what was he thinking?Chester opened

what was he thinking?
Chester opened the book. It read:
/ like chicken better than pork. Fried chicken is the best. Followed by chocolate ice cream — my favourite. Mum's a great cook — I love you, Mum.
Chester couldn't help smiling at the man. The man saw him and gave him a dangerous look. Just then the train reached Chester's station.
Time to get off the train.
He closed die book and put it back into his pocket. As he walked the short distance to his office his mind turned from the book to Dorothy. He had been thinking of asking her out to dinner.
'I'll do it today,' he thought. 'But what if she hasn't thought about me in that way? Maybe she isn't as attracted to me as I am to her?'
For a moment his heart felt heavy.
'Hey, come on, Chester — she's not blind. She's sure to be interested — after all, you're a good-looking guy and you are a junior manager.'
Chester walked into his office. His secretary was already busy typing. 'Any messages, Miss Han?' he asked her.
'Yes, sir,' said Miss Han, 'from the Manager. He says he can't go to the meeting today about the Eastern business. He wants you to take over right away.'
Yes!
This was the kind of opportunity he'd been waiting for. yHe would show them all just how good he was. This was an important piece of business. If he could make sure that everything went well he would get noticed. He would be an obvious choice for the next manager's job. If he became a manager he would be the youngest manager in the business!
And Dorothy would like that, wouldn't she? What woman wouldn't?
He thought of her soft figure in his arms. Her voice was whispering his name softly, Oh, Chester. . . Chester. . .
Ah, Dorothy!
'No problem,' he told Miss Han. 'Tell the others I'll be there to prepare for the meeting in half an hour.'
When he met the others Chester was confident and did his job well. He made sure that everybody knew what to do. The meeting that afternoon was sure to be a success. If, of course, the figures he had were all correct.
Just then he noticed a little smile on the face of Mr Shaw.
'What's the old man got to smile about?' thought Chester. 'He never smiles — why is he smiling now?'
Then he remembered his little book.
He took it out of his pocket and hid it behind some papers. He pretended to be looking at his notes and thought of Mr Shaw. The words appeared immediately:
I'll teach that young fool a lesson. I've got some figures he doesn 't know about hidden in my office. I've been working on this longer than he has. When he can't come up with the right figures he'll look stupid. Then I'll produce them and save the day. He'll look like a boy trying to do a man's job. He needs to learn some respect for experienced professionals tike me.
Chester felt a cold sweat on the back of his neck. 'So the old man really does dislike me, after all!'
Chester wondered what all the others thought about him but had no time to

consult his book.
'Thanks everybody — see you all this afternoon,' Chester told them all. 'Enjoy your lunch.'
While Mr Shaw was eating his sandwiches in the park, as he always did, Chester spent his lunch hour looking for the missing figures in Mr Shaw's office. Shaw was old-fashioned and preferred to use paper rather than recording things on a computer. It was a simple matter to copy the figures then leave Shaw's copies where he had found them -in a box in a cupboard. Chester felt almost disappointed. This was too easy!
Chester had missed his lunch but it had been worth it. His little book was turning out to be most useful.
The meeting that afternoon was a great success. He had all the figures he needed. The Eastern company people were happy and the papers were signed. Chester's future looked good. And as for Shaw. . . well, Chester could tell from his red face that he was angry because his little plan had gone wrong.
Chester made himself a promise: he would make sure that Shaw's future would
not be good. Not if he could help it.
Chester did not like to lose.
After the meeting there would be just enough time to call in on Dorothy.
Perhaps she would like to congratulate him over a drink.
When he got to her desk he found that she was away on a training course. She would be back the next day.
Just my bad luck, thought Chester. -
Ah, well; for the time being he could find somebody else to share this happy time with. But how and who with?
Squash It was his favourite game. Why not arrange a
game with Kim, his younger brother? Kim was a salesman. He had not gone to college but he had, like Chester, moved to the city. Chester always beat Kim at squash. He liked playing with Kim. He would telephone him as soon as he got home and see if a game could be arranged for that very night.
'Yeah . . . mmm ... I see.'
yChester was in his apartment speaking on his mobile telephone. As he spoke he held the telephone more tightly than usual. He was listening to Kim. Kim was telling him that he had already promised to take his girlfriend to the cinema. As he spoke, Chester tried out the book to see if it would work over the telephone.
It did. It read:
/ hate it when Chester and I play squash - he always wants to beat me. But he's always wanted to be a winner, at home, at school — it never stops, even when he has a career of his own. He never thinks of me, but then he never was much of a brother. He can do without his game this time. I'm staying home to watch television.
'OK, Kim,' said Chester. 'Enjoy the film. Yes . . . goodbye.'
Chester had never realised that his brother felt like that towards him. It came as a shock.
He spent the evening watching television and drieking wine with a takeaway meal.
At least, he thought, he would see Dorothy tomorrow.
The next morning Chester was sitting on his train to work. He was wondering whether he should look at The Book of Thoughts again when he noticed a photograph of the attractive middle-aged woman he had seen the day before. It

appeared on the front page of a newspaper held open by the person sitting opposite him. Her picture was next to that of an older man. The headline read: TWO DIE IN LOVERS' SHOOTING.
He didn't have to read any more. It was obvious that the book had correctly read the woman's mind the day before and that she had carried out her plan. But it was too late to do anything now.
Anyway, it was none of his business.
Chester didn't feel like looking at the book for the rest of the journey. However, he did start to think more about the book. Why, he wondered, had he not told anyone else about it?
The truth was that he could hardly believe in it himself. If he started telling others about an amazing book that could read thoughts they would think he was crazy. And what harm might it do to his career? In any case, he did not know whether it would work for other people. Perhaps the book only worked for him.
'Best leave the book alone for now,' thought Chester. 'Yes, that would be best.' But the book still sat in his pocket as he walked off the train.
