“What is actually……?”“I’m referring

“What is actually……?”

“I’m referring to Miss Farnese. Have you already forgotten?”

Farnese? Was he talking about Miss Laura De Farnese?

No, since that family was deprived of their noble peerage, I couldn’t call her by using that family name anymore. But I couldn’t clearly remember if we really did have that kind of conversation. Oh dear, I think I drank way too much.

The man calmly explained.

“Did I not ask if Miss Farnese was satisfied with her life as a slave? Once I did, you, Sir Giacomo, said that you would personally show her to me.”

“Ah. That’s right. That’s right…… I forgot for a second.”

I still didn’t feel certain while I was responding.

Miss Farnese was a valuable of the highest quality. In order to prevent thieves from stealing her, I had hidden her at the deepest part of my platform. Even if he was my friend, I couldn’t show it to him lightly. I was starting to regret it. How could I have made such an irresponsible promise……

The other party immediately noticed my complexion and spoke.

“I see. It seems you’re actually conflicted to show her to me.”

“No, the truth is.”

“It is fine. Please do not feel any pressure from this. I was merely suggesting this with a light heart. I was just curious as to how you truly handled your slaves, and how your slaves sincerely felt towards you.”

The man smiled bitterly and muttered.

“I am the one who should be apologizing. Due to my curiosity, I had ended up forcing Sir Giacomo into a delicate situation. Let us return to the pub.”

“Ah……”

After seeing the man’s forlorn expression, an indescribable guilt built up in my chest. It was that. The other party had merely requested something of me while thinking of me as a friend. But what was I doing?

In the end, was I not treating him like a stranger? What made me different from those people at the banquet hall who whipped their slaves? I was the worst. If those merchants were the villains, then I was nothing more than a mere hypocrite.

“……No. Please wait. I shall guide you to where Miss Farnese is at.”

“Pardon?”

The man blinked his eyes in surprise.

“Is that truly okay?”

“Of course. There’s no problem if we’re to simply look and come back. Thankfully, Miss Farnese does not sleep at night, so it should be fine to visit now.”

“…… Sir Giacomo. If you feel any difficulty from my request, then you may refuse at any time.”

The man was giving me a worried look.

“It may have only been a few hours since we have met, Sir Giacomo, but I feel a friendship between us. I do not wish to burden a friend.”

I was moved by his consideration. I told him that it was okay, but the man was still being considerate of me and was trying to refuse. What was I possibly hesitating for in front of such a good-natured person!

A smile naturally formed on my lips; the touch of anxiety that remained in my chest had melted away like snow.

“No, it’s fine. I, myself, also want to hear Miss Farnese’s opinion. If anything, I’d like to request for you to come with me. If it’s possible for me to think while in the slaves’ position…… the things that I have been lacking up till now. I wish to discuss this with you.”

“……”

The man’s eyes widened.

Until eventually, he smiled. It was a very soft smile.

“Giacomo. You know how to respect others. That is a precious ability that comes from your heart. It’s not something just anyone can learn. I truly respect you.”

I was at a loss for words from his straightforward compliment.

