One group of Ss (N = 50) had a test

One group of Ss (N = 50) had a test-retest interval of only two
or three minutes; another group (N = 50) had an interval of one day:
and the remaining Ss (N = 336) had an interval of one week. The
length of the test-retest interval, within these limits, made no appreciable
or statistically significant' differences on any of the scores. All
scores showed some slight practice effect, regardless of the time intervening
between test and retest. Therefore all the data were combined.
The means and standard deviations for all the scores on each of the
two administrations are presented in table 2, along with the reliability
coefficients estimated for a single administration. The reliability was
determined by the intraclass correlation (R1) between the first and
second administrations. The reliability of the two administrations combined
can be obtained, of course, by means of the Spearman-Brown
formula, boosting the length of the test by a factor of two.
Two points should be especially noted in table 2: (a) some scores
show greater "practice effects" from the first to the second administration
than do others; (b) the reliabilities of the various scores differ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลุ่มหนึ่งของ Ss (N = 50) มีช่วงทดสอบ retest เท่าสองนาทีที่สาม กลุ่มอื่น (N = 50) มีช่วงของหนึ่งวัน:และ Ss เหลือ (N = 336) มีช่วงหนึ่งสัปดาห์ ที่ความยาวของช่วงทดสอบ retest ภายในข้อจำกัดเหล่านี้ ทำไม่เห็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติหรือ ' ความแตกต่างของคะแนนในการ ทั้งหมดคะแนนที่แสดงผลบางแบบฝึกหัดเล็กน้อย ไม่อยู่ระหว่างกลางเวลาระหว่างทดสอบและ retest ดังนั้น ข้อมูลทั้งหมดที่ถูกรวมวิธีการและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสำหรับคะแนนทั้งหมดในแต่ละจัดการที่สองจะแสดงในตาราง 2 พร้อมกับความน่าเชื่อถือค่าสัมประสิทธิ์ที่ประมาณบริหารเดียว มีความน่าเชื่อถือกำหนด โดยความสัมพันธ์ intraclass (R1) ระหว่างครั้งแรก และจัดการสอง ความน่าเชื่อถือของการจัดการ 2 รวมได้ แน่นอน โดย Spearman-สีน้ำตาลสูตร เพิ่มความยาวของการทดสอบ โดยตัวคูณสองสองจุดควรเป็นอย่างยิ่งไว้ในตาราง 2: คะแนนบาง (a)แสดงมากกว่า "แบบฝึกหัดผล" จากวันแรกการจัดการสองกว่าทำผู้อื่น (b reliabilities)ของคะแนนต่าง ๆ แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในกลุ่มของ Ss (ยังไม่มี = 50) มีช่วงเวลาการทดสอบสอบซ่อมเพียงสอง
หรือสามนาที อีกกลุ่มหนึ่ง (ยังไม่มี = 50) ได้ช่วงเวลาหนึ่งวัน:
และเอสเอสที่เหลืออยู่ (ยังไม่มี = 336) มีช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์
ความยาวของช่วงเวลาการทดสอบสอบซ่อมภายในข้อ จำกัด เหล่านี้ทำให้ไม่เห็น
ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญหรือ 'ที่ใด ๆ ของคะแนน ทั้งหมด
แสดงให้เห็นว่าคะแนนผลการปฏิบัติเล็กน้อยบางอย่างโดยไม่คำนึงถึงเวลาแทรกแซง
ระหว่างการทดสอบและสอบซ่อม ดังนั้นข้อมูลทั้งหมดมารวมกัน.
วิธีการและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานสำหรับคะแนนทั้งหมดที่อยู่ในแต่ละ
สองเข็มแสดงในตารางที่ 2 พร้อมกับความน่าเชื่อถือของ
ค่าสัมประสิทธิ์ประมาณสำหรับการบริหารงานเดียว ความน่าเชื่อถือถูก
กำหนดโดยความสัมพันธ์ intraclass (R1) ระหว่างครั้งแรกและ
เข็มที่สอง ความน่าเชื่อถือของทั้งสองฝ่ายปกครองรวม
สามารถรับได้แน่นอนโดยวิธีการของสเปียร์แมนสีน้ำตาล
สูตรเพิ่มความยาวของการทดสอบโดยปัจจัยที่สอง.
จุดที่สองควรจะสังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตารางที่ 2: (ก) คะแนนบางส่วน
แสดงมากขึ้น "ผลกระทบการปฏิบัติ" จากครั้งแรกที่สองการบริหาร
กว่าคนอื่น ๆ ; (ข) ความเชื่อมั่นของคะแนนต่างๆแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในกลุ่มของ SS ( n = 50 ) มีการทดสอบซ้ำช่วงเวลาเพียงสองหรือสามนาที
; กลุ่มอื่น ( n = 50 ) มีช่วงหนึ่งวัน :
และ SS ที่เหลือ ( n = 336 ) มีช่วงหนึ่งสัปดาห์
ความยาวของช่วงเวลา โดยภายในข้อจำกัดเหล่านี้ ทำให้ไม่มีชดช้อย
นัยสำคัญทางสถิติ ' ความแตกต่างใด ๆ ของคะแนน ทั้งหมดมีบางเล็กน้อยฝึก
คะแนนผลไม่ว่าเวลาที่แทรกแซง
ระหว่างทดสอบและสอบซ่อม . ดังนั้น ข้อมูลทั้งหมดถูกรวม .
โดยหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สำหรับทุกคะแนนของแต่ละ
2 งานนำเสนอ 2 โต๊ะ พร้อมกับความน่าเชื่อถือ
สัมประสิทธิ์ประมาณสำหรับงานเดียว มีค่าความเชื่อมั่น
กำหนดโดยความสัมพันธ์ที่แสดง ( R1 ) ระหว่างก่อนและ
งานที่สอง ความน่าเชื่อถือของสองฝ่ายปกครองรวม
ได้แน่นอน โดยวิธีการของการใช้สีน้ำตาล
สูตรเพิ่มความยาวของแบบทดสอบ โดยปัจจัยที่สอง .
2 จุดควรโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ระบุไว้ใน ตารางที่ 2 : ( a ) มีคะแนนมากกว่า "
แสดงการปฏิบัติผล " จากครั้งแรกใน
งานที่สองมากกว่าคนอื่น( ข ) ค่าความเชื่อมั่นของคะแนนต่าง ๆแตกต่างกัน