Gou Han Shi felt startled, he remai

Gou Han Shi felt startled, he remained silent for a time, then said: “No wonder why he was so tenacious.”

Upon finishing his words, he started to cough, with his brows lightly clenched, evidently in pain. He then looked at Chen Chang Sheng and asked: “You’re not someone that cares for hollow fame, why are you so adamant about the Grand Examination?”

Chen Chang Sheng replied: “As I said before, a lot of things cannot be explained.”

Gou Han Shi didn’t ask further.

Chen Chang Sheng hadn’t finished speaking however, he looked at the sword strapped to Gou Han Shi’s waist and asked, with some uncertainty: “Can the complete sword manual be exchanged for anything?”

The complete form for Li Shan Sword Arts can be exchanged for many things, especially when it comes to disciples of Li Shan Sword Sect.
Not mentioning first place in the Grand Examination, even things that are far more important, Gou Han Shi would be willing to give them up.

Gou Han Shi knew that the full form for Li Shan Sword Arts used to be kept at White Emperor City and that it was now at Orthodox Academy, but he never could have expected Chen Chang Sheng to make this type of suggestion.
He remained silent for a long while, then shook his head and said: “I am a disciple of Li Mountain, therefore I cannot accept; since it’s our sect’s sword art, in the future, us disciples will use our own strength to return it to Li Mountain instead of using it in a transaction.”

Hearing him refuse Luo Luo’s suggestion Chen Chang Sheng didn’t feel any disappoint, in contrast, he felt slightly relieved.

“Then come.”

Chen Chang Sheng raised Rainfall Whip in his right hand with True Essence lightly flowing and the whip head slightly raised, lightly swaying with the wind.

This was the final and most important match for this year’s Grand Examination.

It started very calmly and very suddenly.

Gou Han Shi drew his blade from its scabbard, freely raising his arm, the sword lightly quivered in the air, letting off a buzzing sound.

He headed towards Chen Chang Sheng. His steps were slow and steady, but gave the sense that it couldn’t possibly be dodged.

Gou Han Shi thrust out and a sword manifestation harmoniously travelled outwards; no sound echoed within the tower, yet, a clear sound resonated from a faraway location within the blue sky on the horizon, as if someone was intoning a song.

The fisherman’s song echoes; as the sound has reached the ear, so does the tune arrive.

The sword came too fast and too placidly, to the point where it seemed to convey a sense of joy in the blade meeting its opponent.
Facing this seemingly ordinary move, Chen Chang Sheng actually felt as if there wasn’t any possibility of dodging, whether be it Discerning Steps or pure speed, they were no longer able to have an effect in such a short amount of time.

He poured his True Essence into Rainfall Whip, using the whip as a sword and holding it out horizontally in front of himself.

A sharp sound of clashing, then Rainfall Whip began to violently shudder.

Upon the whip, a golden light appeared, exhibiting a powerful energy that forcefully blocked Gou Han Shi’s sword manifestation, yet, it couldn’t stop the manifestation from travelling into Chen Chang Sheng’s wrist from the handle of the whip.

His hand subsequently started to tremble and following this, his arm. A sharp pain carried upwards to his shoulder and he could no longer continue holding onto the whip.
With the sound of air being split, Rainfall Whip slipped out of his grasp and left his hand.

At that moment, Gou Han Shi’s second manoeuvre followed. With this move’s appearance, the faraway horizon once again echoed in song; a sunset glow filled the heavens.

Having lost Rainfall Whip, Chen Chang Sheng still had the Sword of Wen Shui. He grasped onto the sword’s hilt and pulled outwards, all that could be heard was a single sound ringing out as the blade left its scabbard. The bright blade reflected the sunset clouds outside and at the same time gave rise to more, tinting all the windows and doors within the tower with a warm red glow.

Night Clouds End, from the Three Forms of Wen Shui.

Two sunsets clashed within the Tower of Purging Dust; the black eaves turned to gold.

