- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The Society of DilettantiRedford, p
The Society of Dilettanti
Redford, professor of art history and English at Boston University, has published extensively on 18th-century society, on topics such as the letters of Samuel Johnson and the tradition of the Grand Tour. His new book on the Society of Dilettanti addresses the culture of connoisseurship in Enlightenment England, including aristocratic expeditions to visit the classical monuments of the Levant. These were important activities that contributed to the Neoclassical movement and the development of the scholarly study of Greece and Rome. This book is engagingly written, with numerous high-quality illustrations in both color and black-and-white. Redford aims to avoid the reverential character of some past assessments of the society in order to adopt the anthropological model of the observer-participant, “one who seeks both to inhabit and to interpret a tribal society” (10). His methodology involves the collection, description, and analysis of items from the society’s archives, including portraits, publications, travel diaries, and some very strange physical objects. For example, the Society of Dilettanti’s “Balloting Box” (1737–1738) was inspired by the form of a Roman sarcophagus but included on its front a female figure of Justice, between whose legs the members deposited their “Balloting Balls” (6).
Redford explores the meaning of the term “dilettanti,” explaining, “To be a dilettanti is to exhibit diletto—pleasure, delight—just as being an amateur is to act out of love” (1). He focuses on the ways in which the society’s activities embodied the Enlightenment ideal of the gentleman amateur, and, in so doing, he aims to raise the status of the contribution of the dilettanti of the 18th and early 19th centuries, countering an idea that has arisen since the early 19th century that defines dilettantism as a “depreciatory or even pejorative term” (1). The Society of Dilettanti was founded in London in 1732, and the word “dilettante” enters the English language in the 1730s. The society was formed from a group of gentlemen whose wealth and social backgrounds had enabled them to take the Grand Tour; members who traveled overseas for professional reasons were scarce in the first decades of the society’s existence. Redford explores the origins and guiding principles of this cultural movement by drawing on published works of the society, arguing that one powerful model for the Society of Dilettanti was provided by the Freemasons. He addresses the social life of the Dilettanti in some detail, including some strange initiation ceremonies and requirements of membership, such as a desire to indulge in heavy bouts of drinking. He also explores, in some detail, the rules and regalia of the group, including an elaborate president’s chair, the Balloting Box, and other material objects linked to the rituals of membership, items whose peculiarity support Redford’s anthropological approach.
This anthropological methodology includes a chapter that conducts a detailed analysis of a “remarkable” set of portraits by George Knapton, the first of a series of painters commissioned to produce images of new society members (10). One condition of membership was that each member commission his portrait for the society; individual portraits were painted by Knapton, Joshua Reynolds, and Thomas Lawrence. Knapton’s portraits show a number of members in fancy dress, emphasizing the “animated spirit” of the society during its early years (10). Redford addresses the context and character of many of these mock-classical and mock-religious representations. Redford’s book also includes a second chapter on Reynolds’ portraits. Both chapters are well supported with many high-quality color photographs of individual paintings.
Redford argues that the Dilettanti moved more to the center stage of elite society when they sponsored the expedition of James Stuart and Nicholas Revett to Greece in 1751–1754. The group’s growing interest in the classical architectural and archaeological monuments of Greece resulted in the production and publication of volume 1 of Stuart and Revett’s The Antiquities of Athens in 1762. Redford states that this publication anticipated the modern archaeological site report by striving for clarity, reliability, and precision (11). A second expedition to Asia Minor (1764–1766) resulted in Richard Chandler et al.’s Ionian Antiquities in 1769. Both these significant works are addressed by Redford in some detail. By the 1770s, the Dilettanti had become the foremost advocates of classical art and archaeology in Great Britain, as well as the main exempla of what Redford, drawing on John Brewer, calls “the culture of the connoisseur” (9–10). The Dilettanti continued this important architectural and archaeological work, producing another significant volume, Richard Payne Knight’s Specimens of Ancient Sculpture, in 1809.
Redford illustrates the important contribution of the Dilettanti to the growing knowledge of classical architecture and archaeology through a detailed and well-illustrated series of case studies. He provides a full survey of activities of the society and their impact on contemporary and later architects and antiquaries. He argues that their publications combined didactics (e.g., detailed investigations into techniques, condition, restoration, and provenance) with connoisseurship, and he addresses the decline of the Dilettanti during the early 19th century.
Redford, professor of art history and English at Boston University, has published extensively on 18th-century society, on topics such as the letters of Samuel Johnson and the tradition of the Grand Tour. His new book on the Society of Dilettanti addresses the culture of connoisseurship in Enlightenment England, including aristocratic expeditions to visit the classical monuments of the Levant. These were important activities that contributed to the Neoclassical movement and the development of the scholarly study of Greece and Rome. This book is engagingly written, with numerous high-quality illustrations in both color and black-and-white. Redford aims to avoid the reverential character of some past assessments of the society in order to adopt the anthropological model of the observer-participant, “one who seeks both to inhabit and to interpret a tribal society” (10). His methodology involves the collection, description, and analysis of items from the society’s archives, including portraits, publications, travel diaries, and some very strange physical objects. For example, the Society of Dilettanti’s “Balloting Box” (1737–1738) was inspired by the form of a Roman sarcophagus but included on its front a female figure of Justice, between whose legs the members deposited their “Balloting Balls” (6).
