ONCE upon a time, a certain prince

ONCE upon a time, a certain prince whose name was Sudasna ruled over a small but prosperous country. He had two sons : the elder, fifteen years of age, was called Phra Abhai Mani, and the younger, aged thirteen, was called Sri Suvarna. Realising that they had reached years of discretion, and were ready to have knowledge instilled into them, so that they might later rule the principality rightly and justly, he summoned them into his presence and addressed them thus :
"My sons, one day you will rule over this country. It is meet that, like those princes of old, you should acquire knowledge which will enable you to protect your inheritance. So you must seek out learned men from whom you may receive instruction in such subjects as will be useful to you hereafter."
The two young brothers bowed to their father, and signified their intention of obeying his will. After receiving further words of fatherly advice, they took their leave of him.
In those days, wise and learned men lived the lives of hermits, jealously guarding the treasures of their knowledge in the fastnesses of the forest or in the distant villages. By dint of much effort, and after fifteen days' travel through the jungle, Phra Abhai Mani and Sri Suvarna succeeded in finding two ancient professors worthy of their consideration. One, as a notice on his door announced, taught the gentle art of flute-playing, and the other the sturdier science of self-defence. Phra Abhai Mani dicided without any hesitation that he would learn to play the flute, while Sri Suvarna chose self-defence. The only difficulty was that neither had brought with him the hundred thousand tamlueng of gold which each professor seemed to require in exchange for his instruction, (for in those days before there was popular education, teachers were entitled to demand their price!). However, on explaining the matter to the venerable old men, the latter kindly agreed to accept a ring of each as fee : they knew that the boys were of noble descent.
The two pupils made rapid advance in their studies. The professor of music took Phra Abhai Mani to the top of a mountain to play his flute, and what he learned was no common kind of flute-playing. When he played, all the wild animals in the forest-even tigers and elephants-forgot to eat and came to listen, enraptured by the magic notes that came out of the musical instrument. Within seven months, Phra Abhai Mani had completely mastered the art of music, with which he could charm the hearts of men and lull them to sleep or make them fall in with his desires. His instruction finished, the professor handed him back his ring : he desired no payment from a pupil such as Phra Abhai Mani. So Phra Abhai Mani, full of gratitude, took leave of him and rejoined his brother, who had likewise completed his course. Sri Suvarna now knew all there was to be known about military tactics and could handle any weapon with infinite skill. He had also been handed back his ring on completing his studies. There was nothing to prevent the two brothers from returning to their father's palace with all due speed.
On their arrival, they went straight to the hall where Sudasna was giving audience. As soon as the Prince saw his sons, he beamed with pleasure, and called them to his side. At once he began to ask how they had fared. But when he heard how his elder son has been learning to play the flute, and his younger son had spent his time wielding common weapons, his pleasure turned to anger, and, stamping his royal foot, said in his rage
"I do not wish to hear any more! Music! Music is fit only for hired minstrels and entertainers. Why, even the women in my palace can learn to play music. And a knowledge of common weapons is suitable only for common sol-diers. What have the sons of princes to do with such things? You have both put me to shame. I cannot let you stay in my palace. I ought to drive you out. You have been away a whole year, wasting your time, and then you come to annoy me with your foolish talk.
The Prince rose, still moved with anger, and strode into his private chamber.
The two brothers were surprised and grieved at their father's unaccountable wrath. Phra Abhai Mani said to Sri Suvarna, "Our father is angry with us, and has driven us out of his palace. If we have to go out into the world alone, shall we not starve?" Sri Suvarna replied, "You need not be afraid, my brother. As long as there is life left in us, we shall continue our journey, and perchance we shall find some town or village where we can seek shelter. We are armed with knowledge, so what is there to be afraid of?"
Thus the two brothers decided to set out on another journey into the wide world. They disguised themselves as common travellers, and started on their way. The elder brother had his flute, and the younger took a stout stick. They passed through fields and meadows, skirted mountains and valleys, walking all day and taking their rest at night. They ate fruit growing wild in the woods and on the plains. Finally, after more than a month, they reached the sea coast. There by the shore, which echoed with the waves of the sea, they sat down in the shade of a tree to rest their weary limbs.
Now it happened that the three sons of a Brahmin always came to play at that spot. All three of them could boast exceptional skill. The first, Mora, could build big boats out of straw. The second, Sanon, could summon the wind and the rain. The third, Vichien, was an expert archer who could shoot seven arrows at the same time and make them all hit the target. It was not long before they came across the two strangers sitting under the tree, who immediately re-vealed who they were. The three Brahmins were delighted with their new-found friends, as the latter were with them. They eagerly exchanged information and ideas. Talking of their respective experiences, they marvelled greatly at the fact that Phra Abhai Mani had done no better than to learn how to play the flute. Quite frankly, they could not under-stand how this could possibly be of any use. "How can music serve, save for serenading women?" they argued.Phra Abhai Mani then explained: "Music has many uses, and is like a gem that is worth a city's ransom. Now, for instance, if I play on this flute, men and beasts, and even angels, who hear the melodious notes will forget their anger, will become soothed and eventually lulled to sleep. Yes, music certainly has great charms. If you do not believe me, let me play to you." So saying, he lifted the flute which his teacher had given him, and started to play. Exquisite notes came forth from the instrument, notes of such a plaintive and tender quality as to pluck the heartstrings, forming a melody which was sweet and soporific. The three Brahmins were entranced and soon fell fast asleep. It was not long before Sri Suvarna fell under the same spell. So Phra Abhai Mani sat alone, making immortal music as melodious strains flowed from his magic flute.
