in a wild part of western virginia

in a wild part of western virginia there lived a poor old window in a roughly made log hut on the edge of a valley,miles away from any neighbors. the railroad track ran close by on a wooden bridge across the steep valley.
she lived a hard life of her own-without any help form the closest neighbors thirty miles away. poor as she was,she made a great sacrifice.
one windy day in march,the snow was melting on the mountain,and the river that flowed through the valley was filled with an icy flood of melted snow. as the wind continued, the waters grew noisier, and their ceaseless roar mead the woman and her daughter uneasy. they went to bed at last in fear and trembling
about midnight a caused them to start up in terror. clinging to each other,they crept down to the edge of the valley,and found the bridge broken in pieces.
no sooner had the old women realized what had happened then the awful thought came to her that the night mail train would come in half an hour. there was no one,no signal-box,and no telegraph to warn the approaching train of the terrible danger that lay before it.
was there nothing she could do?there was one thing... a light! the engineer would see the the light,though shouts would seem no more then a faint whisper. in the hut she had only half a handle,and if she took that on the line the rain and wind would put it out at once. in her povery she had neither lamp nor lantern and the winter fires had almost finished the piles of sticks that she had gathered in the woods.
searching anxiously round the little hut,her eyes rested on the wooden bedstead and wooden chairs.they were very old. these wewe the only things to burn.
with trembling hands the two women chopped and cut the bedstead until it lay on the floor in pieces. then,carrying these in their arms,they climbed to the line,and piled up the wood in the wood in the middle of the track.
covering a match form the wind,the old women struck it and put it to the pile of furniture.to her joy,this caught light just in time,for as it began to blaze up,the rumble of the train could be heard.
nearer and bearer came the roar of the train. they could see the light in front of the engine. then it slowed down and came to a stop close to the blazing pile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในส่วนป่าของเวอร์จิเนียตะวันตก มีอยู่หน้าต่างเก่าจนในกระท่อมประมาณทำบันทึกบนขอบของหุบเขา ห่างออกไปจากบ้านใด ๆ รางรถไฟวิ่งโดยบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชันเธอดำเนินชีวิตยากของเธอเอง- โดยความช่วยเหลือใดๆ แบบฟอร์มใกล้เพื่อนบ้านสามสิบห่าง ยากจนเพราะ เธอทำการเสียสละดีวันหนึ่งวินดี้มีนาคม ถูกละลายหิมะบนภูเขา และแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาเต็มไป ด้วยน้ำท่วมเป็นน้ำแข็งหิมะละลาย เป็นลมอย่างต่อเนื่อง น้ำเติบโต noisier และพวกเขาไปคำรามคเมดผู้หญิงและลูกสาวของเธอไม่สบายใจ พวกเขาไปที่เตียงในที่สุดในตะลึงงันและสั่นไหวเกี่ยวกับเที่ยงคืนที่ทำให้เกิดการเริ่มต้นในการก่อการร้าย ยึดมั่นกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาคืบคลานลงไปขอบของหุบเขา และพบสะพานหักชิ้นกว่า ผู้หญิงเก่าตระหนักอะไรได้เกิดขึ้นแล้วมากคิดมาเธอว่ารถไฟคืนจดหมายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใคร ไม่มี กล่องสัญญาณ และโทรเลขไม่เตือนรถไฟใกล้ถึงอันตรายที่น่ากลัวที่วางก่อนที่จะได้มีอะไรที่เธอสามารถทำ? มีสิ่งหนึ่ง...