The year ushered in a wave of human

The year ushered in a wave of human activity that awakened the power of the citizens to speak out against conditions in their country and actively protest against their governments. North Africa, the Middle East, and the Arabian Peninsula experienced the highest levels of protests and insurgency. Political leaders that had been in power for extended periods were challenged and removed from office. Democratic reforms were requested or demanded by citizens seeking more individual freedom and greater access to political power. Uprisings in some of the countries were internal; other countries received external support or intervention. Overall, demonstrations, protests, and outright revolution involved millions of people desiring improved living conditions and a better future for themselves and their families.

Protests emerged in North Africa in the beginning of 2011. Tunisia was the first country in which leadership felt the heat of civil resistance and open revolution. In January, the Tunisian president of more than twenty-three years was forced to flee to Saudi Arabia. In Egypt, millions of protesters demonstrated in the streets against political corruption and the lack of reforms. The revolution of Egypt’s citizens was not an armed conflict, but it was an effective protest, because it eventually brought about the ouster of President Hosni Mubarak, who had been in office for almost thirty years. Demonstrations and protests continued against governments in Morocco and Algeria; the people voiced their concerns regarding issues such as high unemployment, poor living conditions, and government corruption. Libya’s protests erupted into a full-scale armed revolution as antigovernment rebels took control of the city of Benghazi in an attempt to topple Muammar Gadhafi’s forty-two years of authoritarian control of the government, oil revenues, and the people. The armed Libyan revolution was eventually successful in taking control of Tripoli and in removing Gadhafi and his family from power. The revolution in Libya was aided by North Atlantic Treaty Organization (NATO) air strikes and the implementation of a no-fly zone over the country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี ushered ในคลื่นของกิจกรรมมนุษย์ที่ถูกอำนาจของพลเมืองพูดต่อต้านเงื่อนไขในประเทศของตน และกำลังประท้วงต่อต้านรัฐบาลของพวกเขา แอฟริกาเหนือ ตะวันออกกลาง และคาบสมุทรอาหรับมีประสบการณ์ระดับสูงสุดของการประท้วงและการก่อกบฎ ผู้นำทางการเมืองที่ได้อำนาจนานถูกท้าทาย และลบออกจากสำนักงาน ปฏิรูปประชาธิปไตยถูกร้องขอ หรือโดยอิสระแต่ละตัวมากขึ้นและเข้าถึงมากขึ้นอำนาจทางการเมืองของประชาชน ลุกฮือในบางประเทศได้ภายใน ประเทศอื่น ๆ ได้รับการสนับสนุนจากภายนอกหรือการแทรกแซง โดยรวม ชุมนุม ประท้วง และปฏิวัติทันทีเกี่ยวข้องนับล้านคนที่ปรารถนาอนาคตที่ดีสำหรับตนเองและครอบครัวและสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นการประท้วงในแอฟริกาเหนือที่ปรากฏขึ้นในต้นปี 2554 ตูนิเซียเป็นประเทศแรกที่นำความรู้สึกความร้อนต้านทานแพ่งและปฏิวัติเปิด ในเดือนมกราคม ประธานาธิบดี Tunisian กว่ายี่สิบสามปีถูกบังคับให้หนีไปซาอุดีอาระเบีย อียิปต์ ล้านผู้ประท้วงแสดงในต่อต้านคอรัปชั่นและการขาดของการปฏิรูป การปฏิวัติของประชาชนของอียิปต์ไม่สู้มี แต่มันเป็นการปฏิเสธการมีผลบังคับใช้ เพราะมันก็เกี่ยวกับ ouster ของประธานาธิบดี Hosni Mubarak ที่ได้รับในสำนักงานเกือบสามสิบปี ชุมนุมและประท้วงอย่างต่อเนื่องจากรัฐบาลในประเทศโมร็อกโกและประเทศแอลจีเรีย คนที่เสียงของพวกเขากังวลเกี่ยวกับปัญหาการว่างงานสูง สภาพความเป็นอยู่ที่ดี และทุจริตรัฐบาล จ๊าวของลิเบียประท้วงการเอากองกำลังติดอาวุธปฏิวัติเป็นกบฏ antigovernment เอาของเมืองเบงกาซีในความพยายามที่จะโค่น Muammar Gadhafi สี่สิบสองปีของตัวควบคุมผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จของรัฐบาล รายได้น้ำมัน และคน การปฏิวัติลิเบียอาวุธได้ในที่สุดประสบความสำเร็จ ในการควบคุมของทริโปลี และเอา Gadhafi และครอบครัวจากพลังงาน การปฏิวัติในลิเบียถูกช่วย โดยการนัดหยุดงานอากาศเหนือแอตแลนติกสนธิสัญญาองค์กร (นา) และการดำเนินการของเขตไม่บินทั่วประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปี ushered ในคลื่นของกิจกรรมของมนุษย์ที่ตื่นขึ้นมาพลังของประชาชนที่จะพูดออกมาต่อต้านสภาวะในประเทศของตนและกระตือรือร้นประท้วงต่อต้านรัฐบาลของพวกเขา แอฟริกาเหนือตะวันออกกลางและคาบสมุทรอาหรับที่มีประสบการณ์ในระดับสูงสุดของการประท้วงและก่อความไม่สงบ ผู้นำทางการเมืองที่ได้รับอยู่ในอำนาจเพื่อขยายระยะเวลาถูกท้าทายและลบออกจากสำนักงาน การปฏิรูปประชาธิปไตยได้รับการร้องขอหรือเรียกร้องจากประชาชนที่กำลังมองหาเสรีภาพส่วนบุคคลมากขึ้นและเข้าถึงมากขึ้นเพื่ออำนาจทางการเมือง การลุกฮือในบางส่วนของประเทศได้ภายใน ประเทศอื่น ๆ ที่ได้รับการสนับสนุนจากภายนอกหรือแทรกแซง โดยรวม, การสาธิตการประท้วงและการปฏิวัติทันทีที่เกี่ยวข้องกับผู้คนนับล้านที่ต้องการสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและอนาคตที่ดีกว่าสำหรับตัวเองและครอบครัวของพวกเขา. การประท้วงเกิดขึ้นในแอฟริกาเหนือในปี 2011 จุดเริ่มต้นของตูนิเซียเป็นประเทศแรกในการเป็นผู้นำที่รู้สึกความร้อนของ ความต้านทานทางแพ่งและการปฏิวัติเปิด ในเดือนมกราคมประธานาธิบดีตูนิเซียกว่ายี่สิบสามปีถูกบังคับให้หนีไปยังประเทศซาอุดีอาระเบีย ในอียิปต์นับล้านประท้วงแสดงให้เห็นในท้องถนนกับการทุจริตทางการเมืองและการขาดของการปฏิรูป การปฏิวัติของประชาชนอียิปต์ก็ไม่ได้เป็นความขัดแย้ง