With the decline of feudalism in 16

With the decline of feudalism in 16th century England, the indigent poor came to be seen as a more direct threat to the social order.[6] The first complete code of poor relief was made in the Act for the Relief of the Poor 1597 and some provision for the "deserving poor" was eventually made in the Elizabethan Poor Law of 1601.[7] It created a system administered at parish level,[8] paid for by levying local rates on rate payers.[9] Relief for those too ill or old to work, the so-called 'impotent poor', was in the form of a payment or items of food ('the parish loaf') or clothing also known as outdoor relief.[10]

The Poor Law Amendment Act of 1834 completely overhauled the existing system in Britain[11] and established a Poor Law Commission to oversee the national operation of the system.[12] This included the forming together of small parishes into Poor Law Unions[13] and the building of workhouses in each union for the giving of poor relief.[14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการลดลงของระบบเจ้าขุนมูลนายในศตวรรษที่ 16 อังกฤษ indigent คนจนมาถึงถือเป็นภัยคุกคามโดยตรงมากกว่าการสังคม [6] สมบูรณ์รหัสแรกของบรรเทาที่ดีทำในพระราชบัญญัติสำหรับการปลดปล่อย 1597 ดี และบางส่วนสำรองสำหรับการ "สมควรดี" ในที่สุดทำในเอลิซาเบธคนจนกฎหมาย 1601 [7] ได้สร้างระบบการจัดการที่ระดับแพริช, [8] จ่ายสำหรับ levying ราคาพิเศษเฉพาะในรายงานผู้ชำระอัตรา [9] บรรเทาทุกข์สำหรับผู้ป่วย หรือเก่าเกินไปในการทำงาน เรียกว่า 'ปราศคนจน' ในแบบฟอร์มการชำระเงินหรือรายการอาหาร ('แพริชชิ้น') หรือเสื้อผ้าหรือที่เรียกว่ากลางแจ้งบรรเทาได้ [10]พระราชบัญญัติแก้ไขกฎหมายคนจนพ.ศ. 1834 overhauled ระบบที่มีอยู่ในสหราชอาณาจักร [11] และก่อตั้งกฎหมายคนจนคณะกรรมการเพื่อดูแลการดำเนินงานแห่งชาติของระบบอย่างสมบูรณ์ [12] นี้รวมเป็นร่วมกันของ parishes เล็กเป็นสหภาพคนจนกฎหมาย [13] และสร้างความ workhouses ในแต่ละสหภาพให้บรรเทาทุกข์ยาก [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับการลดลงของระบบศักดินาในศตวรรษที่ 16 อังกฤษคนจนยากจนมาถึงถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามโดยตรงมากขึ้นในการจัดระเบียบสังคม. [6] รหัสแรกที่สมบูรณ์แบบของการบรรเทายากจนได้ทำในพระราชบัญญัติความโล่งใจที่น่าสงสาร 1597 และ บทบัญญัติบางอย่างสำหรับ "สมควรน่าสงสาร" ถูกสร้างขึ้นมาในที่สุดกฎหมายลิซาเบ ธ ที่แย่ของ 1601 [7] มันสร้างระบบการบริหารงานในระดับตำบล [8] จ่ายโดยการจัดเก็บอัตราท้องถิ่นในอัตราจ่ายเงิน. [9] บรรเทาสำหรับผู้ที่ ป่วยเกินไปหรือเก่าในการทำงานที่เรียกว่า 'ไร้อำนาจที่ไม่ดี' เป็นในรูปแบบของการชำระเงินหรือรายการของอาหาร (ก้อนตำบล) หรือเสื้อผ้าหรือที่เรียกว่าโล่งใจ. [10] กฎหมายแย่พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม 1834 อย่างสมบูรณ์ซ่อมแซมระบบที่มีอยู่ในสหราชอาณาจักร [11] และเป็นที่ยอมรับกฎหมายน่าสงสารคณะกรรมการในการกำกับดูแลการดำเนินงานระดับชาติของระบบ. [12] รวมไว้ด้วยกันของตำบลขนาดเล็กลงในกฎหมายแรงงานที่น่าสงสาร [13] และอาคารโรงเลี้ยง ในสหภาพสำหรับการให้ความโล่งอกที่ไม่ดีในแต่ละ. [14]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับการลดลงของระบบศักดินาในศตวรรษที่ 16 อังกฤษ ยากจนที่น่าสงสารมาถือเป็นภัยคุกคามโดยตรงต่อสังคม [ 6 ] รหัสที่สมบูรณ์ครั้งแรกชื้นจนทำให้ในการแสดงสำหรับการบรรเทาทุกข์คนยากจนนั่นและบางเงื่อนไขสำหรับ " คนจน " สมควรได้ในที่สุดในทางยากจนกฎหมาย 2144 [ 7 ] มันสร้างระบบบริหารในระดับ แพริส[ 8 ] จ่ายโดย levying อัตราท้องถิ่น จ่ายเงินเท่ากัน [ 9 ] บรรเทาสำหรับผู้ที่ป่วยหรือแก่เกินไปที่จะทำงาน เรียกว่า ' ยากจน ' ไร้อำนาจ ในรูปแบบของการชำระเงินหรือรายการของอาหาร ( The Parish ก้อน ) หรือเสื้อผ้าหรือที่เรียกว่าโล่งกลางแจ้ง [ 10 ]

กฎหมายน่าสงสาร 1834 overhauled สมบูรณ์การแก้ไขกฎหมายของระบบที่มีอยู่ในอังกฤษ [ 11 ] และจัดตั้งคณะกรรมาธิการกฎหมายน่าสงสารการปฎิบัติการแห่งชาติของระบบ . [ 12 ] รวมรูปด้วยกันตำบลขนาดเล็กเป็นสหภาพแรงงาน [ 13 ] กฎหมายที่น่าสงสารและอาคารของ workhouses ในแต่ละสหภาพเพื่อให้สงเคราะห์คนจน [ 14 ]