ณ ทางตอนเหนือของมหาสมุทร ในท้องทะเลอันปั่นป่วนและกว้างใหญ่มหึมา เมื่อยามเกิดพายุร้าย กระแสน้ำวนอันเชี่ยวกราดที่พัดพามาจากแอตแลนติกที่คอยกระแทกกระหน่ำ ซัดกระชาก รายล้อมรอบเกาะแก่ง และโขดหิน ต่าง ๆ อย่างน่าสะพรึงกลัว ซึ่งเกาะแก่งเหล่านั้นมองเห็นห่างกันไปเป็นระยะ ๆ ทอดยาวออกไปไกลจนสุดสายตา
เจน ไม่อาจละสายตา ผ่านเรื่องราวเกี่ยวกับชายฝั่งทะเลอันแสนเยือกเย็นของแลพแลนด์, ไซบีเรีย, สไป้ซ์เบอร์เก้น, โนวา ซีมบลา, ไอซ์แลนด์, กรีนแลนด์ ระเรื่อยไปถึงเวิ้งน้ำอันกว้างใหญ่ ของอาร์กติกที่ไม่ค่อยจะน่าดึงดูดใจนัก สำหรับนักสำรวจ จึงทำให้ปราศจาคการเข้าไปค้นหาข้อมูลอย่างจริงจัง หลุมแอ่งต่าง ๆ ที่อยู่บนเกาะ เป็นที่รองรับของน้ำค้างและหิมะ เกาะรวมตัวกันเป็นก้อนน้ำแข็งหนาแน่น ซ้อนทับสะสมกันมาทุกฤดูกาล เนิ่นนานหลายศตวรรษ หมู่ไม้สูงชะลูดที่ยืนต้นเรียงราย เป็นทิวแถวอยู่บนเทือกเขาสูง ท่ามกลางความหนาวเย็นสุดขั้ว ทำให้เจนมีความรู้สึกเหมือนกับว่ามันเป็นดินแดนในอาณาจักรแห่งความตาย, ซึ่งนั่นมันก็เป็นแค่ความคิดกึ่งความเชื่อที่แว่ปเข้ามาในสมองแบบเด็ก ๆ เท่านั้น แต่มันก็ยังเป็นสิ่งที่ทำให้น่าประทับใจได้ อย่างประหลาด บทนำในหน้าหนังสือได้บรรยายถึงเรื่องราวต่าง ๆ ทำให้เห็นภาพอย่างชัดเจนของโขดหินที่ถูกคลื่นซัดจนน้ำแตกกระจายเป็นฟองฝอย ภาพของเรืออัปปางที่เกยตื้นอยู่อย่างเศร้าสร้อย อีกทั้งดวงจันทร์ที่กำลังเบนบ่ายคล้อย ค่อย ๆ ลับเลือนจมหายไปยังกลีบเมฆ ทำให้เกิดความรู้สึกเย็นยะเยือกและน่าสพรึงกลัว