Now, there lived in the those parts a mighty giantess of the sea,whose name was Pisua Samudr. She lived in a palatial cave at the bottom of the ocean, but sometimes came up to see what was going on in the world of men. At that particular moment, she had come up to catch fish for her supper, when she heard enchanting music coming from the shore. She was drawn to it by a spell she was unable to resist, and, creep-ing stealthily to the beach, looked to see whence it came. She saw a handsome youth playing on a flute, and, at first sight, fell completely in love with him and desired him for her own. Acting dn impulse, she strode to where Phra Abhai Mani was seated, and with a force like that of the wind picked him up in her hand. She then ran, plunged into the water, and headed for her cavernous home, with Phra Abhai Mani safely in her grasp.
It was remarkable that Phra Abhai Mani survived this ordeal. The shock of being seized by a giantess and taken into the depths of the sea might have killed any ordinary mortal, but not Phra Abhai Mani. He merely fainted. When he recovered, he found himself in a large and well-appointed cave, and lying on a bed of rock. Beside him sat a beautiful young woman. However, Phra Abhai Mani was not deceived. He knew that it was merely the giantess reduced in size and transformed into human shape, to deceive him into thinking that she was a human being and to allay his fears.
Pisua Samudr tried all her charms on this youth whom she loved, but to no avail. Phra Abhai Mani was rude to her, calling her names and pushing her away from him. This he kept up for a long time, seeking only a means of escape from the cave, in order to rejoin his brother from whom he had never been separated. But finally, despairing of any means of escape, and Pisua Samudr becoming more importunate, he agreed to comply with her desires, on condition that Pisua Samudr would swear never to make a meal of him, as she might do because she belonged to the race of giants who were extremely partial to human flesh. This oath the giantess solemnly swore by all the gods. So Phra Abhai Mani took Pisua Samudr as his wife, to her great joy.
Curiously enough, the course of this strange love did run fairly smooth. Although, he could not leave the cave, Phra Abhai Mani was well looked after by Pisua Samudr, who gave him everything he desired. In course of time a son was born to them a normal human child, to whom they gave the name of Sin Samudr, "Treasure of the Sea." When the child grew up, he began to show remarkable attributes inherited from his parents; he was handsome like his father, and was an amphibian like his mother. He was perfectly at home in the water, and would spend hours swimming, diving, turning, playing with mermaids, without going to the surface. Pisua Samudr thought herself in heaven, so happy was she. It was only Phra Abhai Mani who yearned for the world he knew and for his brother whose fate he did not know.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง บางเจ้าที่มีชื่อถูกศรีสุทัศน์ปกครองเหนือประเทศเล็ก แต่เจริญ เขามีบุตรชายสองคน: เจ๊ 15 ปี ถูกเรียกว่าพระ Abhai มณี และอายุ อายุ thirteen ถูกเรียกว่าศรีชั้นยอดมาก เหยื่อที่จะมีถึงปีพิจารณา และสามารถที่จะมีความรู้ instilled ใน เพื่อให้พวกเขาในภายหลังอาจครองราชที่เรื่อง และศรีวิชัย เขาถูกเรียกตัวเป็นการแสดงของเขา และส่งดังนั้น:
"ท่าน วันหนึ่งคุณจะปกครองเหนือประเทศนี้ ก็ตรงกับที่ เช่นปริ๊นซ์เก่าเหล่านั้น คุณควรได้รับความรู้ซึ่งจะช่วยให้คุณสามารถป้องกันการสืบทอด ดังนั้น คุณต้องหาคนเรียนรู้ที่คุณอาจได้รับคำแนะนำในเรื่องดังกล่าวเท่าที่จะเป็นประโยชน์กับคุณโดยการ"
สองหนุ่มพี่น้องลงให้พ่อ และ signified จะเจตนาของพวกเขาของก็ของเขา หลังจากได้รับเพิ่มเติมคำแนะนำ fatherly พวกเขาเอาลาของเขา.