The first part of the morning was brilliant. The Manager was very happy indeed with the way Chester had arranged
the meeting with the Eastern company. It had been a great success. He received congratulations from all the people at the office. Many fine words were said to him about his bright future. Chester felt very pleased with himself.
Then he thought of his book.
"What were they all really thinking about him? He wanted to know who he could trust and who he couldn't. He couldn't trust Shaw, he knew that. But, surely, there were not many like him. 'After all,' thought Chester, 'I am young, good-looking, cheerful, successful - and I'm one of the rising stars of the company. I must be one of the most popular guys here!'
But he wasn't.
In fact, the book told him so every time he looked at it. At first he thought it was only the older people who were jealous of his success. But it was the young ones, too. All of them. They thought he was clever but believed himself better than they were: good-looking but without any feelings. Some even thought he might be dishonest. Y They hated him.
Chester had a lonely lunch at a cafe near the park. As he sat at his table, drinking strong coffee, he took out the book and looked at its cover. He read it: The Book of Thoughts.
He opened it. There was nothing there. Not a word. He wondered why it didn't show his own thoughts. Maybe it was because he already knew them. Maybe.
But what if he asked it to show him his deepest thoughts, the ones he didn't realise he was thinking? Would it do that? Should he ask it?
The idea frightened him. If thoughts were hidden,
perhaps there was a good reason for it. Yet he still wanted to look. It was almost too much for him.
'I won't do it!' he told himself. 'The last time I looked in the book it told me things I wish I hadn't found out. No, I won't do it! ... Not yet.'
The cafe was becoming crowded so Chester walked back to the office. Back to Dorothy.
She would be back from her training course by now. He would see her and ask her to dinner. He was certain that she would not be like the other people in the office.

what was he thinking?
Chester opened the book. It read:
/ like chicken better than pork. Fried chicken is the best. Followed by chocolate ice cream — my favourite. Mum's a great cook — I love you, Mum.
Chester couldn't help smiling at the man. The man saw him and gave him a dangerous look. Just then the train reached Chester's station.
Time to get off the train.
He closed die book and put it back into his pocket. As he walked the short distance to his office his mind turned from the book to Dorothy. He had been thinking of asking her out to dinner.
'I'll do it today,' he thought. 'But what if she hasn't thought about me in that way? Maybe she isn't as attracted to me as I am to her?'
For a moment his heart felt heavy.
'Hey, come on, Chester — she's not blind. She's sure to be interested — after all, you're a good-looking guy and you are a junior manager.'
Chester walked into his office. His secretary was already busy typing. 'Any messages, Miss Han?' he asked her.
'Yes, sir,' said Miss Han, 'from the Manager. He says he can't go to the meeting today about the Eastern business. He wants you to take over right away.'
Yes!
This was the kind of opportunity he'd been waiting for. yHe would show them all just how good he was. This was an important piece of business. If he could make sure that everything went well he would get noticed. He would be an obvious choice for the next manager's job. If he became a manager he would be the youngest manager in the business!
And Dorothy would like that, wouldn't she? What woman wouldn't?
He thought of her soft figure in his arms. Her voice was whispering his name softly, Oh, Chester. . . Chester. . .
Ah, Dorothy!
'No problem,' he told Miss Han. 'Tell the others I'll be there to prepare for the meeting in half an hour.'
When he met the others Chester was confident and did his job well. He made sure that everybody knew what to do. The meeting that afternoon was sure to be a success. If, of course, the figures he had were all correct.
Just then he noticed a little smile on the face of Mr Shaw.
'What's the old man got to smile about?' thought Chester. 'He never smiles — why is he smiling now?'
Then he remembered his little book.
He took it out of his pocket and hid it behind some papers. He pretended to be looking at his notes and thought of Mr Shaw. The words appeared immediately:
I'll teach that young fool a lesson. I've got some figures he doesn 't know about hidden in my office. I've been working on this longer than he has. When he can't come up with the right figures he'll look stupid. Then I'll produce them and save the day. He'll look like a boy trying to do a man's job. He needs to learn some respect for experienced professionals tike me.
Chester felt a cold sweat on the back of his neck. 'So the old man really does dislike me, after all!'
Chester wondered what all the others thought about him but had no time to
 
consult his book.
'Thanks everybody — see you all this afternoon,' Chester told them all. 'Enjoy your lunch.'
While Mr Shaw was eating his sandwiches in the park, as he always did, Chester spent his lunch hour looking for the missing figures in Mr Shaw's office. Shaw was old-fashioned and preferred to use paper rather than recording things on a computer. It was a simple matter to copy the figures then leave Shaw's copies where he had found them -in a box in a cupboard. Chester felt almost disappointed. This was too easy!
Chester had missed his lunch but it had been worth it. His little book was turning out to be most useful.
The meeting that afternoon was a great success. He had all the figures he needed. The Eastern company people were happy and the papers were signed. Chester's future looked good. And as for Shaw. . . well, Chester could tell from his red face that he was angry because his little plan had gone wrong.
Chester made himself a promise: he would make sure that Shaw's future would
not be good. Not if he could help it.
Chester did not like to lose.
After the meeting there would be just enough time to call in on Dorothy.
Perhaps she would like to congratulate him over a drink.
When he got to her desk he found that she was away on a training course. She would be back the next day.
Just my bad luck, thought Chester. -
Ah, well; for the time being he could find somebody else to share this happy time with. But how and who with?
Squash It was his favourite game. Why not arrange a
game with Kim, his younger brother? Kim was a salesman. He had not gone to college but he had, like Chester, moved to the city. Chester always beat Kim at squash. He liked playing with Kim. He would telephone him as soon as he got home and see if a game could be arranged for that very night.
'Yeah . . . mmm ... I see.'
yChester was in his apartment speaking on his mobile telephone. As he spoke he held the telephone more tightly than usual. He was listening to Kim. Kim was telling him that he had already promised to take his girlfriend to the cinema. As he spoke, Chester tried out the book to see if it would work over the telephone.
