1. IntroductionDrought is a natural

1. Introduction
Drought is a natural phenomenon mainly caused by below-normal
precipitation over an extended period (Wilhite et al., 2000; Tallaksen
et al., 2004; Mishra and Singh, 2010; Dai, 2012; Van Loon and Van
Lanen, 2012). Droughts are complex events best characterized by a
series of properties including their frequency, duration and intensity
(Keyantash and Dracup, 2002; Mishra and Singh, 2010). Droughts can
also take a variety of different forms depending on which part of the
hydrological cycle they impact most strongly on. For example, a lack
of precipitation over a prolonged period of time (several weeks to
several years) manifests as a meteorological drought. Such droughts
invariably propagate through the hydrologic cycle, however. Extended
meteorological droughts tend to cause hydrological droughts, or
droughts characterized by a reduction in stream flow that occurs from
both the loss of stream flow and a reduced occurrence of groundwater
top-up events. A further consequence of extended meteorological
droughts is the occurrence of agricultural droughts. These occur when
the soil moisture is reduced over time from an ongoing lack of rainfall
(Wilhite and Glantz, 1985; Hisdal et al., 2001; Keyantash and Dracup,
2002; Sheffield and Wood, 2008; Hayes et al., 2007). All types of
droughts can be detrimental to both natural and anthropogenic
systems. For example, below-normal water availability in rivers, lakes
and reservoirs can cause water scarcity and often occurs in association
with increasingwater demand. This alongwith reducedwater available
for irrigation and in the soil column on account of the drought can
threaten food production while also damaging aquatic ecosystems as
ever greater proportions of the remaining water available are extracted
for human uses (Döll et al., 2009;Wisser et al., 2010). The significance of
droughts cannot be understated with droughts ranking first among all natural hazards when measured in terms of the number of people affected
and the economic losses associated with their occurrence
(Wilhite, 2000).
China is a frequently drought-affected country in East Asia since the
monthly, annual and inter-annual variations in precipitation and
temperature are significant there (Ma and Fu, 2003; Dai et al., 2004;
Zou et al., 2005). As reported by the Ministry of Water Resources of
China (MWRC, 2011), extreme droughts occurred every 2 years on average
for the period 1990–2007. The average grain loss associated
with these droughts is nearly 39.2 billion kg annually, with the average
economic loss accounting for 1.47% of the country's gross domestic
product. During the past decade, droughts were common in all parts
of China from south to north, and resulted in serious social, economic
and environmental consequences (Wang et al., 2012). For example,
the recent winter drought which hit the northeast of China in 2008–
2009 left more than 10 million people struggling with water shortages
and led to total economic losses of up to $2.3 billion (Wang et al.,
2011a, 2011b). Other examples include, the record-breaking severe
and sustained droughts occurred in 2006 (Li et al., 2009) and 2009–
2010 (Yang et al., 2012) in Southwest China that caused devastating
and far-reaching impacts to agriculture, society, the economy, and
many ecosystems (Zhang et al., 2012a,b).
The devastating impacts of droughts in China have spurred many
scientific studies, with focus on particular drought components, such
as precipitation, runoff/stream flow, or soil moisture. For example,
using the precipitation-based China-Z index, Wang and Zhai (2003)
showed an expanding area of drought affected lands in agricultural
regions of northern China during the past 50 years. Ma and Fu (2003)
also revealed a drying trend in major parts of North China during
1951–1998 using a surface humidity index. These patterns are not
confined to northern China only however. Indeed, Wu et al. (2011)
reconstructed China's daily soil moisture values from 1951 to 2009
and showed that up to 30% of the total area of China is prone to drought
and Wang et al. (2011a, 2011b) showed that over the past 60 years
severe droughts in China grew increasingly common, suggesting an
increasing risk on sustainable agricultural productivity across the
whole nation. Zou et al. (2005) used the Palmer Drought Severity
Index (PDSI) to investigate the variations in droughts over China, and
Zhai et al. (2010) used both PDSI and standardized precipitation index
(SPI) to identify tendencies in dry/wet conditions during recent decades
over ten large regions in China. Both found an increasing trend of
droughts across major regions of China in the past decades. Despite
this intense research focus on droughts in China, a missing component
of this research has been a consideration of the different types of
droughts (namely meteorological, hydrological and agricultural). As
each manifests differently and has unique implications for natural and
anthropogenic systems, this is a significant omission. To fully understand
and manage drought in China it is imperative to develop a more
complete picture of how these different types of droughts operate and
how their frequency, duration and intensity have been changing in the
recent past and may continue to change in the future, particularly as a
result of climate change.
It has observed that there has been an increase in drought risk
globally since the late 1970s, due to enhanced evaporation (on account
of increasing global temperatures)without any increase in precipitation
in most locations (Sheffield andWood, 2008; Zou et al., 2005; Dai, 2012;
Trenberth et al., 2014). Within the context of future globalwarming as a
result of an increase in greenhouse gases (IPCC, 2013), it is of great significance
to assess the climate change impacts on droughts at the regional
scale and, more importantly, to determine which types of
droughts will be most affected (i.e., meteorological, hydrological and/
or agricultural). Several studies have quantified the potential changes
of hydrology and water resources in basins in North China (e.g., Xu et
al., 2009c; Li et al., 2010; Yang et al., 2012), South China (e.g., Jiang
et al., 2007; Qiu, 2010; Wang et al., 2014) and the whole country
(e.g., Guo et al., 2002;Wang et al., 2012; Leng et al., in press). However,
very few studies have examined the impacts of climate change on
droughts at the river basin scale (e.g. Duan and Mei, 2014). There has
also been little effort to explicitly examine the potential impacts of future
climate change on droughts across thewhole country, and especially,
the sensitivities of various drought type (e.g. the meteorological,
agricultural and hydrological droughts) responses to different climate
warming amounts. Understanding whether certain types of droughts
aremore sensitive to projected climate change than others could potentially
identifywhich sector(s) is most sensitive to changing drought frequencies,
durations and intensities enabling more effective drought
management plans to be developed. Indeed, results from such a comprehensive
study over the whole country could be used not only to inform
on potential impacts for specific sectors but also can be used to
coordinate adaptation/mitigation strategies among different sectors/regions
by the central government. Thus, the objective of this research is
to assess the potential impacts of future climate change on drought
characteristics in different domains of the hydrological cycle in China.