Although I wasn’t able to say anything and my mouth was hanging agape, the man was simply smiling at me in silence. As if he was telling me that he understood everything about me…… No, it was as if he understood the amount of appreciation that I desired from the world, it was that kind of smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"สิ่งที่เป็นจริง...? ""ฉันหมายถึงนางสาวฟาร์เนเซ คุณแล้วลืม"ฟาร์เนเซ เขาพูดถึงนางสาวลอร่าเดฟาร์เนเซไม่ เพราะที่ครอบครัวถูกเปลื้อง peerage ของโนเบิล ฉันไม่สามารถเรียกเธอ โดยใช้ชื่อว่าครอบครัวอีกต่อไป แต่ผมไม่สามารถจำชัดเจนถ้า เราจริง ๆ ไม่มีการสนทนาของ โอ้ รัก ฉันคิดว่า ฉันจะดื่มมากเกินไปผู้ชายใจเย็นอธิบาย"ไม่ไม่ถามถ้า นางสาวฟาร์เนเซได้พอใจกับชีวิตของเธอเป็นทาส เมื่อทำ คุณ รักจาโกโม กล่าวว่า คุณจะตัวแสดงเธอกับฉัน"Ah ถูกต้อง ที่นี่... ฉันลืมเป็นครั้งที่สอง"ผมยังไม่ได้รู้สึกบางอย่างในขณะที่ผมกำลังตอบสนองนางสาวฟาร์เนเซถูกมีค่าคุณภาพสูงสุด เพื่อป้องกันการขโมยจากการขโมยของเธอ ฉันได้ซ่อนเธอที่ส่วนลึกที่สุดของแพลตฟอร์มของฉัน แม้ว่าเขาเป็นเพื่อนของฉัน ฉันไม่สามารถแสดงมันให้เขาเบา ๆ ผมก็เริ่มที่จะเสียใจมัน วิธีสามารถฉันได้ทำดังกล่าวเป็นสัญญาความรับผิดชอบ...อีกฝ่ายทันทีสังเกตเห็นผิวของฉันและพูด"อืมม มันดูเหมือนว่า คุณกำลังจริง conflicted การแสดงของเธอกับฉัน""ไม่มี ความจริงเป็น""ก็ดี ไม่โปรดการกดดันจากที่นี้ ผมก็เพียงบอกกับหัวใจแสง ผมเพียงอยากรู้ว่าวิธีคุณอย่างแท้จริงจัดการทาสของคุณ และวิธีของคุณทาสขอแสดงความรู้สึกต่อคุณ"คนที่ยิ้มดี ๆ และญี่ปุ่น"ผมเป็นผู้หนึ่งที่ควร apologizing เนื่องจากความอยากรู้ของฉัน ฉันได้สิ้นสุดขึ้นบังคับให้จาโกโมรักในในสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน ให้เรากลับไปผับนี้""อา..."หลังจากเห็นชาย forlorn นิพจน์ ความผิดการพรรณนาที่สร้างขึ้นในช่วงหน้าอก มันเป็นที่ อีกฝ่ายมีเพียงร้องขอบางสิ่งบางอย่างของฉันในขณะที่ความคิดของฉันเป็นเพื่อน แต่ผมควรทำอย่างไรในสุด คือฉันไม่รักษาเขาเหมือนคนแปลกหน้า ทำให้ผมแตกต่างจากคนที่เลี้ยงวิปเป็นทาส ร้ายได้ ถ้าร้านค้าเหล่านั้น คนร้าย แล้วได้อะไรมากกว่าปากอย่างใจอย่างเพียง“…… ไม่ใช่ กรุณารอสักครู่ ผมจะแนะนำให้คุณที่ฟาร์เนเซมิสเป็นที่""ประทานโทษ"คนคันนั้นกะพริบตาในความประหลาดใจ"คือที่แท้จริงล่ะ"อย่างแน่นอน ไม่มีปัญหาถ้าเราจะแค่ดู และกลับมา ขอบคุณ นางสาวฟาร์เนเซไม่ได้นอนหลับเวลากลางคืน ดังนั้นมันควรจะดีไปตอนนี้"“…… รักจาโกโม ถ้าคุณรู้สึกว่าความยากลำบากใด ๆ จากคำขอของฉัน แล้วคุณอาจปฏิเสธก็"คนถูกทำให้ฉันดูกังวล"มันอาจเท่าได้กี่ชั่วโมง นึง ที่รักจาโกโม แต่รู้สึกว่ามิตรภาพระหว่างเรา ไม่อยากให้เพื่อนช่วยลดภาระ"ฉันถูกย้าย โดยพิจารณาของเขา ผมบอกเขาว่ามันโอเค แต่คนยังคงถูกน้ำใจของฉัน และพยายามปฏิเสธ อะไรคือผมอาจจะอย่าลังเลใจสำหรับหน้าบุคคลอันน่าตื่นเต้นรอยยิ้มที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติริมฝีปาก สัมผัสของความวิตกกังวลที่ยังคงอยู่ในหน้าอกของฉันได้หลอมละลายไปเหมือนหิมะ"ไม่มี ก็ ตัวเอง ยังอยากฟังความเห็นนางสาวฟาร์เนเซ หากมีสิ่งใด อยากจะขอให้คุณเข้ากับฉัน ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับผมคิดว่า ในขณะที่ทาสตำแหน่ง...สิ่งที่ได้ รับขาดกรรมสิทธิ์ ในอดีตจะปรึกษาเรื่องนี้กับคุณ“……”ตาของมนุษย์ถึงเวลาจนในที่สุด ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่นุ่มมาก"จาโกโม คุณทราบวิธีการเคารพผู้อื่น ที่มีความสามารถมีค่าที่มาจากหัวใจของคุณ มันไม่เพียงแค่ทุกคนสามารถเรียนรู้ ผมอย่างแท้จริงเคารพคุณ"สำหรับคำชมเชยของเขาตรงไปตรงมาได้ถึงแม้ว่าผมไม่สามารถพูดอะไร และปากของฉันถูกอากาเป้แขวน คนเพียงแค่ยิ้มที่ฉันในความเงียบ เขาบอกฉันที่ว่า เขาเข้าใจทุกอย่างเกี่ยวกับฉัน... ไม่ มันก็ว่า เขาเข้าใจว่า ฉันต้องการจากโลก มันเป็นของดีราคาที่เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เป็นสิ่งที่จริง ......

