Two main traditions of Abstract Art

Two main traditions of Abstract Art
At the risk of grave oversimplification the impulse towards abstract art during the past fifty years may be divided historically into two main currents, both of which emerged from Impressionism. The first and more important current finds its sources in the art and theories of Cezanne and Seurat, passes through the widening stream of Cubism and finds its delta in the various geometrical and Constructivist movements which developed in Russia and Holland during the War and have since spread throughout the World. This current may be described as intellectual, structural, architectonic, geometrical, rectilinear and classical in its austerity and dependence upon logic and calculation. The second-and, until recently, secondary-current has its principal source in the art and theories of Gauguin and his circle, flows through the Fauvisms of Matisse to the Abstract Expressionism of the pre-War paintings of Kandinsky. After running under ground for a few years it reappears vigorously among the masters of abstract art associated with Surrealism. This tradition, by contrast with the first, is intuitional and emotional rather than intellectual; organic or biomorphic rather than geometrical it forms; curvilinear rather than rectilinear, decorative rather than structural and romantic rather than classical in its exaltation of the mystical, the spontaneous and the irrational. Apollo, Pythagoras and Descartes watch over the Cezanne-Cubist geometrical tradition; Dionysus (an Asiatic god), Plotinus and Rousseau over the Gauguin-Expressionist-non-geometrical line.
Often, of course, these two currents intermingle and they may both appear in one man. At their purest the two tendencies may be illustrated by paintings of twenty years ago: a Suprematist composition by Malevich (fig.4) and an Improvisation by Kandinsky (fig. 3). The geometrical strain in represented today by the painter Mondrian (fig 158) and the Constructivists Pevsner and Gabo (figs. 137, 138) ; the non- geometrical by the painter Miro (fig. 204) and the sculptor Arp (fig.209). the shape of the squar confronts the silhouette of the amoeba.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีสองหลักของศิลปะนามธรรม
เสี่ยงต่อภัย oversimplification อาจแบ่งกระแสไปทางศิลปะนามธรรมระหว่าง 50 ปีอดีตเป็นกระแสหลักสอง ซึ่งทั้งสองเกิดจากอิมเพรสชันนิซึม แรก และสำคัญปัจจุบันพบแหล่งศิลปะและทฤษฎีของเซอซานนและ Seurat ผ่านสตรีม widening Cubism และค้นหาส่วนที่แตกต่างของในต่าง ๆ geometrical และเคลื่อนไหวแบบสร้างสรรค์นิยมพัฒนาในรัสเซียและฮอลแลนด์ในระหว่างสงคราม และได้กระจายไปทั่วโลกเนื่องจาก การ ปัจจุบันนี้อาจอธิบายทางปัญญา โครงสร้าง architectonic, geometrical เส้นตรง และคลาสสิกในความเข้มงวดความพึ่งพาตามตรรกะและการคำนวณ สอง- และ เพราะ มัธยมปัจจุบันมีแหล่งหลักศิลปะและทฤษฎีลโกแก็งและวงของเขา ไหล Fauvisms Matisse จะ Expressionism ย่อภาพก่อนสงครามของ Kandinsky หลังจากทำงานใต้ดินกี่ปี มัน reappears โยคะในแบบของศิลปะนามธรรมที่เกี่ยวข้องกับลัทธิเหนือจริง ประเพณีนี้ โดยคมชัด ครั้งแรก เป็น intuitional และอารมณ์ มากกว่า ปัญญา อินทรีย์ หรือ biomorphic rather กว่า geometrical แบบ curvilinear แทนเส้นตรง ตกแต่งแทนโครงสร้าง และโรแมนติก มากกว่าคลาสสิกของ exaltation ลึกลับ ที่อยู่ และการโต้เถียง อพอลโล Pythagoras และ Descartes ดูแลประเพณี geometrical เซอซานนทาวน์ ไดอะไนเซิส (พระตะบอง), Plotinus และ Rousseau ผ่านการลโกแก็ง-Expressionist-ไม่-geometrical บรรทัด.
