The Ninth National Economic and Soc

The Ninth National Economic and Social Development Plan

For the past 43 years, Thailand has produced five-year strategic plans. These are called National and Social

Development Plans. This study takes place within the ambit of the Ninth National Economic and Social Development

Plan (NESD). In the early NESD plans, economic and geographical developments were considered to be a top priority.

Particularly, this was because the income gap between that of the urban and rural areas was very wide, as was the

opportunity for self-advancement of rural folk. The Thai government tried to address such issues by allocating funds to

regional projects and rural areas in an attempt to make income more equitable between all regions of the country.

However, as a consequence of the Asian economic crisis in 1997, the Thai king doubted whether Thailand would truly

benefit from being called one of the economic tigers when it was, predominantly, an agricultural country. Consequently,

the concept of a ‘sufficiency economy’ was highlighted and included in the Ninth National Economic and Social

Development Plan (NESD 2001).

The Ninth NESD Plan states that, over the past four decades, imbalanced development has become very evident

(NESD 2001). A significant contributor to this outcome is that Thailand’s economic, political and administrative

management systems are almost entirely centralised and notoriously inefficient. Interestingly, although quantitative

indicators of development are often achieved, the quality of life in outlying villages still lags far behind any acceptable

standard. In addition, social conflict and associated tension have increased due to the widening income gap, with this

resulting in increased poverty, plus further depletion of natural resources, as well as environmental deterioration. Thus,

the focus of the Ninth NESD plan is on holistic and balanced development of human resources, as well as that of the

economy, and Thai natural resources, doing so by involving people at all level in society. The plan also encourages Thais

to apply sufficiency economy concepts in their way of life at the individual, family, and community level.

It is worth noting that sufficiency economy is a philosophical approach that stresses pursuit of a middle path,

with this being the overriding principle for appropriate conduct and way of life of the entire populace. As mentioned, this

applies to conduct at the individual, family, and community levels. Nonetheless, at the national level, this philosophy is

consistent with a balanced development strategy that aims to reduce the vulnerability of the nation to shocks and excesses

that might arise as a result of globalisation. Sufficiency, in this context, means moderation and due consideration in all

modes of conduct; it also incorporates the need for adequate protection from internal and external economic shocks. To

achieve this goal, the prudent application of knowledge is essential. In particular, great care is needed in the application

of appropriate theories and technical know-how, as well as in the related planning and implementation. At the same time,

it is essential to strengthen the moral fibre of the nation so that everyone, from villagers to public officials, academics,

business people, and financiers, adhere first and foremost to the principles of honesty and integrity. A balanced approach

combining patience, perseverance, diligence, wisdom, and prudence is indispensable if Thais are to cope appropriately

with critical challenges arising from extensive and rapid socioeconomic, environmental, and cultural change occurring as

a result of globalization (NESD 2001).

It is noteworthy that Thais adopted Buddhism and have, thereby, been taught about taking the middle course in

their lives so as to live in moderation between the two extremes of blindly ignoring practical daily affairs and, in stark

contrast, laying down, and abiding by, a code of inflexible rules (Payutto 1999). It is, therefore, more than understandable

that, in the Ninth NESD Plan, major emphasis is placed on the balanced development of human, social, economic and

environmental resources. Furthermore, the pursuance of good governance at all levels of Thai society is underscored in

order to achieve real sustainable people-centred development (NESDB 2001). Accordingly, one of the planned strategies

in economic and social development is to empower the village communities so that they can serve as strong foundations

of Thai society. It is for this reason that all stakeholders in community development are priority targets in relation to

mobilising necessary participation. Interaction between key stakeholders, therefore, is of prime importance if the goals of

the NESD plan are to be met will be discussed in Chapter Two, such as works related to the Ninth Economic and Social

Development Plan (NESD 2003), the administrative structure of the Thai Government, the historical development of

Thai society, and the nature of Thai society, plus communication theory and the concepts of discourse analysis.As

suggested in the precious section, the NESD Plan of the Thai government relies on crucial communication between

officials and villagers due to the fact that public participation is one of the main strategies stressed in the plan. This is

used as a guideline in the study of the communication between these two important groups, being officials and villagers.