?" "ฉันหมายถึงนางสาวเซ่ คุณลืมไปแล้ว? "

เซ่? เขาพูดคุยเกี่ยวกับนางสาวลอร่าเดอเซ่?

ไม่มีตั้งแต่ครอบครัวที่เป็นสิ่งจำเป็นของขุนนางที่มีเกียรติของพวกเขาผมไม่สามารถเรียกเธอโดยใช้ชื่อครอบครัวนั้นอีกต่อไป แต่ผมจำไม่ได้อย่างชัดเจนถ้าเราทำจริงๆมีชนิดของการสนทนาว่า โอ้ฉันคิดว่าฉันดื่มมากเกินไป

คนที่ใจเย็นอธิบาย

"ไม่ฉันไม่ได้ถามว่านางสาวเซ่ก็พอใจกับชีวิตของเธอเป็นทาสหรือไม่? เมื่อฉันไม่คุณเซอร์ Giacomo กล่าวว่าคุณเองจะแสดงให้เธอกับฉัน. "

" อา ถูกตัอง. ที่เหมาะสม ...... ฉันลืมเป็นครั้งที่สอง. "

ผมยังไม่ได้รู้สึกบางอย่างในขณะที่ผมตอบสนอง

นางสาวเซ่เป็นที่มีคุณค่าของที่มีคุณภาพสูงสุด เพื่อป้องกันการขโมยจากการขโมยของเธอ ฉันได้ซ่อนเธอในส่วนที่ลึกที่สุดของแพลตฟอร์มของฉัน แม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนของฉันฉันไม่สามารถแสดงให้เขาเบา ๆ ผมก็เริ่มที่จะเสียใจมัน

ฉันจะได้ทำเช่นสัญญาที่ขาดความรับผิดชอบ ...... อีกฝ่ายทันทีสังเกตเห็นผิวของฉันและพูด

"ฉันเห็น. ดูเหมือนว่าคุณกำลังจริงขัดแย้งแสดงให้เธอกับฉัน. "

" ไม่มีความจริงก็คือ. "

" มันเป็นเรื่องปกติ กรุณาอย่ารู้สึกกดดันใด ๆ จากนี้ ฉันเป็นเพียงการแนะนำนี้ด้วยหัวใจแสง ผมก็อยากรู้ว่าวิธีการที่คุณจัดการอย่างแท้จริงทาสของคุณและวิธีทาสของคุณด้วยความจริงใจรู้สึกต่อคุณ. "

ชายคนนั้นยิ้มอย่างขมขื่นและพึมพำ

"ผมเป็นคนหนึ่งที่ควรจะขอโทษ เนื่องจากการอยากรู้อยากเห็นของฉันฉันได้จบลงด้วยการบังคับให้เซอร์ Giacomo ในสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน ให้เรากลับไปที่ผับ

" " อา ...... "

หลังจากที่ได้เห็นชายคนนั้นแสดงออกลมๆแล้งๆเป็นความผิดไม่สามารถอธิบายได้สร้างขึ้นในหน้าอกของฉัน มันก็คือว่า บุคคลอื่น ๆ ที่ได้รับการร้องขอเพียงบางสิ่งบางอย่างของฉันในขณะที่ความคิดของฉันเป็นเพื่อน แต่สิ่งที่ผมทำ?