Redford explores the meaning of the term “dilettanti,” explaining, “To be a dilettanti is to exhibit diletto—pleasure, delight—just as being an amateur is to act out of love” (1). He focuses on the ways in which the society’s activities embodied the Enlightenment ideal of the gentleman amateur, and, in so doing, he aims to raise the status of the contribution of the dilettanti of the 18th and early 19th centuries, countering an idea that has arisen since the early 19th century that defines dilettantism as a “depreciatory or even pejorative term” (1). The Society of Dilettanti was founded in London in 1732, and the word “dilettante” enters the English language in the 1730s. The society was formed from a group of gentlemen whose wealth and social backgrounds had enabled them to take the Grand Tour; members who traveled overseas for professional reasons were scarce in the first decades of the society’s existence. Redford explores the origins and guiding principles of this cultural movement by drawing on published works of the society, arguing that one powerful model for the Society of Dilettanti was provided by the Freemasons. He addresses the social life of the Dilettanti in some detail, including some strange initiation ceremonies and requirements of membership, such as a desire to indulge in heavy bouts of drinking. He also explores, in some detail, the rules and regalia of the group, including an elaborate president’s chair, the Balloting Box, and other material objects linked to the rituals of membership, items whose peculiarity support Redford’s anthropological approach.
This anthropological methodology includes a chapter that conducts a detailed analysis of a “remarkable” set of portraits by George Knapton, the first of a series of painters commissioned to produce images of new society members (10). One condition of membership was that each member commission his portrait for the society; individual portraits were painted by Knapton, Joshua Reynolds, and Thomas Lawrence. Knapton’s portraits show a number of members in fancy dress, emphasizing the “animated spirit” of the society during its early years (10). Redford addresses the context and character of many of these mock-classical and mock-religious representations. Redford’s book also includes a second chapter on Reynolds’ portraits. Both chapters are well supported with many high-quality color photographs of individual paintings.
Redford argues that the Dilettanti moved more to the center stage of elite society when they sponsored the expedition of James Stuart and Nicholas Revett to Greece in 1751–1754. The group’s growing interest in the classical architectural and archaeological monuments of Greece resulted in the production and publication of volume 1 of Stuart and Revett’s The Antiquities of Athens in 1762. Redford states that this publication anticipated the modern archaeological site report by striving for clarity, reliability, and precision (11). A second expedition to Asia Minor (1764–1766) resulted in Richard Chandler et al.’s Ionian Antiquities in 1769. Both these significant works are addressed by Redford in some detail. By the 1770s, the Dilettanti had become the foremost advocates of classical art and archaeology in Great Britain, as well as the main exempla of what Redford, drawing on John Brewer, calls “the culture of the connoisseur” (9–10). The Dilettanti continued this important architectural and archaeological work, producing another significant volume, Richard Payne Knight’s Specimens of Ancient Sculpture, in 1809.
Redford illustrates the important contribution of the Dilettanti to the growing knowledge of classical architecture and archaeology through a detailed and well-illustrated series of case studies. He provides a full survey of activities of the society and their impact on contemporary and later architects and antiquaries. He argues that their publications combined didactics (e.g., detailed investigations into techniques, condition, restoration, and provenance) with connoisseurship, and he addresses the decline of the Dilettanti during the early 19th century.
0/5000
สมาคม Dilettantiเรดฟอร์ด ศาสตราจารย์ศิลปะประวัติศาสตร์และภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยบอสตัน ได้เผยแพร่อย่างกว้างขวางในสังคมศตวรรษ หัวจดหมายของ Samuel Johnson และประเพณีของแกรนด์ หนังสือใหม่ของเขาในสังคม Dilettanti อยู่วัฒนธรรมของ connoisseurship ธรรมอังกฤษ รวมถึงเลือกรูปไปอนุสาวรีย์คลาสสิกของการโทบุเลแวนท์ เหล่านี้มีกิจกรรมสำคัญที่ส่วนขบวนการฟื้นฟูคลาสสิกและการพัฒนาของการศึกษา scholarly ของกรีซและโรม หนังสือเล่มนี้คืออนิเขียน มีภาพประกอบมีคุณภาพสูงมากมายทั้งสีและขาวดำ เรดฟอร์ดมีวัตถุประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงอักขระ reverential บางส่วนผ่านการประเมินของสมาคมเพื่อนำแบบจำลองพัณฑ์ของนักการผู้เข้าร่วม "เดียว ไปอาศัยอยู่ และ การตีความสังคมชาว" (10) วิธีของเขาเกี่ยวข้องกับคอลเลกชัน คำอธิบาย การวิเคราะห์สินค้าจากคลังเก็บของสังคม การถ่ายภาพบุคคล สิ่งพิมพ์ ไดอารีส์สหรัฐ และวัตถุทางกายภาพบางอย่างแปลก ๆ ตัวอย่าง สังคมของ Dilettanti ของ "Balloting กล่อง" (1737-1738) แรงบันดาลใจแบบของโลงหินโรมัน แต่อยู่หน้าตัวเลขหญิงความยุติธรรม ระหว่างขาสมาชิกฝากของพวกเขา "Balloting ลูก" (6)Redford explores the meaning of the term “dilettanti,” explaining, “To be a dilettanti is to exhibit diletto—pleasure, delight—just as being an amateur is to act out of love” (1). He focuses on the ways in which the society’s activities embodied the Enlightenment ideal of the gentleman amateur, and, in so doing, he aims to raise the status of the contribution of the dilettanti of the 18th and early 19th centuries, countering an idea that has arisen since the early 19th century that defines dilettantism as a “depreciatory or even pejorative term” (1). The Society of Dilettanti was founded in London in 1732, and the word “dilettante” enters the English language in the 1730s. The society was formed from a group of gentlemen whose wealth and social backgrounds had enabled them to take the Grand Tour; members who traveled overseas for professional reasons were scarce in the first decades of the society’s existence. Redford explores the origins and guiding principles of this cultural movement by drawing on published works of the society, arguing that one powerful model for the Society of Dilettanti was provided by the Freemasons. He addresses the social life of the Dilettanti in some detail, including some strange initiation ceremonies and requirements of membership, such as a desire to indulge in heavy bouts of drinking. He also explores, in some detail, the rules and regalia of the group, including an elaborate president’s chair, the Balloting Box, and other material objects linked to the rituals of membership, items whose peculiarity support Redford’s anthropological approach.This anthropological methodology includes a chapter that conducts a detailed analysis of a “remarkable” set of portraits by George Knapton, the first of a series of painters commissioned to produce images of new society members (10). One condition of membership was that each member commission his portrait for the society; individual portraits were painted by Knapton, Joshua Reynolds, and Thomas Lawrence. Knapton’s portraits show a number of members in fancy dress, emphasizing the “animated spirit” of the society during its early years (10). Redford addresses the context and character of many of these mock-classical and mock-religious representations. Redford’s book also includes a second chapter on Reynolds’ portraits. Both chapters are well supported with many high-quality color photographs of individual paintings.Redford argues that the Dilettanti moved more to the center stage of elite society when they sponsored the expedition of James Stuart and Nicholas Revett to Greece in 1751–1754. The group’s growing interest in the classical architectural and archaeological monuments of Greece resulted in the production and publication of volume 1 of Stuart and Revett’s The Antiquities of Athens in 1762. Redford states that this publication anticipated the modern archaeological site report by striving for clarity, reliability, and precision (11). A second expedition to Asia Minor (1764–1766) resulted in Richard Chandler et al.’s Ionian Antiquities in 1769. Both these significant works are addressed by Redford in some detail. By the 1770s, the Dilettanti had become the foremost advocates of classical art and archaeology in Great Britain, as well as the main exempla of what Redford, drawing on John Brewer, calls “the culture of the connoisseur” (9–10). The Dilettanti continued this important architectural and archaeological work, producing another significant volume, Richard Payne Knight’s Specimens of Ancient Sculpture, in 1809.
Redford illustrates the important contribution of the Dilettanti to the growing knowledge of classical architecture and archaeology through a detailed and well-illustrated series of case studies. He provides a full survey of activities of the society and their impact on contemporary and later architects and antiquaries. He argues that their publications combined didactics (e.g., detailed investigations into techniques, condition, restoration, and provenance) with connoisseurship, and he addresses the decline of the Dilettanti during the early 19th century.
Redford illustrates the important contribution of the Dilettanti to the growing knowledge of classical architecture and archaeology through a detailed and well-illustrated series of case studies. He provides a full survey of activities of the society and their impact on contemporary and later architects and antiquaries. He argues that their publications combined didactics (e.g., detailed investigations into techniques, condition, restoration, and provenance) with connoisseurship, and he addresses the decline of the Dilettanti during the early 19th century.
การแปล กรุณารอสักครู่..