As such, particular attention is paid to villagers who, at the grassroots level, are the prime point of focus for national

development in Thailand. This focus is because villagers need to understand the policies and targets of national

development and work in close accordance with the achievement of proposed goals. Interestingly, the concept of

grassroots-level inclusion is not new to Thailand. In 1975, decentralisation arose for first time when the development

program of that era was initiated. Thereby, the Tambon (or sub-district) Council became the key body in deciding which

projects should be undertaken in the area of its newfound responsibility. The Council designed as an intermediate

institution between the surrounding district and related villagers, is comprised primarily of elected representatives from

each village in the associated Tambon (Fry 1982).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ 9ผ่านมาปี 43 ไทยได้ผลิตแผนกลยุทธ์ 5 ปี เหล่านี้เรียกว่าชาติและสังคม แผนพัฒนา การศึกษานี้เกิดขึ้นใน ambit ของไนน์ชาติเศรษฐกิจและสังคม วางแผน (NESD) ในแผน NESD ต้น พัฒนาทางเศรษฐกิจ และภูมิศาสตร์ได้ถือเป็น ความสำคัญสูงสุด โดยเฉพาะ นี้ได้เนื่องจากช่องว่างของรายได้ระหว่างที่พื้นที่เขตเมือง และชนบทมีมากหลาย เป็น โอกาสสำหรับความก้าวหน้าของตนเองของพื้นบ้านชนบท รัฐบาลไทยพยายามปัญหาดังกล่าว โดยกองทุนการปันส่วนโครงการภูมิภาคและชนบทในความพยายามที่จะทำให้รายได้มีความเท่าเทียมกันระหว่างภูมิภาคของประเทศ อย่างไรก็ตาม เป็นลำดับวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียในปี 1997 พระมหากษัตริย์ไทย doubted ว่า ประเทศไทยจะอย่างแท้จริง ได้รับประโยชน์จากการถูกเรียกว่าเป็นเสือทางเศรษฐกิจอย่างใดอย่างหนึ่งเมื่อ ส่วนใหญ่ เป็นประเทศเกษตร ดังนั้น เน้นแนวคิดของ "ระบบเศรษฐกิจพอเพียง' และรวม ในไนน์ชาติทางเศรษฐกิจ และสังคม แผนพัฒนา (NESD 2001)ไนน์ NESD แผนระบุว่า กว่าสี่ทศวรรษ imbalanced พัฒนากลายเป็นชัดมาก (NESD 2001) ผู้บริจาคสำคัญผลลัพธ์นี้เป็นไทยของเศรษฐกิจ การเมือง และการปกครอง ระบบการจัดการที่ตุลาคมเกือบทั้งหมด และไม่ฉาว เป็นเรื่องน่าสนใจ แต่เชิงปริมาณ ตัวบ่งชี้ของการพัฒนามักจะประสบความสำเร็จ คุณภาพชีวิตในหมู่บ้านยังคง lags ช้าก็ยอมรับได้ มาตรฐาน นอกจากนี้ ความขัดแย้งทางสังคมและความตึงเครียดที่เกี่ยวข้องได้เพิ่มขึ้นจาก widening รายได้ช่องว่าง นี้ เกิดความยากจนเพิ่ม บวกเพิ่มเติมจนหมดของทรัพยากรธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมเสื่อมสภาพ ดังนั้น จุดเน้นของแผน NESD ไนน์อยู่แบบองค์รวม และสมดุลการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เป็นของ เศรษฐกิจ และไทยทรัพยากรธรรมชาติ ทำได้ โดยเกี่ยวข้องกับคนทุกระดับในสังคม แผนการยังสนับสนุนให้คนไทย การใช้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงในวิถีชีวิตในระดับบุคคล ครอบครัว และชุมชนมันมีค่าเห็นว่า เศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวทางปรัชญาที่เน้นการแสวงหาเส้นทางกลาง กับนี้ ตรรกะสำหรับการปฏิบัติที่เหมาะสมและวิถีชีวิตของประชาชนทั้งหมด ดังกล่าว นี้ ใช้การดำเนินการที่บุคคล ครอบครัว และระดับชุมชน กระนั้น ระดับชาติ ปรัชญานี้คือ สอดคล้องกับกลยุทธ์การพัฒนาที่สมดุลที่มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความเสี่ยงของประเทศกับแรงกระแทก