ในท้ายที่สุดผมไม่รักษาเขาเหมือนคนแปลกหน้าหรือไม่? สิ่งที่ทำให้ผมแตกต่างจากคนเหล่านั้นที่ห้องจัดเลี้ยงที่วิปปิ้งทาสของพวกเขา? ผมเป็นคนที่เลวร้ายที่สุด หากร้านค้าเหล่านั้นคนร้ายแล้วฉันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าเพียงปากว่าตาขยิบ

" ...... ไม่มี โปรดรอ. ฉันจะแนะนำให้คุณที่นางสาวเซ่ที่. "

" ให้อภัย? "

คนที่กระพริบตาดวงตาของเขาด้วยความประหลาดใจ

"นั่นคือโอเคอย่างแท้จริง?"

"แน่นอน ไม่มีปัญหาถ้าเราเพียงแค่มองและกลับมา โชคดีที่นางสาวเซ่ไม่ได้นอนในเวลากลางคืนดังนั้นจึงควรจะปรับให้เข้าเยี่ยมชมในขณะนี้

" " ...... เซอร์ Giacomo ถ้าคุณรู้สึกว่าความยากลำบากใด ๆ จากคำขอของฉันแล้วคุณอาจปฏิเสธได้ตลอดเวลา. "

ชายคนนั้นให้ฉันดูเป็นห่วง

"มันอาจจะเป็นเพียงไม่กี่ชั่วโมงนับตั้งแต่ที่เราได้พบกับเซอร์ Giacomo แต่ฉันรู้สึกมิตรภาพระหว่างเรา ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นภาระเพื่อน. "

ฉันถูกย้ายโดยการพิจารณาของเขา ผมบอกเขาว่ามันก็โอเค แต่คนที่ยังคงถูกน้ำใจของฉันและได้พยายามที่จะปฏิเสธ อะไรคือสิ่งที่ฉันอาจลังเลใจในด้านหน้าของบุคคลดังกล่าวมีอัธยาศัยดี!

รอยยิ้มที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติบนริมฝีปากของฉัน สัมผัสของความวิตกกังวลที่ยังคงอยู่ในหน้าอกของฉันได้ละลายไปเหมือนหิมะ

"ไม่เป็นไร. ผมตัวเองยังต้องการที่จะได้ยินความคิดเห็นของนางสาวเซ่ ถ้ามีอะไรที่ผมอยากจะขอให้คุณมากับฉัน ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับผมที่จะคิดว่าในขณะอยู่ในตำแหน่งทาส ' ...... สิ่งที่ฉันได้รับการขาดขึ้นจนถึงขณะนี้

ฉันต้องการที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับคุณ. " " ...... "

ดวงตาของมนุษย์กว้างขึ้น

จนในที่สุดเขายิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่นุ่มมาก

"Giacomo คุณรู้วิธีการเคารพผู้อื่น นั่นคือความสามารถที่มีค่าที่มาจากหัวใจของคุณ มันไม่ใช่สิ่งที่ใครก็สามารถเรียนรู้ แท้จริงฉันเคารพคุณ. "

