The Loots' ShadowWeed finished the

The Loots' Shadow

Weed finished the MT and re-entered Royal Road.
But he didn’t feel very good. It was entirely due to Seoyoon.
‘I was too careless.’
Weed had face several people.
The malicious humans.
At the core, all humans are parasites leeching off on others.
The weak align themselves with the strong, while being subservient to those who are stronger than them.
Those who fail to be careful and aren’t hesitant to hold back their trust are only susceptible to being exploited in the world.
The usual seeds of discord are sown once the family members can not receive much from the given salary.
The first salary he was going to receive for working was 600,000 Won; of course, that doesn’t even come close to the minimum cost of living.
But at that time, he greatly thrilled.
It was the first time he could be paid in full for cost of labor.
And with the money, he planned on going on a shopping spree to buy his sister and grandmother clothing.
He was purely delighted.
But even at that low wage, the president did not give the full amount to him.
Using the terms of condition, the ‘unemployment insurance’ or whatever, to take from him.
Saying ‘few fellow colleagues left the factory last month so being their unemployed self, each will reap 30,000 Won from you.’
At the end of all the ‘difficult calculations’ in order to pull few a few bucks back into the factory, he received a total of 450,000 Won.
They removed a whopping 150,000 Won.
The month after, the same thing happened.
By claiming it was for the ridiculous ‘the employment insurance of employing illegal minors;’ of course he did not know, so all that was left was to believe.
Only to find out later through other colleagues that he shivered from the feeling of betrayal!
The anger wasn’t just placed on the president.
It was also toward his fellow colleagues, whom kept on spitting speeches about him being the youngest and through cumbersome and hard work that he could make something of himself.
Knowing he had suffered the injustice from the president was one thing, but finding out that the people he worked with used these spiel to tease him was another thing entirely.
Weed well knew he was at the bottom.
Just like those gamblers, drunkards, and debtors, not a single hope to living life!
Then having fallen down the pit a second time, it was difficult having to climb up once again.
So he did not believe in anyone easily.
Lee Hyun was confident that through his own suffering, he had already seen the many sides of people. But contrastively, Seoyoon was the first being unique from those he saw.
The completed sculpture was in fact, not pretty.
Its level could be counted as a souvenir; although there was a bit of resemblance, it was difficult to capture the feel of Seoyoon in the real.
The lack of time, tools, materials, and the many thing weighted in his mind weren’t at all encouraging.
Filled with his sincerest intention, he placed it secretly in her pocket.
‘I’m repaying some of the debt I owe to you.’
As in the many sculptures he made of her candidly.
No secret could be kept forever; this was simply a gesture of concession on his part to show he conceded first if it someday will be discovered.
He wanted to make sure that at least in real life he wasn’t going to get beaten to death!
For dark gamers, a death within Royal Road directly correlated to the financial loss; but comparatively, it was comforting to the mind if it was just simply that out in the real world too.
By the way, the awoken Seoyoon wasn’t angry.
She remained silent just like from the events to the meals preparations. Sometimes while watching Lee Hyun her face blushed as well!
‘She’s still drunk huh? Nah, those look as if she’s angry.’
Lee Hyun was making speculation, but the reason was actually a simple one as for the why of Seoyoon's face.
‘I let him see me sleeping.’
Seoyoon was just a girl.
She was embarrassed to let him see her sleeping face. And the coloring of his knee meant that she had done that for quite a long time too.
‘Was my head heavy?’
She had all sorts of imagination running. Even her nose corrugated from the concerns.
So every time she turned to see Lee Hyun’s face, it lit up a pinkish dye of embarrassment.
But an incident occurred when they returned to the MT group.
The chicken Lee Hyun brought. Half Sauce Half Fried.
They still had a lot of foods left over before returning safely to the mainland. It seemed as if they didn’t eat as much during the MT as he thought they would.
Lee Hyun often made food for the Dojang practitioners whenever they went on training, so he bought the ingredients this time based loosely on their input.
However, the usual students’ appetite weren’t like them, plus this second day was just a lap around the island via boats, so the hunger built up wasn’t as much as before.
So, there was a considerable amount of food ingredients still remained.
It happened during the distribution of leftover food ingredients, when Min Sura suddenly asked.
“What are we going to do about the chicken?”
“I brought him from home to eat. You want to take him?”
Lee Hyun calmly replied. It was too much of an obvious question.