สังคมของมือสมัครเล่น
Redford ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยบอสตันมีการเผยแพร่อย่างกว้างขวางในสังคมศตวรรษที่ 18 ในหัวข้อต่าง ๆ เช่นตัวอักษรของซามูเอลจอห์นสันและประเพณีของแกรนด์ทัวร์ที่ หนังสือเล่มใหม่ของเขาในสังคมของมือสมัครเล่นที่อยู่ในวัฒนธรรมของศิลปวัตถุในการตรัสรู้ของอังกฤษรวมถึงการเดินทางของชนชั้นสูงที่จะเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานที่คลาสสิกของลิแวนต์ เหล่านี้เป็นกิจกรรมที่สำคัญที่สนับสนุนการเคลื่อนไหวของนีโอคลาสสิและการพัฒนาของการศึกษาทางวิชาการของกรีซและโรม หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนเสน่ห์มีภาพประกอบที่มีคุณภาพสูงจำนวนมากในทั้งสีดำและสีขาว Redford มีจุดมุ่งหมายที่จะหลีกเลี่ยงตัวอักษรที่นับถือของการประเมินที่ผ่านมาของสังคมในการสั่งซื้อเพื่อนำมาใช้รูปแบบมานุษยวิทยาของผู้เข้าร่วมสังเกตการณ์ "หนึ่งที่พยายามทั้งสองจะอาศัยอยู่และการตีความสังคมชนเผ่า" (10) วิธีการของเขาเกี่ยวข้องกับการเก็บรวบรวมคำอธิบายและการวิเคราะห์ของรายการจากจดหมายเหตุของสังคมรวมทั้งการถ่ายภาพบุคคล, สิ่งพิมพ์, สมุดบันทึกการเดินทางและวัตถุทางกายภาพบางอย่างที่แปลกมาก ยกตัวอย่างเช่นสังคมของมือสมัครเล่นของ "ลงคะแนนกล่อง" (1737-1738) ได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบของโลงศพโรมัน แต่รวมถึงที่อยู่ด้านหน้าของรูปผู้หญิงยุติธรรมระหว่างขาที่มีสมาชิกที่ฝากของพวกเขา "ลงคะแนนลูก" (6) . Redford สำรวจความหมายของคำว่า "มือสมัครเล่น" อธิบาย "ที่จะเป็นมือสมัครเล่นคือการแสดง diletto-ความสุขความสุขเพียงแค่เป็นมือสมัครเล่นคือการทำหน้าที่ออกจากความรัก" (1) เขามุ่งเน้นไปที่วิธีการที่กิจกรรมของสังคมเป็นตัวเป็นตนเหมาะตรัสรู้ของมือสมัครเล่นสุภาพบุรุษและในการทำเช่นนั้นเขามีจุดมุ่งหมายที่จะยกระดับสถานะของผลงานของมือสมัครเล่นที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19, countering ความคิดที่ว่ามี เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 ที่กำหนด dilettantism เป็น "ระยะซึ่งดูถูกดูหมิ่นหรือแม้แต่" (1) สังคมของมือสมัครเล่นได้ก่อตั้งขึ้นในกรุงลอนดอนในปี 1732 และคำว่า "สมัครเล่น" เข้ามาในภาษาอังกฤษในยุค 1730 สังคมที่ถูกสร้างขึ้นจากกลุ่มสุภาพบุรุษที่มีความมั่งคั่งและภูมิหลังทางสังคมได้ช่วยให้พวกเขาที่จะใช้แกรนด์ทัวร์; สมาชิกที่เดินทางไปต่างประเทศด้วยเหตุผลที่เป็นมืออาชีพหายากในปีแรกของการดำรงอยู่ของสังคม Redford สำรวจต้นกำเนิดและหลักการของการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมนี้โดยการวาดภาพบนตีพิมพ์ผลงานของสังคมเถียงว่ารูปแบบหนึ่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับสังคมของมือสมัครเล่นได้โดย Freemasons เขาอยู่ในชีวิตทางสังคมของมือสมัครเล่นในรายละเอียดบางรวมทั้งบางส่วนพิธีเริ่มต้นที่แปลกและความต้องการของสมาชิกเช่นความปรารถนาที่จะหลงระเริงในศึกหนักจากการดื่ม นอกจากนี้เขายังสำรวจในรายละเอียดบางกฎระเบียบและเครื่องราชกกุธภัณฑ์ของกลุ่มรวมทั้งเก้าอี้ประธานที่ซับซ้อนของการลงคะแนนกล่องและวัตถุอื่น ๆ ที่เชื่อมโยงกับพิธีกรรมของการเป็นสมาชิกรายการที่มีความผิดปกติการสนับสนุนวิธีการทางมานุษยวิทยา Redford ของ. นี้วิธีการทางมานุษยวิทยารวมถึง บทที่ดำเนินการวิเคราะห์รายละเอียดของ "โดดเด่น" ชุดของการถ่ายภาพบุคคลโดยจอร์จ Knapton เป็นครั้งแรกของซีรีส์ของจิตรกรนายเพื่อผลิตภาพของสมาชิกในสังคมใหม่ (10) เงื่อนไขหนึ่งของการเป็นสมาชิกคือการที่สมาชิกแต่ละคนในคณะกรรมการภาพของเขาสำหรับสังคม การถ่ายภาพบุคคลของแต่ละบุคคลที่ถูกวาดโดย Knapton โจชัวนาดส์และโทมัสอเรนซ์ การถ่ายภาพบุคคล Knapton แสดงจำนวนของสมาชิกในการแต่งกายแฟนซีเน้น "วิญญาณเคลื่อนไหว" ของสังคมในช่วงปีแรก (10) Redford