“Kuro, I’m home!” Mahiru calls out,

“Kuro, I’m home!” Mahiru calls out, as he toes his shoes off, and walks through the apartment room’s door. A small thump echoes through the kitchen as he places his bags on the counter, trying not to break any of the contents inside them. The Eve is just simply glad that his day of school classes and shopping are finally done with. However, the brunette felt like he did a lot more than he thought he did. Being away from Kuro for a period of time put a small strain on his body. Luckily it wasn’t that long since he dropped the Servamp off before stopping at the store.


“Welcome home…Mahiru” a sleepy and lazy voice replies from the living room. It was just barely loud enough for Mahiru to hear, but he still did. Feeling his mood brighten almost instantly at the sound of his Servamp’s voice, he decides to follow it, and probably more than ready to actually greet him and go to bed for the night.


When the Eve finds Kuro dozing off in the middle of the of the living room with a blanket wrapped around him tightly, he lets out a small laugh. The television is, of course, on and is playing some anime that the brunette doubts the Servamp was actually paying any attention to. When Mahiru walks over to join the Servamp, Kuro’s arms outstretch slowly, obviously inviting him in for a hug.
“Huh…” Mahiru thinks, and he does so carefully, as he seats himself beside Kuro, who surprisingly opened the blanket for him to cuddle, as the Servamp wrapped his arms lazily around his waist and pulled him in. “Kuro, you didn’t have to stay up until I got home, you know.”


“Ngh…” Mahiru smiles softly when his sleepy Servamp nuzzles his face in the crook of his neck and breathes in deeply. Kuro pauses for a minute, and Mahiru thinks that he is probably a bit too sleepy to form words right away. “I wanted to see you.”


“Really? Did you really miss having me here that much?” The Eve’s smile grows wider at Kuro’s answer, and he grips the Servamp just a little bit tighter.
“Mmm…Yeah, I guess….but it’s okay. It was just a little lonely and quiet without you here…how was your trip by the way?”


Mahiru knew Kuro didn’t have stay home when he went to the store, but since the Servamp is starting to trust him more he decided to keep quiet, not wanting to upset him or change anything between how they were now. Besides, the Eve is just happy to be home with the lazy bluenette now, since he had such a tiring day.


“I had a hard time choosing which ramen to get, but that wasn’t too unmanageable, however…” the brunette sighs. “Getting everything home by myself was pretty rough. I almost dropped a few things, and I got some help from a cute elderly couple, and they so nice, and they helped me a lot.” And Mahiru laughs trying make it seem like it wasn’t a bad thing.


“I’m sorry about that…but you’re home now, and that’s all that matters.” Kuro hums out, as he snuggles more into his Eve. Mahiru smiles more at the act of cuteness.