ในนั้น คนฉลาด และเรียนรู้ชีวิตของ hermits ที่อาศัยอยู่ jealously รักษาสมบัติของความรู้ ใน fastnesses ของป่า หรือ ในหมู่บ้านห่างไกล โดยอำนาจ แห่งความพยายามมาก และหลัง จาก 15 วันเดินป่า พระ Abhai มณีและศรีชั้นยอดมากประสบความสำเร็จในการพิจารณาของอาจารย์โบราณสอง หนึ่ง เป็นประตูเขาประกาศ หนังสือสอนศิลปะอ่อนโยนของขลุ่ยเล่น และอื่น ๆ ศาสตร์ self-defence แข็งแรง Dicided มณี Abhai พระโดยไม่ลังเลใด ๆ ที่เขาจะเรียนรู้การเล่นขลุ่ย ในขณะที่ศรีชั้นยอดมากเลือก self-defence มีปัญหาเฉพาะที่ไม่ได้มากับเขาตำลึงแสนทองซึ่งแต่ละอาจารย์ที่ดูเหมือนจะ ต้องแลกเปลี่ยนคำแนะนำของเขา, (สำหรับในวันที่มีการศึกษานิยม ครูชื่อขอราคาของ) อย่างไรก็ตาม ในการอธิบายเรื่องให้กับมินท์อายุ หลังกรุณาตกลงยอมรับแหวนของแต่ละที่เป็นค่าธรรมเนียม: พวกเขารู้ว่า เด็กผู้ชายมีของโนเบิลโคตร
ล่วงหน้านักเรียนทั้งสองที่ทำอย่างรวดเร็วในการศึกษา อาจารย์ดนตรีเอาพระ Abhai มณีด้านบนของภูเขาเล่นขลุ่ยของเขา และสิ่งที่เขาเรียนรู้ได้เล่นขลุ่ยชนิดไม่ทั่วไป เมื่อเขา เล่น สัตว์ป่าทั้งหมดในเสือป่าแม้แต่ช้างลืมกิน และมาฟัง ทำให้ปิติยินดี โดยบันทึกวิเศษที่มาจากเครื่องดนตรี ภายในเวลา 7 เดือน พระ Abhai มณีมีสมบูรณ์เข้าใจศิลปะดนตรี ซึ่งเขาสามารถเสน่ห์หัวใจของผู้ชาย และกล่อมให้นอน หรือให้อยู่กับความต้องการของเขา คำแนะนำของเขาเสร็จสิ้น อาจารย์มอบเขากลับแหวนของเขา: เขาต้องไม่ชำระเงินจากนักเรียนเช่นพระ Abhai มณี ดังนั้นพระ Abhai มณี เต็มไปด้วยความกตัญญู เอาลาของเขา และ rejoined น้อง ใครก็ทำนองเดียวกันสำเร็จหลักสูตรของเขา ศรีชั้นยอดมากรู้ว่า ตอนนี้ทั้งหมดมีคือการทราบเกี่ยวกับยุทธวิธี และสามารถจัดการใด ๆ อาวุธทักษะอนันต์ เขาก็ยังได้มอบกลับแหวนของเขาในการดำเนินการศึกษาของเขา ไม่มีอะไรให้พี่สองพาของพ่อด้วยความเร็วครบกำหนด
มาถึงของพวกเขา พวกเขาไปถึงห้องโถงที่ศรีสุทัศน์ได้ให้ผู้ชม ทันทีที่เจ้าชายเห็นบุตร เขาปีติความสุข และเรียกพวกเขาว่าด้านของเขา ครั้งเขาเริ่มถามว่าพวกเขาได้ค้น แต่ เมื่อเขาได้ยินว่าบุตรพี่มีได้เรียนรู้การเล่นขลุ่ย และบุตรอายุได้ใช้เวลาของเขา wielding อาวุธทั่วไป ความสุขของเขากลายเป็นความโกรธ และ ปั๊มเท้าเขารอยัล กล่าวว่า ในความโกรธของเขา
"ผมไม่อยากฟังต่อไป เพลง เพลงพอเพียงสำหรับ minstrels เข้และ entertainers ทำไม แม้สตรีในวังของฉันสามารถเรียนรู้การเล่นเพลง และความรู้ในอาวุธทั่วไปเหมาะสำหรับทั่วไปโซล-diers บุตรของปริ๊นซ์กับสิ่งต่าง ๆ มีอะไร คุณมีทั้งใส่ฉันละอายใจ ฉันไม่สามารถให้คุณพาฉัน ฉันควรขับคุณออก เคยไปทั้งปี เสียเวลา แล้ว คุณมาแกล้งฉันกับคุณโง่พูด
ชายเดอะ โรส ยังคง ย้าย ด้วยความโกรธ และ strode เป็นพระส่วนตัวหอ.
สองพี่น้องได้ประหลาดใจ และ grieved ที่ของพ่อ unaccountable อาชญา กล่าวว่า พระ Abhai มณีศรีชั้นยอดมาก "พ่อของเราโกรธกับเรา การได้ขับเราออกจากพระราชวัง ถ้าเราต้องออกไปสู่โลกคนเดียว จะเราไม่อดหรือไม่"ชั้นยอดมากศรีตอบ, " ไม่ต้องกลัว น้อง ตราบที่มีชีวิตที่เหลือเรา เราจะยังคงเดินทางของเรา และ perchance เราจะหลบบางเมืองหรือหมู่บ้านที่เราสามารถค้นหา เรามีอาวุธความรู้ เพื่อ อะไรมีน่ากลัวหรือ"
ดัง สองพี่น้องตัดสินใจเพื่อกำหนดอื่นเดินทางเข้าสู่โลกกว้าง พวกเขาปลอมแปลงตัวเองเป็นนักท่องเที่ยวทั่วไป และเริ่มต้นบนทางของพวกเขา พี่ชายมีขลุ่ยของเขา และเอาไม้ stout อายุน้อยกว่า พวกเขาผ่านฟิลด์ และหญ้า skirted ภูเขา และหุบ เขา เดินตลอดทั้งวัน และใช้ส่วนที่เหลือคืน กินผลไม้ที่ปลูกป่า ในป่า และราบ สุดท้าย หลังเดือนกว่า พวกเขามาถึงชายฝั่งทะเล มีสวย ๆ ซึ่งได้พูดย้ำกับคลื่นทะเล พวกเขานั่งลงกับร่มเงาของต้นไม้ที่เหลือของพวกเขาอ่อนเปลี้ยแขนขา.