มีไฟ วิศวกรต้องดูแสง ว่าตะโกนเหมือน นั้นไม่เติมลมกระซิบ ในกระท่อมเธอมีเพียงครึ่งเดียวจับ และถ้าเธอเอาว่าสาย ฝนและลมจะเอาออกในครั้งเดียว ใน povery ของเธอ เธอไม่มีโคมไฟหรือโคมไฟ และไฟฤดูหนาวเกือบจบกองฟืนที่เธอรวบรวมในป่าค้นหาเฝ้ารอบลิตเติ้ลฮัท ดวงตาของเธอขึ้นจาก bedstead ไม้ และไม้ chairs.they ถูกมาก wewe เหล่านี้สิ่งเดียวในการเขียนสั่นผู้หญิงมือสองซอย และตัด bedstead ตัวจนกว่าจะวางบนพื้นชิ้น แล้ว พกพาเหล่านี้ในอ้อมแขนของพวกเขา พวกเขาปีนขึ้นไปบรรทัด และคั่งไม้ไม้กลางติดตามครอบคลุมแบบตรงลม ผู้หญิงเก่าหลงมัน และนำมันไปกองของ furniture.to ความสุขของเธอ นี้ที่จับแสงเพียงในเวลา ขณะที่มันเริ่มจะลุกโชนขึ้น ของรถไฟอาจจะได้ยินปล๊ก และถือมาเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาอาจเห็นแสงด้านหน้าของเครื่องยนต์ จากนั้นก็ชะลอตัวลง และมาหยุดใกล้กองเห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนที่ป่าทางทิศตะวันตกของเวอร์จิเนียมีชีวิตอยู่หน้าต่างเก่ายากจนในบันทึกกระท่อมทำประมาณบนขอบของหุบเขาที่ห่างออกไปจากเพื่อนบ้านใด ๆ รถไฟวิ่งในบริเวณใกล้เคียงบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชัน.
เธอใช้ชีวิตอย่างหนักของเธอเองโดยไม่ต้องใช้แบบฟอร์มการช่วยเหลือใด ๆ เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้สามสิบห่างออกไป น่าสงสารขณะที่เธอเป็นเธอทำเสียสละอันยิ่งใหญ่.
หนึ่งในวันที่ลมแรงในเดือนมีนาคมหิมะที่ถูกละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยน้ำท่วมที่น้ำแข็งละลายของหิมะ เป็นลมอย่างต่อเนื่องน้ำเพิ่มขึ้นน่าดูและเสียงคำรามของพวกเขาไม่หยุดหย่อนมธุรสผู้หญิงคนหนึ่งและลูกสาวของเธอไม่สบายใจ พวกเขาเดินไปที่เตียงที่สุดท้ายในความกลัวและสั่น
ประมาณเที่ยงคืนที่เกิดพวกเขาจะเริ่มต้นขึ้นในความหวาดกลัว ยึดมั่นกับแต่ละอื่น ๆ ที่พวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบว่าสะพานแหลกเป็นชิ้น ๆ .
ไม่เร็วมีหญิงชราตระหนักถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นแล้วความคิดอันยิ่งใหญ่มาถึงเธอว่ารถไฟเที่ยวกลางคืนจดหมายจะมาในครึ่ง ชั่วโมง. ไม่มีใครไม่มีสัญญาณกล่องและโทรเลขเตือนรถไฟใกล้ถึงอันตรายสาหัสที่วางก่อนที่มันจะไม่มี.
ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำอย่างไรมีสิ่งหนึ่ง ... แสง! วิศวกรจะได้เห็นแสง แต่ตะโกนจะดูเหมือนไม่มากแล้วกระซิบลม อยู่ในกระท่อมที่เธอได้มีเพียงครึ่งหนึ่งของการจัดการและถ้าเธอเข้ามาว่าในวันที่สายฝนและลมจะใส่มันออกมาได้ในครั้งเดียว ใน povery เธอเธอไม่มีไฟหรือโคมไฟและไฟในช่วงฤดูหนาวได้เสร็จสิ้นเกือบกองไม้ที่เธอได้มารวมตัวกันในป่า.
ค้นหาอย่างใจจดใจจ่อรอบกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ดวงตาของเธอวางอยู่บนโครงเตียงนอนไม้และ chairs.they ไม้เก่ามาก . เหล่านี้ Wewe สิ่งเดียวที่จะเผาไหม้.
ด้วยมือสั่นผู้หญิงสองคนสับและตัดโครงเตียงนอนจนกว่าจะวางอยู่บนพื้นในชิ้น แล้วดำเนินการเหล่านี้อยู่ในอ้อมแขนของพวกเขาปีนขึ้นไปเส้นและกองไม้ในป่าที่อยู่ตรงกลางของแทร็ค.