อยู่บริบทและลักษณะของหลายเหล่านี้แสดงจำลองคลาสสิกและจำลองทางศาสนา หนังสือ Redford ยังรวมถึงบทที่สองในการถ่ายภาพบุคคลนาดส์ ' ทั้งสองบทที่ได้รับการสนับสนุนอย่างดีด้วยภาพสีที่มีคุณภาพสูงมากของภาพวาดของแต่ละบุคคล. Redford ระบุว่ามือสมัครเล่นย้ายมากขึ้นในเวทีกลางของสังคมชนชั้นสูงเมื่อพวกเขาได้รับการสนับสนุนการเดินทางของเจมส์จวร์ตและนิโคลั Revett เพื่อกรีซ 1751-1754 ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นของกลุ่มในอนุสาวรีย์สถาปัตยกรรมและโบราณคดีคลาสสิกของกรีซส่งผลให้การผลิตและการพิมพ์ของเล่ม 1 จวร์ตและ Revett ของโบราณวัตถุของเอเธนส์ในปี 1762. Redford กล่าวว่าเอกสารนี้คาดว่าจะรายงานโบราณสถานที่ทันสมัยโดยมุ่งมั่นเพื่อความชัดเจนน่าเชื่อถือ และความแม่นยำ (11) เร่งที่สองไปยังเอเชียไมเนอร์ (1764-1766) ส่งผลให้ริชาร์ดแชนด์เลอ et al. โยนกของโบราณวัตถุในปี 1769 ทั้งสองงานที่สำคัญเหล่านี้จะถูกแก้ไขโดย Redford ในรายละเอียดบาง โดยยุค 1770 ที่มือสมัครเล่นได้กลายมาเป็นผู้สนับสนุนสำคัญของศิลปะคลาสสิกและโบราณคดีในสหราชอาณาจักร, เช่นเดียวกับตัวอย่างของหลักของสิ่งที่ Redford, การวาดภาพบนจอห์นบรูเออร์เรียกว่า "วัฒนธรรมของนักเลงที่" (9-10) มือสมัครเล่นอย่างต่อเนื่องงานนี้สถาปัตยกรรมและโบราณคดีที่สำคัญการผลิตอีกปริมาณที่มีนัยสำคัญริชาร์ดเพนอัศวินชิ้นงานประติมากรรมโบราณใน 1809 Redford แสดงให้เห็นถึงบทบาทสำคัญของมือสมัครเล่นกับความรู้ที่เพิ่มขึ้นของสถาปัตยกรรมคลาสสิกและโบราณคดีผ่านรายละเอียดและความเป็นภาพประกอบ ชุดของกรณีศึกษา เขามีการสำรวจเต็มไปด้วยกิจกรรมของสังคมและผลกระทบต่อสถาปนิกร่วมสมัยและในภายหลังและโบราณวัตถุ เขาระบุว่าสิ่งพิมพ์ของพวกเขารวมการสอน (เช่นการตรวจสอบรายละเอียดในเทคนิคสภาพฟื้นฟูและราก) กับศิลปวัตถุและเขาอยู่ลดลงของมือสมัครเล่นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19
Redford ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยบอสตันมีการเผยแพร่อย่างกว้างขวางในสังคมศตวรรษที่ 18 ในหัวข้อต่าง ๆ เช่นตัวอักษรของซามูเอลจอห์นสันและประเพณีของแกรนด์ทัวร์ที่ หนังสือเล่มใหม่ของเขาในสังคมของมือสมัครเล่นที่อยู่ในวัฒนธรรมของศิลปวัตถุในการตรัสรู้ของอังกฤษรวมถึงการเดินทางของชนชั้นสูงที่จะเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานที่คลาสสิกของลิแวนต์ เหล่านี้เป็นกิจกรรมที่สำคัญที่สนับสนุนการเคลื่อนไหวของนีโอคลาสสิและการพัฒนาของการศึกษาทางวิชาการของกรีซและโรม หนังสือเล่มนี้ถูกเขียนเสน่ห์มีภาพประกอบที่มีคุณภาพสูงจำนวนมากในทั้งสีดำและสีขาว Redford มีจุดมุ่งหมายที่จะหลีกเลี่ยงตัวอักษรที่นับถือของการประเมินที่ผ่านมาของสังคมในการสั่งซื้อเพื่อนำมาใช้รูปแบบมานุษยวิทยาของผู้เข้าร่วมสังเกตการณ์ "หนึ่งที่พยายามทั้งสองจะอาศัยอยู่และการตีความสังคมชนเผ่า" (10) วิธีการของเขาเกี่ยวข้องกับการเก็บรวบรวมคำอธิบายและการวิเคราะห์ของรายการจากจดหมายเหตุของสังคมรวมทั้งการถ่ายภาพบุคคล, สิ่งพิมพ์, สมุดบันทึกการเดินทางและวัตถุทางกายภาพบางอย่างที่แปลกมาก ยกตัวอย่างเช่นสังคมของมือสมัครเล่นของ "ลงคะแนนกล่อง" (1737-1738) ได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบของโลงศพโรมัน แต่รวมถึงที่อยู่ด้านหน้าของรูปผู้หญิงยุติธรรมระหว่างขาที่มีสมาชิกที่ฝากของพวกเขา "ลงคะแนนลูก" (6) . Redford สำรวจความหมายของคำว่า "มือสมัครเล่น" อธิบาย "ที่จะเป็นมือสมัครเล่นคือการแสดง diletto-ความสุขความสุขเพียงแค่เป็นมือสมัครเล่นคือการทำหน้าที่ออกจากความรัก" (1) เขามุ่งเน้นไปที่วิธีการที่กิจกรรมของสังคมเป็นตัวเป็นตนเหมาะตรัสรู้ของมือสมัครเล่นสุภาพบุรุษและในการทำเช่นนั้นเขามีจุดมุ่งหมายที่จะยกระดับสถานะของผลงานของมือสมัครเล่นที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19, countering