Mettaton strutted in and you follow

Mettaton strutted in and you followed after him, glancing around the room. It was very nicely decorated, and had a light and dark blue color scheme, with small accents of orange.

“Welcome …. To my house …. Enjoy yourself …. Or don’t …. I don’t mind either way....” The small ghost said softly, their voice had a defeated tone to it.

Mettaton slid off his coat and laid it on the back of the only couch in the room, then looked over to you. “Hun, I’ll take your coat.”

“Oh um, thank you.” You unzipped it and slid it off, handing it to him. “So um, are you going to tell me what’s going on now?” You asked.

He set your coat down with his and replied. “Oh right, of course, of course.” He smiled and stepped over to Napstablook, wrapping an arm around him. “I really wanted you to hear some of Blooky’s music. Just the other day you told me you wanted to, right?”

Remembering, you nodded. “Yes, I did, I’d love to hear it.” You smiled. “I mean, if you’d like to share it with me, Napstablook.”

“Oh …. Gee …. Okay ….” He said, floating over to his computer and turned it on.

You weren’t really sure how he did it, with his lack of arms, but he did.

Mettaton went over to the couch, sitting himself down, then patted the space beside him. “Don’t just stand there, darling, take a seat, get comfortable.”

Timidly, you sat down with him, but still keeping a fair space between the two of you. You looked more around the room, taking in the decor. It was simple, very simple. It was hard to believe that he and Napstablook were even related. All that was in their living room area was the couch you were sitting on, a small coffee table, a desktop computer, and a TV. Even though everything was pretty simple, hooked up to their computer was a high tech speaker system, no expense was spared.

Napstablook turned back to the two of you. “I’m …. going to play the music now ….” They said softly, then turning back to their computer and played it.

The music had a very interesting and unique sound. It reminded you vaguely of halloween for some reason, you weren’t exactly sure how to describe what you were listening to, but all you knew is that you were enjoying the melody. Listening to it more intently, you leaned back and sunk into the soft cushions of the couch, closing your eyes to take in the music better. Once the song ended, you opened your eyes again, seeing Mettaton leaned in close to you, watching you intently. Heat rising to your cheeks, you sat up straight. “W-What?”

“Did you like it?” Mettaton asked, a slight nervousness in his tone.

You nodded “Yes, I really did.” You smiled. “The composition and flow was really nice. I also really liked that little transition in the middle.” You said, a bit nervously. You weren’t all that educated with music terminology so you hoped that what you said actually made sense.

“Oh …. That’s really nice of you ….” The ghost said, then their eyes filled up with tears and began to cry of joy.

“See, Blooky, I told you they would like your music.” Mettaton said, getting up from the couch to go to his cousin.