To address this, we used bias-corrected daily outputs from state of the
art climate models as inputs for a calibrated hydrologic model configured
over the whole of continental China. Based on future water resource
scenarios, drought characteristics were then assessed using
various drought indices and the implications of the changes in drought
characteristics are discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำภัยแล้งทางธรรมชาติส่วนใหญ่เกิดจากด้านล่างปกติฝนเหนือเป็นระยะเวลานาน (Wilhite et al., 2000 Tallaksenร้อยเอ็ด al., 2004 มิชราเกส์และสิงห์ 2010 ได 2012 ลูนโชวฮาชาวรถตู้และรถตู้Lanen, 2012) Droughts จะซับซ้อนเหตุการณ์ดีที่สุดโดยการชุดของคุณสมบัติของความถี่ ระยะเวลา และความเข้ม(Keyantash และ Dracup, 2002 มิชราเกส์กสิงห์ 2010) Droughts สามารถนอกจากนี้ยัง มีหลากหลายรูปแบบแตกต่างกันตามส่วนของการมีผลกระทบมากที่สุดอย่างยิ่งในวงจรอุทกวิทยา ตัวอย่าง การขาดของฝนช่วงระยะเวลานานของเวลา (หลายสัปดาห์เพื่อหลายปี) ปรากฏเป็นภัยแล้งที่อุตุนิยมวิทยา Droughts ดังกล่าวเกิดแพร่กระจายผ่านวงจร hydrologic อย่างไรก็ตาม ขยายdroughts อุตุนิยมวิทยาที่มีแนวโน้มทำ droughts อุทกวิทยา หรือdroughts โดยลดกระแสไหลที่เกิดขึ้นจากการสูญเสียของกระแสไหลและเกิดการลดลงของน้ำบาดาลเหตุการณ์ด้านบน เวรเพิ่มเติมขยายอุตุนิยมวิทยาการเกิดขึ้นของเกษตร droughts droughts ได้ เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อความชื้นดินลดเวลาจากการขาดฝนอย่างต่อเนื่อง(Wilhite และ Glantz, 1985 Hisdal และ al., 2001 Keyantash และ Dracup2002 เชฟฟิลด์และไม้ 2008 เฮยส์ et al., 2007) ทุกชนิดdroughts สามารถอนุมาของมนุษย์ และธรรมชาติระบบ ตัวอย่าง ความพร้อมด้านล่างปกติน้ำในแม่น้ำ ทะเลสาบและอ่างเก็บน้ำสามารถทำให้เกิดการขาดแคลนน้ำ และมักจะเกิดขึ้นในความสัมพันธ์increasingwater ความต้องการ Reducedwater alongwith นี้มีสำหรับการชลประทาน และ ในดินคอลัมน์ในบัญชีฤดูแล้งสามารถผลิตอาหารขณะยัง ทำลายระบบนิเวศทางน้ำเป็นการคุกคามเคยมากกว่าสัดส่วนของน้ำที่เหลือจะถูกขยายสำหรับมนุษย์ใช้ (Döll et al., 2009Wisser et al., 2010) ความสำคัญของไม่นั้น droughts กับ droughts อันดับแรกระหว่างภัยธรรมชาติทั้งหมดเมื่อวัดตามจำนวนคนที่ได้รับผลกระทบและสูญเสียทางเศรษฐกิจที่สัมพันธ์กับเหตุการณ์ของพวกเขา(Wilhite, 2000)จีนเป็นประเทศบ่อยภัยแล้งกระทบในเอเชียตะวันออกตั้งแต่การรูปแบบรายเดือน รายปี และระหว่างปีในฝน และอุณหภูมิสำคัญมี (Ma และ Fu, 2003 ไดเอ็ด al., 2004Zou et al., 2005) เป็นรายงานโดยกระทรวงน้ำทรัพยากรของจีน (MWRC, 2011), droughts มากเกิดขึ้นทุก 2 ปีโดยเฉลี่ยในช่วงปี 1990-2007 การสูญเสียเมล็ดเฉลี่ยที่เกี่ยวข้องdroughts เหล่านี้เป็นเกือบ 39.2 พันล้านกิโลกรัม/ปี ด้วยบัญชีขาดทุนเศรษฐกิจ 1.47% ของประเทศของรวมภายในประเทศผลิตภัณฑ์ ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา droughts อยู่ทั่วไปในทุกส่วนของจีนจากใต้ไปเหนือ และผลร้ายแรงในสังคม เศรษฐกิจและผลกระทบสิ่งแวดล้อม (Wang et al., 2012) ตัวอย่างแล้งหนาวล่าสุดซึ่งตีตะวันออกเฉียงเหนือของจีนในปี 2008 –2009 ที่เหลือมากกว่า 10 ล้านคนประสบกับการขาดแคลนน้ำและนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจทั้งหมดของถึง 2.3 พันล้านเหรียญ (Wang et al.,2011a, 2011b) อื่น ๆ ตัวอย่างเช่น การ record-breaking อย่างรุนแรงและในปี 2006 (Li et al., 2009) sustained droughts และ 2009-2010 (yang et al., 2012) ในประเทศจีนตะวันตกเฉียงใต้ที่เกิดจากการทำลายล้างและผลกระทบที่ผับเกษตร สังคม เศรษฐกิจ และในระบบนิเวศ (Zhang et al., 2012a, b)การเกิดผลกระทบจาก droughts ในจีนได้กระตุ้นมากวิทยาศาสตร์ศึกษา