An extremely pure aura travelling with the sword manifestation inside the sunset clouds, broke through Chen Chang Sheng’s defence and headed towards his torso, if it wasn’t for the Sword of Wen Shui suddenly wailing at the last moment and him making use of the sword’s own powerful aura to help block most of the attack’s momentum, he would definitely have suffered heavy injuries.

The Sword of Wen Shui had saved him, but it had also been thrown out into the sky by Gou Han Shi’s manoeuvre, it whistled as it spun away and flew far out of the tower, unknown as to where it would land.

Chen Chang Sheng unhesitatingly jumped backwards, wanting to use Discerning Steps; at the same time, his right hand ha

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โกฮันโตะรู้สึกสะดุ้ง เขายังคงเงียบเป็นเวลา กล่าว ว่า: "ไม่น่าแปลกใจทำไมเขาก็หวงแหนเพื่อให้"เมื่อจบคำพูดของเขา เขาเริ่มไอ กับคิ้วของเขาเบา ๆ กัด อย่างเห็นได้ชัดในความเจ็บปวด เขามองที่ Chen Sheng ช้างแล้ว และถาม: "คุณไม่ได้เป็นคนที่ห่วงใยเกียรติยศกลวง ทำไมท่านจึงยืนกรานสอบแก? "Chen Sheng ช้างที่ตอบว่า: "ฉันกล่าวก่อน จำนวนมากของสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้"โกโตะฮันไม่ได้สอบถามเพิ่มเติมChen Sheng ช้างไม่พูดจบอย่างไรก็ตาม เขามองไปที่ดาบถูกทำโทษ เอวโกฮันโตะ และ ถาม กับความไม่แน่นอนบาง: "คู่มือดาบสมบูรณ์ปรับปรุงอะไร"แบบฟอร์มสมบูรณ์สำหรับ Li Shan ดาบศิลปะสามารถแลกเปลี่ยนหลายอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงสาวกนิกาย Li Shan ดาบไม่กล่าวถึงสถานที่แรกในการสอบแกรนด์ แม้แต่สิ่งที่สำคัญมาก โกฮันโตะยินดีให้ค่าโกฮันมะรู้ว่า ใช้ฟอร์มเต็ม Li Shan ดาบศิลปะจะนำไปเก็บที่เมืองจักรพรรดิขาว และก็ตอนนี้ในสถาบันดั้งเดิม แต่เขาไม่อาจจะคาดหวังให้ Chen Sheng ช้างชนิดนี้แนะนำให้เขายังคงเงียบเป็นเวลานาน แล้วส่ายศีรษะของเขา และกล่าวว่า: "ผมเป็นศิษย์ของภูเขา Li ดังนั้น ฉันไม่ยอม รับ เพราะมันเป็นศิลปะดาบนิกายของเรา ในอนาคต เราสาวกจะใช้ความแข็งแรงของเราเองเพื่อกลับไปยังภูเขา Li แทนที่จะใช้ในธุรกรรม"ได้ยินเขาปฏิเสธข้อเสนอแนะ Luo Luo Chen Sheng ช้างไม่ได้รู้สึกใด ๆ disappoint คมชัด เขารู้สึกโล่งใจเล็กน้อย"แล้วมา"Chen Sheng