยวกับการวิจัยของพวกเขา ไม่จนกว่า การวิจัยเสร็จอยู่ดี
โลแกน : การแข่งขันระดับมืออาชีพ
คาเรนแรมเซย์ : ทำนองนั้น เอ๊ย ตาของเธอไม่ปล่อยให้โลแกน ` s มันเป็นที่รู้จักกันสำหรับคนที่จะขโมยไอเดีย ผล นักวิจัย don ` t มักจะคุยเรื่องงานมากเกินไปของพวกเขา .
โลแกน :ฉันคิดว่าคุณรู้ว่าแคลร์ รัทเทอร์ฟอร์ด เนื่องจากเธอใช้แฟลตกับ MS จารา .
คาเรนแรมเซย์ : แน่นอน . . . . . . .
โลแกน : คุณ ` t โดยโอกาสใด ๆ ในส่วนของเมืองนี้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ใช่มั้ย เธอมองตรงมาที่คาเรน แรมเซย์ ตามที่เธอพูด
คาเรนแรมเซย์ : จริงๆ ครับ ปกติผมทำงานที่ bruntsfield โรงแรม - ในร้านอาหาร - วันอังคารตอนเย็น ผมได้หยุดงานซึ่งเป็นเหตุผลที่ผมไม่ได้มี เย็นนี้ ผมอาจจะกลับบ้านเวลาประมาณนี้ .
อีกโลแกนรู้สึกอึดอัดเป็นแรมเซย์ มองเธอตา .
โลแกน : . . . . . . . คุณเห็นแคลร์ ขณะที่เธอกำลังจะกลับบ้านเหรอ ?
คาเรนแรมเซย์ : ผมกลัวไม่ได้ . . . . . . .
โลแกน : โลแกนมองนาฬิกาข้อมือของเธอ โอเค ขอบคุณที่ช่วย , คุณ ` d ดีกว่า ออกจากบ้าน `
เคที่จารา : ขอบคุณและขอให้โชคดีในการสืบสวน . . . . . . .
โลแกนดูพวกเขาเดินจากไป แล้วหันหลังให้ แกรนท์
โลแกน : แล้วคุณคิดว่าคาเรน แรมซีย์ ?
จ่าแก่ : เธอ ` s สูง . . . . .
n คุณมีความสนใจที่จุดหนึ่งในการสนทนา แต่ . . . . .