ตอนนี้มันเกิดขึ้นว่า บุตรทั้งสามของพราหมณ์เสมอมาที่จุดนั้น ทั้งสามสามารถอวดทักษะพิเศษ ครั้งแรก มา สามารถสร้างเรือใหญ่จากฟาง ที่สอง Sanon สามารถเรียกลมและฝน ที่สาม Vichien คนยิงธนูเป็นผู้เชี่ยวชาญที่สามารถยิงลูกศร 7 ในเวลาเดียวกัน และทำให้พวกเขาทั้งหมดตีเป้าหมาย ได้ ไม่นานก่อนที่จะมาในคนแปลกหน้าสองที่นั่งใต้ต้นไม้ ที่ทันทีใหม่ vealed ที่พวกเขา พวกเราสามได้รับความสุขกับเพื่อนของพวกเขาพบใหม่ ตามหลังได้ด้วย พวกเขากระหายแลกเปลี่ยนข้อมูลและความคิด พูดถึงประสบการณ์ของพวกเขาเกี่ยวข้อง พวกเขา marvelled มากที่จริงที่พระ Abhai มณีทำไม่ดีกว่าการเรียนรู้วิธีการเล่นขลุ่ย ค่อนข้างตรงไปตรงมา พวกเขาได้ไม่น้อยยืนวิธีนี้อาจจัดเป็นการ "วิธีสามารถเพลงบริการ บันทึก serenading ผู้หญิง? " พวกเขาโต้เถียงกันพระ Abhai มณีแล้ว อธิบาย: "ดนตรีมีประโยชน์หลายอย่าง แล้วเป็นเหมือนอัญมณีที่มีมูลค่าของเมืองกัก ตอนนี้ เช่น ถ้าเล่นบนขลุ่ยนี้ คน และสัตว์ และแม้กระทั่ง เทวดา ผู้ฟังบันทึกไพเราะจะลืมความโกรธของพวกเขา จะเหมาะ และในที่สุดยามหลับไหล ใช่ เพลงแน่นอนมีเสน่ห์มากขึ้น ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ผมเล่นให้คุณ" ดังนั้นการพูด เขายกขลุ่ยการที่ครูมีให้เขา และเริ่มที่จะเล่น หมายเหตุงดงามออกมาจากเครื่องมือวัด บันทึกดังกล่าวเป็น plaintive และชำระเงินคุณภาพเป็นเด็ด heartstrings เป็นทำนองเพลงที่หวาน และ soporific พวกเราทั้งสามมีร่างทรงของเทพเจ้า และเร็ว ๆ นี้ ทารกหลับอย่างรวดเร็ว ไม่นานก่อนตกชั้นยอดศรีมากภายใต้การสะกดเดียวกัน ดังนั้นพระ Abhai มณีนั่งคนเดียว ทำเพลงที่เป็นอมตะเป็นสายพันธุ์ที่ไพเราะไหลจากเขาขลุ่ยวิเศษ
ตอนนี้ มีอยู่ในตัวผู้ส่วน giantess อันยิ่งใหญ่ของทะเล ชื่อถูก Pisua Samudr เธออาศัยอยู่ในถ้ำบุหรี่ที่ด้านล่างของมหาสมุทร แต่บางครั้งมาดูสิ่งเกิดขึ้นในโลกมนุษย์ ขณะที่เฉพาะ เธอได้เกิดขึ้นเพื่อจับปลาในซุปเปอร์ของเธอ เมื่อเธอได้ยินเพลงเสน่ห์ที่มาจากฝั่ง เธอออกจะสะกดคำที่เธอไม่สามารถต้านทาน และ คืบ-ing แอบไป ดูดูไหนมา เธอเห็นเยาวชนหล่อเล่นขลุ่ย และ ที่ ตาตกอย่างสมบูรณ์ในความรักกับเขา และเขาต้องการของตนเอง เธอทำหน้าที่กระแส dn, strode ที่มณี Abhai พระที่นั่ง และแรงเช่นที่ลมหูเขาในมือของเธอ เธอวิ่ง ลดลงในน้ำ แล้วมุ่งมีโพรงกว้างในบ้าน กับพระมณี Abhai ปลอดภัยในเธอเข้าใจ
ก็โดดเด่นที่พระ Abhai มณีรอดชีวิตการทรมานนี้ ช็อกถูกยึด โดย giantess การ และดำเนินการในส่วนลึกของทะเลอาจฆ่าธรรมดาใด ๆ มนุษย์ แต่ไม่พระ Abhai มณี เขาเพียงแต่เป็นการ เมื่อเขากู้ เขาพบตัวเองในถ้ำขนาดใหญ่ และตกแต่ง และนอนอยู่บนเตียงของหิน ข้างเขานั่งสาวสวย อย่างไรก็ตาม พระ Abhai มณีถูกไม่หลอกลวง เขารู้ว่า มันเป็นเพียงการ giantess ขนาดเล็กลง และเปลี่ยนเป็นรูปร่างมนุษย์ หลอกลวงเขาไปคิดว่า เธอเป็นมนุษย์ และ allay กลัวเขา
Pisua Samudr พยายามเสน่ห์ทั้งหมดในนี้เยาวชนที่เธอรัก แต่จะไม่มีประโยชน์ พระ Abhai มณีหยาบเธอ เรียกชื่อเธอ และผลักดันเธอให้กับพระองค์ได้ นี้เขาเก็บค่าเป็นเวลานาน ไม่เฉพาะวิธีหนีออกมาจากถ้ำ เพื่อน้องซึ่งเขาก็ไม่เคยถูกแยกไปสมทบ แต่สุดท้าย despairing ของก็หนี และ Pisua Samudr กลายเป็น importunate มากขึ้น เขาตกลงที่จะให้สอดคล้องกับความต้องการของเธอ เงื่อนไขที่ว่า Pisua Samudr จะสาบานไม่เคยจะทำให้อาหารของเขา เธออาจทำได้เนื่องจากเธออยู่ในการแข่งขันของยักษ์ที่ถือหางมากเนื้อมนุษย์ สาบานนี้ giantess ที่เคร่งขรึม swore โดยเทพเจ้าทั้งหมด ดังนั้นพระ Abhai มณีเอา Pisua Samudr เป็นภรรยา เพื่อเธอดีสุข.