กับความแล้งเฉพาะส่วนประกอบ เช่นเป็นฝน กระแสไหลบ่า/สตรีม หรือความชื้นของดิน ตัวอย่างใช้ฝนใช้ Z จีนดัชนี วังและ Zhai (2003)พบพื้นที่ได้รับผลกระทบภัยแล้งขยายที่ดินในเกษตรภูมิภาคของภาคเหนือของจีนในช่วงปี 50 ผ่านมา ม้าและฟู (2003)นอกจากนี้ยัง เปิดเผยแนวโน้มแห้งในส่วนสำคัญของจีนตอนเหนือระหว่าง1951-1998 โดยใช้ดัชนีความชื้นของผิว รูปแบบเหล่านี้ไม่วังเหนือจีนเท่าไร ร้อยเอ็ดวู al. (2011) จริง ๆเชิดจีนประจำวันดินความชื้นค่าจาก 1951 ถึง 2552และแสดงให้เห็นว่า ค่า 30% ของพื้นที่ทั้งหมดของจีนเป็นแนวโน้มที่จะแล้งและวัง et al. (2011a, 2011b) ชี้ให้เห็นว่า 60 ปีผ่านมาdroughts รุนแรงในจีนขยายตัวแรงมาก แนะนำการเพิ่มความเสี่ยงในผลผลิตเกษตรยั่งยืนในการประเทศทั้งหมด Zou et al. (2005) ใช้ความรุนแรงของภัยแล้งพาล์มเมอร์ดัชนี (PDSI) การตรวจสอบรูปแบบใน droughts ผ่านจีน และZhai et al. (2010) ใช้ทั้ง PDSI และฝนมาตรฐานดัชนี(SPI) เพื่อระบุแนวโน้มสภาพแห้ง/เปียกในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดภูมิภาคขนาดใหญ่กว่าสิบในประเทศจีน ทั้งสองพบแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของdroughts ข้ามภูมิภาคหลักของประเทศจีนในทศวรรษที่ แม้มีนี้วิจัยเข้มข้นเน้น droughts ในจีน คอมโพเนนต์ขาดหายไปของงานวิจัยนี้ได้รับการพิจารณาที่แตกต่างของdroughts (ได้แก่อุตุนิยมวิทยา อุทกวิทยา และเกษตร) เป็นปรากฏแตกต่างกัน และมีผลกระทบเฉพาะในธรรมชาติ และระบบที่มาของมนุษย์ เป็นกระทำการอันเป็นสำคัญ การเข้าใจและจัดการภัยแล้งในจีน จึงเป็นความจำเป็นในการพัฒนามากขึ้นภาพของวิธีเหล่านี้แตกต่างกันของ droughts มีครบถ้วน และวิธีของความถี่ ระยะเวลา และความรุนแรงมีการเปลี่ยนแปลงในการล่าสุดที่ผ่านมา และอาจทำการเปลี่ยนแปลงในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นการผลของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจึงได้สังเกตว่า ได้มีการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงภัยแล้งทั่วโลกตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 เนื่องจากการระเหยเพิ่มขึ้น (ในบัญชีเพิ่มอุณหภูมิโลก) โดยไม่มีการเพิ่มในฝนในสถานที่ส่วนใหญ่ (เชฟฟิลด์ andWood, 2008 Zou et al., 2005 ได 2012Trenberth et al., 2014) ภายในบริบทของ globalwarming ในอนาคตเป็นการผลของการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก (IPCC, 2013), มันมีความสำคัญมากเพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศผลกระทบต่อ droughts ในภูมิภาคมาตราส่วน และ ที่ สำคัญ การตรวจสอบชนิดของdroughts จะรับผลกระทบ (เช่น อุตุนิยมวิทยา อุทกวิทยา และ /หรือเกษตร) ศึกษาหลายมี quantified เปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นทรัพยากรน้ำและอุทกวิทยาในอ่างล่างหน้าในประเทศจีนตอนเหนือ (เช่น Xu ร้อยเอ็ดal., 2009c Li et al., 2010 ยาง et al., 2012), ภาคใต้ของจีน (เช่น เจียงร้อยเอ็ด al., 2007 คู 2010 วัง et al., 2014) และทั้งประเทศ(เช่น กัวและ al., 2002วัง et al., 2012 เล้ง et al. ในข่าว) อย่างไรก็ตามการศึกษาน้อยมากได้ตรวจสอบผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในdroughts ในระดับลุ่มน้ำ (เช่นด้วนและเหมย 2014) มีรับน้อยพยายามตรวจสอบผลกระทบที่เป็นไปได้ของอนาคตอย่างชัดเจนการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศใน droughts ทั้งประเทศ thewhole เฉพาะรัฐต่าง ๆ ภัยแล้งชนิด (เช่นการอุตุนิยมวิทยาเกษตร และอุทกวิทยา droughts) ตอบสนองต่อสภาพภูมิอากาศที่แตกต่างกันร้อนเงิน เข้าใจว่าบางชนิดของ droughtsaremore ความไวต่อการคาดการณ์สภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงมากกว่าคนอื่น ๆ อาจเป็นidentifywhich