It did. It read:
/ hate it when Chester and I play squash - he always wants to beat me. But he's always wanted to be a winner, at home, at school — it never stops, even when he has a career of his own. He never thinks of me, but then he never was much of a brother. He can do without his game this time. I'm staying home to watch television.
'OK, Kim,' said Chester. 'Enjoy the film. Yes . . . goodbye.'
Chester had never realised that his brother felt like that towards him. It came as a shock.
He spent the evening watching television and drieking wine with a takeaway meal.
At least, he thought, he would see Dorothy tomorrow.
The next morning Chester was sitting on his train to work. He was wondering whether he should look at The Book of Thoughts again when he noticed a photograph of the attractive middle-aged woman he had seen the day before. It
 
appeared on the front page of a newspaper held open by the person sitting opposite him. Her picture was next to that of an older man. The headline read: TWO DIE IN LOVERS' SHOOTING.
He didn't have to read any more. It was obvious that the book had correctly read the woman's mind the day before and that she had carried out her plan. But it was too late to do anything now.
Anyway, it was none of his business.
Chester didn't feel like looking at the book for the rest of the journey. However, he did start to think more about the book. Why, he wondered, had he not told anyone else about it?
The truth was that he could hardly believe in it himself. If he started telling others about an amazing book that could read thoughts they would think he was crazy. And what harm might it do to his career? In any case, he did not know whether it would work for other people. Perhaps the book only worked for him.
'Best leave the book alone for now,' thought Chester. 'Yes, that would be best.' But the book still sat in his pocket as he walked off the train.
The first part of the morning was brilliant. The Manager was very happy indeed with the way Chester had arranged
the meeting with the Eastern company. It had been a great success. He received congratulations from all the people at the office. Many fine words were said to him about his bright future. Chester felt very pleased with himself.
Then he thought of his book.
"What were they all really thinking about him? He wanted to know who he could trust and who he couldn't. He couldn't trust Shaw, he knew that. But, surely, there were not many like him. 'After all,' thought Chester, 'I am young, good-looking, cheerful, successful - and I'm one of the rising stars of the company. I must be one of the most popular guys here!'
But he wasn't.
In fact, the book told him so every time he looked at it. At first he thought it was only the older people who were jealous of his success. But it was the young ones, too. All of them. They thought he was clever but believed himself better than they were: good-looking but without any feelings. Some even thought he might be dishonest. Y They hated him.
Chester had a lonely lunch at a cafe near the park. As he sat at his table, drinking strong coffee, he took out the book and looked at its cover. He read it: The Book of Thoughts.
He opened it. There was nothing there. Not a word. He wondered why it didn't show his own thoughts. Maybe it was because he already knew them. Maybe.
But what if he asked it to show him his deepest thoughts, the ones he didn't realise he was thinking? Would it do that? Should he ask it?
The idea frightened him. If thoughts were hidden,
perhaps there was a good reason for it. Yet he still wanted to look. It was almost too much for him.
'I won't do it!' he told himself. 'The last time I looked in the book it told me things I wish I hadn't found out. No, I won't do it! ... Not yet.'
The cafe was becoming crowded so Chester walked back to the office. Back to Dorothy.
She would be back from her training course by now. He would see her and ask her to dinner. He was certain that she would not be like the other people in the office.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

what was he thinking?Chester opened the book. It read:/ like chicken better than pork. Fried chicken is the best. Followed by chocolate ice cream — my favourite. Mum's a great cook — I love you, Mum.Chester couldn't help smiling at the man. The man saw him and gave him a dangerous look. Just then the train reached Chester's station.Time to get off the train.He closed die book and put it back into his pocket. As he walked the short distance to his office his mind turned from the book to Dorothy. He had been thinking of asking her out to dinner.'I'll do it today,' he thought. 'But what if she hasn't thought about me in that way? Maybe she isn't as attracted to me as I am to her?'For a moment his heart felt heavy.'Hey, come on, Chester — she's not blind. She's sure to be interested — after all, you're a good-looking guy and you are a junior manager.'Chester walked into his office. His secretary was already busy typing. 'Any messages, Miss Han?' he asked her.'Yes, sir,' said Miss Han, 'from the Manager. He says he can't go to the meeting today about the Eastern business. He wants you to take over right away.'Yes!This was the kind of opportunity he'd been waiting for. yHe would show them all just how good he was. This was an important piece of business. If he could make sure that everything went well he would get noticed. He would be an obvious choice for the next manager's job. If he became a manager he would be the youngest manager in the business!And Dorothy would like that, wouldn't she? What woman wouldn't?He thought of her soft figure in his arms. Her voice was whispering his name softly, Oh, Chester. . . Chester. . .Ah, Dorothy!'No problem,' he told Miss Han. 'Tell the others I'll be there to prepare for the meeting in half an hour.'When he met the others Chester was confident and did his job well. He made sure that everybody knew what to do. The meeting that afternoon was sure to be a success. If, of course, the figures he had were all correct.Just then he noticed a little smile on the face of Mr Shaw.'What's the old man got to smile about?' thought Chester. 'He never smiles — why is he smiling now?'Then he remembered his little book.He took it out of his pocket and hid it behind some papers. He pretended to be looking at his notes and thought of Mr Shaw. The words appeared immediately:I'll teach that young fool a lesson. I've got some figures he doesn 't know about hidden in my office. I've been working on this longer than he has. When he can't come up with the right figures he'll look stupid. Then I'll produce them and save the day. He'll look like a boy trying to do a man's job. He needs to learn some respect for experienced professionals tike me.Chester felt a cold sweat on the back of his neck. 'So the old man really does dislike me, after all!'Chester wondered what all the others thought about him but had no time to consult his book.'Thanks everybody — see you all this afternoon,' Chester told them all. 'Enjoy your lunch.'While Mr Shaw was eating his sandwiches in the park, as he always did, Chester spent his lunch hour looking for the missing figures in Mr Shaw's office. Shaw was old-fashioned and preferred to use paper rather than recording things on a computer. It was a simple matter to copy the figures then leave Shaw's copies where he had found them -in a box in a cupboard. Chester felt almost disappointed. This was too easy!Chester had missed his lunch but it had been worth it. His little book was turning out to be most useful.The meeting that afternoon was a great success. He had all the figures he needed. The Eastern company people were happy and the papers were signed. Chester's future looked good. And as for Shaw. . . well, Chester could tell from his red face that he was angry because his little plan had gone wrong.Chester made himself a promise: he would make sure that Shaw's future wouldnot be good. Not if he could help it.Chester did not like to lose.After the meeting there would be just enough time to call in on Dorothy.Perhaps she would like to congratulate him over a drink.When he got to her desk he found that she was away on a training course. She would be back the next day.Just my bad luck, thought Chester. -Ah, well; for the time being he could find somebody else to share this happy time with. But how and who with?Squash It was his favourite game. Why not arrange a
game with Kim, his younger brother? Kim was a salesman. He had not gone to college but he had, like Chester, moved to the city. Chester always beat Kim at squash. He liked playing with Kim. He would telephone him as soon as he got home and see if a game could be arranged for that very night.