Curiously พอ ของความรักที่แปลกนี้ทำงานค่อนข้างเรียบ ถึงแม้ว่า เขาไม่สามารถออกจากถ้ำ พระ Abhai มณีถูกจัดการดูแล โดย Pisua Samudr ผู้ให้เขาทุกอย่างที่เขาต้องการ In course of เวลา ลูกเกิดไปเด็กมนุษย์ปกติ จะให้ชื่อของความบาป Samudr "สมบัติของทะเล" เมื่อเด็กโตขึ้น เขาเริ่มแสดงคุณลักษณะโดดเด่นที่สืบทอดมาจากพ่อแม่ของเขา เขาหล่อเหมือนพ่อ และก็การ amphibian เช่นแม่ของเขา เขาได้อย่างสมบูรณ์แบบในบ้านในน้ำ และเวลาชั่วโมงว่ายน้ำ ดำน้ำ เปิด เล่นกับเมอร์เมดส์ โดยไม่ต้องไปกับพื้นผิว Pisua Samudr คิดว่า ตัวเองในสวรรค์ ดีใจเธอ มันเป็นเพียงพระ Abhai มณีที่ yearned โลกเขารู้ และพี่ชายของเขาที่มีชะตากรรมที่เขาไม่รู้จัก กัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเวลาที่ Prince บางอย่างที่มีชื่อว่า sudasna ปกครองประเทศที่มีขนาดเล็กแต่เจริญที่ เขาได้บุตรชายทั้งสองมีอายุมากกว่าสิบห้าปีของอายุก็เรียกว่าพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนและอายุน้อยมีอายุสิบสามที่มีชื่อว่าศรี suvarna การนำไปใช้ประโยชน์ที่พวกเขาไปถึงปีและการตัดสินใจของพร้อมที่จะมีความรู้ความสำคัญเข้ามาพวกเขาจะกฎข้อที่เมืองที่ถูกต้องและเป็นธรรมใน ภายหลัง เขาก็เรียกเข้าไปในการประชุมของเขาและกล่าวกับเขา:จึง
"บุตรชายของฉันวันหนึ่งคุณจะปกครองประเทศนี้ เป็นไปตามที่เจ้านายที่คุณควรจะได้รับความรู้ซึ่งจะช่วยให้คุณสามารถปกป้องมรดกของคุณดังนั้นคุณจะต้องไปตามหาคนได้เรียนรู้จากคนที่คุณอาจได้รับการเรียนการสอนในสาขาวิชาเช่นจะเป็นประโยชน์ต่อคุณซึ่งขณะนี้."
สองพี่น้องหนุ่มก็กราบลงกับบิดาของตนและสมความตั้งใจของตนจะทำตามเขา หลังจากที่ได้รับคำขอคำแนะนำเพิ่มเติมของบิดาของเขาก็ออกไปของเขา.
ในวันที่คนที่มีปัญญาและได้เรียนรู้ชีวิตของ hermitsริษยาแม่ย่านางสมบัติอันล้ำค่าของความรู้ของพวกเขาใน fastnesses ที่ป่าแห่งนี้หรือในชนบทที่อยู่ห่างไกล ลงของความพยายามอย่างมากและหลังจากการเดินทางของสิบห้าวันนับแต่วันผ่านป่าทึบที่พระ abhai และพระศรี suvarna ประสบความสำเร็จในการค้นหาสองอาจารย์ผู้สอนแบบโบราณมีคุณค่าแห่งการพิจารณาของตน เป็นต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าที่อยู่ที่ประตูของเขาประกาศสอนวิชาศิลปะที่นุ่มนวลของ FLUTE - การเล่นและอื่นๆที่วิทยาศาสตร์งานยูนิฟอร์มของการป้องกันตัวเอง. พระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วน dicided โดยไม่ต้องลังเลใจใดๆที่เขาจะต้องเรียนรู้ในการเล่น Reed Flute Cave ในขณะที่ศรี suvarna เลือกการป้องกันตัวเอง ความยากเท่านั้นที่เป็นที่ไม่ได้นำติดตัวมาด้วยเขาร้อยพัน tamlueng ของสีทองซึ่งศาสตราจารย์แต่ละดูเหมือนจะต้องแลกกับการเรียนการสอนของเขา(สำหรับในวันดังกล่าวก่อนจะมีการศึกษาเป็นได้รับความนิยมครูก็มีสิทธิในการตอบสนองความต้องการของราคา!) แต่ถึงอย่างไรก็ตามที่อธิบายถึงเรื่องนี้กับคนพ่อเฒ่าที่หลังให้ไปตกลงที่จะยอมรับเสียงเรียกเข้าของแต่ละครั้งเป็นค่าธรรมเนียมก็รู้ดีว่าคนที่เป็นของตกชั้นสูง.