sector(s) เป็นสำคัญที่สุดการเปลี่ยนแปลงความถี่ของภัยแล้งระยะเวลาและปลดปล่อยก๊าซที่เปิดใช้งานภัยแล้งที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นการพัฒนาแผนการจัดการ แน่นอน ผลจากการดังกล่าวครอบคลุมสามารถใช้ศึกษาทั่วประเทศทั้งหมดไม่เพียงเพื่อแจ้งให้ทราบในผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นสำหรับเฉพาะภาค แต่ยัง สามารถใช้กลยุทธ์การปรับตัว/บรรเทาสาธารณภัยระหว่างภูมิภาคต่าง ๆ ภาคประสานงานโดยรัฐบาลกลาง ดังนั้น วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือเพื่อประเมินศักยภาพ ผลกระทบของสภาพภูมิอากาศในอนาคตที่เปลี่ยนแปลงกับภัยแล้งลักษณะในโดเมนที่แตกต่างกันของวงจรอุทกวิทยาในประเทศจีนที่อยู่นี้ เราใช้อคติแก้ไขการแสดงผลรายวันจากรัฐศิลปะแบบจำลองสภาพภูมิอากาศเป็นอินพุตสำหรับการกำหนดค่าแบบจำลองอุทกวิทยา calibratedเหนือทั้งหมดของยุโรปจีน ขึ้นอยู่กับทรัพยากรน้ำในอนาคตสถานการณ์ ลักษณะของภัยแล้งได้แล้วประเมินการใช้ดัชนีภัยแล้งต่าง ๆ และผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในภัยแล้งลักษณะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ภัยแล้งเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดโดยส่วนใหญ่ต่ำกว่าปกติ
เร่งรัดให้ขยายระยะเวลา (Wilhite et al, 2000;. Tallaksen
et al., 2004; Mishra และซิงห์, 2010; Dai, 2012; Van Loon และ Van
Lanen, 2012) ภัยแล้งเป็นเหตุการณ์ที่ซับซ้อนลักษณะที่ดีที่สุดโดย
ชุดของคุณสมบัติรวมทั้งความถี่ของพวกเขาเวลาและความรุนแรง
(Keyantash และ Dracup 2002; Mishra และซิงห์, 2010) ภัยแล้งสามารถ
ยังใช้ความหลากหลายของรูปแบบที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับที่เป็นส่วนหนึ่งของ
วงจรอุทกวิทยาที่พวกเขาส่งผลกระทบมากที่สุดใน ยกตัวอย่างเช่นการขาด
ในการเร่งรัดให้ระยะเวลานาน (หลายสัปดาห์ที่จะ
หลายปี) ปรากฏว่าเป็นภัยแล้งอุตุนิยมวิทยา ภัยแล้งดังกล่าว
อย่างสม่ำเสมอเผยแพร่ผ่านวงจรอุทกวิทยาอย่างไร ขยาย
อุตุนิยมวิทยาภัยแล้งมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดภัยแล้งอุทกวิทยาหรือ
ภัยแล้งที่โดดเด่นด้วยการลดการไหลของกระแสที่เกิดขึ้นจาก
ทั้งการสูญเสียของการไหลของกระแสและการเกิดที่ลดลงของน้ำใต้ดิน
เหตุการณ์เติม ผลที่ตามมาต่อไปของการขยายอุตุนิยมวิทยา
ภัยแล้งคือการเกิดขึ้นของภัยแล้งการเกษตร เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อ
ความชื้นในดินจะลดลงเมื่อเวลาผ่านไปจากการขาดความต่อเนื่องของปริมาณน้ำฝน
(Wilhite และ Glantz, 1985; Hisdal et al, 2001;. Keyantash และ Dracup,
2002; เชฟฟีลด์และไม้ 2008;. เฮย์สและคณะ, 2007) ทุกประเภทของ
ภัยแล้งสามารถเป็นอันตรายต่อทั้งธรรมชาติและมนุษย์
ระบบ ตัวอย่างเช่นต่ำกว่าปกติมีน้ำในแม่น้ำทะเลสาบ
และอ่างเก็บน้ำที่สามารถทำให้เกิดการขาดแคลนน้ำและมักจะเกิดขึ้นในการเชื่อมโยง
กับความต้องการของ increasingwater alongwith reducedwater นี้ใช้ได้
สำหรับการชลประทานและในคอลัมน์ของดินในบัญชีของภัยแล้งสามารถ
คุกคามการผลิตอาหารในขณะที่ยังสร้างความเสียหายให้กับระบบนิเวศทางน้ำเป็น
สัดส่วนที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของน้ำที่เหลือที่มีอยู่จะถูกดึง
สำหรับการใช้ของมนุษย์ (Döll et al, 2009;. Wisser และคณะ ., 2010) ความสำคัญของ
ภัยแล้งไม่สามารถ understated กับภัยแล้งการจัดอันดับครั้งแรกในภัยธรรมชาติทั้งหมดเมื่อวัดในแง่ของจำนวนคนที่ได้รับผลกระทบ
และความเสียหายทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการเกิดขึ้นของพวกเขา
(Wilhite, 2000).
ประเทศจีนเป็นประเทศที่พบบ่อยในฤดูแล้งได้รับผลกระทบในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ตั้งแต่
รายเดือนรายปีและรูปแบบระหว่างประจำปีในการเร่งรัดและ
อุณหภูมิมีความสำคัญมี (Ma และ Fu, 2003; ได et al, 2004;.