'Yeah . . . mmm ... I see.'
yChester was in his apartment speaking on his mobile telephone. As he spoke he held the telephone more tightly than usual. He was listening to Kim. Kim was telling him that he had already promised to take his girlfriend to the cinema. As he spoke, Chester tried out the book to see if it would work over the telephone.
It did. It read:
/ hate it when Chester and I play squash - he always wants to beat me. But he's always wanted to be a winner, at home, at school — it never stops, even when he has a career of his own. He never thinks of me, but then he never was much of a brother. He can do without his game this time. I'm staying home to watch television.
'OK, Kim,' said Chester. 'Enjoy the film. Yes . . . goodbye.'
Chester had never realised that his brother felt like that towards him. It came as a shock.
He spent the evening watching television and drieking wine with a takeaway meal.
At least, he thought, he would see Dorothy tomorrow.
The next morning Chester was sitting on his train to work. He was wondering whether he should look at The Book of Thoughts again when he noticed a photograph of the attractive middle-aged woman he had seen the day before. It

appeared on the front page of a newspaper held open by the person sitting opposite him. Her picture was next to that of an older man. The headline read: TWO DIE IN LOVERS' SHOOTING.
He didn't have to read any more. It was obvious that the book had correctly read the woman's mind the day before and that she had carried out her plan. But it was too late to do anything now.
Anyway, it was none of his business.
Chester didn't feel like looking at the book for the rest of the journey. However, he did start to think more about the book. Why, he wondered, had he not told anyone else about it?
The truth was that he could hardly believe in it himself. If he started telling others about an amazing book that could read thoughts they would think he was crazy. And what harm might it do to his career? In any case, he did not know whether it would work for other people. Perhaps the book only worked for him.
'Best leave the book alone for now,' thought Chester. 'Yes, that would be best.' But the book still sat in his pocket as he walked off the train.
The first part of the morning was brilliant. The Manager was very happy indeed with the way Chester had arranged
the meeting with the Eastern company. It had been a great success. He received congratulations from all the people at the office. Many fine words were said to him about his bright future. Chester felt very pleased with himself.
Then he thought of his book.
"What were they all really thinking about him? He wanted to know who he could trust and who he couldn't. He couldn't trust Shaw, he knew that. But, surely, there were not many like him. 'After all,' thought Chester, 'I am young, good-looking, cheerful, successful - and I'm one of the rising stars of the company. I must be one of the most popular guys here!'
But he wasn't.
In fact, the book told him so every time he looked at it. At first he thought it was only the older people who were jealous of his success. But it was the young ones, too. All of them. They thought he was clever but believed himself better than they were: good-looking but without any feelings. Some even thought he might be dishonest. Y They hated him.
Chester had a lonely lunch at a cafe near the park. As he sat at his table, drinking strong coffee, he took out the book and looked at its cover. He read it: The Book of Thoughts.
He opened it. There was nothing there. Not a word. He wondered why it didn't show his own thoughts. Maybe it was because he already knew them. Maybe.
But what if he asked it to show him his deepest thoughts, the ones he didn't realise he was thinking? Would it do that? Should he ask it?
The idea frightened him. If thoughts were hidden,
perhaps there was a good reason for it. Yet he still wanted to look. It was almost too much for him.
'I won't do it!' he told himself. 'The last time I looked in the book it told me things I wish I hadn't found out. No, I won't do it! ... Not yet.'
The cafe was becoming crowded so Chester walked back to the office. Back to Dorothy.
She would be back from her training course by now. He would see her and ask her to dinner. He was certain that she would not be like the other people in the office.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

สิ่งที่เขาคิด?
เชสเตอร์เปิดหนังสือ มันอ่าน
/ ไก่ดีกว่าหมู ไก่ทอดที่ดีที่สุดคือ ตามมาด้วยไอศครีมช็อคโกแลต - ฉันชื่นชอบ แม่ของแม่ครัว - ผมรักคุณแม่.
เชสเตอร์ไม่สามารถช่วยยิ้มที่ชายคนนั้น ชายคนนั้นเห็นเขาและทำให้เขาดูอันตราย เพียงแค่นั้นรถไฟถึงสถานีเชสเตอร์.
เวลาที่จะได้รับออกจากรถไฟ.
เขาปิดตายหนังสือและนำมันกลับเข้ามาในกระเป๋าของเขา ในขณะที่เขาเดินไกลจากสำนักงานของเขาใจของเขาหันกลับมาจากหนังสือโดโรธี เขาได้รับความคิดของการขอให้เธอออกไปทานอาหารเย็น.
'ฉันจะทำมันในวันนี้' เขาคิดว่า 'แต่ถ้าเธอไม่ได้คิดเกี่ยวกับตัวฉันในทางที่? บางทีเธออาจจะไม่เป็นที่ดึงดูดให้ฉันเป็นฉันกับเธอ '?
