Not looking at one another anymore,

Not looking at one another anymore, thinking only about what they must do, they separated at the cabin door. She when down the trail that led north. On the path in the opposite direction he turned for a moment to watch her running, her hair loosened and flying. He turned again and ran, crouching among the trees and hedges until he reached the park. In the yellow fog of dusk, he could see the trees along the road which led up to the house. The dogs were not supposed to bark, and they did not bark. The estate manager would not be there at this hour, and he was not there. The man went up the three porch steps and entered the house. The woman’s words reached him over the sound of blood pounding in his ears: first a blue room, then a hall, then a carpeted stairway. At the top, two doors. No one in the first room, no one in the second. He walked through the door of the study and then, the dagger in his hand, saw the light from the great windows, the back of an armchair covered in green velvet, the head of the man in the chair reading a novel.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มองที่อื่นอีก คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทำ พวกเขาแยกที่ประตูห้องโดยสาร เธอลงทางที่เหนือ บนเส้นทางในทิศทางตรงกันข้าม เขาเปิดช่วงดูเธอทำ ผมหลวม และบินของเธอ เขาเปิดใหม่อีกครั้ง และ วิ่ง crouching ต้นไม้และประเมินค่าเฮดจ์จนเขาถึงสวน หมอกสีเหลืองของค่ำ เขาได้เห็นต้นไม้ตามถนนที่นำขึ้นไปยังบ้าน สุนัขไม่ควรจะเปลือก และพวกเขาได้ไม่เปลือก ผู้จัดการทรัพย์สินจะไม่มีในเวลานี้ และเขาไม่มี คนไปอัพตอน 3 ระเบียง และเข้าไปในบ้าน คำของผู้หญิงถึงเขาผ่านเสียงเลือดห้ำหั่นในหูของเขา: แรก ห้อง แล้วความ แล้วบันไดพรม ด้านบน สองประตู ไม่มีใครในห้อง ใครในที่สอง เขาเดินผ่านประตูของการศึกษา แล้ว กริชที่มือของเขา เห็นแสงจากหน้าต่างดี ด้านหลังของเก้าอี้ในกำมะหยี่สีเขียว หัวของมนุษย์ในเก้าอี้อ่านนวนิยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ได้มองไปที่อีกคนหนึ่งอีกต่อไปเพียงคิดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาจะต้องทำพวกเขาแยกออกมาที่ประตูห้องโดยสาร เมื่อเธอลงมาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่นำ บนเส้นทางในทิศทางตรงกันข้ามเขาหันสำหรับสักครู่เพื่อดูการทำงานของเธอผมของเธอคลายและบิน เขาหันมาอีกครั้งและวิ่งหมอบอยู่ท่ามกลางต้นไม้และพุ่มไม้จนเขามาถึงสวนสาธารณะ ในหมอกสีเหลืองของพลบค่ำที่เขาจะได้เห็นต้นไม้ตามถนนที่นำขึ้นไปที่บ้าน สุนัขไม่ควรจะเปลือกไม้และพวกเขาไม่เห่า ผู้จัดการมรดกจะไม่อยู่ที่นั่นในเวลานี้และเขาก็ไม่ได้มี ชายคนนั้นก็ขึ้นไปสามขั้นตอนระเบียงและเดินเข้าไปในบ้าน คำพูดของผู้หญิงที่เขาไปถึงเสียงของเลือดตำในหูของเขาครั้งแรกที่ห้องสีฟ้าแล้วฮอลล์แล้วบันไดปูพรม ที่ด้านบนสองประตู ไม่มีใครอยู่ในห้องแรกที่หนึ่งในครั้งที่สองไม่มี เขาเดินผ่านประตูของการศึกษาแล้วกริชในมือของเขาเห็นแสงจากหน้าต่างที่ดีที่ด้านหลังของเก้าอี้ครอบคลุมในกำมะหยี่สีเขียวหัวของคนในเก้าอี้อ่านนวนิยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ได้มองคนอื่นเลย แค่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาจะทำ พวกเขาแยกกันที่หน้าประตูกระท่อม เมื่อลงมาทางเธอ ทำให้เหนือ ในทางตรงกันข้ามเขาเปิดเพื่อดูการวิ่งของเธอ เส้นผมของเธอหลวมและบิน เขาหันมาและวิ่งซุ่มอยู่ท่ามกลางต้นไม้และพุ่มไม้จนมาถึงสวนสาธารณะ ในหมอกสีเหลืองของสายัณห์เขาได้เห็นต้นไม้ตามถนน ทำให้ถึงบ้าน หมาไม่เห่า เขาไม่เห่า ผู้จัดการอสังหาริมทรัพย์จะไม่ได้อยู่ในเวลานี้ และเขาก็ไม่ได้มี คนขึ้นไปสามมุขและก้าวเข้าไปในบ้าน คำพูดของผู้หญิงถึงเขาเสียงสั่น เลือดในหูของเขา ก่อนห้องสีฟ้า แล้วห้องโถงแล้วพรมบันไดที่ด้านบน สองประตู ไม่มีใครในห้องแรก ไม่มีใครในวินาที เขาเดินผ่านประตูของการศึกษาแล้ว กริชในมือ เห็นแสงจากหน้าต่างดี ด้านหลังของเก้าอี้ปกคลุมด้วยกำมะหยี่สีเขียว หัวของชายในเก้าอี้อ่านนวนิยาย