ช้างยกฝนแส้ในมือขวาของเขา มีแก่นแท้ที่ไหลเบา ๆ และยกขึ้นเล็กน้อย หัวแส้ไหวเบา ๆ มีลมนี้เป็นการแข่งขันสุดท้าย และสำคัญที่สุดสำหรับสอบปีนี้แกรนด์มันเริ่มใจเย็นมาก และก็มากโกฮันโตะดึงใบมีดของเขาจากฝัก อิสระยกแขน ดาบ quivered เบา ๆ ในอากาศ ให้ออกเสียงหึ่งเขามุ่งหน้าไปสู่ Chen Sheng ช้าง ขั้นตอนของเขาช้า และมั่นคง แต่ให้ความรู้สึกว่า มันไม่อาจ dodgedแทงโกฮันโตะออก และรวมตัวกันดาบอย่างกลมกลืนเดินว่อน ไม่มีเสียงดังก้องภายในทาวเวอร์ ยัง เสียงชัดเจนสะท้อนก้องจากสถานที่ห่างไกลในท้องฟ้าเส้นขอบฟ้า ว่ามีคนถูก intoning เพลงฟิชเชอร์เพลง echoes เป็นเสียงเข้าหู จึงไม่เพลงมาดาบมาเร็วเกินไป และเกินไป placidly ไปยังจุดที่เหมือนการถ่ายทอดความรู้สึกของความสุขในการประชุมฝ่ายตรงข้ามของใบมีดหันหน้าไปทางย้ายนี้ดูเหมือนจะธรรมดา Chen Sheng ช้างจริงรู้สึกว่าไม่มีความเป็นไปได้ใด ๆ กะล่อน ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนที่ฉลาดหรือความเร็ว พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะมีผลในการดังกล่าวเป็นระยะเวลาสั้น ๆเขาเทแก่นแท้ของเขาเป็นฝนใช้แส้ที่เป็นดาบ และถือออกแนวนอนด้านหน้าของตัวเอง แส้คมชัดเสียงปะทะ แล้วแส้ฝนเริ่ม shudder อย่างรุนแรงเมื่อแส้ แสงสีทองที่ ปรากฏ แสดงเป็นพลังงานที่มีประสิทธิภาพที่ประดาบประกาศโกฮันโตะ ยัง มันไม่สามารถหยุดประกาศจากเดินทางเข้าเฉินช้าง Sheng ข้อมือจากจับแส้มือของเขาเริ่มสั่นเครือต่อมา และต่อไปนี้ แขนของเขา ปวดคมดำเนินขึ้นไปที่ไหล่ของเขา และเขาไม่อาจยังคงถือลงบนแส้ด้วยเสียงถูกแยกอากาศ แส้ฝนเล็ดรอดออกจากความเข้าใจของเขา และด้านซ้ายมือขณะที่การ โกฮันโตะสอง manoeuvre ตาม มีย้ายนี้ ขอบฟ้าไกลอีกครั้งสะท้อนถึงเพลง อาทิตย์อัสดงไปสวรรค์หายไปฝนแส้ Chen Sheng ช้างยังมีดาบชุ่ยเหวิน เขาคว้าลงบนด้ามจับของดาบ และดึงว่อน ที่อาจจะได้ยินตัวเดียวเสียงเสียงออกเป็นใบมีดซ้ายฝัก ใบสดใสยอดเมฆตกนอก และในเวลาเดียวกันทำให้เกิดเพิ่มเติม ย้อมสีหน้าต่างและประตูภายในอาคารสีแดงอบอุ่นคืนเมฆสุด จากสามรูปแบบของชุ่ยเหวินสองอาทิตย์ปะทะกันภายในทาวเวอร์ของการกำจัดฝุ่น ชายคาสีดำกลายเป็นทองเดินทางพร้อมกับประกาศดาบภายในเมฆตก กลิ่นอายบริสุทธิ์มากยากจนผ่านเฉินช้าง Sheng กลาโหม และมุ่งหน้าไปทางลำตัวของเขา ชอบดาบของ Wen Shui wailing ที่ล่าสุดจู่ ๆ ขณะและเขาทำใช้กลิ่นอายของดาบมีประสิทธิภาพช่วยป้องกันมากที่สุดของโมเมนตัมของการโจมตี