ผมอยู่ที่สูญเสียสำหรับคำชมเชยจากตรงไปตรงมาของเขา

ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะพูดอะไรและปากของฉันถูกแขวนอ้าปากค้างผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มที่ผมอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเขาเป็นบอกฉันว่าเขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน ...... ไม่มันก็เหมือนกับว่าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลกมันเป็นชนิดของรอยยิ้มว่า จนในที่สุดเขายิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่นุ่มมาก "Giacomo คุณรู้วิธีการเคารพผู้อื่น นั่นคือความสามารถที่มีค่าที่มาจากหัวใจของคุณ มันไม่ใช่สิ่งที่ใครก็สามารถเรียนรู้ แท้จริงฉันเคารพคุณ. " ผมอยู่ที่สูญเสียสำหรับคำชมเชยจากตรงไปตรงมาของเขา ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะพูดอะไรและปากของฉันถูกแขวนอ้าปากค้างผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มที่ผมอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเขาเป็นบอกฉันว่าเขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน ...... ไม่มันก็เหมือนกับว่าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลกมันเป็นชนิดของรอยยิ้มว่า จนในที่สุดเขายิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่นุ่มมาก "Giacomo คุณรู้วิธีการเคารพผู้อื่น นั่นคือความสามารถที่มีค่าที่มาจากหัวใจของคุณ มันไม่ใช่สิ่งที่ใครก็สามารถเรียนรู้ แท้จริงฉันเคารพคุณ. " ผมอยู่ที่สูญเสียสำหรับคำชมเชยจากตรงไปตรงมาของเขา ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะพูดอะไรและปากของฉันถูกแขวนอ้าปากค้างผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มที่ผมอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเขาเป็นบอกฉันว่าเขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน ...... ไม่มันก็เหมือนกับว่าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลกมันเป็นชนิดของรอยยิ้มว่า " ผมอยู่ที่สูญเสียสำหรับคำชมเชยจากตรงไปตรงมาของเขา ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะพูดอะไรและปากของฉันถูกแขวนอ้าปากค้างผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มที่ผมอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเขาเป็นบอกฉันว่าเขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน ...... ไม่มันก็เหมือนกับว่าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลกมันเป็นชนิดของรอยยิ้มว่า " ผมอยู่ที่สูญเสียสำหรับคำชมเชยจากตรงไปตรงมาของเขา ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถที่จะพูดอะไรและปากของฉันถูกแขวนอ้าปากค้างผู้ชายคนนั้นเป็นเพียงรอยยิ้มที่ผมอยู่ในความเงียบ ราวกับว่าเขาเป็นบอกฉันว่าเขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวฉัน ...... ไม่มันก็เหมือนกับว่าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลกมันเป็นชนิดของรอยยิ้มว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" มีอะไร . . . . . . . ? "" ผมหมายถึงคุณฟาร์เนเซ . คุณลืมไปแล้วเหรอ ? "ฟาร์เนเซ ? เขาพูดถึงคุณลอร่า เดอ ฟาร์เนเซ ?