excesses ที่อาจเกิดขึ้นเป็นผลมาจากโลกาภิวัติ พอเพียง ในบริบทนี้ หมายถึง การดูแลและพิจารณาครบทั้งหมด วิธีการปฏิบัติ นอกจากนี้ยังประกอบด้วยต้องการป้องกันแรงกระแทกเศรษฐกิจภายใน และภายนอกอย่างเพียงพอ ถึง ให้บรรลุเป้าหมายนี้ แอพลิเคชันระมัดระวังความรู้เป็นสิ่งจำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดูแลที่ดีเป็นสิ่งจำเป็นในแอพลิเคชัน ทฤษฎีที่เหมาะสมและความรู้ทางเทคนิค รวม ทั้ง ในการวางแผนที่เกี่ยวข้องและการดำเนินการ ในเวลาเดียวกัน ความสำคัญของการเสริมสร้างเส้นใยทางศีลธรรมของประเทศเพื่อให้ทุกคน จากชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่สาธารณะ นักวิชาการ นักธุรกิจ และแหล่ง ยึดติดอันดับแรกกับหลักการของความซื่อสัตย์และ วิธีการสมดุล ความอดทน ความเพียรพยายาม ทุน สติปัญญา และความรอบคอบสิ่งขาดไม่ได้ถ้าคนไทยจะรับมืออย่างเหมาะสม มีความท้าทายสำคัญที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และครอบคลุมประชากร สิ่งแวดล้อม และวัฒนธรรมเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเป็น ผลของโลกาภิวัตน์ (NESD 2001)เป็นที่น่าสังเกตว่า คนไทยนำพระพุทธศาสนา และ จึง การสอนเกี่ยวกับการเรียนกลางใน ชีวิตเพื่อชีวิตแต่ระหว่างสองสุดสองกิจการปฏิบัติทุกวันอย่างคนตาบอด และ สิ้นเชิง คม วางลง และปฏิบัติตาม รหัส inflexible กฎ (พระพรหมคุณาภรณ์ 1999) จึง ดังนั้น เข้าใจมากกว่า ว่า ในไนน์ NESD แผนการ หลักเน้นการพัฒนาที่สมดุลของมนุษย์ สังคม เศรษฐกิจ และ ทรัพยากรสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้ จัด pursuance ของธรรมาภิบาลในทุกระดับของสังคมไทยใน สั่งให้จริงคนศูนย์กลางการพัฒนาที่ยั่งยืน (2001 สศช.) ดังนั้น หนึ่งของกลยุทธ์วางแผนไว้ ในการพัฒนาเศรษฐกิจ และสังคมเป็นระเบียบชุมชนหมู่บ้านเพื่อให้พวกเขาสามารถใช้เป็นรากฐานที่แข็งแรง ของสังคมไทย เหตุนี้เสียทั้งหมดในการพัฒนาชุมชนมีเป้าหมายสำคัญในการ นำเข้าร่วมจำเป็น โต้ตอบระหว่างคีย์เสีย ดังนั้น มีความสำคัญเฉพาะถ้าเป้าหมาย มีแผน NESD ที่จะพบจะได้กล่าวถึงในบทที่สอง เช่นงานที่เกี่ยวข้องกับไนน์ทางเศรษฐกิจและสังคม แผนพัฒนา (NESD 2003), โครงสร้างการบริหารของรัฐบาล การพัฒนาทางประวัติศาสตร์สังคมไทย และธรรมชาติ ของ สังคม ทฤษฎีการสื่อสารและแนวคิดของการวิเคราะห์วาทกรรมเป็น แนะนำในส่วนของมีค่า แผน NESD ของรัฐบาลไทยใช้การสื่อสารที่สำคัญระหว่าง เจ้าหน้าที่และชาวบ้านเนื่องจากว่า ประชาชนมีส่วนร่วมเป็นหนึ่งในกลยุทธ์หลักที่เน้นในแผน นี่คือ ใช้เป็นแนวทางในการศึกษาการสื่อสารระหว่างกลุ่มสำคัญสอง กำลังเจ้าหน้าที่และชาวบ้าน เช่น จ่ายความสนใจโดยเฉพาะกับชาวบ้านที่ ระดับรากหญ้า จุดโฟกัสสำหรับชาตินายกรัฐมนตรี การพัฒนาในประเทศไทย นี้เป็น เพราะชาวบ้านต้องทำความเข้าใจนโยบายและเป้าหมายของชาติ การพัฒนาและการทำงานในใกล้ชิดกับความสำเร็จในการนำเสนอเป้าหมาย เป็นเรื่องน่าสนใจ แนวคิดของ ระดับรากหญ้ารวมใหม่ในประเทศไทยไม่ได้ ในปี 1975, decentralisation เกิดสำหรับเวลาการพัฒนาโปรแกรมของยุคที่เป็นจุดเริ่มต้น จึง ตำบล (หรืออำเภอ) สภากลายเป็น ตัวหลักในการตัดสินใจซึ่ง ควรจะดำเนินการโครงการในพื้นที่ของความรับผิดชอบของ newfound คณะออกแบบเป็นกลาง ประกอบด้วยหลักของตัวแทนที่ได้รับเลือกจากสถาบันระหว่างอำเภอโดยรอบและชาวบ้านที่เกี่ยวข้อง แต่ละหมู่บ้านในตำบลเกี่ยวข้อง (ทอด 1982)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