“Yeah, I’m glad I get to see you at the end of the day every day.” Mahiru admits, keeping his arms still around Kuro, as he pulls away to place a soft kiss to his cheek, and then his lips. Kuro blushes, but gladly returns it, as he started to gently rub his hand up and down Mahiru’s back, and the Eve slowly starts to calm down a bit at the comforting and warm gesture. The brunette knows Kuro usually doesn’t offer affection in the form of physical touches, and he’s always happy to accept every one of them when the Servamp decides to.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"บอร์ก ฉันบ้าน! " Mahiru ฮาร์ดคอร์โทรออก เขาเท้ารองเท้าของเขาออก และเดินผ่านประตูห้องอพาร์ทเมนท์ Thump เล็กกึกก้องห้องครัว ตามที่เขาวางถุงของเขาบนเคาน์เตอร์ พยายามที่จะไม่ทำลายของเนื้อหาภายในพวกเขา วันเป็นเพียงแค่ดีใจว่า วันที่เขาเรียนและช้อปปิ้งสุดท้ายเสร็จสิ้น อย่างไรก็ตาม การสีน้ำตาลรู้สึกเหมือนพระองค์มากขึ้นกว่าที่เขาคิดว่า เขาทำ อยู่ห่างจากบอร์กสำหรับระยะเวลาที่เครียดเล็ก ๆ ในร่างกายของเขา โชคดีมันไม่ได้นาน เพราะเขาลดลง Servamp ก่อนที่จะหยุดที่ร้าน"บ้านยินดีต้อนรับ Mahiru ฮาร์ดคอร์"ง่วง และขี้เกียจเสียงตอบกลับจากห้องนั่งเล่น ก็เพิ่งจะดังพอสำหรับ mahiru ฮาร์ดคอร์ฟัง แต่เขายังไม่ ความรู้สึกอารมณ์ของเขาใสเกือบจะทันทีที่เสียงของเสียง Servamp ของเขา เขาตัดสินใจทำตามมัน และอาจจะมากกว่าพร้อมที่จะทักทายเขา และไปนอนในคืนจริงเมื่อวันพบท่านที่บอร์กที่ห้องมีผ้าห่มพันรอบเขาแน่น เขาให้ออกเสียงหัวเราะเล็ก ๆ โทรทัศน์ แน่นอน บน และ เล่นอะนิเมะบางที่ว่า สีน้ำตาลที่ข้อสงสัย Servamp ที่ถูกจริงสนใจใด ๆ กับคุณ เมื่อ mahiru ฮาร์ดคอร์เดินผ่านเพื่อเข้าร่วมการ Servamp แขนของคุ outstretch ช้า ชัดเชิญเขาในสำหรับการกอดกัน "ฮะ..." คิด mahiru ฮาร์ดคอร์ และเขาไม่ให้อย่างระมัดระวัง เป็นที่นั่งของเขาเองข้างบอร์ก ที่เปิดแบบครอบคลุมสำหรับเขาโลมเล้า Servamp ที่ตัดแขนของเขามูมรอบเอวของเขา และดึงเขานิ้ว "บอร์ก ไม่ต้องพักจนกว่าบ้านผม คุณคิดว่า" น่าแปลก "Ngh..." Mahiru ฮาร์ดคอร์ยิ้มเบา ๆ เมื่อเขาง่วงนอน Servamp nuzzles ใบหน้าของเขาในส่วนงอของคอ และหายใจลึก คุโรหยุดชั่วคราวสำหรับนาที และ mahiru ฮาร์ดคอร์คิดว่า เขาเป็นน่าจะเล็กเกินไปง่วงนอนเพื่อสร้างเป็นคำทันที "ผมอยากจะเห็นคุณ""จริง ๆ จริง ๆ ผิดพลาดมีฉันที่นี่มากว่า? " รอยยิ้มของ Eve เติบโตกว้างที่คำตอบของบอร์ก และเขาพักศรีษะจับ Servamp เพียงเล็กน้อยเข้มงวดมากขึ้น " Mmm... ใช่ ฉันเดา... แต่ก็โอเค มันเป็นเพียงเล็กน้อยที่เหงา และเงียบโดยไม่ต้องที่นี่...วิธีแก้ไขการเดินทางโดยทาง? "Mahiru ฮาร์ดคอร์รู้บอร์กไม่ได้พักบ้าน เมื่อเขาไปที่ร้านค้า แต่ เนื่องจาก Servamp เริ่มที่จะไว้ใจเขามากกว่าที่เขาตัดสินใจเก็บเงียบ ไม่อยากอารมณ์เสียเขา หรือเปลี่ยนอะไรระหว่างวิธีพวกเขาก็ เป็นเพียงแค่มีความสุขบ้านกับ bluenette ขี้เกียจตอนนี้ เนื่องจากเขามีวันเหน็ดเหนื่อย"ฉันมีเวลายากเลือกราเมนซึ่งจะได้รับ แต่ที่ไม่ได้จัดทรงยากเกินไป อย่างไรก็ตาม..." sighs สีน้ำตาล " การบ้าน ด้วยตนเองแก้ไขหยาบสวย ผมเกือบหลุดบางสิ่ง และฉันได้รับความช่วยเหลือจากคู่สูงอายุน่ารัก และพวกเขาดี และพวกเขาช่วยฉันมาก" และหัวเราะ mahiru ฮาร์ดคอร์ที่พยายามทำให้มันดูเหมือนว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี"ฉันขออภัยเกี่ยวกับที่... แต่คุณบ้านขณะนี้ และที่สำคัญที่สุด" คุ hums เขา snuggles มากขึ้นในวันของเขา Mahiru ฮาร์ดคอร์ยิ้มเพิ่มเติมได้ที่การกระทำของความน่ารัก"ใช่ ฉันดีใจที่ฉันได้เห็นคุณในตอนท้ายของวันทุกวัน" Mahiru ฮาร์ดคอร์ยอมรับ ทำให้แขนของเขายังคงอยู่รอบ ๆ บอร์ก เป็นเขาดึงไปวางนุ่มจูบแก้มของเขา แล้วริมฝีปากของเขา คุโร blushes แต่ยินดีคืน เขาเริ่มจะค่อย ๆ ถูมือของเขาขึ้นลงด้านหลังของ mahiru ฮาร์ดคอร์ และวันค่อย ๆ ทำให้สงบลงเล็กน้อยในท่าสุขสบาย และอบอุ่น สีน้ำตาลรู้คุมักจะไม่มีความรักในรูปแบบของสัมผัสทางกายภาพ และเขามักจะยินดียอมรับทุกครั้งเมื่อ Servamp การตัดสินใจที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Kuro ฉันบ้าน!" Mahiru โทรออกในขณะที่เขาเท้ารองเท้าของเขาออกและเดินผ่านประตูห้องพักอพาร์ทเม้น กระหน่ำขนาดเล็กสะท้อนผ่านห้องครัวในขณะที่เขาวางกระเป๋าบนเคาน์เตอร์ที่พยายามที่จะไม่ทำลายใด ๆ ของเนื้อหาภายในพวกเขา อีฟเป็นเพียงแค่ดีใจที่วันของเขาของการเรียนในโรงเรียนและแหล่งช้อปปิ้งจะทำสุดท้ายกับ แต่สีน้ำตาลรู้สึกเหมือนที่เขาทำมากขึ้นกว่าที่เขาคิดว่าเขาไม่ได้ทำ อยู่ห่างจาก Kuro สำหรับระยะเวลาวางสายพันธุ์เล็ก ๆ บนร่างกายของเขา โชคดีที่มันไม่ได้ว่านานนับตั้งแต่ที่เขาทิ้ง Servamp ออกก่อนที่จะหยุดที่ร้าน.


"ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ... Mahiru" เสียงง่วงนอนและขี้เกียจตอบจากห้องนั่งเล่น มันเป็นเพียงแค่แทบจะไม่ดังพอสำหรับ Mahiru จะได้ยิน แต่เขาก็ยังไม่ได้ทำ ความรู้สึกอารมณ์ของเขาปรับความสว่างเกือบจะทันทีที่เสียงของเสียง Servamp ของเขาตัดสินใจที่จะทำตามนั้นและอาจจะมากกว่าพร้อมจริงทักทายเขาและไปนอนในคืนนี้.


เมื่อวันส่งท้ายพบ Kuro หลับอยู่ตรงกลางของของ ห้องนั่งเล่นที่มีผ้าห่มพันรอบเขาแน่นเขาช่วยให้ออกหัวเราะเล็ก ๆ โทรทัศน์เป็นของหลักสูตรในและมีการเล่นบางอย่างที่อะนิเมะสีน้ำตาลข้อสงสัย Servamp ถูกจริงจ่ายใด ๆ สนใจ เมื่อ Mahiru เดินไปเข้าร่วม Servamp แขน Kuro ของ outstretch ช้าเห็นได้ชัดเชิญชวนให้เขาอยู่ในการกอด.
"อืมมม ... " Mahiru คิดและเขาไม่ให้ระมัดระวังในขณะที่เขานั่งตัวเองข้าง Kuro ที่น่าแปลกใจที่เปิดผ้าห่มสำหรับเขาที่จะ กอดเป็น Servamp ห่อแขนของเขาอย่างเฉื่อยชารอบเอวของเขาและดึงเขาใน. "Kuro, คุณไม่ได้มีที่จะอยู่ได้จนกว่าฉันจะกลับมาถึงบ้านคุณรู้ว่า."