สำหรับช่วงเวลาที่หัวใจของเขารู้สึกว่าหนัก.' สวัสดี, มาเชสเตอร์ - เธอไม่ได้ตาบอด
เธอมั่นใจว่าจะเป็นที่สนใจ - หลังจากคุณเป็นผู้ชายที่ดูดีและคุณเป็นผู้จัดการจูเนียร์ '.
เชสเตอร์เดินเข้าไปในห้องทำงานของเขา เลขานุการของเขาคือการพิมพ์ยุ่งอยู่แล้ว 'ข้อความใด ๆ , ฮันนางสาว? เขาถามเธอ.
'ใช่ครับ' กล่าวว่านางสาวฮันจากผู้จัดการ เขาบอกว่าเขาไม่สามารถไปต่อที่ประชุมในวันนี้เกี่ยวกับธุรกิจตะวันออก เขาต้องการให้คุณใช้เวลามากกว่าทันที. ใช่นี้เป็นชนิดของโอกาสที่เขาจะได้รับการรอ yhe จะแสดงให้พวกเขาทั้งหมดเพียงวิธีที่ดีที่เขาเป็น นี่เป็นชิ้นส่วนสำคัญของธุรกิจ ถ้าเขาจะทำให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดีเขาจะได้รับการสังเกต เขาจะเป็นตัวเลือกที่ชัดเจนสำหรับการทำงานของผู้จัดการถัดไป ถ้าเขากลายเป็นผู้จัดการเขาจะเป็นผู้จัดการที่อายุน้อยที่สุดในธุรกิจ! และโดโรธีจะชอบที่จะไม่เธอ? สิ่งที่ผู้หญิงจะไม่? เขาคิดว่าของตัวเลขที่อ่อนนุ่มของเธอในอ้อมแขนของเขา เสียงของเธอได้รับการกระซิบชื่อของเขาเบา ๆ โอ้เชสเตอร์ . . เชสเตอร์ . . อาโดโรธี! 'ไม่มีปัญหา' เขาบอกนางสาวฮัน 'บอกคนอื่น ๆ ฉันจะมีการเตรียมความพร้อมสำหรับการประชุมในช่วงครึ่งชั่วโมง.' เมื่อเขาได้พบกับคนอื่น ๆ เชสเตอร์มีความมั่นใจและได้งานที่ดีของเขา เขาทำให้แน่ใจว่าทุกคนรู้ว่าสิ่งที่จะทำ การประชุมช่วงบ่ายที่แน่ใจว่าจะประสบความสำเร็จ ถ้าแน่นอนตัวเลขที่เขามีทุกคนที่ถูกต้อง. เพียงแค่นั้นเขาสังเกตเห็นยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของนายชอว์. 'อะไรคนเก่าได้ที่จะยิ้มเกี่ยวกับ?' คิดว่าเชสเตอร์ 'เขาไม่เคยยิ้ม? - ทำไมเขายิ้มในขณะนี้'. แล้วเขาก็จำได้ว่าหนังสือเล่มเล็ก ๆ ของเขาเขาเอามันออกมาจากกระเป๋าของเขาซ่อนไว้อยู่เบื้องหลังเอกสารบาง เขาแกล้งทำเป็นมองไปที่บันทึกของเขาและคิดว่าชอว์ของนาย คำพูดที่ปรากฏได้ทันที: ฉันจะสอนว่าคนโง่หนุ่มบทเรียน ฉันมีตัวเลขบางเขา doesn t 'รู้เกี่ยวกับที่ซ่อนอยู่ในสำนักงานของฉัน ฉันได้ทำงานเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปกว่าที่เขามี เมื่อเขาไม่สามารถเกิดขึ้นกับตัวเลขที่เหมาะสมเขาจะดูโง่ แล้วฉันจะผลิตพวกเขาและบันทึกวันที่ เขาจะมีลักษณะเหมือนเด็กพยายามที่จะทำผลงานของผู้ชายคนหนึ่ง เขาต้องการที่จะเรียนรู้การเคารพบางอย่างสำหรับผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์ Tike ฉัน. เชสเตอร์รู้สึกเหงื่อเย็นที่ด้านหลังของลำคอของเขา 'ดังนั้นคนเก่าจริงๆไม่ชอบฉันหลังจากทั้งหมด' เชสเตอร์สงสัยในสิ่งที่คนอื่น ๆ คิดเกี่ยวกับเขา แต่มีเวลาที่จะให้คำปรึกษาหนังสือของเขา. 'ขอบคุณทุกคน - เห็นคุณทุกช่วงบ่ายวันนี้' เชสเตอร์บอกว่าพวกเขาทั้งหมด 'เพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของคุณ. ขณะที่นายชอว์กินแซนวิชในสวนของเขาในขณะที่เขามักจะทำเชสเตอร์ใช้เวลาเวลาอาหารกลางวันของเขาที่กำลังมองหาตัวเลขที่ขาดหายไปในสำนักงานของนายชอว์ ชอว์เป็นสมัยเก่าและต้องการที่จะใช้กระดาษมากกว่าการบันทึกสิ่งที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะคัดลอกตัวเลขแล้วปล่อยสำเนาของชอว์ซึ่งเขาได้พบว่าพวกเขา -in กล่องในตู้ เชสเตอร์รู้สึกผิดหวังเกือบ นี้เป็นเรื่องง่ายเกินไป! เชสเตอร์พลาดอาหารกลางวันของเขา แต่มันก็รับมันคุ้มค่า หนังสือเล่มเล็ก ๆ ของเขาถูกเปลี่ยนออกจะมีประโยชน์มากที่สุด. การประชุมในบ่ายวันนั้นก็ประสบความสำเร็จ เขาได้ตัวเลขทั้งหมดที่เขาต้องการ บริษัท อีสเทิร์นคนที่มีความสุขและเอกสารที่ได้ลงนาม อนาคตของเชสเตอร์ดูดี