มา 43 ปี ประเทศไทยมีการผลิตแผนยุทธศาสตร์ 5 ปี เหล่านี้เรียกว่า ชาติ และสังคม

แผนพัฒนา การศึกษานี้ใช้สถานที่ภายในวงของเก้าพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

แผน ( nesd ) ในช่วงต้น nesd แผน การพัฒนาทางเศรษฐกิจและทางภูมิศาสตร์ที่ได้รับการพิจารณาเป็นอันดับแรก

โดยเฉพาะ นี้เป็นเพราะช่องว่างรายได้ระหว่างในเมืองและชนบทคือกว้างมากเป็น

โอกาสตนเองก้าวหน้าของชนบทพื้นบ้าน รัฐบาลไทยพยายามแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยจัดสรรทุนให้

ระดับภูมิภาคโครงการและชนบทในความพยายามที่จะทำให้รายได้มากขึ้นอย่างเท่าเทียมกันระหว่างทุกภาคของประเทศ

แต่เป็นผลมาจากวิกฤตเศรษฐกิจในเอเชียปี 1997 กษัตริย์ไทยสงสัยว่าประเทศไทยอย่างแท้จริง

ได้รับประโยชน์จากการเรียกหนึ่งของเสือเศรษฐกิจ เมื่อมันถูก เด่น ซึ่งเป็นประเทศการเกษตร ดังนั้น

แนวคิดของ ' เศรษฐกิจพอเพียง ' ถูกเน้นอยู่ในเก้าแห่งชาติแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม



( nesd 2001 )9 แผน nesd ระบุว่าที่ผ่านมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมาการพัฒนาที่สมดุลได้กลายเป็นชัดเจนมาก

( nesd 2001 ) ผู้สนับสนุนที่สำคัญเพื่อผลนี้คือ เศรษฐกิจ การเมือง และการบริหาร

ระบบจัดการส่วนกลางกระฉ่อน เกือบทั้งหมด และไม่มีประสิทธิภาพ น่าสนใจ แม้ว่าปริมาณ

ตัวชี้วัดการพัฒนามักจะได้รับคุณภาพชีวิตของหมู่บ้านห่างไกลยังคงล่าช้าไกลหลังใดยอมรับ

มาตรฐาน นอกจากนี้ ความขัดแย้งทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับความตึงเครียดได้เพิ่มขึ้นเนื่องจากการขยับขยายช่องว่างรายได้ นี้

มากขึ้น ส่งผลให้ ความยากจน และการต่อทรัพยากรธรรมชาติ ตลอดจนความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม ดังนั้น

โฟกัสของแผน nesd ที่เก้าในแบบองค์รวมและการพัฒนาที่สมดุลของทรัพยากรมนุษย์ เช่นเดียวกับที่ของ

เศรษฐกิจไทย และทรัพยากรธรรมชาติ การทำดังนั้น เกี่ยวข้องกับ คนทุกระดับในสังคม แผนยังกระตุ้นคนไทย

ใช้แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินชีวิตในระดับบุคคล ครอบครัว และชุมชน .

เป็นมูลค่า noting ว่า เศรษฐกิจพอเพียงเป็นปรัชญาแนวคิดที่เน้นการแสวงหาเส้นทางกลาง

ด้วยนี้ถูกยกเลิกหลักการที่เหมาะสม พฤติกรรม และวิถีชีวิตของประชาชนทั้งหมด ตามที่กล่าวถึงนี้

ใช้กับความประพฤติที่บุคคล ครอบครัว และชุมชน อย่างไรก็ตาม ในระดับประเทศ ปรัชญานี้

สอดคล้องกับยุทธศาสตร์การพัฒนาที่สมดุล มีวัตถุประสงค์เพื่อลดความเปราะบางของประเทศเพื่อการกระแทกและ excesses

ที่อาจเกิดขึ้นเป็นผลมาจากโลกาภิวัตน์ . ความพอเพียง หมายถึง ความพอประมาณ ในบริบทนี้ และเนื่องจากการพิจารณาทุกคน

โหมดของการปฏิบัติ มันยังประกอบด้วยความต้องการการป้องกันที่เพียงพอจากเศรษฐกิจ ภายในและภายนอก


ให้บรรลุเป้าหมายนี้การใช้ความรอบคอบของความรู้เป็นสิ่งจำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การดูแลที่ดีเป็นสิ่งจำเป็นในการประยุกต์ใช้

ทฤษฎีที่เหมาะสม และมีความรู้ทางด้านเทคนิค เช่นเดียวกับใน ที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนและการปฏิบัติ ในเวลาเดียวกัน

มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเสริมสร้างเส้นใยคุณธรรมของประเทศเพื่อให้ทุกคนจากชาวบ้านกับเจ้าหน้าที่รัฐ นักวิชาการ นักธุรกิจ นักการเงินและ

, ,ปฏิบัติตาม แรกและสำคัญที่สุดในหลักการของความซื่อสัตย์และความสมบูรณ์ สมดุลแบบ

รวม ความอดทน ความเพียร มีสติ ปัญญา และความรอบคอบ ซึ่งถ้าคนไทยจะรับมืออย่างเหมาะสม

กับความท้าทายที่เกิดขึ้นจากวิกฤตอย่างรวดเร็วและกว้างขวาง เศรษฐกิจสังคม สิ่งแวดล้อม และการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่เกิดขึ้น

ผลของโลกาภิวัตน์ (

nesd 2001 )เป็นที่น่าสังเกตว่าคนไทยรับนับถือพระพุทธศาสนา และมี งบ ได้สอนเกี่ยวกับการใช้หลักสูตรกลางใน

ชีวิตเพื่ออยู่ในสายกลางระหว่างสองขั้วของหลับหูหลับตาไม่สนใจกิจการทุกวัน ปฏิบัติ และ ใน สตาร์ค

ความคมชัด , วางลง , และปฏิบัติตาม รหัสของกฎตายตัว ( ปยุตฺโต 1999 ) . มันจึงเป็นมากกว่าเข้าใจ

ว่าในแผน nesd ที่เก้าเน้นเรื่องการพัฒนาที่สมดุลของมนุษย์ สังคม สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และ

นอกจากนี้ การตามหาของธรรมาภิบาลในทุกระดับของสังคมไทยคือ สถานการณ์ใน

เพื่อให้คนเป็นศูนย์กลางการพัฒนาที่แท้จริงอย่างยั่งยืน ( NESDB 2001 ) โดยหนึ่งในแผนกลยุทธ์

ในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม เพื่อช่วยให้ชุมชนเพื่อให้พวกเขาสามารถใช้เป็นรากฐานที่แข็งแรง

ของสังคมไทย มันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาชุมชนเป็นเป้าหมายสำคัญในความสัมพันธ์กับ

การระดมการมีส่วนร่วมที่จำเป็น ปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้มีส่วนได้เสีย คีย์จึงมีความสําคัญเฉพาะถ้าเป้าหมายของ

แผน nesd จะเจอจะกล่าวถึงในบทที่สอง เช่นงานที่เกี่ยวข้องกับเศรษฐกิจและสังคม

9 แผนพัฒนา nesd 2003 ) , โครงสร้างการบริหารของรัฐบาล

พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของสังคมไทย และลักษณะของสังคมไทย พร้อมทฤษฎีการสื่อสารและแนวคิดของ การวิเคราะห์วาทกรรม เช่น

แนะนำ ในส่วนที่มีค่าการ nesd แผนของรัฐบาลไทยอาศัยสำคัญ การสื่อสารระหว่าง

เจ้าหน้าที่และชาวบ้าน เนื่องจากการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นหนึ่งในกลยุทธ์ที่เน้นหลักในแผน นี่

ใช้เป็นแนวทางในการศึกษาการสื่อสารระหว่างทั้งสองกลุ่มที่สำคัญ มีเจ้าหน้าที่และชาวบ้าน

เช่น ความสนใจเป็นพิเศษคือจ่ายให้ชาวบ้านที่ในระดับรากหญ้า เป็นเฉพาะจุดโฟกัสสำหรับแห่งชาติ

การพัฒนาในประเทศไทย นี้ โฟกัส เพราะชาวบ้านต้องการที่จะเข้าใจนโยบายและเป้าหมายของการพัฒนาประเทศ

ในงานปิดเรียนนำเสนอตามเป้าหมาย ทั้งนี้ แนวคิดของ

ระดับรากหญ้ารวม ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับประเทศไทย ในปี 1975Decentralisation เกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อการพัฒนา

โปรแกรมในยุคนั้นได้ริเริ่มขึ้น จึง , ตำบล ( แขวง ) สภาเป็นหลักในการตัดสินใจซึ่งร่างกาย

โครงการควรดำเนินการในพื้นที่ใหม่ของความรับผิดชอบ สภาการออกแบบเป็นตัวกลาง

สถาบันระหว่างรอบตำบลและชาวบ้านประกอบด้วยหลักของผู้แทนที่ได้รับการเลือกตั้งจาก

แต่ละหมู่บ้านในตำบล ( ที่ทอด 1982 )