เขาจะแน่นอนมีผู้ป่วยบาดเจ็บหนักดาบชุ่ยเหวินบันทึกไว้เขา แต่มันก็ยังถูกโยนออกสู่ท้องฟ้า โดย manoeuvre โกฮันนะ มันหนึบมันปั่นไป และบินไกลจากทาวเวอร์ ไม่ทราบว่าที่ต้องที่ดินChen Sheng ช้าง unhesitatingly กระโดดถอยหลัง อยากใช้ฉลาดขั้นตอน ในเวลาเดียวกัน ด้านขวามือฮา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โกฮันชิ รู้สึกตกใจ เขายังคงเงียบสักพัก แล้วกล่าวว่า " ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาจึงหวงแหน "เมื่อจบคำพูดของเขา เขาเริ่มไอ คิ้วของเขาเบาๆ กำ เห็นได้ชัดในความเจ็บปวด จากนั้นเขาก็มองเฉินฉาง เซิง และถามว่า : " คุณไม่ใช่คนที่แคร์ชื่อเสียงกลวง , ทำไมคุณยืนกรานเกี่ยวกับการสอบใหญ่ "เฉินฉาง เซิง ตอบว่า : " อย่างที่ผมเคยบอกไป หลายอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ "โกฮัน ชี ไม่ได้ถามต่อเฉินฉาง เซิง ยังพูดไม่จบ อย่างไรก็ตาม เขามองดูดาบที่เอวของโกฮัน ชี และถามว่ามีความไม่แน่นอน " สามารถใช้ดาบที่สมบูรณ์สามารถแลกอะไร ? "แบบฟอร์มที่สมบูรณ์สำหรับ Li Shan ดาบศิลปะสามารถแลกเปลี่ยนสำหรับสิ่งต่าง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงสาวกอีฉาน ดาบของนิกายไม่บอกสถานที่ที่หนึ่งในการสอบใหญ่ สิ่งที่สำคัญมากกว่า โกฮัน ชี จะยินดีที่จะให้พวกเขาขึ้นโกฮันซือรู้เต็มรูปแบบสำหรับ Li Shan ศิลปะการใช้ดาบไว้ที่เมืองจักรพรรดิขาว และที่มันตอนนี้ที่สถาบันดั้งเดิม แต่เขาไม่เคยหวังเฉินฉาง เซิง ให้ข้อเสนอแนะ ประเภทนี้เขายังคงเงียบสักพัก แล้วสั่นศีรษะของเขาและกล่าวว่า " ข้าพเจ้าเป็นศิษย์ของลี้ภูเขา ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถยอมรับ เนื่องจากมันเป็นศิลปะดาบของสำนักเรา ในอนาคต เราสาวกจะใช้แรงของเราเองเพื่อกลับไปที่ภูเขาลี่แทนการใช้มันในรายการ " .ได้ยินเขาปฏิเสธข้อเสนอแนะของ Luo หลัวเฉินฉาง เซิง ไม่รู้สึกผิดหวังใด ๆ ในทางตรงกันข้าม เขารู้สึกขึ้นเล็กน้อย" แล้วมา " .เฉินฉาง เซิง ยกแส้ในมือข้างขวาของเขากับฝนจริงสาระเบาๆไหลและฟาดศีรษะยกขึ้นเล็กน้อย ค่อยๆ เอนไปตามลมนี่เป็นรอบสุดท้ายและที่สำคัญที่สุดราคาสำหรับการสอบที่ยิ่งใหญ่ในปีนี้มันเริ่มมากใจเย็นและเร็วมากโกฮันชิ วาดดาบของเขาจากฝัก อย่างอิสระ โดยยกแขนของเขา ดาบเบา quivered ในอากาศ ให้ปิดเสียงหึ่งๆเขามุ่งหน้าไปที่เฉินฉางเช็ง ขั้นตอนของเขาช้าและมั่นคง แต่ให้ความรู้สึกว่า มันไม่อาจจะหลบ .