และสำหรับชอว์ . . ดีเชสเตอร์สามารถบอกได้จากใบหน้าสีแดงของเขาว่าเขาเป็นคนโกรธเพราะแผนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาได้ไปผิด. เชสเตอร์ทำให้ตัวเองสัญญา: เขาจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าอนาคตของชอว์จะไม่ดี ไม่ว่าเขาจะช่วยให้มัน. เชสเตอร์ไม่ชอบที่จะสูญเสีย. หลังจากการประชุมจะมีเวลาพอเพียงที่จะเรียกในโดโรธี. บางทีเธออยากจะแสดงความยินดีกับเขามากกว่าเครื่องดื่ม. เมื่อเขาได้ไปที่โต๊ะทำงานของเธอเขาก็พบว่าเธอ เป็นไปในหลักสูตรการฝึกอบรม เธอจะกลับมาในวันรุ่งขึ้น. เพียงแค่โชคร้ายของฉันคิดว่าเชสเตอร์ - อาดี; เป็นครั้งที่เขาสามารถหาคนอื่นที่จะร่วมกันครั้งนี้มีความสุขกับ แต่วิธีการและผู้ที่มี? สควอช มันเป็นเกมที่เขาชื่นชอบ ทำไมไม่จัดให้มีเกมกับคิมน้องชายของเขา? คิมเป็นพนักงานขาย เขาไม่ได้ไปเรียนที่วิทยาลัย แต่เขาก็มีเช่นเชสเตอร์ย้ายไปอยู่ที่เมือง เชสเตอร์เสมอชนะคิมควอช เขาชอบเล่นกับคิม เขาจะโทรศัพท์เขาทันทีที่เขากลับมาถึงบ้านและดูว่าเกมจะได้รับการจัดให้มีการคืนนั้น. 'ใช่ . . mmm ... ฉันเห็น. yChester อยู่ในอพาร์ตเมนต์ของเขาพูดในโทรศัพท์มือถือของเขา ในขณะที่เขาพูดเขาถือโทรศัพท์แน่นมากขึ้นกว่าปกติ เขาได้รับฟังคิม คิมบอกว่าเขาได้ให้สัญญาแล้วจะใช้แฟนสาวของเขาที่โรงภาพยนตร์ ในขณะที่เขาพูดเชสเตอร์พยายามออกหนังสือเพื่อดูว่ามันจะทำงานผ่านทางโทรศัพท์. มันได้ มันอ่าน/ เกลียดมันเมื่อเชสเตอร์และผมเล่นสควอช - เขามักจะต้องการที่จะชนะฉัน แต่เขาอยากจะเป็นผู้ชนะที่บ้านที่โรงเรียน - มันไม่เคยหยุดแม้ในขณะที่เขามีอาชีพเป็นของตัวเอง เขาไม่เคยคิดว่าฉัน แต่แล้วเขาก็ไม่ได้มากของพี่ชาย เขาสามารถทำโดยเกมของเขาในเวลานี้ ฉันอยู่ที่บ้านดูโทรทัศน์. 'ตกลงคิม' เชสเตอร์กล่าวว่า 'เพลิดเพลินกับภาพยนตร์เรื่องนี้ ใช่ . . . ลา. เชสเตอร์ไม่เคยรู้ว่าพี่ชายของเขารู้สึกเหมือนว่าต่อเขา มันมาเป็นช็อต. เขาใช้เวลาช่วงเย็นดูโทรทัศน์และไวน์ drieking กับ Takeaway อาหาร. อย่างน้อยที่เขาคิดว่าเขาจะได้เห็นโดโรธีในวันพรุ่งนี้. เช้าวันรุ่งเชสเตอร์กำลังนั่งอยู่บนรถไฟของเขาในการทำงาน เขาถูกสงสัยว่าเขาควรจะมองไปที่หนังสือของความคิดอีกครั้งเมื่อเขาสังเกตเห็นภาพของหญิงวัยกลางคนที่น่าสนใจที่เขาได้เห็นวันก่อน มันปรากฏอยู่บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ที่จัดขึ้นโดยเปิดคนนั่งตรงข้ามกับเขา ภาพของเธอเป็นคนถัดไปของคนที่มีอายุมากกว่า พาดหัวอ่าน:. สองตายในการถ่ายภาพ LOVERS 'เขาไม่ได้มีการอ่านใดๆ เพิ่มเติม มันเห็นได้ชัดว่าหนังสือเล่มนี้ได้อย่างถูกต้องอ่านใจของผู้หญิงวันก่อนและว่าเธอได้ดำเนินการแผนของเธอ แต่มันก็สายเกินไปที่จะทำอะไรในขณะนี้. ยังไงมันก็ไม่มีทางธุรกิจของเขา. เชสเตอร์ไม่ได้รู้สึกเหมือนกำลังมองหาที่หนังสือเล่มนี้สำหรับส่วนที่เหลือของการเดินทาง แต่เขาก็เริ่มคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้ ทำไมเขาสงสัยว่าเขาไม่ได้บอกคนอื่นเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ความจริงก็คือการที่เขาแทบจะไม่สามารถเชื่อมั่นในตัวเอง ถ้าเขาเริ่มบอกคนอื่นเกี่ยวกับหนังสือที่น่าทึ่งที่สามารถอ่านความคิดของพวกเขาจะคิดว่าเขาเป็นคนบ้า และสิ่งที่เป็นอันตรายต่อมันอาจจะทำเพื่ออาชีพของเขา? ในกรณีใด ๆ เขาไม่ทราบว่ามันจะทำงานสำหรับคนอื่น ๆ บางทีอาจจะเป็นหนังสือเล่มเดียวที่ทำงานให้กับเขา. ที่ดีที่สุดออกหนังสือเพียงอย่างเดียวสำหรับตอนนี้ 'คิดว่าเชสเตอร์ 