What Mettaton just said, suddenly struck a chord with you. If he had previously told Napstablook that you would like their music, that ultimately meant that he had been talking about you, right? Were you reading too much into everything again? Oh god you hoped not. But suddenly, Sans’ bits of advice popped into your head, telling you to not stress about it and let things fall into place. You dook a deep breath and tried to bring yourself back down to earth. The exuberant robot was still hugging his cousin, whose tears had stopped and mouth turned into a smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mettaton strutted ใน และคุณตามหลังเขา สวยรอบ ๆ ห้อง มันมากพอสมควร และมีโครงร่างสีฟ้าอ่อน และสีเข้ม สีส้มขนาดเล็กตกแต่งด้วย "ยินดีต้อนรับ ที่บ้านของฉัน... สนุกกับตัวเอง... หรือไม่... ฉันไม่ทราบวิธีใด..." ผีเล็กพูดเบา ๆ เสียงของตนมีเสียงพ่ายแพ้ไป Mettaton กระดานปิดเสื้อของเขา และวางบนด้านหลังของโซฟาในห้องเท่านั้น แล้วมองผ่านคุณ "ฮุน ฉันจะใช้เสื้อของคุณ" "โอ้ อืมม ขอบคุณ. " คุณซิปมัน และฝ่อปิด รักษาพระองค์ "Um เป็นคุณจะบอกสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ คุณถามมา เขาตั้งเสื้อของคุณลง ด้วยของเขา และตอบ "โอ้ เหมาะสม แน่นอน แน่นอน" เขายิ้ม และก้าวผ่านเพื่อ Napstablook ตัดแขนรอบเขา "ผมอยากคุณลองฟังเพลงของ Blooky เพียงวันคุณบอกคุณอยาก ขวา" คุณพยักหน้าจดจำ "ใช่ ผม ผมอยากจะฟังก็" คุณยิ้ม "ผมหมายถึง ถ้าคุณต้องการแบ่งปันกับฉัน Napstablook" "โอ้... Gee ... โอเค..." เขากล่าว ว่า ลอยผ่านคอมพิวเตอร์ของเขา และเปิดอยู่ คุณไม่แน่ใจจริง ๆ ว่าเขาทำได้ มีแขนของเขา แต่เขาไม่ Mettaton เดินไปนอน นั่งเอง แล้ว patted ว่างอยู่ข้างเขา "ไม่เพียงยืน ซิดนีย์ นั่ง ใช้ได้สบายขึ้น" Timidly คุณนั่งลงกับเขา แต่ยังคง รักษาพื้นที่ยุติธรรมระหว่างคุณทั้งสอง คุณดูเพิ่มเติมรอบห้อง การตกแต่ง มันเป็นง่าย ง่ายมาก มันก็ยากที่จะเชื่อว่า เขาและ Napstablook แม้จะเกี่ยวข้อง ทั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่ห้องนั่งเล่นของพวกเขาคือคุณนั่งบนโซฟา โต๊ะกาแฟขนาดเล็ก คอมพิวเตอร์เดสก์ท็อป และทีวี แม้ว่าทุกอย่างเป็นได้ง่าย ติดยาเสพติดถึง คอมพิวเตอร์เป็นระบบลำโพงไฮเทค ไม่มีค่าใช้จ่ายถูก spared Napstablook เปิดกลับไปสองคน "ฉัน...ไปเล่นเพลงนี้..." พวกเขาพูดเบา ๆ แล้วหันกลับไปใช้คอมพิวเตอร์ และเล่นมัน เพลงที่มีเสียงเป็นเอกลักษณ์ และน่าสนใจมาก มันนึกถึงคุณคลับของฮาโลวีนด้วยเหตุผลบางอย่าง คุณไม่แน่ใจนักว่าวิธีการอธิบายสิ่งที่คุณได้วางฟัง แต่สิ่งที่คุณรู้ว่าคือให้คุณได้เพลิดเพลินกับทำนอง ฟังมันอย่างตั้งใจมากขึ้น คุณพิงกลับ และจมลงในเบาะนุ่ม ๆ ของโซฟา ปิดดวงตาของคุณจะใช้ในเพลงที่ดีกว่า เมื่อสิ้นสุดเพลง คุณเปิดตาอีก เห็น Mettaton เองในใกล้คุณ จ้องตาคุณ ความร้อนขึ้นให้แก้มของคุณ คุณส.