The large decline in the natural in

The large decline in the natural interest rate early in the recession (shown in Figure 1) may explain why the Federal Reserve lowered the federal funds rate so fast in 2008 even before the output gap became negative.
Interest rate rules that ignore the variation of the natural rate over time—like the one proposed in
Taylor (1993)—would not prescribe dropping the federal funds rate so quickly, which would lead to even tighter monetary conditions and a more negative output gap. Therefore, while monetary policy was accommodative
relative to the Taylor rule, it was not accommodative enough to prevent the interest rate gap from
increasing and output from falling below potential, as shown in Figure 2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนาดใหญ่ลดลงอัตราดอกเบี้ยธรรมชาติในช่วงภาวะเศรษฐกิจถดถอย (แสดงในรูปที่ 1) อาจอธิบายทำไมธนาคารกลางลดลงอัตราเงินของภาครัฐอย่างรวดเร็วในปี 2551 แม้ก่อนช่องว่างผลผลิตเป็นค่าลบ กฎอัตราดอกเบี้ยที่ละเว้นความแปรปรวนของธรรมชาติตลอดเวลา ซึ่งเหมือนที่นำเสนอในเทย์เลอร์ (1993) ซึ่งจะไม่กำหนดปล่อยอัตราเงินของภาครัฐอย่างรวดเร็ว ซึ่งจะทำได้เพราะเงินเงื่อนไขและช่องว่างผลผลิตเป็นค่าลบมากขึ้น ดังนั้น ขณะที่นโยบายการเงินมี accommodativeสัมพันธ์กับกฎ Taylor ไม่ accommodative พอให้ช่องว่างของอัตราดอกเบี้ยจากผลลัพธ์จากการตกต่ำศักยภาพ ดังที่แสดงในรูปที่ 2 และเพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การลดลงของขนาดใหญ่ในอัตราดอกเบี้ยที่เป็นธรรมชาติในช่วงต้นของภาวะเศรษฐกิจถดถอย (แสดงในรูปที่ 1) อาจอธิบายว่าทำไมเฟดปรับลดอัตราเงินของรัฐบาลกลางอย่างรวดเร็วในปี 2008 แม้กระทั่งก่อนที่ช่องว่างการส่งออกกลายเป็นเชิงลบ.
กฎอัตราดอกเบี้ยที่จะไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงของ
อัตราธรรมชาติเมื่อเวลาผ่านไปเหมือนหนึ่งเสนอในเทย์เลอร์(1993) ไม่ได้ลดลง -would กำหนดอัตราเงินของรัฐบาลกลางอย่างรวดเร็วซึ่งจะนำไปสู่เงื่อนไขที่เข้มงวดมากขึ้นแม้การเงินและช่องว่างการส่งออกเชิงลบมากขึ้น ดังนั้นในขณะที่การดำเนินนโยบายการเงินที่ผ่อนคลายเป็นเมื่อเทียบกับการปกครองของเทย์เลอร์ก็ไม่ได้ผ่อนคลายพอที่จะป้องกันไม่ให้เกิดช่องว่างอัตราดอกเบี้ยจากที่เพิ่มขึ้นและการส่งออกที่ลดลงจากด้านล่างที่อาจเกิดขึ้นดังแสดงในรูปที่2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนาดใหญ่ลดลงในอัตราดอกเบี้ยธรรมชาติในช่วงต้นภาวะถดถอย ( แสดงในรูปที่ 1 ) สามารถอธิบายว่าทำไมธนาคารกลางสหรัฐปรับลดอัตราเงินของรัฐบาลกลางเพื่อให้รวดเร็วใน 2008 ก่อนที่ช่องว่างเอาท์พุทเป็นลบ
อัตราดอกเบี้ยกฎที่ไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงของอัตราธรรมชาติตลอดเวลา เหมือนที่เสนอใน
Taylor ( 1993 ) - จะไม่บัญญัติวางอัตราเงินของรัฐบาลกลางให้เร็วที่สุดซึ่งจะนำไปสู่ภาวะการเงินที่เข้มงวดมากขึ้นและแม้แต่ช่องว่างผลผลิตเชิงลบมากขึ้น ดังนั้น ในขณะที่นโยบายการเงินได้ผ่อนคลาย
เมื่อเทียบกับกฎของเทย์เลอร์ มันคงไม่เพียงพอที่จะป้องกันไม่ให้อัตราดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้น และผลผลิตจากช่องว่างจาก
ตกอยู่ด้านล่างที่มีศักยภาพ ดังแสดงในรูปที่ 2