'ใช่ว่าจะดีที่สุด. แต่หนังสือเล่มนี้ยังคงนั่งอยู่ในกระเป๋าของเขาในขณะที่เขาเดินออกจากรถไฟ. ส่วนแรกของเช้าเป็นสุกใส ผู้จัดการก็มีความสุขมากอย่างแน่นอนกับทางเชสเตอร์ได้จัดประชุมกับ บริษัท ตะวันออก มันเป็นความสำเร็จที่ดี เขาได้รับการแสดงความยินดีจากทุกคนที่สำนักงาน หลายคำพูดดีกับเขาเกี่ยวกับอนาคตที่สดใสของเขา เชสเตอร์รู้สึกยินดีมากกับตัวเอง. แล้วเขาก็คิดว่าหนังสือของเขา. "สิ่งที่พวกเขาทั้งหมดจริงๆคิดเกี่ยวกับเขา? เขาต้องการที่จะรู้ว่าใครเขาจะไว้วางใจและผู้ที่เขาไม่สามารถ. เขาไม่สามารถไว้วางใจชอว์เขารู้ว่า . แต่ก็มีไม่มากเหมือนเขา 'หลังจากที่ทุก' เชสเตอร์คิดว่า 'ฉันหนุ่มสาวหน้าตาดีร่าเริงที่ประสบความสำเร็จ -. และฉันเป็นหนึ่งในดาวที่เพิ่มขึ้นของ บริษัท ที่ผมต้องเป็นหนึ่งใน คนที่นิยมมากที่สุดที่นี่! 'แต่เขาก็ไม่ได้. ในความเป็นจริงหนังสือเล่มนี้บอกเขาดังนั้นทุกครั้งที่เขามองมัน. ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงผู้สูงอายุที่มีความอิจฉาความสำเร็จของเขา. แต่มันก็เป็นหนุ่มสาว .. คนที่มากเกินไปทั้งหมดของพวกเขาพวกเขาคิดว่าเขาเป็นฉลาด แต่เชื่อว่าตัวเองดีกว่าพวกเขาถูก.. ดี แต่ไม่มีความรู้สึกใด ๆ บางคนคิดว่าเขาอาจจะไม่น่าไว้วางใจ Y พวกเขาเกลียดเขา. เชสเตอร์มีอาหารกลางวันเหงาที่ร้านกาแฟ .. ใกล้สวนสาธารณะในขณะที่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะของเขาดื่มกาแฟที่แข็งแกร่งเขาหยิบเอาหนังสือเล่มนี้และมองไปที่ปกเขาอ่านมัน. หนังสือของความคิดเขาเปิดมันไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น. ไม่ได้คำ เขาสงสัยว่าทำไมมันไม่ได้แสดงความคิดของเขาเอง บางทีมันอาจจะเป็นเพราะเขารู้ว่าพวกเขาอยู่แล้ว บางที. แต่ถ้าเขาถามว่ามันจะแสดงให้เขาคิดที่ลึกที่สุดของเขาคนที่เขาไม่ได้ตระหนักถึงเขาคิด? มันจะทำเช่นนั้น? เขาควรจะขอให้มันได้หรือไม่ความคิดที่เขากลัว ถ้าความคิดที่ถูกซ่อนอยู่อาจจะมีเหตุผลที่ดีสำหรับมัน แต่เขาก็ยังอยากที่จะมอง มันก็เกือบจะมากเกินไปสำหรับเขา. "ผมจะไม่ทำมัน! เขาบอกว่าตัวเอง 'ครั้งสุดท้ายที่ผมมองในหนังสือมันบอกสิ่งที่ฉันฉันหวังว่าฉันไม่เคยพบ ไม่ฉันจะไม่ทำมัน! ... ยังไม่ได้. ร้านกาแฟที่ได้กลายเป็นที่แออัดดังนั้นเชสเตอร์เดินกลับไปที่สำนักงาน โดโรธีกลับไป. เธอจะกลับมาจากการฝึกอบรมหลักสูตรของเธอโดยขณะนี้ เขาจะได้เห็นเธอและขอให้เธอไปทานอาหารเย็น เขาเป็นบางอย่างที่เธอจะไม่เป็นเหมือนคนอื่น ๆ ในสำนักงาน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บางทีหนังสือเล่มเดียว ทำงานให้เขา .
'best ทิ้งหนังสือไว้แล้วว่า ' ' เชสเตอร์ ใช่ นั่นน่าจะดีที่สุด แต่หนังสือยังนั่งในกระเป๋าของเขาขณะที่เขาเดินลงมาจากรถไฟ
ส่วนแรกของตอนเช้าที่สดใส ผู้จัดการความสุขมากจริงๆกับวิธีเชสเตอร์ได้จัด
การประชุมกับบริษัทตะวันออก มันมีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่

เขาคิดอะไรอยู่นะ
เชสเตอร์เปิดหนังสือ อ่าน :
/ ชอบไก่มากกว่าหมู ไก่ทอดเป็นดีที่สุด ตามด้วยไอศกรีมช็อกโกแลตที่ฉันชื่นชอบ แม่ทำอาหาร - ดี ฉัน รัก คุณ แม่
เชสเตอร์ไม่ได้ช่วยยิ้มให้เพื่อน ผู้ชายเห็นเขาและให้เขาดูอันตราย แล้วรถไฟถึงสถานีเชสเตอร์ .
เวลาลงจากรถไฟ
เขาปิดหนังสือตายและใส่มันกลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา ขณะที่เขาเดินระยะทางสั้นๆ ไปยังสำนักงานของเขาจิตใจของเขาเปลี่ยนจากหนังสือกับโดโรธี เขาเคยคิดจะถามเธอออกไปดินเนอร์ .
" ฉันจะทำมันวันนี้ ' ' เขาคิด แต่ถ้าเธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น ? บางทีเธออาจจะไม่ดึงดูดให้ผมกับเธอ ?