Zou et al, 2005.) ตามการรายงานของกระทรวงทรัพยากรน้ำของ
ประเทศจีน (MWRC 2011), ภัยแล้งรุนแรงที่เกิดขึ้นทุก 2 ปีโดยเฉลี่ย
สำหรับ 1990-2007 ระยะเวลา การสูญเสียข้าวเฉลี่ยที่เกี่ยวข้อง
กับภัยแล้งเหล่านี้เกือบ 39200000000 กก. เป็นประจำทุกปีกับค่าเฉลี่ย
สูญเสียทางเศรษฐกิจคิดเป็น 1.47% ของประเทศมวลรวมภายในประเทศ
ผลิตภัณฑ์ ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาภัยแล้งเป็นเรื่องปกติในทุกส่วน
ของประเทศจีนจากทางทิศใต้ไปทางทิศเหนือและผลในการที่รุนแรงทางสังคมเศรษฐกิจ
ผลกระทบและสิ่งแวดล้อม (Wang et al., 2012) ตัวอย่างเช่น
ภัยแล้งในช่วงฤดูหนาวที่ผ่านมาซึ่งตีตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีนในปี 2008-
2009 เหลือกว่า 10 ล้านคนดิ้นรนกับการขาดแคลนน้ำ
และนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจโดยรวมได้ถึง $ 2300000000 (Wang et al.,
2011a, 2011b) ตัวอย่างอื่น ๆ รวมถึงการทำลายสถิติรุนแรง
ภัยแล้งและยั่งยืนเกิดขึ้นในปี 2006 (Li et al., 2009) และ 2009-
2010 (Yang et al., 2012) ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีนที่ก่อให้เกิดการทำลายล้าง
และผลกระทบไกลถึงกับการเกษตรสังคม เศรษฐกิจและ
ระบบนิเวศมาก (Zhang et al., 2012a, ข).
ผลกระทบร้ายแรงจากภัยแล้งในประเทศจีนได้กระตุ้นหลาย
การศึกษาทางวิทยาศาสตร์ที่มีความสำคัญกับองค์ประกอบภัยแล้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่น
เป็นฝนที่ไหลบ่า / การไหลของกระแสหรือความชื้นในดิน . ตัวอย่างเช่น
การใช้การตกตะกอนตามดัชนีจีน-Z, วังและ Zhai (2003)
แสดงให้เห็นว่าการขยายตัวของพื้นที่ดินแดนที่ได้รับผลกระทบภัยแล้งในการเกษตร
ภูมิภาคทางตอนเหนือของประเทศจีนในช่วงที่ผ่านมา 50 ปี Ma และ Fu (2003)
ยังพบแนวโน้มการอบแห้งในส่วนที่สำคัญของภาคเหนือของจีนในช่วง
1951-1998 โดยใช้ดัชนีความชื้นพื้นผิว รูปแบบเหล่านี้ไม่ได้
ถูกคุมขังในภาคเหนือของจีนเท่านั้น แต่ แท้จริง Wu และคณะ (2011)
สร้างขึ้นใหม่ในดินในชีวิตประจำวันของจีนค่าความชื้น 1951-2009
และแสดงให้เห็นว่าได้ถึง 30% ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศจีนมีแนวโน้มที่จะภัยแล้ง
และวังและคณะ (2011a, 2011b) แสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมา 60 ปี
ภัยแล้งอย่างรุนแรงในประเทศจีนขยายตัวกันมากขึ้นชี้ให้เห็น
ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับผลผลิตทางการเกษตรที่ยั่งยืนทั่ว
ทั้งประเทศ Zou และคณะ (2005) ที่ใช้ในพาลเมอร์ภัยแล้งรุนแรง
ดัชนี (PDSI) ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงของภัยแล้งทั่วประเทศจีนและ
Zhai และคณะ (2010) ใช้ทั้ง PDSI และดัชนีการเร่งรัดมาตรฐาน
(SPI) เพื่อระบุแนวโน้มในซักรีด / สภาพเปียกในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา
นานกว่าสิบภูมิภาคที่มีขนาดใหญ่ในประเทศจีน ทั้งสองพบแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของ
ภัยแล้งทั่วทุกภูมิภาคที่สำคัญของประเทศจีนในทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีการ
วิจัยอย่างเข้มข้นนี้มุ่งเน้นไปที่ความแห้งแล้งในประเทศจีนซึ่งเป็นองค์ประกอบที่ขาดหายไป
ของงานวิจัยนี้ได้รับการพิจารณาในประเภทที่แตกต่างกันของ
ภัยแล้ง (คืออุตุนิยมวิทยาอุทกวิทยาและเกษตร) ในขณะที่
แต่ละคนแสดงออกแตกต่างกันและมีผลกระทบที่ไม่ซ้ำกันธรรมชาติและ
ระบบของมนุษย์นี้เป็นละเลยอย่างมีนัยสำคัญ เพื่อให้เข้าใจ
และจัดการภัยแล้งในประเทศจีนมีความจำเป็นในการพัฒนามากขึ้น
ภาพที่สมบูรณ์ของวิธีการที่แตกต่างกันเหล่านี้ของภัยแล้งดำเนินการและ
วิธีความถี่ระยะเวลาและความรุนแรงของพวกเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงใน
อดีตที่ผ่านมาและอาจจะยังคงมีการเปลี่ยนแปลงในอนาคตโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็น
ผลมาจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ.