โกฮัน ชี แทงออกมา และดาบช่วยผสานเดินทางออกข้างนอก ไม่มีเสียงสะท้อนภายในหอ แต่เสียงชัดเจน resonated จากสถานที่ไกลในท้องฟ้าสีฟ้าบนขอบฟ้า ราวกับว่าใครบางคน intoning เพลงของชาวประมง เพลงก้อง เหมือนเสียงได้ถึงหู แล้วปรับไปถึงดาบมาเร็วเกินไปและมากเกินไป สงบ จนมันดูเหมือนจะถ่ายทอดความรู้สึกของความสุขในใบนัด ฝ่ายตรงข้ามของซึ่งย้ายที่ดูเหมือนธรรมดาๆ เฉินฉาง เซิง จริงๆ แล้วรู้สึกว่า ไม่มีความเป็นไปได้ใด ๆหลบ ไม่ว่าจะพิถีพิถันขั้นตอนหรือความเร็วบริสุทธิ์ พวกเขาไม่สามารถที่จะมีผลในเวลาสั้นๆ .เขาเทแก่นแท้ของเขาลงในแส้น้ำที่ใช้ตีเป็นดาบ และถือออกในแนวนอนในหน้าตัวเองเสียงแหลมของการปะทะ แล้วแส้ฝนเริ่มแรงสั่นเมื่อแส้ แสงสว่างสีทองปรากฏขึ้น โดยแสดงประสิทธิภาพพลังงานที่ลงบล็อกของโกฮัน ชี ดาบของเครื่อง แต่ก็ไม่สามารถหยุดการเดินทางเข้าไปในข้อมือของเฉินฉาง เซิง จากด้ามของแส้มือของเขาต่อมาเริ่มสั่นสะท้าน และต่อไปนี้ แขนของเขา ความเจ็บปวดที่คมชัดแบกขึ้นไหล่ของเขา และเขาไม่สามารถยังคงถือแส้ .กับเสียงของอากาศที่ถูกแยก แส้ฝนหลุดจากมือ และมือซ้ายของเขาตอนนั้น การซ้อมรบที่สองของ โกฮัน ชี ติดตาม ด้วยการย้ายนี้เป็นลักษณะที่ปรากฏ , ไกลสุดขอบฟ้าอีกครั้งสะท้อนในเพลง พระอาทิตย์ตกแสงเต็มฟ้ามีแพ้แส้ฝนเฉินฉาง เซิง ยังมีดาบของเหวินสุ่ย . เขาคว้าตัวบนเป็นด้ามดาบและดึงออกทั้งหมดที่อาจจะได้ยินเป็นเสียงเดียวเสียงออกเป็นใบมีดด้านซ้ายของซองมีด . ใบมีดสดใสสะท้อนให้เห็นพระอาทิตย์ตกเมฆภายนอกและในเวลาเดียวกันให้สูงขึ้นไปอีก ย้อมสี ทั้งหน้าต่าง และประตู ภายในอาคารมีการเรืองแสงที่อบอุ่นแดงคืนที่เมฆจบจากสามรูปแบบของเหวินสุ่ย .2 อาทิตย์อัสดงปะทะภายในหอคอยของการกำจัดฝุ่น ชายคาสีดำ กลายเป็นสีทองอันแสนบริสุทธิ์ ร่า เดินทาง กับดาบปรากฏข้างในพระอาทิตย์ตกเมฆพังของเฉินฉาง เซิง กลาโหม และมุ่งหน้าไปที่ลำตัวของเขา ถ้าไม่ใช่ดาบของเหวินสุ่ยก็ร้องไห้ตอนนั้น เขาใช้ดาบที่มีออร่าของตนเองเพื่อช่วยป้องกันมากที่สุดของการโจมตีของโมเมนตัม เขาต้องได้รับบาดเจ็บหนักดาบของเหวินสุ่ยได้ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่มันก็ถูกโยนออกไปในท้องฟ้า โดยการซ้อมรบของโกฮันชิ มันทำเสียงเหมือนมันหมุนไปและบินไกลออกไปจากหอ ไม่รู้ว่ามันจะลงเฉินฉาง เซิง อย่างไม่ลังเล กระโดดถอยหลัง ต้องการที่จะใช้ขั้นตอนที่พิถีพิถัน ในเวลาเดียวกัน เขา r