ขึ้นตรง "W-สิ่ง" "คุณชอบมันหรือไม่" Mettaton ถาม หงุดหงิดเล็กน้อยในเสียงของเขา คุณพยักหน้า "ใช่ ฉันจริง ๆ ไม่" คุณยิ้ม "องค์ประกอบและขั้นตอนเยอะ นอกจากนี้ยังค้นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยตรงกลาง" คุณกล่าว บิตอย่างกังวล คุณไม่ศึกษาทั้งหมดที่ มีคำศัพท์เพลงเพื่อคุณหวังว่า สิ่งที่คุณพูดจริงทำความรู้สึก "โอ้... ที่อยู่ของคุณดีจริง ๆ..." กล่าวว่า ผี แล้วตาของพวกเขาเต็มไป ด้วยน้ำตา และเริ่มร้องไห้ความสุข "ดู Blooky ผมบอกคุณต้องเพลงนี้" Mettaton กล่าวว่า ลุกจากโซฟาไปลูกพี่ลูกน้องของเขา จู่ ๆ Mettaton เพียงพูด ตีคอร์ดกับคุณ ถ้าเขาได้ก่อนหน้านี้บอก Napstablook ที่ คุณต้องการเพลง ที่สุดหมายถึง ว่า เขามีการพูดคุยเกี่ยวกับคุณ ขวา คุณอ่านมากเกินไปในทุกอย่างอีกครั้ง โอ้ พระเจ้าคุณหวังไม่ แต่ทันใดนั้น Sans' บิตแนะนำโผล่เข้าไปในหัวของคุณ บอกคุณจะไม่เครียดเลย และปล่อยให้สิ่งที่ลงตัว คุณดอกปีบหายใจลึก ๆ และพยายามที่จะนำคุณกลับลงสู่พื้นดิน หุ่นยนต์ใครถูกยังคงกอดญาติ น้ำตาที่หยุดและปากของเขากลายเป็นรอยยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mettaton strutted และคุณตามหลังเขาวินาศภัยไปรอบ ๆ ห้อง มันเป็นได้รับการตกแต่งอย่างมากและมีแสงและโทนสีฟ้าเข้มกับเสียงเล็ก ๆ ของส้ม. "ยินดีต้อนรับ ... ที่บ้านของฉัน ... สนุกกับตัวเอง ... หรือทำไม่ได้ ... ฉันไม่คิดทางใดทางหนึ่ง .... "ผีขนาดเล็กกล่าวว่าเบา ๆ เสียงของพวกเขามีน้ำเสียงแพ้ไป. Mettaton เลื่อนออกเสื้อของเขามาวางไว้ที่ด้านหลังของโซฟาเพียงในห้องพัก, แล้วมองไปยัง คุณ. "ฮุน, ฉันจะเอาเสื้อของคุณ." "โอ้หนอขอขอบคุณ." คุณซิปมันและเลื่อนมันออกยื่นให้เขา "ดังนั้นเอ่อคุณจะบอกฉันสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้หรือไม่" คุณถาม. เขาตั้งเสื้อของคุณลงกับเขาและตอบว่า "โอ้ที่เหมาะสมของหลักสูตรแน่นอน." เขายิ้มและก้าวไป Napstablook ตัดแขนรอบเขา "ผมอยากให้คุณได้ยินบางส่วนของเพลงของ Blooky เพียงวันอื่น ๆ ที่คุณบอกผมว่าคุณต้องการใช่มั้ย? "ความทรงจำที่คุณพยักหน้า "ใช่ฉันได้ฉันชอบที่จะได้ยินมัน." คุณยิ้ม "ผมหมายความว่าถ้าคุณต้องการที่จะร่วมกันกับฉัน Napstablook." "โอ้ ... ว้าว ... เอาล่ะ ... . "เขากล่าวว่าลอยอยู่เหนือไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาและหันบน. คุณไม่แน่ใจจริงๆว่าเขาทำได้อย่างไรกับเขาขาดแขน แต่เขาก็. Mettaton เดินไปที่โซฟานั่งตัวเองลงแล้ว ตบพื้นที่ข้างเขา "ไม่เพียงแค่ยืน, ที่รัก, นั่งได้รับความสะดวกสบาย." เหนียมคุณนั่งลงกับเขา แต่ยังคงรักษาพื้นที่ที่เป็นธรรมระหว่างคุณสองคน คุณมองไปรอบ ๆ ห้องมากขึ้น, การในการตกแต่ง มันก็ง่ายที่ง่ายมาก มันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าเขาและแม้กระทั่ง Napstablook ที่เกี่ยวข้อง ทั้งหมดที่อยู่ในห้องนั่งเล่นของพวกเขาถูกที่นอนคุณกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะกาแฟขนาดเล็กคอมพิวเตอร์เดสก์ทอปและโทรทัศน์ แม้ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายสวยติดยาเสพติดไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของพวกเขาเป็นลำโพงระบบเทคโนโลยีชั้นสูง, ค่าใช้จ่ายไม่รอด. Napstablook หันกลับไปคุณสองคน "ฉัน ... จะไปเล่นดนตรีตอนนี้ ... . "พวกเขาพูดเบา ๆ แล้วหันหลังกลับไปยังเครื่องคอมพิวเตอร์ของพวกเขาและเล่นมัน. เพลงได้เสียงที่น่าสนใจมากและไม่ซ้ำกัน มันเตือนคุณรางของวันฮาโลวีนด้วยเหตุผลบางอย่างที่คุณไม่แน่ใจว่าวิธีการที่จะอธิบายสิ่งที่คุณกำลังฟัง แต่สิ่งที่คุณรู้คือการที่คุณมีความสุขเพลง ฟังอย่างตั้งใจมากขึ้นคุณโน้มตัวกลับมาและจมลงไปในหมอนนุ่มของที่นอนปิดตาของคุณที่จะใช้ในการฟังเพลงที่ดีขึ้น เมื่อเพลงจบลงคุณเปิดตาของคุณอีกครั้งเห็น Mettaton โน้มในการใกล้ชิดกับคุณดูคุณตั้งใจ ความร้อนที่เพิ่มขึ้นแก้มของคุณคุณนั่งตัวตรง "W-อะไร?" "คุณชอบหรือไม่" Mettaton ถามหงุดหงิดเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขา. คุณพยักหน้า "ใช่ฉันจริงๆไม่." คุณยิ้ม "องค์ประกอบและการไหลเป็นที่ดีจริงๆ ฉันยังชอบจริงๆว่าการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ตรงกลาง. "คุณกล่าวว่าบิตประหม่า คุณไม่ได้ทั้งหมดที่ได้รับการศึกษาที่มีคำศัพท์เพลงเพื่อให้คุณหวังว่าสิ่งที่คุณกล่าวว่าทำจริงความรู้สึก. "โอ้ ... ที่จริงที่ดีของคุณ ... . "ผีกล่าวแล้วสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยน้ำตาและเริ่มที่จะร้องไห้ของความสุข." ดู Blooky ผมบอกคุณว่าพวกเขาจะชอบเพลงของคุณ. "Mettaton กล่าวว่าได้รับการขึ้นจากที่นอนไป ไปที่ญาติของเขา. อะไร Mettaton เพียงแค่กล่าวว่าจู่ ๆ ก็หลงคอร์ดกับคุณ ถ้าเขาได้บอกก่อนหน้านี้ Napstablook ที่คุณจะชอบเพลงของพวกเขาในท้ายที่สุดว่าหมายความว่าเขาได้รับการพูดคุยเกี่ยวกับคุณใช่มั้ย? คุณกำลังอ่านหนังสือมากเกินไปในทุกอย่างอีกครั้งหรือไม่ โอ้พระเจ้าที่คุณหวังไม่ได้ แต่จู่ๆก็มีบิตซันส์ 'ของคำแนะนำที่ผุดขึ้นมาในหัวของคุณบอกให้คุณไม่เครียดเกี่ยวกับมันและปล่อยให้สิ่งที่ตกอยู่ในสถาน คุณ dook หายใจลึก ๆ และพยายามที่จะนำตัวเองกลับลงสู่พื้นดิน หุ่นยนต์ที่อุดมสมบูรณ์ก็ยังคงกอดญาติของเขาที่มีน้ำตาได้หยุดปากและกลายเป็นรอยยิ้ม