ความคิดที่ว่ามี เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 19 ที่กำหนด dilettantism เป็น "ระยะซึ่งดูถูกดูหมิ่นหรือแม้แต่" (1) สังคมของมือสมัครเล่นได้ก่อตั้งขึ้นในกรุงลอนดอนในปี 1732 และคำว่า "สมัครเล่น" เข้ามาในภาษาอังกฤษในยุค 1730 สังคมที่ถูกสร้างขึ้นจากกลุ่มสุภาพบุรุษที่มีความมั่งคั่งและภูมิหลังทางสังคมได้ช่วยให้พวกเขาที่จะใช้แกรนด์ทัวร์; สมาชิกที่เดินทางไปต่างประเทศด้วยเหตุผลที่เป็นมืออาชีพหายากในปีแรกของการดำรงอยู่ของสังคม Redford สำรวจต้นกำเนิดและหลักการของการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมนี้โดยการวาดภาพบนตีพิมพ์ผลงานของสังคมเถียงว่ารูปแบบหนึ่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับสังคมของมือสมัครเล่นได้โดย Freemasons เขาอยู่ในชีวิตทางสังคมของมือสมัครเล่นในรายละเอียดบางรวมทั้งบางส่วนพิธีเริ่มต้นที่แปลกและความต้องการของสมาชิกเช่นความปรารถนาที่จะหลงระเริงในศึกหนักจากการดื่ม นอกจากนี้เขายังสำรวจในรายละเอียดบางกฎระเบียบและเครื่องราชกกุธภัณฑ์ของกลุ่มรวมทั้งเก้าอี้ประธานที่ซับซ้อนของการลงคะแนนกล่องและวัตถุอื่น ๆ ที่เชื่อมโยงกับพิธีกรรมของการเป็นสมาชิกรายการที่มีความผิดปกติการสนับสนุนวิธีการทางมานุษยวิทยา Redford ของ. นี้วิธีการทางมานุษยวิทยารวมถึง บทที่ดำเนินการวิเคราะห์รายละเอียดของ "โดดเด่น" ชุดของการถ่ายภาพบุคคลโดยจอร์จ Knapton เป็นครั้งแรกของซีรีส์ของจิตรกรนายเพื่อผลิตภาพของสมาชิกในสังคมใหม่ (10) เงื่อนไขหนึ่งของการเป็นสมาชิกคือการที่สมาชิกแต่ละคนในคณะกรรมการภาพของเขาสำหรับสังคม การถ่ายภาพบุคคลของแต่ละบุคคลที่ถูกวาดโดย Knapton โจชัวนาดส์และโทมัสอเรนซ์ การถ่ายภาพบุคคล Knapton แสดงจำนวนของสมาชิกในการแต่งกายแฟนซีเน้น "วิญญาณเคลื่อนไหว" ของสังคมในช่วงปีแรก (10) Redford อยู่บริบทและลักษณะของหลายเหล่านี้แสดงจำลองคลาสสิกและจำลองทางศาสนา หนังสือ Redford ยังรวมถึงบทที่สองในการถ่ายภาพบุคคลนาดส์ ' ทั้งสองบทที่ได้รับการสนับสนุนอย่างดีด้วยภาพสีที่มีคุณภาพสูงมากของภาพวาดของแต่ละบุคคล. Redford ระบุว่ามือสมัครเล่นย้ายมากขึ้นในเวทีกลางของสังคมชนชั้นสูงเมื่อพวกเขาได้รับการสนับสนุนการเดินทางของเจมส์จวร์ตและนิโคลั Revett เพื่อกรีซ 1751-1754 ดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นของกลุ่มในอนุสาวรีย์สถาปัตยกรรมและโบราณคดีคลาสสิกของกรีซส่งผลให้การผลิตและการพิมพ์ของเล่ม 1 จวร์ตและ Revett ของโบราณวัตถุของเอเธนส์ในปี 1762. Redford กล่าวว่าเอกสารนี้คาดว่าจะรายงานโบราณสถานที่ทันสมัยโดยมุ่งมั่นเพื่อความชัดเจนน่าเชื่อถือ และความแม่นยำ (11) เร่งที่สองไปยังเอเชียไมเนอร์ (1764-1766) ส่งผลให้ริชาร์ดแชนด์เลอ et al. โยนกของโบราณวัตถุในปี 1769 ทั้งสองงานที่สำคัญเหล่านี้จะถูกแก้ไขโดย Redford ในรายละเอียดบาง โดยยุค 1770 ที่มือสมัครเล่นได้กลายมาเป็นผู้สนับสนุนสำคัญของศิลปะคลาสสิกและโบราณคดีในสหราชอาณาจักร, เช่นเดียวกับตัวอย่างของหลักของสิ่งที่ Redford, การวาดภาพบนจอห์นบรูเออร์เรียกว่า "วัฒนธรรมของนักเลงที่" (9-10) มือสมัครเล่นอย่างต่อเนื่องงานนี้สถาปัตยกรรมและโบราณคดีที่สำคัญการผลิตอีกปริมาณที่มีนัยสำคัญริชาร์ดเพนอัศวินชิ้นงานประติมากรรมโบราณใน 1809 Redford แสดงให้เห็นถึงบทบาทสำคัญของมือสมัครเล่นกับความรู้ที่เพิ่มขึ้นของสถาปัตยกรรมคลาสสิกและโบราณคดีผ่านรายละเอียดและความเป็นภาพประกอบ ชุดของกรณีศึกษา เขามีการสำรวจเต็มไปด้วยกิจกรรมของสังคมและผลกระทบต่อสถาปนิกร่วมสมัยและในภายหลังและโบราณวัตถุ เขาระบุว่าสิ่งพิมพ์ของพวกเขารวมการสอน (เช่นการตรวจสอบรายละเอียดในเทคนิคสภาพฟื้นฟูและราก) กับศิลปวัตถุและเขาอยู่ลดลงของมือสมัครเล่นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19
การแปล กรุณารอสักครู่..