สองนักเรียนที่ทำให้ทราบล่วงหน้าอย่างรวดเร็วในการศึกษาของพวกเขา ศาสตราจารย์ของเพลงก็พระ abhai เข้าไปที่ด้านบนของ ภูเขา ที่จะเล่น Reed Flute Cave ของเขาและสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ไม่มี ประเภท ทั่วไปของการเล่น เมื่อเขาเล่นสัตว์ป่าทั้งหมดในป่าที่แม้เสือและช้าง - ลืมเพื่อการรับประทานอาหารและมาฟังพร้อมกับโดยบันทึกเวทมนตร์ที่ออกมาของเครื่องดนตรี ภายใน เจ็ดเดือนพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนมีศิลปะของดนตรีอย่างสมบรูณ์แบบพร้อมด้วยซึ่งเขาไม่สามารถมีเสน่ห์อันงดงามของใจที่เงียบไปพักและคนให้พักการใช้งานหรือทำให้เขาตกอยู่ในความต้องการของเขา. การเรียนการสอนของเขาเสร็จแล้วศาสตราจารย์ที่มอบให้แก่เขากลับไปเรียกเข้าของเขาที่ต้องการไม่มีการชำระเงินจากนักเรียนเช่นพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วน ดังนั้นพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนอย่างเต็มที่จากความกตัญญูก็ออกไปของเขาและตามมาสมทบน้องชายของเขาที่ได้เรียนรู้ตามหลักสูตรจนเสร็จสมบูรณ์แล้วของเขาในทำนองเดียวกันศรี suvarna ตอนนี้รู้ว่าทั้งหมดจะมีในเรื่องยุทธวิธีทางทหารและไม่สามารถจัดการกับอาวุธใดๆมีความชำนาญแบบไม่มีขอบเขต เขาได้รับการส่งกลับไปเรียกเข้าของเขาในการทำให้การศึกษาของเขาด้วย ไม่มีอะไรในการป้องกันไม่ให้สองพี่น้องที่จากการส่งคืนไปยังพระราชวังของบิดาของตนด้วยความเร็วเนื่องจากทั้งหมด.
เมื่อเดินทางมาถึงพวกเขาก็เดินตรงไปยังห้องโถงที่ sudasna กำลังให้ผู้ฟังทันทีที่ Prince ที่เห็นบุตรชายของเขาเขามีความเพลิดเพลินใจและเรียกว่าเขาไปที่ด้านข้างของเขา ในเมื่อเขาเริ่มถามว่ามันน่าจะโน้มเอียงไปทางโลกตะวันตก แต่เมื่อเขารู้ว่าบุตรชายคนโตของเขาได้รับการเรียนรู้การเล่นที่ Reed Flute Cave และบุตรชายคนเล็กของเขาเวลาของเขาครอบครองอาวุธทั่วไปเพื่อความเพลิดเพลินใจของเขาก็หันมาให้ความโกรธและกระทืบเท้า Royal ของเขาว่า"ในความโกรธเกรี้ยวของเขา
ซึ่งจะช่วย"ผมไม่ต้องการได้ยินเสียงเพิ่มเติมใดๆ เพลง!เสียงเพลงมีความกระชับเท่านั้นสำหรับผู้ให้ความบันเทิงและกระทบกระเทียบเหน็บแนมจ้าง ทำไมถึงผู้หญิงในพระราชวังของฉันจะสามารถเรียนรู้ที่จะเล่นเพลง และความรู้ที่มีอาวุธร่วมกันมีเหมาะสมเฉพาะสำหรับ Sol ทั่วไป - diers สิ่งที่มีบุตรชายของเจ้านายจะทำอะไรกับสิ่งนั้น คุณมีทั้งสองอย่างทำให้ผมทำให้ได้อาย ฉันไม่สามารถปล่อยให้ท่านได้เข้าพักในพระราชวังของฉัน ฉันควรจะขับรถพาท่านออกไป คุณได้รับการอยู่ห่างออกไปในปีที่สูญเสียเวลาของคุณแล้วคุณจะมารังแกผมด้วยพูดอะไรโง่ๆของคุณ.
Prince ที่เพิ่มขึ้นยังย้ายด้วยความโกรธแค้นและเดินเข้ามาในห้องส่วนตัวของเขา
สองพี่น้องได้รู้สึกประหลาดใจและเสียใจมากที่ทรงพระพิโรธไร้ความรับผิดชอบของบิดาของเขา พระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนกล่าวว่า"ในการศรี suvarna "พ่อของเราจะโกรธเราและมีผลผลักดันเราออกมาจากพระราชวังของเขา หากเราต้องออกไปข้างนอกไปสู่โลกที่อยู่ตามลำพังเราจะไม่อดตาย"ศรี suvarna ตอบว่า"คุณไม่จำเป็นต้องกลัวน้องชายของฉัน ตราบใดที่มีชีวิตอยู่ในเราเราจะเดินทางต่อไปด้วยการเดินทางของเราและบางทีเราจะได้พบกับหมู่บ้านหรือเมืองบางส่วนที่เราสามารถหาที่กำบัง เรามีอาวุธครบมือพร้อมด้วยความรู้ดังนั้นมีอะไรต้องกลัวหรือไม่?"