"หือ ... " Mahiru ยิ้มเบา ๆ เมื่อเขาง่วงนอน Servamp nuzzles ของเขา ใบหน้าข้อพับคอของเขาและหายใจลึกใน Kuro หยุดนาทีและ Mahiru คิดว่าเขาน่าจะเป็นบิตง่วงนอนมากเกินไปในรูปแบบคำได้ทันที "ผมอยากจะเห็นคุณ."


"จริงเหรอ? คุณไม่พลาดจริงๆมีฉันที่นี่มากว่า? "รอยยิ้มของอีฟเติบโตในวงกว้างที่คำตอบ Kuro และเขาจับ Servamp เพียงเล็กน้อยที่เข้มงวดมากขึ้น.
" อืม ... ใช่ผมคิดว่า ... .but ก็ไม่เป็นไร มันเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เหงาและเงียบสงบโดยคุณที่นี่ ... เป็นวิธีการเดินทางของคุณโดยวิธีการ? "


Mahiru รู้ Kuro ไม่ได้มีโฮมสเตย์เมื่อเขาเดินไปที่ร้าน แต่ตั้งแต่ Servamp เริ่มที่จะไว้ใจเขามากขึ้นเขาตัดสินใจที่จะ เก็บเงียบไม่อยากจะคว่ำเขาหรือเปลี่ยนแปลงอะไรระหว่างวิธีที่พวกเขาตอนนี้ นอกจากนี้อีฟมีความสุขเพียงเพื่อจะกลับบ้านกับ bluenette ขี้เกียจตอนนี้นับตั้งแต่ที่เขาได้เช่นวันที่เหน็ดเหนื่อย.


"ผมมีช่วงเวลาที่ยากเลือกที่ราเม็งที่จะได้รับ แต่นั่นก็ไม่สามารถจัดการได้มากเกินไป แต่ ... " ถอนหายใจสีน้ำตาล . "การบ้านทุกอย่างด้วยตัวเองขรุขระสวย ฉันเกือบจะลดลงเล็ก ๆ น้อย ๆ และฉันได้ความช่วยเหลือบางส่วนจากคู่สามีภรรยาสูงอายุที่น่ารักและพวกเขามีความสุขมากและพวกเขาช่วยให้ฉันมาก. "และ Mahiru หัวเราะพยายามทำให้ดูเหมือนมันไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่ดี.


" ผม ' M ขออภัยเกี่ยวกับที่ ... แต่คุณอยู่บ้านในขณะนี้และว่าเรื่องทั้งหมดที่. "Kuro hums ออกมาในขณะที่เขา snuggles มากยิ่งขึ้นในวันส่งท้ายของเขา Mahiru ยิ้มมากขึ้นในการกระทำของน่ารัก.


"ใช่ฉันดีใจที่ฉันได้รับที่จะเห็นคุณในตอนท้ายของวันทุกวัน." Mahiru ยอมรับทำให้แขนของเขายังคงเป็นรอบ Kuro ในขณะที่เขาดึงออกไปที่จะวางจูบนุ่ม แก้มของเขาแล้วริมฝีปากของเขา สีแดง Kuro แต่ยินดีที่ส่งกลับไปในขณะที่เขาเริ่มที่จะถูเบา ๆ มือของเขาขึ้นและลงกลับ Mahiru และอีฟอย่างช้า ๆ เริ่มที่จะสงบลงเล็กน้อยที่ท่าทางปลอบโยนและอบอุ่น สีน้ำตาลรู้ Kuro มักจะไม่ได้มีความรักในรูปแบบของการสัมผัสทางกายภาพและเขาก็มีความสุขเสมอที่จะยอมรับทุกหนึ่งของพวกเขาเมื่อ Servamp ตัดสินใจที่จะ