สักพัก หัวใจของเขารู้สึกหนัก .
เฮ้ ไม่เอาน่าเชสเตอร์ - เธอไม่ได้ตาบอด เธอต้องสนใจ - หลังจากทั้งหมด คุณเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีและเป็นผู้จัดการ จูเนียร์ '
เชสเตอร์เดินเข้าไปที่ห้องทำงานของเขา เลขาของเขาก็ไม่ว่างพิมพ์’ ข้อความใด ๆ คุณฮัน ? เขาถามเธอ .
' ใช่ค่ะ ' ' ฮัน ' จากผู้จัดการ เขาบอกว่าเขาจะไม่ไปประชุมเกี่ยวกับธุรกิจด้านตะวันออก เขาต้องการให้คุณไปทันที '
ครับ !
นี้เป็นโอกาสที่เขารอคอย จะให้พวกเขาทั้งหมด yhe เขาอย่างไรดี นี้เป็นชิ้นที่สำคัญของธุรกิจ ถ้าเขาสามารถตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เขาจะได้สังเกต เขาจะเป็นตัวเลือกที่ชัดเจนสำหรับถัดไปของผู้จัดการงาน ถ้าเขาเป็นผู้จัดการ เขาจะเป็นผู้จัดการทีมที่อายุน้อยที่สุดในธุรกิจ !
และโดโรธีก็แบบนี้ไม่ใช่เหรอ ?ผู้หญิงอะไรไม่ ?
เขาคิดร่างนุ่มของเธอในอ้อมแขนของเขา เสียงของเธอกระซิบชื่อเขาเบาๆ โอ้ เชสเตอร์ . . . . . . . เชสเตอร์ . . . . . . .
อ๊ะ โดโรธี !
ไม่เป็นไรครับ ' เขากล่าว ' ฮัน . บอกคนอื่น ๆ ฉัน จะ มี เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการประชุมในครึ่งชั่วโมง '
เมื่อเขาได้พบกับคนอื่นเชสเตอร์มั่นใจและทำงานได้ดี เขาทำให้แน่ใจว่าทุกคนรู้ว่าสิ่งที่ต้องทำเขาแกล้งทำเป็นมองไปที่บันทึกของเขาและคิดว่าคุณชอว์ คำที่ปรากฏทันที :
ฉันจะสอนเด็กหลอกบ้าง ผมมีตัวเลขที่เขาไม่รู้ที่ซ่อนอยู่ในสำนักงาน ฉันได้ทำงานในนี้นานกว่าที่เขามี เมื่อเขาไม่สามารถมาด้วยตัวเลขที่เขาจะดูโง่ แล้วผมจะสร้างมันและบันทึกวัน เขาก็เหมือนผู้ชายพยายามทำงานของผู้ชายประชุมในบ่ายวันนั้น ก็มั่นใจว่าจะประสบความสำเร็จ ถ้า แน่นอน ตัวเลขได้ถูกต้องทั้งหมด
แล้วเขาสังเกตเห็นรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้าของนายชอว์
'what เป็นตาแก่ต้องยิ้มล่ะ ? คิดว่าเชสเตอร์ . . . เขาไม่เคยยิ้ม - ทำไมเขาถึงยิ้มได้ในตอนนี้ ?
แล้วเขาจำได้ว่าหนังสือของเขา .
เขาหยิบมันออกมาจากกระเป๋าของเขาและซ่อนมันไว้เฉยๆขณะที่นายชอว์กำลังกินแซนวิชของเขาในสวนสาธารณะ เขามักจะทำใน เชสเตอร์ใช้เวลาพักกลางวันของเขาหาตัวเลขที่ขาดหายไปในออฟฟิตของ ชอว์ ชอว์เป็นล้าสมัยและต้องการใช้กระดาษมากกว่าการบันทึกสิ่งต่างๆบนคอมพิวเตอร์ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะคัดลอกตัวเลขแล้วทิ้งสำเนาของชอว์ที่เขาพบมันในกล่องในตู้ เชสเตอร์รู้สึกผิดหวังเกือบเขาต้องการที่จะเรียนรู้การเคารพผู้เชี่ยวชาญมีประสบการณ์สุนัขฉัน .
เชสเตอร์รู้สึกเหงื่อเย็นที่หลังคอ . . . คุณลุงก็ชอบฉัน , หลังจากทั้งหมด !
เชสเตอร์ สงสัยในสิ่งที่คนอื่นคิดเกี่ยวกับเขา แต่ไม่มีเวลา

ปรึกษาหนังสือของเขา .
'thanks ทุกคน - ที่คุณเห็นทั้งหมดนี้บ่าย ' เชสเตอร์ ' บอกพวกเขาทั้งหมด เพลิดเพลินกับอาหารกลางวันของคุณ '
.เชสเตอร์บอกได้จากใบหน้าสีแดงของเขา ว่าเขาโกรธเพราะแผนของเขาได้ไปผิด .
เชสเตอร์ทำให้ตัวเองสัญญา เขาจะให้แน่ใจว่าอนาคตของชอว์จะ
ไม่ดี ถ้าเขาจะช่วยมัน
เชสเตอร์ ไม่ชอบแพ้
หลังจากการประชุมจะมีเวลาเพียงพอที่จะเรียก โดโรธี .
บางทีเธออยากจะแสดงความยินดีกับเขามาดื่ม
นี้มันง่าย !
Chester มีพลาดอาหารกลางวันของเขา แต่มันก็คุ้ม หนังสือเล่มเล็ก ๆน้อย ๆของเขาก็กลับกลายเป็นประโยชน์ที่สุด .
ประชุมในบ่ายวันนั้น เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เขามีตัวเลขทั้งหมดที่เขาต้องการ บริษัท ตะวันออก ประชาชนมีความสุข และเอกสารที่ได้ลงนาม เชสเตอร์มองอนาคตดี และสำหรับ ชอว์ . . . . . . . อืม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.