William Shakespeare (/ˈʃeɪkspɪər/;[

William Shakespeare (/ˈʃeɪkspɪər/;[1] 26 April 1564 (baptised) – 23 April 1616)[nb 1] was an English poet, playwright and actor, widely regarded as the greatest writer in the English language and the world's pre-eminent dramatist.[2] He is often called England's national poet and the "Bard of Avon".[3][nb 2] His extant works, including some collaborations, consist of about 38 plays,[nb 3] 154 sonnets, two long narrative poems, and a few other verses, the authorship of some of which is uncertain. His plays have been translated into every major living language and are performed more often than those of any other playwright.[4]

Shakespeare was born and brought up in Stratford-upon-Avon. At the age of 18, he married Anne Hathaway, with whom he had three children: Susanna, and twins Hamnet and Judith. Between 1585 and 1592, he began a successful career in London as an actor, writer, and part-owner of a playing company called the Lord Chamberlain's Men, later known as the King's Men. He appears to have retired to Stratford around 1613 at age 49, where he died three years later. Few records of Shakespeare's private life survive, and there has been considerable speculation about such matters as his physical appearance, sexuality, religious beliefs, and whether the works attributed to him were written by others.[5]

Shakespeare produced most of his known work between 1589 and 1613.[6][nb 4] His early plays were mainly comedies and histories and these works remain regarded as some the best work produced in these genres even today. He then wrote mainly tragedies until about 1608, including Hamlet, King Lear, Othello, and Macbeth, considered some of the finest works in the English language. In his last phase, he wrote tragicomedies, also known as romances, and collaborated with other playwrights.

Many of his plays were published in editions of varying quality and accuracy during his lifetime. In 1623, John Heminges and Henry Condell, two friends and fellow actors of Shakespeare, published the First Folio, a collected edition of his dramatic works that included all but two of the plays now recognised as Shakespeare's. It was prefaced with a poem by Ben Jonson, in which Shakespeare is hailed, presciently, as "not of an age, but for all time".[7]

Shakespeare was a respected poet and playwright in his own day, but his reputation did not rise to its present heights until the 19th century. The Romantics, in particular, acclaimed Shakespeare's genius, and the Victorians worshipped Shakespeare with a reverence that George Bernard Shaw called "bardolatry".[8] In the 20th century, his work was repeatedly adopted and rediscovered by new movements in scholarship and performance. His plays remain highly popular today and are constantly studied, performed, and reinterpreted in diverse cultural and political contexts throughout the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชกสเปียร์ William (/ ˈʃeɪkspɪər / [1] 26 1564 เมษายน (baptised) – 23 เมษายนค.ศ. 1616) [nb 1] มีกวีอังกฤษ คุณ และนัก แสดง อย่างกว้างขวางถือเป็นนักเขียนมากที่สุดในภาษาอังกฤษและของโลกก่อนอีก dramatist[2] นอกจากนี้เขามักถูกเรียกว่ากวีแห่งชาติของอังกฤษและ "Bard ของเอวอน"[3][nb 2] เขายังทำงาน รวมทั้งความร่วมมือบาง ประกอบด้วยบทละครประมาณ 38[nb 3] 154 โคลง บทกวีบรรยายยาว 2 และข้ออื่น ๆ กี่ เสียบางส่วนซึ่งไม่แน่นอน บทละครของเขาได้รับการแปลเป็นภาษาทุกชีวิตสำคัญ และทำบ่อยกว่าของคุณใด ๆ[4]

เกิด และนำค่าในเอททิงเชกสเปียร์ อายุ 18 ปี เขาแต่งงานกับแอนน์แฮททาเวย์ ซึ่งเขามีลูกสาม: Susanna และแฝด Hamnet และ Judith ระหว่าง 1585 1592 เขาเริ่มอาชีพประสบความสำเร็จในกรุงลอนดอนเป็นนักแสดง นักเขียน และส่วนเจ้าของบริษัทเล่นเรียกของแชมเบอร์เลนเจ้าชาย ภายหลังเรียกว่าคนของพระราชา เขาดูเหมือนจะได้ถอนการสแตรทฟอร์ดประมาณ 1613 ที่อายุ 49 ที่เขาเสียชีวิตสามปีต่อมา ระเบียนน้อยของชีวิตส่วนตัวของเชกสเปียร์อยู่รอด มีการเก็งกำไรจำนวนมากเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวเป็นลักษณะทางกายภาพของเขา เพศ ความเชื่อทางศาสนา และบันทึกว่างานเขามีเขียน โดยคนอื่น[5]