สังคมของ dilettanti
เรดฟอร์ด ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยบอสตัน ได้เผยแพร่อย่างกว้างขวางในสังคมศตวรรษที่ 18 ในหัวข้อต่างๆ เช่น จดหมายของซามูเอลจอห์นสันและประเพณีของทัวร์แกรนด์ หนังสือเล่มใหม่ของเขาในสังคมของ dilettanti ที่อยู่วัฒนธรรมการประชุมผู้ทรงคุณวุฒิ ) อังกฤษรวมทั้งการเดินทางไปเยี่ยมชมอนุสาวรีย์ของชนชั้นสูงคลาสสิกของลิแวนต์ . เหล่านี้เป็นกิจกรรมสำคัญที่ทำให้การเคลื่อนไหวต่างๆ และการพัฒนาการศึกษาทางวิชาการของกรีซและโรม หนังสือเล่มนี้เป็น engagingly เขียนมีภาพประกอบที่มีคุณภาพสูงมากมาย ทั้งสีและขาวดำเรดฟอร์ดมีวัตถุประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงโดยแสดงความเคารพนับถือตัวละครของการประเมินที่ผ่านมาของสังคมเพื่อที่จะใช้รูปแบบพื้นฐานของผู้สังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วม " คนที่พยายามทั้งในและตีความสังคมชนเผ่า " ( 10 ) วิธีการของเขาที่เกี่ยวข้องกับคอลเลกชัน , คำอธิบายและการวิเคราะห์ของรายการจากสังคมเก็บรวมถึงภาพถ่าย สิ่งพิมพ์ ไดอารี่การเดินทางและวัตถุทางกายภาพที่แปลกมาก ตัวอย่างเช่น สังคมของ dilettanti " กล่องลงคะแนน " ( 1798 –ค.ศ. 1738 ) ได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบของโรมันโลงแต่รวมอยู่ในด้านหน้าเป็นรูปผู้หญิงยุติธรรม ระหว่างขาซึ่งสมาชิกฝากลูกของพวกเขา " ลงคะแนน " ( 6 ) .
เรดฟอร์ด แสดงความหมายของคำว่า " dilettanti , " อธิบาย" เป็น dilettanti เป็นนิทรรศการสุขดิเล็ตโต้ ดีไลท์ ก็เป็นมือสมัครเล่นเป็นแสดงออกของความรัก " ( 1 ) เขาเน้นวิธีที่กิจกรรมของสังคม embodied การตรัสรู้ในอุดมคติของนักกีฬาสมัครเล่นชาย และ ดังนั้นในการทำ เขามีจุดมุ่งหมายที่จะยกระดับสถานะของผลงานของ dilettanti ของ 18 และศตวรรษที่ 19 ก่อนต่อต้านความคิดที่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ต้นที่กำหนด dilettantism เป็น " ซึ่งลดค่าลง หรือแม้แต่คำหยาบว่า " ( 1 ) สังคมของ dilettanti ก่อตั้งขึ้นในลอนดอนในทั้ง และคำว่า " มือสมัครเล่น " ในภาษาอังกฤษใน 1710 . สังคมที่ถูกสร้างขึ้นจากกลุ่มของสุภาพบุรุษที่มีความมั่งคั่งและพื้นฐานทางสังคมได้เปิดใช้งานพวกเขาไปทัวร์ใหญ่ ;สมาชิกที่เดินทางไปต่างประเทศสำหรับอาชีพที่ขาดแคลนในทศวรรษแรกของการดำรงอยู่ของสังคม เรดฟอร์ด แสดงที่มาและหลักการของการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมนี้โดยการวาดภาพบนเผยแพร่ผลงานของสังคมเถียงว่ารุ่นหนึ่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับสังคมของ dilettanti คือโดยฟรีเมสัน . เขาที่อยู่ในชีวิตทางสังคมของ dilettanti ในบางรายละเอียด