ดังนั้นสองพี่น้องที่มีมติให้ตั้งค่าออกไปอีกในการเดินทางไปสู่โลกกว้าง ที่ปลอมตัวเป็นนักเดินทางทั่วไปและเริ่มใช้งานบนเส้นทางของพวกเขา หลวงพี่ที่ได้เป่าขลุ่ยของเขาและน้องสาวที่เอาท่อรูปร่างล่ำสัน พวกเขาผ่านฟิลด์และทุ่งหญ้า ภูเขา และหุบเขาเลาะเดินไปถึงยังตลอดทั้งวันและการพักผ่อนของพวกเขาในยามค่ำคืน เขากินผลไม้ป่าเพิ่มขึ้นในป่าและบนที่ราบ สุดท้ายหลังจากมากกว่าหนึ่งเดือนจะถึงชายฝั่งทะเล มีทางฝั่งที่ดังก้องพร้อมด้วยคลื่นของทะเลที่นั่งในร่มเงาของต้นไม้ที่ให้กับส่วนที่เหลือของอวัยวะอ่อนล้า.
มาถึงตอนนี้มันเกิดขึ้นที่บุตรชายทั้งสามของพราหมณ์ที่เสมอมาเพื่อเล่นให้ได้ที่จุดนั้น ทั้งสามของพวกเขาจะโดดเด่นไปด้วยความชำนาญที่ดีเยี่ยม เป็นครั้งแรกที่ mora สามารถสร้างเรือขนาดใหญ่ออกจากฟาง ที่สอง sanon ไม่สามารถเรียกกระแสลมและฝนได้ บุคคลที่สามที่วิเชียรกล่าวเป็นนักยิงธนูระดับผู้เชี่ยวชาญที่จะยิงประตูที่ 7 ลูกธนูที่เวลาเดียวกันและทำให้พวกเขาทั้งหมดส่งผลกระทบต่อเป้าหมาย ไม่นานก่อนที่จะเข้ามาทั้งสองคนแปลกหน้าที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ที่ทันทีอีกครั้ง - vealed ที่พวกเขา สามเบญจวัคคีย์ที่มีความยินดีกับเพื่อนใหม่ - พบของพวกเขาเป็นหลังที่อยู่กับเขา พวกเขาอย่างกระตือรือร้นแลกเปลี่ยนข้อมูลและแนวคิดพูดถึงประสบการณ์ของตนก็พากันประหลาดใจท่านเป็นทุกข์อย่างมากในความจริงที่ว่าพระ abhai เข้าไปทำอะไรไม่ดีกว่าจะได้เรียนรู้การเล่นที่ Reed Flute Cave กระจ่างชัดว่า...เขาไม่สามารถไม่ได้อยู่ ภายใต้ - ขาตั้งได้อย่างไรซึ่งอาจจะเป็นการใช้งานใดๆอาจเป็นไปได้ "ได้อย่างไรสามารถฟังเพลงจัดให้บริการบันทึกสำหรับผู้หญิงเผยแพร่ Venice ' s หรือไม่?"เขาให้เหตุผล.พระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนแล้วอธิบาย"เพลงมีใช้จำนวนมากและมีลักษณะคล้ายกับอัญมณีที่มีมูลค่าจ่ายค่าไถ่ตัวของเมืองในตอนนี้สำหรับตัวอย่างเช่นหากผมเล่นใน Reed Flute Cave แห่งนี้คนและสัตว์และแม้แต่กรุงเทพฯที่จะได้ยินเสียงบันทึกเพราะจะลืมความโกรธแค้นของพวกเขาจะกลายเป็นจึงระงับอารมณ์และในท้ายที่สุดก็จะนอนหลับพักผ่อนอย่างเงียบสงบพร้อมกับ ใช่เพลงแน่นอนว่ามีเสน่ห์อันงดงามที่ดีเยี่ยม หากคุณไม่ได้เชื่อว่าผมปล่อยให้ผมเล่นกับคุณ"ว่าแล้วเขาก็ยก Reed Flute Cave ซึ่งครูของเขาให้เขาไปแล้วและเริ่มเล่นหมายเหตุ:ที่ดีเยี่ยมที่ออกมาจากบันทึกหน้าปัดที่มี คุณภาพ เสียงร้องโหยหวนและนำความกราบบังคมทูลที่จะดึง heartstrings ที่สร้างเสียงเพลงซึ่งเป็นของหวานและ(ยา)นอนหลับ เบญจวัคคีย์ทั้งสามได้ตะลึงและก็หลับไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก่อนศรี suvarna ตกอยู่ ภายใต้ การตรวจสอบตัวสะกดที่เหมือนกัน ดังนั้นพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนนั่งอยู่คนเดียวทำให้เพลงอมตะเป็นพันธุ์เพราะไหลจาก Reed Flute Cave มหัศจรรย์ของเขา.