ส่วนใหญ่งานของเขารู้จักระหว่างโรงแรม 1589 ซิตี้และ 1613 ผลิตเชกสเปียร์[6][nb 4] บทละครของเขาก่อนถูก comedies ส่วนใหญ่ และประวัติและผลงานเหล่านี้ยังคงถือเป็นบางงานดีผลิตในประเภทเหล่านี้ทุกวันนี้ เขาแล้วเขียน tragedies ส่วนใหญ่จนถึงประมาณ 1608 แฮมเล็ท King Lear โอเทลโล และแม็ค เบ็ธ เป็นบางส่วนของผลงานที่ดีที่สุดในภาษาอังกฤษ ในขั้นตอนสุดท้ายของเขา เขาเขียน tragicomedies เรียกอีก อย่างว่า romances และร่วมมือกับ playwrights อื่น ๆ

บทละครของเขามากมายเผยแพร่ในรุ่นของคุณภาพและความแม่นยำแตกต่างกันในระหว่างอายุการใช้งานของเขา สถาปนา Heminges จอห์นและเฮนรี่ Condell เพื่อนและเพื่อนนักแสดงของเชกสเปียร์ สองใบแรกใบแจ้งรายการของ เป็นรุ่นที่รวบรวมผลงานของเขาอย่างมากที่รวมทั้งหมดที่เผยแพร่ แต่สองเล่นตอนนี้ยังเป็นของเชกสเปียร์ มันถูกลฟอร์กลอน โดยเบนจอนสัน ที่เชกสเปียร์เป็นคำยกย่อง presciently เป็น "ไม่อายุ แต่ทุกครั้ง"[7]

เชกสเปียร์เป็นกวีที่เคารพและคุณเองในวันของเขาเอง แต่ชื่อเสียงของเขาได้ไม่เพิ่มขึ้นเป็นของสูงอยู่จนถึงศตวรรษที่ 19 คู่รัก รางวัลอัจฉริยะของเชกสเปียร์ โดยเฉพาะ และ Victorians เชกสเปียร์ที่บูชา ด้วยความเคารพที่ว่า จอร์จ Bernard Shaw เรียกว่า "bardolatry"[8] ในศตวรรษที่ 20 งานของเขาซ้ำ ๆ รับรอง และ rediscovered โดยความเคลื่อนไหวใหม่ในทุนการศึกษาและประสิทธิภาพการ บทละครของเขายังคงเป็นที่นิยมสูงวันนี้ตลอดเวลาเรียน ดำเนินการ และ reinterpreted ในบริบททางการเมือง และวัฒนธรรมที่หลากหลายทั่วโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิลเลียม เชคสเปียร์ ( / ˈʃ E ɪ KSP ɪə R / ; [ 1 ] 26 เมษายน 1031 ( บัพติศมา ) 23 เมษายน 1616 ) ) [ NB 1 ] เป็นนักกวีชาวอังกฤษ นักเขียนบทละครและนักแสดง การยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นนักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ในภาษาอังกฤษและของโลก ที่มีความรู้ก่อน [ 2 ] เขาถูกเรียกว่า กวีแห่งชาติของอังกฤษ และ " กวีแห่งเอวอน " [ 3 ] [ NB 2 ] เขายังทำงาน รวมทั้งความร่วมมือประกอบด้วยประมาณ 38 ครั้ง[ NB ] 154 sonnets สองบทกวีบรรยายยาว และโองการอื่น ๆไม่กี่การประพันธ์ของบางอย่างซึ่งมีความไม่แน่นอน บทละครของเขาได้รับการแปลเป็นภาษาหลักอยู่ และจะดำเนินการมากขึ้นมักจะมากกว่าอื่นใด นักเขียนบทละคร [ 4 ]