ไม่ ในเมื่อครอบครัวที่ถูกลิดรอนของขุนนางสืบตระกูลขุนนางของพวกเขา ฉันไม่สามารถเรียกเธอด้วยชื่อครอบครัวนั้นอีก แต่ผมไม่สามารถจำได้ ถ้าเราได้มีการสนทนา โอ้ ที่รัก ฉันคิดว่าฉันดื่มมากเกินไปชายหนุ่มค่อยๆ อธิบาย" ฉันไม่ได้ถามว่าคุณฟาร์เนเซ พอใจกับชีวิตของเธอเป็นทาส ? เมื่อฉันทำ ท่านเกียโคโม กล่าวว่า คุณเองจะให้ผมเห็นเธอ "" อ่า ใช่แล้ว ใช่แล้ว . . . . . . . ฉันลืมไป "ผมยังไม่มั่นใจว่า ในขณะที่ฉันกำลังทำงานนางสาวฟาร์เนเซเป็นที่มีคุณภาพสูงสุด เพื่อป้องกันขโมยจากขโมยของเธอ ฉันมีที่ซ่อนอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของแพลตฟอร์มของฉัน ถ้าเขาเป็นเพื่อนของผม ผมไม่สามารถให้เขาเบา ๆ ฉันเริ่มจะเสียใจ ทำไมฉันต้องทำอย่างนี้ไม่รับผิดชอบสัญญา . . . . . . .อีกฝ่ายทันทีสังเกตเห็นผิวของฉันและพูด" ผมเห็น ดูเหมือนคุณกำลังขัดแย้งกับการแสดงของเธอกับฉัน ." ไม่หรอก ความจริงก็คือ . . . "" ไม่เป็นไรหรอก โปรดอย่ารู้สึกกดดันจากเรื่องนี้ ฉันก็แค่จะบอกว่า นี่ต่ออย่างสบายใจ ฉันแค่สงสัยว่าคุณอย่างแท้จริงจัดการทาสของคุณและวิธีการที่เป็นทาสของคุณจริงใจที่ฉันมีต่อเธอ .ชายหนุ่มยิ้มอย่างขมขื่น และพึมพำ" ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ เนื่องจากความอยากรู้อยากเห็นของฉัน ฉันสิ้นสุดขึ้นการบังคับครับโคโม ในสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน ให้เรากลับไปที่ผับ "" อ่า . . . . . . . "หลังจากเห็นสีหน้าสิ้นหวังของชายคลุมเครือรู้สึกผิดขึ้นมาที่หน้าอกของฉัน มันเป็นอย่างนั้น พรรคอื่นได้เพียงขอให้สิ่งที่ฉันในขณะที่กำลังคิดถึงผมในฐานะเพื่อน แต่ผมทำอะไร ?สุดท้าย ผมไม่ทำกับเขาเหมือนคนแปลกหน้า อะไรที่ทำให้ผมแตกต่างจากคนพวกนั้น ที่ห้องจัดเลี้ยงที่วิป ทาสหรือเปล่า ฉันมันแย่ที่สุด ถ้าพ่อค้าเหล่านั้น เป็นคนร้าย แล้วฉันก็ไม่มีอะไรมากกว่าเสแสร้งเท่านั้น" . . . . . . . ไม่นะ ได้โปรดรอก่อน ผมจะแนะนำให้คุณที่คุณฟาร์เนเซที่ . "" อะไรนะครับ ? "คนเบิ่งตาด้วยความประหลาดใจ" ไม่เป็นไรจริงๆเหรอ ? "" แน่นอน ไม่มีปัญหาหรอก ถ้าเราเพียงแค่มองกลับมา ขอบคุณ คุณฟาร์เนเซไม่ได้นอนในเวลากลางคืน ดังนั้นน่าจะดี เยี่ยม ตอนนี้" . . . . . . . ท่านโคโม . ถ้าคุณรู้สึกว่ามีความยากจากคำขอร้องของฉัน แล้วเธออาจจะปฏิเสธในเวลาใด ๆ . "เขาให้ฉันดูกังวล" มันอาจจะมีแค่ 2-3 ชั่วโมง ตั้งแต่ที่เราได้พบกัน ท่านเกียโคโม แต่ผมรู้สึกว่า มิตรภาพระหว่างเรา ข้าไม่อยากเป็นภาระเพื่อน " .ผมถูกย้ายโดยการพิจารณาของเขา ฉันบอกเค้าว่าไม่เป็นไร แต่เขาก็มีน้ำใจนะ และพยายามปฏิเสธ แล้วฉันอาจจะลังเลในด้านหน้าของคนที่จิตใจดี !ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นบนริมฝีปากของฉัน สัมผัสจากความวิตกกังวลที่ยังคงอยู่ในหน้าอกของฉันละลายหายไปเหมือนหิมะ" ไม่เป็นไรหรอก ผมเองก็อยากฟังคุณฟาร์เนเซความคิดเห็น ถ้ามีอะไรที่ผมต้องการให้คุณมากับผม ถ้าเป็นไปได้สำหรับผมที่จะคิดว่าในขณะที่ในตำแหน่งทาส ' . . . . . . . สิ่งที่ฉันได้รับขาดจนถึงตอนนี้ ฉันต้องการปรึกษากับคุณ”" . . . . . . . "สายตาของมนุษย์กว้างขึ้นจนในที่สุด เขาก็ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนมาก" โคโม . คุณรู้จักการเคารพผู้อื่น นั่นคือค่าความสามารถที่มาจากหัวใจ มันไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถเรียนรู้ได้ ผมนับถือคุณจริงๆ "ผมพูดไม่ออก จากคำชมตรงไปตรงมาของเขาแม้ว่าฉันไม่สามารถพูดอะไรกับปากของฉันแขวนเป้ ชายหนุ่มก็ยิ้มให้ฉันอยู่ในความเงียบ ถ้าเขาบอกว่า เขาเข้าใจทุกอย่างที่เกี่ยวกับผม . . . . . . . ไม่ มันเป็นถ้าเขาเข้าใจปริมาณของความชื่นชมที่ผมต้องการจากโลก มันเป็นชนิดของรอยยิ้ม