She was just coming out of the litt

She was just coming out of the little village of Mickley when she saw the old lady, standing by the road, with a crude hand-written sign saying "Brockbourne" in her hand. Andrea was surprised. She had never seen an old lady hitchhiking before. However, the weather and the coming darkness made her feel sorry for the lady, waiting hopefully on a country road like this with little traffic. Normally, Andrea would never pick up a hitchhiker when she was alone, thinking it was too dangerous, but what was the harm in doing a favor for a little old lady like this? Andrea pulled up a little way down the road, and the lady, holding a big shopping bag, hurried over to climb in the door which Andrea had opened for her.
When she did get in, Andrea could see that she was not, in fact, so little. Broad and fat, the old lady had some difficulty climbing in through the car door, with her big bag, and when she had got in, she more than filled the seat next to Andrea. She wore a long, shabby old dress, and she had a yellow hat pulled down low over her eyes. Panting noisily from her effort, she pushed her big brown canvas shopping bag down onto the floor under her feet, and said in a voice which was almost a whisper, "Thank you dearie -- I'm just going to Brockbourne."
"Do you live there?" asked Andrea, thinking that she had never seen the old lady in the village in the four years she had lived there herself.
"No, dearie," answered the passenger, in her soft voice, "I'm just going to visit a friend. He was supposed to meet me back there at Mickley, but his car won't start, so I decided to hitchhike -- there isn't a bus until seven, and I didn't want to wait. I knew some kind soul would give me a lift."
Something in the way the lady spoke, and the way she never turned her head, but stared continuously into the darkness ahead from under her old yellow hat, made Andrea uneasy about this strange hitchhiker. She didn't know why, but she felt instinctively that there was something wrong, something odd, something....dangerous. But how could an old lady be dangerous? it was absurd.
Careful not to turn her head, Andrea looked sideways at her passenger. She studied the hat, the dirty collar of the dress, the shapeless body, the arms with their thick black hairs....
Thick black hairs?
Hairy arms? Andrea's blood froze.
This wasn't a woman. It was a man.
At first, she didn't know what to do. Then suddenly, an idea came into her racing, terrified brain. Swinging the wheel suddenly, she threw the car into a skid, and brought it to a halt.
"My God!" she shouted, "A child! Did you see the child? I think I hit her!"
The "old lady" was clearly shaken by the sudden skid. "I didn't see anything dearie," she said. "I don't think you hit anything."
"I'm sure it was a child!" insisted Andrea. "Could you just get out and have a look? Just see if there's anything on the road?" She held her breath. Would her plan work?
It did. The passenger slowly opened the car door, leaving her bag inside, and climbed out to investigate. As soon as she was out of the vehicle, Andrea gunned the engine and accelerated madly away. The car door swung shut as she rounded a bend, and soon she had put a good three miles between herself and the awful hitchhiker.
It was only then that she thought about the bag lying on the floor in front of her. Maybe the bag would provide some information about the real identity about the old woman who was not an old woman. Pulling into the side of the road, Andrea lifted the heavy bag onto her lap and opened it curiously.
It contained only one item -- a small hand axe, with a razor-sharp blade. The axe, and the inside of the bag, were covered with the dark red stains of dried blood.