เรดฟอร์ด ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษาอังกฤษที่มหาวิทยาลัยบอสตัน ได้เผยแพร่อย่างกว้างขวางในสังคมศตวรรษที่ 18 ในหัวข้อต่างๆ เช่น จดหมายของซามูเอลจอห์นสันและประเพณีของทัวร์แกรนด์ หนังสือเล่มใหม่ของเขาในสังคมของ dilettanti ที่อยู่วัฒนธรรมการประชุมผู้ทรงคุณวุฒิ ) อังกฤษรวมทั้งการเดินทางไปเยี่ยมชมอนุสาวรีย์ของชนชั้นสูงคลาสสิกของลิแวนต์ . เหล่านี้เป็นกิจกรรมสำคัญที่ทำให้การเคลื่อนไหวต่างๆ และการพัฒนาการศึกษาทางวิชาการของกรีซและโรม หนังสือเล่มนี้เป็น engagingly เขียนมีภาพประกอบที่มีคุณภาพสูงมากมาย ทั้งสีและขาวดำเรดฟอร์ดมีวัตถุประสงค์เพื่อหลีกเลี่ยงโดยแสดงความเคารพนับถือตัวละครของการประเมินที่ผ่านมาของสังคมเพื่อที่จะใช้รูปแบบพื้นฐานของผู้สังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วม " คนที่พยายามทั้งในและตีความสังคมชนเผ่า " ( 10 ) วิธีการของเขาที่เกี่ยวข้องกับคอลเลกชัน , คำอธิบายและการวิเคราะห์ของรายการจากสังคมเก็บรวมถึงภาพถ่าย สิ่งพิมพ์ ไดอารี่การเดินทางและวัตถุทางกายภาพที่แปลกมาก ตัวอย่างเช่น สังคมของ dilettanti " กล่องลงคะแนน " ( 1798 –ค.ศ. 1738 ) ได้รับแรงบันดาลใจจากรูปแบบของโรมันโลงแต่รวมอยู่ในด้านหน้าเป็นรูปผู้หญิงยุติธรรม ระหว่างขาซึ่งสมาชิกฝากลูกของพวกเขา " ลงคะแนน " ( 6 ) .
เรดฟอร์ด แสดงความหมายของคำว่า " dilettanti , " อธิบาย" เป็น dilettanti เป็นนิทรรศการสุขดิเล็ตโต้ ดีไลท์ ก็เป็นมือสมัครเล่นเป็นแสดงออกของความรัก " ( 1 ) เขาเน้นวิธีที่กิจกรรมของสังคม embodied การตรัสรู้ในอุดมคติของนักกีฬาสมัครเล่นชาย และ ดังนั้นในการทำ เขามีจุดมุ่งหมายที่จะยกระดับสถานะของผลงานของ dilettanti ของ 18 และศตวรรษที่ 19 ก่อนต่อต้านความคิดที่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 ต้นที่กำหนด dilettantism เป็น " ซึ่งลดค่าลง หรือแม้แต่คำหยาบว่า " ( 1 ) สังคมของ dilettanti ก่อตั้งขึ้นในลอนดอนในทั้ง และคำว่า " มือสมัครเล่น " ในภาษาอังกฤษใน 1710 . สังคมที่ถูกสร้างขึ้นจากกลุ่มของสุภาพบุรุษที่มีความมั่งคั่งและพื้นฐานทางสังคมได้เปิดใช้งานพวกเขาไปทัวร์ใหญ่ ;สมาชิกที่เดินทางไปต่างประเทศสำหรับอาชีพที่ขาดแคลนในทศวรรษแรกของการดำรงอยู่ของสังคม เรดฟอร์ด แสดงที่มาและหลักการของการเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรมนี้โดยการวาดภาพบนเผยแพร่ผลงานของสังคมเถียงว่ารุ่นหนึ่งที่มีประสิทธิภาพสำหรับสังคมของ dilettanti คือโดยฟรีเมสัน . เขาที่อยู่ในชีวิตทางสังคมของ dilettanti ในบางรายละเอียด
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ทั้งที่
- Our study showed that on the average, ex
- มิตรภาพและความทรงจำที่ดี
- 字原由
- สร้างความสนุกให้ก็อทแธม ใช่ มันน่าสนใจแล
- (2) Nothing is completely independent. O
- Last time friend go there,
- ประชาคมอาเซียน ถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทาง
- แชมพูหมด
- there is always a leeway given so that i
- ทำให้ไปเรียนแล้วง่วงนอน อาจารย์ต่างชาติเ
- ทั้งที่
- Inaddition, abundant rough endoplasmic r
- คุณคุยกับเพื่อนๆ
- Inaddition, abundant rough endoplasmic r
- มิตรภาพและความทรงจำที่ดี
- 1. Keep it structuredChildren with autis
- Number and percentage of foot lesions ob
- ในตอนเย็นฉันเดินทางกลับบ้านโดยรถประจำทาง
- เนื่องจากยังไม่มีงานวิจัยที่แน่ชัด
- 1. Keep it structuredChildren with autis
- Your vacation is almost over？
- เท่าที่ไห้ได้
- London (N=3),