มันได้ตั้งข้อสังเกตว่ามีการเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงจากภัยแล้ง
ทั่วโลกนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1970 เนื่องจากการระเหยเพิ่มขึ้น (ในบัญชี
ของการเพิ่มอุณหภูมิของโลก) โดยเพิ่มขึ้นในการตกตะกอน
ในสถานที่ส่วนใหญ่ (เชฟฟิลด์ andWood 2008 ; Zou et al, 2005;. ได, 2012;
. Trenberth, et ​​al, 2014) ในบริบทของ globalwarming อนาคตเป็น
ผลมาจากการเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก (IPCC, 2013) ก็มีความสำคัญมาก
ในการประเมินผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่แห้งแล้งในภูมิภาค
ขนาดและที่สำคัญกว่าที่จะกำหนดประเภทของ
ภัยแล้งจะ ได้รับผลกระทบมากที่สุด (เช่นอุตุนิยมวิทยาอุทกวิทยาและ /
หรือเกษตร) มีงานวิจัยหลายวัดการเปลี่ยนแปลงที่มีศักยภาพ
ของทรัพยากรอุทกวิทยาและน้ำในอ่างในภาคเหนือของจีน (เช่น Xu และ
อัล 2009c. Li et al, 2010;.. ยางและคณะ, 2012), เซาท์ไชน่า (เช่นเจียง
และคณะ ., 2007; Qiu, 2010;. วังและคณะ, 2014) และทั้งประเทศ
(เช่น Guo และคณะ, 2002;.. วังและคณะ, 2012;. เล้ง, et al, ในข่าว) อย่างไรก็ตาม
การศึกษาน้อยมากที่มีการตรวจสอบผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่
แห้งแล้งในระดับลุ่มน้ำ (เช่นด้วนและเหม่ย 2014) มี
นอกจากนี้ยังมีความพยายามน้อยอย่างชัดเจนตรวจสอบผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศภัยแล้งทั่วประเทศ thewhole และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ความเปราะบางประเภทภัยแล้งต่างๆ (เช่นอุตุนิยมวิทยา
ภัยแล้งทางการเกษตรและอุทกวิทยา) การตอบสนองต่อสภาพภูมิอากาศที่แตกต่างกัน
ในปริมาณที่ร้อน การทำความเข้าใจว่าบางประเภทของภัยแล้ง
aremore ไวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่คาดการณ์ไว้กว่าคนอื่น ๆ ที่อาจจะทำได้
ภาค identifywhich (s) เป็นส่วนใหญ่ที่มีความสำคัญต่อการเปลี่ยนแปลงความถี่ภัยแล้ง
ระยะเวลาและความเข้มของการเปิดใช้งานในฤดูแล้งมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในการจัดการวางแผนที่จะได้รับการพัฒนา อันที่จริงผลที่ได้จากการดังกล่าวครอบคลุม
การศึกษาทั่วประเทศทั้งสามารถนำมาใช้ไม่เพียง แต่จะแจ้งให้ทราบ
เกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นสำหรับภาคที่เฉพาะเจาะจง แต่ยังสามารถใช้ในการ
ประสานงานการปรับตัว / กลยุทธ์ลดที่แตกต่างกันในหมู่ภาค / ภูมิภาค
โดยรัฐบาลกลาง ดังนั้นวัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ
การประเมินผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในอนาคตเกี่ยวกับภัยแล้ง
ในโดเมนลักษณะที่แตกต่างกันของวงจรอุทกวิทยาในประเทศจีน.
จะอยู่ที่นี่เราใช้เอาท์พุทอคติการแก้ไขในชีวิตประจำวันจากรัฐ
แบบจำลองภูมิอากาศศิลปะเป็นปัจจัยการผลิต สำหรับรูปแบบการสอบเทียบอุทกวิทยาการกำหนดค่า
ผ่านทางทั้งทวีปยุโรปประเทศจีน ขึ้นอยู่กับแหล่งน้ำในอนาคต
สถานการณ์ลักษณะภัยแล้งได้รับการประเมินแล้วใช้
ดัชนีความแห้งแล้งต่างๆและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในฤดูแล้ง
ลักษณะที่จะกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
แล้งเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดจากการตกตะกอนส่วนใหญ่ด้านล่างปกติ
ผ่านระยะเวลา ( wilhite et al . , 2000 ; ทอลลัคเซน
et al . , 2004 ; และ Mishra ซิงห์ , 2010 ; ได , 2012 ; แวน ลูน และรถตู้
lanen , 2012 ) ความแห้งแล้งที่เหตุการณ์ลักษณะที่ดีที่สุดโดย
ชุดคุณสมบัติรวมทั้งของความถี่ ระยะเวลา และความรุนแรง
( keyantash และ dracup , 2002 ; มิชรา และ ซิงห์2010 ) ภัยแล้งสามารถ
ยังใช้ความหลากหลายของรูปแบบที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับที่ส่วนหนึ่งของ
วัฏจักรของน้ำ พวกเขาผลกระทบอย่างมากที่สุดใน ตัวอย่างเช่น การขาด
ฝนมากกว่าระยะเวลานานของเวลา ( หลายสัปดาห์

หลายปี ) ปรากฏเป็นแล้งทางอุตุนิยมวิทยา เช่น ฝนแล้ง