มัก แน่นอน intermingle กระแสเหล่านี้สอง และพวกเขาอาจทั้งปรากฏในคนหนึ่ง ในการบำบัด แนวโน้มสองอาจมีภาพประกอบ ด้วยภาพวาดเมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมา: Suprematist องค์ประกอบ โดย Malevich (ฟิก4) และการก่อ โดย Kandinsky (fig. 3) สายพันธุ์ geometrical ในแสดงวันนี้ โดยนักออกแบบ (ฟิก 158) และโค ลัส Constructivists และ Gabo (figs. 137, 138); ไม่ใช่-geometrical โดยจิตรกรเทลมิโร (fig. 204) และประติมากร Arp (fig.209) รูปเงาดำของอะมีบากับความทรงสแควร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองประเพณีหลักของศิลปะนามธรรม
ที่เสี่ยงต่อการเปลือกหลุมฝังศพของแรงกระตุ้นที่มีต่อศิลปะนามธรรมช่วงที่ผ่านมาห้าสิบปีอาจจะแบ่งออกเป็นสองในประวัติศาสตร์กระแสหลักซึ่งทั้งสองโผล่ออกมาจากอิมเพรส แรกและสำคัญมากขึ้นในปัจจุบันพบว่าแหล่งที่มาในงานศิลปะและทฤษฎีของ Cezanne และ Seurat ผ่านกระแสขยับขยายของ Cubism และพบว่าเดลต้าในการเคลื่อนไหวทางเรขาคณิตและ Constructivist ต่างๆที่พัฒนาขึ้นในประเทศรัสเซียและฮอลแลนด์ในระหว่างสงครามและมีการแพร่กระจายตั้งแต่ ทั่วโลก ปัจจุบันนี้อาจจะอธิบายเป็นทางปัญญาโครงสร้างสถาปัตยกรรม, เรขาคณิตเป็นเส้นตรงและคลาสสิกในความเข้มงวดและการพึ่งพาตรรกะและการคำนวณของ ที่สองและจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ รองปัจจุบันมีแหล่งที่มาที่สำคัญในงานศิลปะและทฤษฎีของโกแกงและวงของเขาไหลผ่าน Fauvisms ของ Matisse การสรุป Expressionism ของภาพเขียนก่อนสงครามคันดินสกี้ หลังจากที่ทำงานภายใต้พื้นดินไม่กี่ปีมันโผล่เข้ามาแรงในหมู่เจ้านายของศิลปะนามธรรมที่เกี่ยวข้องกับสถิตยศาสตร์ ประเพณีนี้ตรงกันข้ามกับครั้งแรกเป็น intuitional และอารมณ์มากกว่าทางปัญญา biomorphic อินทรีย์หรือมากกว่ารูปแบบมันเรขาคณิต โค้งมากกว่าเส้นตรงตกแต่งมากกว่าโครงสร้างและโรแมนติกมากกว่าคลาสสิกในการยกระดับของลึกลับของธรรมชาติและไม่มีเหตุผล อพอลโลพีธากอรัสและดู Descartes ในช่วงประเพณีเรขาคณิต Cezanne-Cubist; โดนิซูส (เทพเจ้าเอเซีย), นุสและรูสโซเหนือเส้นโกแกง-ศิลปะไม่ใช่เรขาคณิต