ในตอนนี้อยู่ที่นั่นมีส่วนในผู้ที่มีอำนาจที่ยักษีของทะเลที่มีชื่อ pisua samudr เธอมีชีวิตอยู่ในถ้ำที่ใหญ่โตหรูหราที่ด้านล่างของมหาสมุทรได้แต่บางครั้งก็ขึ้นไปดูว่าจะไปอยู่ในโลกของคน ในช่วงเวลาหนึ่งที่เธอเข้ามาในการจับปลาสำหรับอาหารมื้อค่ำของเธอเมื่อเธอได้ยินเสียงดนตรีมีเสน่ห์ที่น่าหลงใหลมาจากฝั่งเธอก็ไม่ได้ตรวจสอบการสะกดที่เธอไม่สามารถต้านทานและคลาน - ไอเอ็นจีประกันชีวิตไปเพื่อไปยังชายหาดที่มองเพื่อดูมาจากไหนมันก็เข้ามา เธอเห็นหนุ่มหล่อที่กำลังเล่นอยู่ในแก้วทรงสูงและที่เห็นครั้งแรกก็ล้มลงอย่างสมบรูณ์แบบในความรักกับเขาและที่ต้องการเขาสำหรับตัวเธอเองนั้น การแสดง DN การผลักดันเธอเดินไปยังสถานที่ซึ่งเป็นสำนักงานอุตุนิยมฯ abhai พระเป็นที่นั่งและมีผลใช้บังคับที่เหมือนลมที่เขาขึ้นมาอยู่ในมือของเธอเธอแล้วก็วิ่งไปมุดลงไปในน้ำและหัวในบ้านเป็นโพรงของเธอด้วยพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนได้อย่าง ปลอดภัย ในความเข้าใจของเธอ.
มันเป็นเรื่องน่าแปลกที่ว่าพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนรอดชีวิตต้องประสบปัญหานี้ การกระแทกของการได้เข้ามายึดโดยยักษีได้และนำไปสู่ส่วนลึกของทะเลที่อาจจะถูกฆ่ามนุษย์ธรรมดาแต่ไม่ได้พระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วน เขาเป็นแค่เป็นลมหมดสติ เมื่อเขาฟื้นตัวเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในถ้ำขนาดใหญ่และได้รับการตกแต่งอย่างดีและได้รับการตกแต่งนอนอยู่บนเตียงที่มีก้อนหิน เขานั่งอยู่ข้างคนที่สวยงาม อย่างไรก็ตามพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนไม่ได้ถูกหลอกลวง เขารู้ดีว่ามันเป็นเพียงยักษีที่ลดลงในขนาดและปรับเปลี่ยนรูปแบบไปสู่รูปทรงของมนุษย์การใช้การหลอกล่อให้เขาได้เข้าสู่ความคิดที่ว่าเธอเป็นมนุษย์และเพื่อบรรเทาความกลัวของเขา. samudr
pisua พยายามเสน่ห์ของเธอทั้งหมดในชายหนุ่มคนนี้ที่เธอรักแต่ถึงไม่มีให้บริการ. พระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนก็ไม่มีมารยาทในการโทรของเธอชื่อของเธอและการผลักดันของเธออยู่ห่างจากเขา โรงแรมแห่งนี้ได้รับการดูแลรักษาให้เขาขึ้นมาเป็นเวลานานแล้วเท่านั้นที่กำลังมองหาการหลีกหนีจากถ้ำในการกลับมารวมตัวอีกครั้งน้องชายของเขาซึ่งเขาไม่เคยได้แยกกัน แต่ในที่สุดสิ้นหวังของวิธีการใดๆในการหลบหนีและ pisua samudr จะกลายเป็นรบเร้าเขาตกลงที่จะปฏิบัติตามความปรารถนาของเธอใน สภาพ ที่ pisua samudr จะสาบานไม่เคยทำให้อาหารของเขาก็อาจจะเพราะเธอเคยเป็นของการแข่งขันของยักษ์ใหญ่ที่มีบางส่วนในการกินเนื้อมนุษย์. คำปฏิญาณนี้ขอถวายสัตย์ปฏิญาณว่าข้าพระพุทธเจ้าได้ยักษีสาบานโดยพระทั้งหมด ดังนั้นพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนเอา pisua samudr เป็น ภรรยา ของเขาเพื่อความสุขที่ดีเยี่ยมของเธอ.
อย่างน่าประหลาดไม่พอแน่นอนของความรักคนแปลกหน้านี้ก็วิ่งค่อนข้างเรียบเนียน แม้ว่าไม่ได้ที่เขาจะออกจากถ้ำพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนก็มองจาก pisua samudr ที่ทำให้เขาทุกอย่างที่เขาต้องการเป็นอย่างดี ในช่วงเวลาบุตรชายที่เกิดมาเพื่อเขาลูกของมนุษย์ปกติคนที่เขาทำให้ชื่อของบาป samudr "สมบัติของทะเล"เมื่อเด็กเติบโตขึ้นมาเขาก็เริ่มจะแสดงแอตทริบิวต์ที่โดดเด่นได้รับจากพ่อแม่ของเขาเขาเป็นหนุ่มหล่อเหลาเหมือนกับพ่อของเขาสะเทินน้ำสะเทินบกและเป็นเหมือนแม่ของเขา เขาเป็นที่สมบรูณ์แบบที่บ้านอยู่ในน้ำและจะต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงสระว่ายน้ำการดำน้ำลึกการเล่นพร้อมด้วยนางเงือกโดยไม่ต้องบนพื้นผิวที่ pisua samudr คิดว่าตัวเธอเองในสวรรค์มีความสุขเหลือเกินทำให้เธอ มันเป็นเพียงพระ abhai อ้วนจ้ำม่ำอ้วนที่อยากให้โลกที่เขารู้ว่าและสำหรับน้องชายของเขาซึ่งมีชะตาชีวิตเขาไม่รู้ว่า.