Andrea began to scream.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอไม่เพียงมาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ของ Mickley เมื่อเธอเห็นหญิง สแตนด์บายอยู่ มีเครื่องดิบมือเขียนว่า "Brockbourne" ในมือของเธอ Andrea ได้ประหลาดใจ เธอไม่เคยเห็นมีหญิง hitchhiking ก่อน อย่างไรก็ตาม อากาศและความมืดมาทำเธอเสียใจสำหรับผู้หญิง รอหวังว่าทางประเทศนี้มีน้อยการจราจร ปกติ Andrea จะไม่รับการ hitchhiker เมื่อเธอคนเดียว คิดว่า มันอันตรายเกินไป แต่สิ่งที่เป็นอันตรายในการทำชอบสำหรับผู้หญิงอายุน้อยเช่นนี้ Andrea ดึงขึ้นเล็กน้อยทางลงถนน และผู้หญิง ถือถุงช้อปปิ้งขนาดใหญ่ รีบไปไต่ประตูซึ่ง Andrea มีเปิดสำหรับเธอ เมื่อเธอไม่ได้ Andrea ได้เห็นว่า เธอไม่ได้ ในความเป็นจริง ดังนั้นน้อย กว้าง และไขมัน หญิงมีปัญหาบางปีนในประตูรถยนต์ มีกระเป๋าขนาดใหญ่ของเธอ และเมื่อเธอได้มีใน เธอมากกว่าเติมนั่งติดกับ Andrea เธอสวมชุดเก่ายาว shabby และเธอมีหมวกสีเหลืองดึงลงต่ำกว่าดวงตาของเธอ Panting ฟ้าลั่นครืนจากความพยายามของเธอ เธอผลักกระเป๋าช้อปปิ้งผ้าใบสีน้ำตาลขนาดใหญ่ของเธอลงบนพื้นภายใต้เท้าของเธอ และในเสียงที่เกือบเป็น whisper "ขอบคุณ dearie - ฉันแค่จะไป Brockbourne" "คุณอยู่มี" ถาม Andrea คิดว่า เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงเก่าในหมู่บ้านในสี่ปีที่เธอมีชีวิตอยู่มีตัวเอง "ไม่มี dearie, " ตอบผู้โดยสาร ในเสียงนุ่มของเธอ "ฉันแค่ จะไปเยี่ยมเพื่อน เขาควรตอบสนองผมกลับมีที่ Mickley แต่รถของเขาจะไม่เริ่ม ต้น ดังนั้นฉันตัดสินใจโบกรถ- รถบัสไม่ถึงเจ็ด และฉันไม่ต้องการรอ ฉันรู้จิตบางชนิดจะทำให้ฉันยกตัว" บางอย่างในวิธีการพูดสุภาพสตรี และวิธีเธอไม่เคยเปิดหัวของเธอ แต่เริ่มอย่างต่อเนื่องในความมืดข้างหน้าอย่างหมวกสีเหลืองของเก่า ทำ Andrea ไม่สบายใจเกี่ยวกับ hitchhiker นี้แปลก เธอไม่รู้ทำไม แต่เธอรู้สึก instinctively ว่า มีบางอย่างผิดปกติ สิ่งแปลก สิ่ง...อันตราย แต่วิธีหญิงอาจเป็นอันตรายหรือไม่ มันไร้สาระ ระวังไม่ให้ศีรษะของเธอเปิด Andrea มองด้านข้างผู้โดยสารของเธอนั้น เธอศึกษาหาดใหญ่ คอสกปรกการแต่งกาย ร่างกาย shapeless แขน ด้วยเส้นขนสีดำความหนา... เส้นขนสีดำหนา ขนแขน เลือดของ Andrea froze ผู้หญิงไม่ได้ ก็เป็นคน ตอนแรก เธอไม่รู้ว่าจะทำ แล้ว ทันใดนั้น ความคิดเข้ามาเธอแข่ง สมองคนกลัว ควงล้อทันใดนั้น เธอโยนรถในการลื่นไถล แล้วมาสะดุดหยุดชะงัก "พระ" เธอตะโกน "เด็ก ดูเด็ก ผมคิดว่า ผมตีเธอ" "หญิง" ได้อย่างชัดเจนหวาดวิตก โดยลื่นไถลอย่างฉับพลัน "ไม่เห็นอะไร dearie, " เธอกล่าว "ผมว่า คุณตีอะไร" "ผมมั่นใจว่า มันเป็นเด็ก" ยืนยัน Andrea "ไม่คุณเพียงได้รับการออก และดู เพียงดูว่า มีอะไรบนถนน" เธอถือครองลมหายใจของเธอ แผนของเธอจะทำหรือไม่ It did. The passenger slowly opened the car door, leaving her bag inside, and climbed out to investigate. As soon as she was out of the vehicle, Andrea gunned the engine and accelerated madly away. The car door swung shut as she rounded a bend, and soon she had put a good three miles between herself and the awful hitchhiker. It was only then that she thought about the bag lying on the floor in front of her. Maybe the bag would provide some information about the real identity about the old woman who was not an old woman. Pulling into the side of the road, Andrea lifted the heavy bag onto her lap and opened it curiously. It contained only one item -- a small hand axe, with a razor-sharp blade. The axe, and the inside of the bag, were covered with the dark red stains of dried blood. Andrea began to scream.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เธอเพิ่งออกมาจากหมู่บ้านเล็ก ๆน้อย ๆของ mickley เมื่อเธอเห็นหญิงชรายืนอยู่ตามถนนพร้อมกับมือหยาบที่เขียนป้ายว่า " brockbourne " ในมือของเธอ แอนเดรีย ประหลาดใจ เธอเคยเห็นคนแก่โบกรถก่อน อย่างไรก็ตาม สภาพอากาศ และมาจากความมืดทำให้เธอสงสารผู้หญิง รอหวังว่าบนถนนแบบนี้กับการจราจรเล็ก ๆน้อย ๆโดยปกติ แอนเดรียจะไม่รับคนโบกรถเมื่อเธออยู่คนเดียว ก็อันตรายเกินไป แต่สิ่งที่เป็นอันตรายในการมาช่วยหญิงชราเล็กน้อยแบบนี้ แอนเดรียดึงขึ้นเป็นวิธีเล็ก ๆน้อย ๆ ลง ถนน และเลดี้ ถือถุงใหญ่ รุดไปปีนประตูซึ่งแอนเดรียได้เปิดให้เธอ
เมื่อเธอได้รับใน แอนเดรียจะได้เห็นว่าเธอไม่ ในความเป็นจริงตัวเล็กมาก กว้างและอ้วน หญิงชรามีความยากปีนผ่านประตูรถ กับกระเป๋าใบใหญ่ของเธอ และเมื่อเธอได้ , เธอมากกว่าเต็ม ที่นั่งข้างๆ แอนเดรีย เธอสวมยาวชุดเก่าโทรม เธอมีหมวกสีเหลืองถูกดึงต่ำลงกว่าที่ตาของเธอ หอบเจี๊ยวจ๊าวจากความพยายามของเธอ เธอผลักเธอใหญ่สีน้ำตาลกระเป๋าช้อปปิ้งผ้าใบลงบนพื้นใต้ฝ่าเท้าของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะเป็นเสียงกระซิบ " ขอบคุณที่รัก . . . ฉันแค่จะ brockbourne "
" คุณอยู่ที่นั่น ? ถามแอนเดรียคิดว่าเธอไม่เคยเห็นคนแก่ในหมู่บ้าน ใน 4 ปี เธอได้อาศัยอยู่ที่นั่นเอง .
" ไม่ ที่รัก " ตอบผู้โดยสารในเสียงนุ่มของเธอ " ฉันแค่จะไปเยี่ยมเพื่อน เขาควรจะมาเจอฉันที่ mickley ข้างหลัง ,