ต้องเผยแพร่ผ่านวัฏจักรอุทกวิทยาอย่างไรก็ตาม ขยาย
อุตุนิยมวิทยาภัยแล้งมีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดความแห้งแล้งทางอุทกวิทยาหรือ
ภัยแล้งลักษณะการลดลงของกระแสการไหลที่เกิดจากการสูญเสียของการไหลของกระแส
ทั้งสองและลดการเกิดน้ำบาดาล
ด้านบนขึ้นเหตุการณ์ ผลต่อขยายทางอุตุนิยมวิทยา
ภัยแล้งจะเกิดความแห้งแล้งทางการเกษตร เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อ
ความชื้นในดินจะลดลงตลอดเวลา จากการขาดอย่างต่อเนื่องของน้ำฝน
( และ wilhite Glantz , 1985 ; hisdal et al . , 2001 ; keyantash และ dracup
, 2002 ; Sheffield และไม้ , 2008 ; เฮย์ส et al . , 2007 ) ทุกประเภทของ
ภัยแล้งจะเป็นอันตรายกับทั้งธรรมชาติและมนุษย์
ระบบ ตัวอย่าง ด้านล่างมีน้ำปกติ
ในแม่น้ำ ทะเลสาบและอ่างเก็บน้ำสามารถทำให้เกิดความขาดแคลนน้ำและมักจะเกิดขึ้นในความสัมพันธ์กับความต้องการ increasingwater
. นี้ reducedwater alongwith ใช้ได้
เพื่อการชลประทานและในดินคอลัมน์ในบัญชีของภัยแล้งคุกคามการผลิตอาหารในขณะที่ยังสามารถ

เคยทำลายระบบนิเวศทางน้ำ เช่น สัดส่วนของน้ำมากกว่าที่เหลือพร้อมสกัด
สำหรับมนุษย์ใช้ ( D ö ll et al . , 2009 ; wisser et al . ,2010 ) ความสำคัญของ
ภัยแล้งไม่สามารถ understated กับภัยแล้งอันดับแรกของภัยธรรมชาติทั้งหมด เมื่อวัดในแง่ของจำนวนของผู้ที่ได้รับผลกระทบและความสูญเสียทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับ

( การเกิด wilhite , 2000 ) .
จีนเป็นประเทศในเอเชียตะวันออกได้รับผลกระทบภัยแล้งบ่อยตั้งแต่
รายเดือน , รายปีระหว่างปีและรูปแบบต่าง ๆ การตกตะกอนและ
อุณหภูมิที่สำคัญมี ( MA และ Fu , 2003 ; ได et al . , 2004 ;
Zou et al . , 2005 ) รายงานโดยกระทรวงทรัพยากรน้ำของจีน ( mwrc
, 2011 ) , Extreme ภัยแล้งที่เกิดขึ้นทุก 2 ปีโดยเฉลี่ยในช่วงปี 1990
– 2550 การสูญเสียเมล็ดข้าวเฉลี่ยเกี่ยวข้อง
กับภัยแล้งเหล่านี้เกือบ 39.2 พันล้านกิโลกรัมต่อปีมีบัญชีความสูญเสียทางเศรษฐกิจเฉลี่ย
1 .47 % ของผลิตภัณฑ์ในประเทศของประเทศ
รวม ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แล้งอยู่ทั่วไปในทุกส่วน
จีนจากใต้สู่เหนือ และส่งผลร้ายแรงในทางสังคม เศรษฐกิจ และผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม
( Wang et al . , 2012 ) ตัวอย่างเช่น
ฤดูหนาวที่ผ่านมาแล้งซึ่งตีภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีนในปี 2008 –
2009 เหลือมากกว่า 10 ล้านคนต่อสู้กับการขาดแคลนน้ำ
และนำความสูญเสียทางเศรษฐกิจรวมถึง $ 2.3 พันล้าน ( Wang et al . ,
2011a 2011b , ) ตัวอย่างอื่น ๆรวมถึงการบันทึกทำลายรุนแรงและภัยแล้งที่เกิดขึ้นในปี 2006
ยั่งยืน ( Li et al . , 2009 ) และ ที
2010 ( หยาง et al . , 2012 ) ในจีนตะวันตกเฉียงใต้ที่ทำให้เกิดแรง
และผลกระทบกว้างขวางเพื่อการเกษตร , สังคม , เศรษฐกิจ , และ
หลายระบบนิเวศ ( Zhang et al . , 2012a
, B )ผลกระทบของภัยแล้งในจีนมีแรงกระตุ้นการศึกษาทางวิทยาศาสตร์มากมาย
กับเน้นส่วนภัยแล้งโดยเฉพาะ เช่น
เป็นฝน น้ำท่า / สายธารไหล หรือดินมีความชื้น ตัวอย่างเช่น การตกตะกอน china-z
ดัชนีตามวังและไจ๋ ( 2546 ) พบว่า มีการขยายพื้นที่ของ
ได้รับผลกระทบภัยแล้งที่ดินในการเกษตร
ภูมิภาคทางเหนือของประเทศจีน ในช่วง 50 ปีที่ผ่านมามาและ ฟู ( 2003 )
ยังเผยแนวโน้มแห้งในส่วนของภาคเหนือของจีนในช่วงปี 1951 – 2541 โดยใช้
ผิวความชื้นดัชนี รูปแบบเหล่านี้ไม่ได้
คับภาคเหนือของจีนเท่านั้น แต่ แน่นอน , Wu et al . ( 2011 )
สร้างค่าความชื้นดินทุกวัน จีนจาก 2494 ถึง 2009
และพบว่าขึ้นถึง 30 % ของพื้นที่ทั้งหมดของประเทศจีนคือเสี่ยงแล้ง
และวัง et al . ( 2011a ,2011b ) พบว่าในช่วงปี 60
ภัยแล้งรุนแรงในประเทศจีนเติบโตยิ่งขึ้นทั่วไป จะเป็นการเพิ่มความเสี่ยงในผลผลิตทางการเกษตรอย่างยั่งยืน

ทั่วทั้งประเทศ Zou et al . ( 2005 ) ใช้ Palmer แล้งความรุนแรง
