is a linguistic term that refers to

is a linguistic term that refers to a nonverbal sentence (i.e. a sentence without a finite verb).[1] As a nominal sentence does not have a verbal predicate, it may contain a nominal predicate, an adjectival predicate, an adverbial predicate or even a prepositional predicate.[1]

The relation of nominal sentences to verbal sentences is a question of tense marking. In most languages with nominal sentences such as Russian, Arabic and Hebrew, the copular verb does not surface in present tense sentences. Conversely, these languages allow the copular verb in non-present sentences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นคำภาษาศาสตร์ที่อ้างอิงถึงประโยค nonverbal (เช่นประโยคไม่ มีกริยาจำกัด) [1] เป็นประโยคระบุมีเพรดิเคตวาจา อาจประกอบด้วยเพรดิเคตที่ระบุ เพรดิเคตการ adjectival เพรดิเคตเป็น adverbial หรือแม้แต่เป็นเพรดิเคตที่ prepositional [1]ความสัมพันธ์ของประโยคระบุการวาจาประโยคเป็นคำถามของกริยาแสดงเวลาในการทำเครื่องหมาย ในภาษาส่วนใหญ่กับประโยคระบุเช่นรัสเซีย อาหรับ และฮิบรู กริยา copular ไม่สามารถผิวในประโยคปัจจุบันกาล ในทางกลับกัน ภาษาเหล่านี้อนุญาตให้ copular กริยาในประโยค-ปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นคำภาษาที่หมายถึงประโยคที่อวัจนภาษา (เช่นประโยคโดยไม่ต้องมีคำกริยา จำกัด ). [1] ในฐานะที่เป็นประโยคที่ระบุไม่ได้มีกริยาวาจามันอาจจะมีกริยาเล็กน้อยกริยาคำคุณศัพท์, คำกริยาคำวิเศษณ์หรือแม้กระทั่ง กริยาบุพบท. [1] ความสัมพันธ์ของประโยคที่ระบุประโยคคำพูดเป็นคำถามของความตึงเครียดเครื่องหมาย ส่วนภาษาด้วยประโยคที่ระบุเช่นรัสเซีย, ภาษาอาหรับและภาษาฮิบรูกริยา copular ไม่ได้ผิวในประโยคปัจจุบันกาล ตรงกันข้ามภาษาเหล่านี้ช่วยให้คำกริยา copular ในประโยคที่ไม่ได้ในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นภาษาในระยะที่อ้างอิงถึงประโยคซึ่งได้แก่ประโยคไร้กริยาจำกัด ) [ 1 ] เป็นประโยคปกติไม่ได้มีกริยาวาจา อาจประกอบด้วยมูลฐานระบุ เป็นกริยาคำขยายาม , กริยาคำวิเศษณ์หรือแม้แต่ประโยคบุรพบท [ 1 ]

ความสัมพันธ์ของประโยคคำนามประโยควาจาเป็นคำถามเครียดเครื่องหมายในภาษาส่วนใหญ่กับประโยคคำนามเช่นรัสเซีย , อาหรับและฮิบรู , คำกริยา copular ไม่ได้ผิวในประโยคปัจจุบันกาล ในทางกลับกัน ภาษาเหล่านี้ช่วยให้กริยา copular ไม่ใช่ปัจจุบัน
ประโยค