แต่มันก็ประท้วงที่มีประสิทธิภาพเพราะมันนำในที่สุดเกี่ยวกับการขับไล่ของประธานาธิบดีฮอสนีมูบารัคที่ได้รับในสำนักงานเกือบสามสิบปี การสาธิตและการประท้วงอย่างต่อเนื่องกับรัฐบาลในโมร็อกโกและแอลจีเรีย; คนที่เปล่งออกมาของพวกเขากังวลเกี่ยวกับประเด็นต่าง ๆ เช่นการว่างงานสูง, สภาพความเป็นอยู่ที่ยากจนและการทุจริตของรัฐบาล การประท้วงลิเบียระเบิดเต็มรูปแบบการปฏิวัติติดอาวุธเป็นกบฏต่อต้านรัฐบาลเข้าควบคุมของเมืองเบงกาซีในความพยายามที่จะโค่นล้ม Muammar Gadhafi ของสี่สิบสองปีที่ผ่านมาจากการควบคุมของรัฐบาลเผด็จการ, รายได้จากน้ำมันและผู้คน การปฏิวัติลิเบียติดอาวุธในที่สุดก็ประสบความสำเร็จในการควบคุมของตริโปลีและในการลบ Gadhafi และครอบครัวของเขาจากอำนาจ การปฏิวัติในลิเบียได้รับความช่วยเหลือจากภาคเหนือองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติก (นาโต) โจมตีทางอากาศและการดำเนินงานของเขตห้ามบินทั่วประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปี ushered ในคลื่นของกิจกรรมของมนุษย์ที่ปลุกพลังของประชาชนที่จะพูดออกมาต่อต้านเงื่อนไขในประเทศของตน และอย่างประท้วงรัฐบาล แอฟริกาเหนือ ตะวันออกกลาง และคาบสมุทรอาระเบียที่มีระดับสูงสุดของการประท้วงและการจลาจล .ผู้นำทางการเมืองมีอำนาจขยายระยะเวลาถูกท้าทายและออกจากสำนักงาน การปฏิรูปประชาธิปไตยถูกร้องขอ หรือเรียกร้องโดยประชาชนที่แสวงหาเสรีภาพส่วนบุคคลมากขึ้นและเข้าถึงมากขึ้นเพื่ออำนาจทางการเมือง การลุกฮือในบางส่วนของประเทศที่เป็นภายใน ประเทศอื่น ๆได้รับการสนับสนุนจากภายนอก หรือแทรกแซง โดยรวม , ประท้วง , ประท้วง ,และการปฏิวัติทันทีเกี่ยวข้องล้านคนปรารถนาปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่และอนาคตที่ดีกว่าสำหรับตัวเองและครอบครัวของพวกเขา .

ประท้วงชุมนุมในแอฟริกาเหนือในช่วงต้นปี 2554 ตูนิเซีย เป็นประเทศแรกที่ผู้นำรู้สึกความร้อนของความต้านทานและการปฏิวัติทางเปิด ในเดือนมกราคมตูนิเซียประธานกว่า 23 ปีถูกบังคับให้ลี้ภัยไปยังประเทศซาอุดีอาระเบีย ในอียิปต์ , ล้านของผู้ประท้วงแสดงให้เห็นในท้องถนนต่อต้านการทุจริตทางการเมืองและการขาดการปฏิรูป การปฏิวัติของประชาชนชาวอียิปต์ไม่ได้มีความขัดแย้ง แต่เป็นการประท้วงอย่างมีประสิทธิภาพ เพราะในที่สุดก็มาเกี่ยวกับ ouster ของประธานาธิบดี Hosni Mubarakที่ได้รับในที่ทำงานมาเกือบ 30 ปี การสาธิตและการประท้วงอย่างต่อเนื่องกับ รัฐบาล ใน โมร็อกโก และแอลจีเรีย ประชาชนออกเสียงของพวกเขากังวลเกี่ยวกับปัญหาเช่นการว่างงานสูง สภาพความเป็นอยู่ที่ยากจน และรัฐบาลคอรัปชั่นลิเบียประท้วงปะทุขึ้นในการปฏิวัติติดอาวุธเต็มรูปแบบเป็นกบฏตัดสินใจยึดการควบคุมของเมือง Benghazi ในความพยายามที่จะโค่นล้มมูอัมมาร์ กัดดาฟี เป็น 42 ปีของการควบคุมเผด็จการของรัฐบาล รายได้จากน้ำมัน และประชาชน การปฏิวัติลิเบียอาวุธสำเร็จในที่สุดในการควบคุมของตริโปลีในการลบ กัดดาฟีและครอบครัวของเขาจากอำนาจการปฏิวัติในลิเบียถูกช่วยโดยองค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ ( นาโต ) โจมตีทางอากาศและการไม่มีบินโซนเหนือประเทศ