Measurements of leaf artemisinin co

Measurements of leaf artemisinin concentration were highest (around 0.9%) at the low application rates of nitrogen (N1). As the treatment rate of nitrogen increased, artemisinin concentration declined significantly and was lowest at around 0.5% for the N5 and N6 treatments. One suggestion is that the increase plant nitrogen status stimulates growth, which dilutes the artemisinin concentration. The interlinking of carbon and nitrogen metabolism beyond the requirements for growth and development are well known (Van Dam et al., 1996; Fritz et al., 2006 and references within). For example, the glucose/fructose ratio may also have a greater stimulatory influence on artemisinin synthesis relative to that of photosynthetically derived sucrose (Wang and Weathers, 2007). Enhanced nitrogen application is well documented in encouraging cell expansion, increases in leaf lamina area and canopy development. Vacuolar sequestration of nitrate appears to be the most likely mechanism driving leaf expansion (Millard, 1988). With monocots (e.g. Festuca arundinacea) the increase in leaf elongation rate induced by increased nitrogen supply extends the cell division phase, giving rise to a greater increase in leaf mesophyll cell number compared with adjacent epidermal cells. This was accompanied by a ‘compensatory’ increase in epidermal cell length (MacAdam et al., 1989). The situation with dicots (e.g. Ricinus communis) is, not surprisingly, dependent on the timing of nitrogen enhancement in relation to leaf development stage. Once the full cellular complement of a leaf has been achieved (predetermined) nitrogen status only influences leaf cell size and not cell number (Roggatz et al., 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดความเข้มข้นของ artemisinin ใบไม้ได้สูงสุด (ประมาณ 0.9%) ในราคาต่ำแอพลิเคชันของไนโตรเจน (N1) รักษาอัตราไนโตรเจนเพิ่มขึ้น ความเข้มข้นของ artemisinin ปฏิเสธอย่างมีนัยสำคัญ และถูกสุดประมาณ 0.5% สำหรับการรักษา N5 และ N6 คำแนะนำหนึ่งคือ ว่า สถานะเพิ่มพืชไนโตรเจนช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโต ที่ dilutes ความเข้มข้นของ artemisinin Interlinking ของคาร์บอนและไนโตรเจนเกินความต้องการสำหรับการเจริญเติบโตได้ดี (ตู้เขื่อน et al., 1996 ฟริทส์ et al., 2006 และอ้างอิงภายใน) ตัวอย่าง อัตรา/ฟรักโทสกลูโคสอาจยังมี stimulatory อิทธิพลต่อในการสังเคราะห์สาร artemisinin สัมพันธ์ของซูโครส photosynthetically รับ (วังและ Weathers, 2007) ปุ๋ยไนโตรเจนเพิ่มขึ้นจะจัดในรอบเซลล์ขยาย เพิ่มใบ lamina ตั้งและฝาครอบพัฒนาดี Sequestration vacuolar ของไนเตรตปรากฏเป็น กลไกมักขับรถใบขยาย (Millard, 1988) กับ monocots (เช่น Festuca arundinacea) เพิ่มขึ้นในอัตรา elongation ใบเกิดจากไนโตรเจนเพิ่มขึ้นอุปทานขยายระยะการแบ่งเซลล์ ให้เพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นมากกว่าจำนวนเซลล์ mesophyll ของใบเทียบกับเซลล์ epidermal ติด นี้ได้มาพร้อมกับเพิ่ม 'ชดเชย' ความยาวเซลล์ epidermal (MacAdam et al., 1989) สถานการณ์กับ dicots (เช่น Ricinus communis) ได้ ไม่น่าแปลกใจ ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาของการเพิ่มไนโตรเจนเกี่ยวกับระยะการพัฒนาของใบ เมื่อได้รับความมากมายเป็นโทรศัพท์มือถือเต็ม สถานะไนโตรเจน (กำหนดไว้) มีผลต่อใบขนาดและไม่เซลล์หมายเลขเซลล์ (Roggatz et al., 1999) เท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดความเข้มข้นของใบ artemisinin สูงที่สุด (ประมาณ 0.9%) ที่อัตราการใช้ต่ำของไนโตรเจน (N1) ในขณะที่อัตราการรักษาไนโตรเจนเพิ่มความเข้มข้นลดลงอย่างมีนัยสำคัญ artemisinin และต่ำสุดอยู่ที่ประมาณ 0.5% สำหรับ N5 และการรักษา N6 หนึ่งคำแนะนำคือสถานะไนโตรเจนพืชเพิ่มขึ้นจะช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตซึ่งเจือจางความเข้มข้น artemisinin Interlinking ของคาร์บอนและการเผาผลาญอาหารไนโตรเจนเกินความต้องการสำหรับการเจริญเติบโตและการพัฒนาที่รู้จักกันดี (แวนเขื่อน et al, 1996;.. ฟริตซ์, et al, 2006 และการอ้างอิงภายใน) ตัวอย่างเช่นอัตราส่วนกลูโคส / ฟรุกโตสยังอาจมีอิทธิพลต่อการกระตุ้นมากขึ้นในการสังเคราะห์ artemisinin เทียบกับที่สังเคราะห์มาซูโครส (วังและฤดูกาล 2007) การใช้ปุ๋ยไนโตรเจนที่เพิ่มขึ้นเป็นเอกสารที่ดีในการขยายตัวของเซลล์ให้กำลังใจการเพิ่มขึ้นของพื้นที่ใบและการพัฒนาแผ่นหลังคา อายัด vacuolar ไนเตรตที่ดูเหมือนจะเป็นกลไกส่วนใหญ่มีแนวโน้มการขยายตัวของการขับรถใบ (มิลลาร์, 1988) ด้วยพืชใบเลี้ยงเดี่ยว (เช่น Festuca arundinacea) การเพิ่มขึ้นของอัตราการยืดใบเกิดจากอุปทานไนโตรเจนเพิ่มขึ้นขยายเฟสแบ่งเซลล์ให้สูงขึ้นเพื่อเพิ่มมากขึ้นใน mesophyll ใบจำนวนเซลล์เมื่อเทียบกับเซลล์ผิวหนังที่อยู่ติดกัน นี้มาพร้อมกับ 'ชดเชย' เพิ่มความยาวของเซลล์ผิวหนัง (บด et al., 1989) สถานการณ์ที่มี dicots (เช่น Ricinus communis) เป็นไม่น่าแปลกใจขึ้นอยู่กับระยะเวลาของการเพิ่มประสิทธิภาพของไนโตรเจนที่เกี่ยวข้องกับขั้นตอนการพัฒนาใบ เมื่อโทรศัพท์มือถือที่สมบูรณ์เต็มรูปแบบของใบได้รับความสำเร็จ (ที่กำหนดไว้) สถานะไนโตรเจนเพียงมีผลต่อขนาดของเซลล์ใบและไม่ได้จำนวนเซลล์ (Roggatz et al., 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนาดของใบยาความเข้มข้นสูงสุด ( ประมาณ 0.9 % ) ในอัตราการใช้ไนโตรเจน ( 1 ) เป็นการรักษาอัตราของไนโตรเจนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ? ความเข้มข้นลดลงต่ำที่สุดในรอบ 5 n6 และ 0.5% สำหรับการรักษา หนึ่งข้อเสนอแนะคือ ไนโตรเจนช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของพืชเพิ่มสถานะ ซึ่งการเจือจางยาความเข้มข้นในการเชื่อมต่อของคาร์บอนและไนโตรเจนเมแทบอลิซึมเกินความต้องการของการเจริญเติบโตและการพัฒนาที่รู้จักกันดี ( เขื่อน et al . , 1996 ; Fritz et al . , 2006 และการอ้างอิงภายใน ) ตัวอย่างเช่นอัตราส่วนกลูโคสและฟรักโทสอาจมีมากกว่าการพบญาติมีอิทธิพลต่อการสังเคราะห์ที่ photosynthetically ได้มาซูโครส ( วังและสภาพอากาศ , 2007 )เพิ่มอัตราปุ๋ยไนโตรเจนที่ใช้เป็นเอกสารที่ดีในการส่งเสริมการขยายตัวของเซลล์ เพิ่มพื้นที่ใบใบและพัฒนาทรงพุ่ม vacuolar สะสมของไนเตรตที่ดูเหมือนจะมากที่สุดกลไกการขับขยายใบ ( มิลลาร์ด , 1988 ) กับพืชใบเลี้ยงเดี่ยว เช่น festuca arundinacea ) เพิ่มอัตราการยืดตัวของใบเพิ่มไนโตรเจนให้ขยายระยะการแบ่งเซลล์ ,ให้สูงขึ้น เพื่อเพิ่มจำนวนเซลล์มีโซฟิลล์ใบมากขึ้นเมื่อเทียบกับ epidermal เซลล์ที่อยู่ติดกัน นี้มาพร้อมกับ ' ทดแทน ' เพิ่มความยาวของเซลล์ epidermal ( ช่วย et al . , 1989 ) สถานการณ์เป็น ( เช่น ricinus communis ) คือ ไม่จู่ ๆ ขึ้นอยู่กับระยะเวลาของการเพิ่มไนโตรเจนในความสัมพันธ์กับขั้นตอนการพัฒนา ใบเมื่อตลาดมือถือเต็มใบ ได้รับความ ( ที่กำหนดไว้ ) สถานะไนโตรเจนเพียงอิทธิพลขนาดใบ และไม่ใช่เบอร์มือถือ ( roggatz et al . , 1999 )