เชกสเปียร์เกิดและนำขึ้นใน Stratford เมื่อเอวอน . ตอนอายุ 18 ปี เขาแต่งงานกับแอนน์ แฮททาเวย์ กับผู้ที่เขามีลูก 3 คน : ซูซานนา ,และฝาแฝดแฮมเน็ต และ จูดิท และระหว่างปลูกฝัง 1205 , เขาเริ่มอาชีพที่ประสบความสำเร็จในลอนดอนในฐานะนักแสดง , นักเขียน , และส่วนของเจ้าของ บริษัท เรียกว่าเล่นลอร์ดแชมเบอร์เลนชาย ต่อมาเรียกว่า ทหารของพระราชา . ดูเหมือนเขาจะเกษียณไป Stratford รอบของอายุ 49 , ที่เขาเสียชีวิตสามปีต่อมา ระเบียนที่ไม่กี่ของเชกสเปียร์เป็นเรื่องส่วนตัวชีวิตรอดและมีการเก็งกำไรมากเกี่ยวกับเรื่องดังกล่าวเป็นลักษณะทางกายภาพ เพศ ความเชื่อทางศาสนา และไม่ว่าผลงานว่าเขาได้เขียนโดยผู้อื่น . [ 5 ]

เช็คสเปียร์ที่ผลิตมากที่สุดของงานของเขาเป็นที่รู้จักกันและแผนที่ของ .[ 6 ] [ NB 4 ] ก่อนเล่น ส่วนใหญ่เป็นหนังตลกเกี่ยวกับผลงานเหล่านี้ยังคงถือเป็นบางส่วนที่ดีที่สุดที่ผลิตในประเภทเหล่านี้ แม้ในวันนี้ จากนั้นเขาก็เขียนส่วนใหญ่เป็นโศกนาฏกรรมจนถึงประมาณ 127 , รวมทั้งหมู่บ้าน , กษัตริย์เลียร์ Othello , ก็อตแลนด์ , และ พิจารณาบางส่วนของงานที่ดีที่สุดในภาษาอังกฤษ ในขั้นตอนสุดท้ายของเขา เขาเขียน tragicomedies ที่เรียกว่าความรัก , ,และร่วมมือกับนักเขียนอื่น ๆ .

หลายเล่นของเขาถูกตีพิมพ์ในฉบับของการเปลี่ยนแปลงคุณภาพและความถูกต้องในช่วงชีวิตของเขา ใน ค.ศ. 1623 , จอห์น heminges และเฮนรี่ condell สองเพื่อนนักแสดงของเช็คสเปียร์ , เผยแพร่ ยกแรก เก็บฉบับของเขาได้อย่างน่าทึ่ง ผลงานที่ รวม ทั้งหมด แต่สองของผู้เล่นได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นเช็คสเปียร์ .มันคือ prefaced กับบทกวีของแอตแลนติส ซึ่งมี presciently เช็คสเปียร์เป็น , เป็น " ไม่ใช่อายุ แต่สำหรับเวลาทั้งหมด " [ 7 ]

เชกสเปียร์เป็นกวีและนักเขียนบทละครที่เคารพในวันของเขา แต่ชื่อเสียงของเขาไม่ได้ขึ้นไปความสูงปัจจุบันจนกว่าศตวรรษที่ 19 เดอะ โรแมนติก โดยเฉพาะ รางวัลเชคสเปียร์เป็นอัจฉริยะและวิคต รียนนมัสการเช็คสเปียร์ด้วยความเคารพว่า จอร์จ เบอร์นาร์ด ชอว์ เรียกว่า " bardolatry " [ 8 ] ในศตวรรษที่ 20 เขาทำมันซ้ำ ๆยอมรับและค้นพบโดยการเคลื่อนไหวใหม่ในการศึกษาและการปฏิบัติงาน บทละครของเขายังคงเป็นที่นิยมมากวันนี้และตลอดเวลาที่ศึกษา ปฏิบัติ และ reinterpreted ในบริบททางวัฒนธรรมและการเมืองที่หลากหลายทั่วโลก