ดัชนี ( pdsi ) เพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในภัยแล้งทั่วประเทศจีนและ
ไจ๋ et al . ( 2010 ) ทั้งการใช้ pdsi และดัชนีมาตรฐาน
( SPI ) เพื่อระบุแนวโน้มในเงื่อนไขที่เปียกแห้ง / ในช่วงทศวรรษล่าสุดข้ามภูมิภาคขนาดใหญ่
10 ในประเทศจีน ทั้งสองพบแนวโน้ม
ภัยแล้งทั่วภูมิภาคหลักของจีนในทศวรรษที่ผ่านมา แม้จะมีการวิจัย
รุนแรงมุ่งเน้นภัยแล้งในจีน ชิ้นส่วนหายไป
ของการวิจัยนี้ได้รับการพิจารณาประเภทที่แตกต่างกันของ
ภัยแล้ง ( คือทางอุตุนิยมวิทยาอุทกวิทยาและการเกษตร ) เป็นแต่ละรายต่างกัน และมีความหมายอย่างมาก

ระบบเอกลักษณ์ทางธรรมชาติและมนุษย์ เป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญ เข้าใจ
และจัดการภัยแล้งในจีนมันขวางพัฒนามากขึ้น
ภาพที่สมบูรณ์ของวิธีการเหล่านี้ประเภทของภัยแล้งและความถี่ของการใช้งาน
วิธีการ ระยะเวลา และความรุนแรงได้ถูกเปลี่ยนแปลงใน
ล่าสุดที่ผ่านมา และอาจจะเปลี่ยนแปลงในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น

ผลของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ก็พบว่ามีการเพิ่มขึ้นใน
เสี่ยงภัยแล้งทั่วโลกตั้งแต่ปี 1970 เนื่องจากการระเหย ( เพิ่มในบัญชี
ของการเพิ่มอุณหภูมิโลก ) โดยไม่ต้องเพิ่มการตกตะกอน
ในสถานที่ใดมากที่สุด ( เชฟฟิลด์ andwood , 2008 ; Zou et al . , 2005 ; ได , 2012 ;
trenberth et al . ,2014 ) ภายในบริบทของโกลบัล วอร์มมิ่ง อนาคตเป็น
การเพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก ( IPCC , 2013 ) , มันสำคัญมาก
เพื่อประเมินการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศผลกระทบจากภัยแล้งในระดับภูมิภาค
และที่สำคัญ เพื่อศึกษาชนิดของ
ภัยแล้งจะได้รับผลกระทบมากที่สุด ( เช่น อุตุนิยมวิทยา และอุทกศาสตร์ /
หรือเกษตร )การศึกษาหลายแห่งมี quantified
เปลี่ยนศักยภาพของอุทกวิทยาและทรัพยากรน้ำในลุ่มน้ำในภาคเหนือจีน ( เช่น Xu et al ,
. 2009c ; Li et al . , 2010 ; ยาง et al . , 2012 ) , จีน ( เช่น เจียง
et al . , 2007 ; Qiu , 2010 ; Wang et al , , 2014 ) และทั้งประเทศ
( เช่น ก๊วย et al . , 2002 ; Wang et al . , 2012 ; เล้ง et al . , ในข่าว ) อย่างไรก็ตาม
การศึกษาน้อยมากมีการตรวจสอบผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศบน
ภัยแล้งที่ลุ่มน้ำขนาด ( เช่นด้วนและเม ปี 2014 ) มีความพยายามน้อย
ยังตรวจสอบอย่างชัดเจนผลกระทบในอนาคตของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศบนความแห้งแล้งทั่วประเทศ

แล้ว และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความไวของประเภทภัยแล้งต่างๆ ( เช่น
อุตุนิยมวิทยาการเกษตรและอุทกวิทยาภัยแล้ง ) การตอบสนองต่อปริมาณอากาศ
ร้อนต่างกัน ความเข้าใจว่า บางชนิดมีความไวต่อปัญหาภัยแล้ง
คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากกว่าคนอื่นอาจ
ภาค identifywhich ( s ) มีความไวมากที่สุดเพื่อเปลี่ยนความถี่แล้ง , ระยะเวลาและความเข้มของแผนการจัดการ

ช่วยภัยแล้ง มีประสิทธิภาพมากขึ้น มีการพัฒนา แน่นอนผลจากการศึกษาที่ครอบคลุม
ไปทั่วประเทศสามารถใช้ไม่เพียง แต่แจ้งให้ทราบ
บนผลกระทบสำหรับภาคเศรษฐกิจเฉพาะ แต่ยังสามารถใช้ในการปรับกลยุทธ์ในการประสานงาน /

/ ภูมิภาคต่าง ๆโดยรัฐบาลกลาง ดังนั้นจุดประสงค์ของงานวิจัยนี้คือ เพื่อศึกษาผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น

ในอนาคตของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศบนความแห้งแล้งของโดเมนที่แตกต่างกันของวัฏจักรน้ำในประเทศจีน .
เพื่อที่อยู่นี้เราใช้อคติในการแก้ไขทุกวัน ผลจากสถานะของ
ศิลปะแบบจำลองภูมิอากาศเป็นปัจจัยสำหรับการสอบเทียบแบบจำลองทางอุทกวิทยา :
ทั่วทั้งแบบจีน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ทรัพยากร
น้ำในอนาคต ลักษณะภัยแล้งแล้วการประเมินโดยใช้
ดัชนีภัยแล้งต่างๆและผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในลักษณะภัยแล้ง
ได้ถูก