บ่อยครั้งแน่นอนทั้งสองกระแสผสมและพวกเขาทั้งสองอาจปรากฏขึ้นในผู้ชายคนหนึ่ง ที่พวกเขาบริสุทธิ์ทั้งสองแนวโน้มที่อาจจะแสดงโดยภาพวาดของยี่สิบปีที่ผ่านมา: องค์ประกอบ Suprematist โดย Malevich (Fig.4) และปรับตัวโดยคันดินสกี้ (รูปที่ 3) ความเครียดทางเรขาคณิตในการแสดงในวันนี้โดยจิตรกร Mondrian (FIG 158) และ Constructivists Pevsner และ Gabo (มะเดื่อ 137, 138); ไม่ใช่เรขาคณิตโดยจิตรกร Miro (รูปที่ 204) และประติมากร Arp (fig.209) รูปร่างของ squar confronts เงาของอะมีบา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองหลักประเพณีของ
ศิลปะนามธรรมที่ความเสี่ยงของหลุมฝังศพ oversimplification แรงกระตุ้นต่อศิลปะนามธรรมระหว่าง 50 ปี ที่ผ่านมา อาจแบ่งได้เป็นสองกระแสหลักในอดีต ซึ่งทั้งสองโผล่ขึ้นมาจากฤษี . แรก และสำคัญในปัจจุบันพบว่าแหล่งที่มาของศิลปะและทฤษฎีของ Cezanne และ เซอราต์ ,ผ่านกระแสของบาศกนิยมและพบการขยับขยายของเดลต้าในเรขาคณิตและการเคลื่อนไหวต่าง ๆตามแนวคิดที่พัฒนาในรัสเซีย และ ฮอลแลนด์ ในช่วงสงคราม และเนื่องจากการแพร่กระจายทั่วโลก ในปัจจุบันนี้อาจจะอธิบายทาง โครงสร้าง architectonic , เรขาคณิต , เคลื่อนที่เป็นเส้นตรงและคลาสสิกในความเข้มงวดของการพึ่งพาและตรรกะและการคำนวณที่สอง และจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ , มัธยมปัจจุบันมีแหล่งที่มาของหลักในศิลปะและทฤษฎีของโกแกงและวงของเขาไหลผ่าน fauvisms ของมาติสกับลัทธิการแสดงออกทางนามธรรมของก่อนสงครามภาพวาดของคันดิน . หลังจากวิ่งอยู่ใต้พื้นดินไม่กี่ปีมันขึ้นอย่างแข็งขันระหว่างผู้เชี่ยวชาญของศิลปะนามธรรมที่เกี่ยวข้องกับเหมือนฝัน . ประเพณีนี้ในทางตรงกันข้ามกับครั้งแรก คืออยู่ต่อและอารมณ์มากกว่าปัญญา ; อินทรีย์หรือ biomorphic มากกว่าทางเรขาคณิตรูปแบบมัน กันมากกว่าจะเคลื่อนที่เป็นเส้นตรง , ตกแต่งมากกว่าโครงสร้างและโรแมนติกมากกว่าคลาสสิกในความดีใจของลึกลับ , ธรรมชาติและไร้เหตุผล อพอลโลปิตาโกลัส และ เดส์การ์ตเฝ้า Cezanne ลูกบาศก์เรขาคณิตประเพณี ; ไดโอนีซุส ( บัวพระเจ้า ) และ plotinus รุสโซไปโกแกงแบบไม่เชิงเส้น
บ่อยๆ แน่นอน เหล่านี้สองกระแสปะปนและพวกเขาทั้งสองอาจปรากฏในหนึ่งคน ที่บริสุทธิ์สองตัวอาจจะแสดงโดยภาพเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว : suprematist องค์ประกอบมาเลวิช ( ภาพโดย4 ) และ ปฏิภาณ โดยคันดิน ( รูปที่ 3 ) ในเรขาคณิตในวันนี้ซึ่งแสดงโดยจิตรกร mondrian ( มะเดื่อ 158 ) และคอนสตรัคติวิส เพฟเนอร์ และกาโบ ( Figs 137 , 138 ) ; non - เรขาคณิตโดยจิตรกรมิโร ( ภาพที่ 204 ) และประติมากร ARP ( fig.209 ) รูปร่างของ squar เผชิญหน้ากับเงาของอะมีบา