ครอบคลุมการแข่งขันในรูปแบบลมที่หญิงชราหลงมันและนำมันไปกองของเฟอร์นิเจอร์ เพื่อความสุขของเธอนี้แสงจับได้เพียงในเวลาสำหรับในขณะที่มันเริ่มที่จะลุกโชนขึ้นดังก้องของรถไฟอาจจะได้ยิน.
ใกล้ชิดและถือมาเสียงคำรามของรถไฟ พวกเขาจะได้เห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ แล้วก็ชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้กับกองที่เห็นได้ชัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนของป่าตะวันตกเวอร์จิเนียยังมีหน้าต่างเก่าจนในประมาณทำบันทึกทับบนขอบของหุบเขา ห่างจากเพื่อนบ้าน รางรถไฟวิ่งใกล้ๆบนสะพานไม้ข้ามหุบเขาสูงชันเธอมีชีวิตที่ลำบากของตนเองโดยไม่มีความช่วยเหลือใด ๆจากเพื่อนบ้านใกล้สามสิบไมล์ น่าสงสาร เธอเสียสละมากหนึ่งในวันที่ลมแรงในวันที่หิมะละลายบนภูเขาและแม่น้ำที่ไหลผ่านหุบเขาที่เต็มไปด้วยการท่วมของหิมะน้ําแข็งละลาย เป็นสายลมอย่างต่อเนื่อง น้ำเริ่มเสียงดัง และไม่ขาดระยะคำราม Mead ผู้หญิงและลูกสาวเธอไม่สบายใจ พวกเขาไปที่เตียง ในที่สุดความกลัวและตัวสั่นเวลาประมาณเที่ยงคืน ซึ่งทำให้พวกเขาเริ่มขึ้นในความหวาดกลัว ยึดติดกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาพุ่งลงไปที่ขอบของหุบเขาและพบสะพานขาดเป็นชิ้นๆก็มีหญิงชรารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วคิดว่าน่ากลัวมาเธอว่าคืนเมล์รถไฟจะมาภายในครึ่งชั่วโมง ไม่มีใคร ไม่มีกล่องสัญญาณและไม่มีโทรเลขเตือนใกล้รถไฟของน่ากลัวอันตรายที่วางก่อนนะไม่มีอะไรที่เธอทำได้ มีสิ่งหนึ่ง . . . . . . . ไฟ ! วิศวกรจะเห็น แสง แต่ ดูเหมือน จะไม่มีอีกแล้ว เสียงลมกระซิบ ในกระท่อม เธอมีเพียงครึ่งด้าม และถ้าเธอนั่งบนสายฝนและลมจะใส่มันออกมา ใน povery ของเธอ เธอมีทั้งโคมไฟและโคมไฟและไฟฤดูหนาวแทบจะกองไม้ที่เธอเก็บได้ในป่าแล้วค้นหาใจจดใจจ่อรอบกระท่อมน้อย ตาของเธอไว้กับเตียงนอนไม้และไม้ chairs.they ก็เก่ามาก เหล่านี้คุณสิ่งเดียวที่เผากับสั่นมือสองผู้หญิงสับและตัดเตียงนอนจนมันนอนอยู่บนพื้นในชิ้น งั้น เอาของพวกนี้ไว้ในอ้อมแขน เขาปีนไปที่บรรทัด และกองไม้ในป่าในช่วงกลางของแทร็คครอบคลุมตรงกับแบบฟอร์ม ลม , หญิงชราหลงมันและใส่มันกอง furniture.to ความสุขของเธอ มันจับแสงพอดี เพราะมันเริ่มลุกโชนขึ้น ก้องของรถไฟอาจจะได้ยินใกล้และถือมาแผดเสียงของรถไฟ พวกเขาจะเห็นแสงในด้านหน้าของเครื่องยนต์ ก็ชะลอตัวลงและมาหยุดอยู่ใกล้ๆ ที่มีกอง