If Min Sura was to get Half Sauce Half Fried, it would be more beneficial than dividing for him portions of different meat or other food ingredients.
But, the fact was that Min Sura would have difficulties carrying Half Sauce Half Fried home.
Lee Hyun added a side note.
“If you want, I can twist the neck now to make it…”
He was offering a favor.
But suddenly, Seoyoon revealed a shocked expression.
With face seemingly about to tear up, she grabbed hold of Half Sauce Half Fried with no intention of letting go.
Lee Hyun, at this impass, did not know the seriousness of the situation.
“Give me that.”
“……”
“Don’t mess around when it comes to food.”
“……”
Yet she was still stubbornly holding onto Half Sauce Half Fried.
Lee Hyun thought perhaps Seoyoon wanted Half Sauce Half Fried to eat.
“If you insist on it, then take it. So instead, you won’t get the other food materials, okay? Then please give it to me for a minute. I’ll just quickly twist its neck.”
Lee Hyun thoughtlessly stretched his hand out. But suddenly, tears flowed from Seoyoon's eyes.
“……”
In matter of seconds, criticism and looks of resentment gravitated toward Lee Hyun!
The Seoyoon with Half Sauce Half Fried was too cute.
No one could imagine how many hours she put into feeding grains of rice to it during the MT, and thus she developed feelings of affection towards it. She caught him with the intention to protect.
“What’s going on?”
“Why’s she crying?”
“Who was it!”
“Look like it was because of that chicken…”
“Seems like he forcefully tried to take the chicken and made senior Seoyoon cried?”
“How could he do something like that…”
The demonstrative power of a beauty’s tears was unspeakably powerful.
The image he built during that MT trip collapsed all at once.
It was as if he was driven to an execution without a single reason given.
‘Damnit!’
Lee Hyun wanted to punch himself.
Why was it he didn’t have his defenses up against Seoyoon at this point.
He had anticipated her hiding her evilness all this while, and it was reprimended for lowering his guard.
This was due to him obtaining finer details about Seoyoon.
She had the presence and can imprint in people’s mind of a good woman who loves life.
On the other hand, Lee Hyun received glares as if he was a savage and cruel being.
Lee Hyun was naturally victimized.
‘I was diligently diving up the meat here and all of the sudden the subject switched to animal protection.’
At this point, Lee Hyun sharply observed Seoyoon.
She was weeping without a sound while gazing at Half Sauce Half Fried affectionately.
‘You want to eat him as well.’
Lee Hyun was offering his service of wringing its neck, but to him it didn’t seem like that was something required in her case.
‘So you want to feel it while using your hands, aint it. I bet as soon as you come home you’ll twist his neck on your own.’
It was hazardous for him to continue down this way, so he took a step back.
He wanted to win against the Seoyoon at least once.
“Wait of a minute. There seems to be some kind of misunderstanding, it was just a little joke…you thought I actually wanted to eat that chicken?”
Firstly, Lee Hyun decided to take an ethical attitude. Its purpose was to deceive the public.
“Please return Half Sauce Half Fried to me. I brought him up from when he was just a chick. And in fact, his entire family is living at home. So if he does not come back, Mother Hen will be very sad.”
Justification and legitimacy!
It was just a short while, but Seoyoon could not rebuke against that logic.
Even if Seoyoon could open her mouth to express her intentions, she could not win against Lee Hyun in this situation.
“Give me him.”
Lee Hyun confidently reached his hand toward Half Sauce Half Fried again.
It was then.
Kkokkodek!
The Half Sauce Half Fried who was on standby pecked at him!
The chicken once belongs to Lee Hyun refused to go back to him.
***
Weed along with the Geomchis and together with other colleagues were retargeting the Todeum castles.
32 castles remaining!
“From now on, we’ll be targeting castles with maybe 40 Unicorns and Pegasus minimum, so don’t be too lax.”
At the moment, they were already too used to battle within the Todeum castles, that Weed didn’t want to lose too much tension.
But the resulting effect was very little.
“Encircle him!”
“Get him!”
Since the beginning, the Geomchis were already used to risking their lives fighting while wounded.
Despite not having experiences, weapon, and armor necessary to go forward, they already surrounded many enemies and were busy attacking their limbs.
As for Weed, as the battle raged on, did not keep an eye out for them.
“Pale nim, Maylon nim! The Pegasus is attempting to use magic! Romuna nim, try to intercept the Unicorns’ elemental summonings!”
“Yes!”
W

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงาของ Lootsวัชพืช MT เสร็จสิ้น และกลับเข้าถนนรอยัลแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก ได้ทั้งหมดจาก Seoyoon'ผมสะเพร่าไป'วัชพืชมีหน้าหลายคนมนุษย์ที่อาจเป็นอันตรายที่หลัก มนุษย์ทั้งหมดคือ ปรสิต leeching ปิดคนอื่นอ่อนแอพลันกับแข็งแกร่ง ก็ subservient กับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาผู้ที่ไม่ระมัดระวัง และไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวรั้งความน่าเชื่อถือของพวกเขา มีเพียงไวต่อการถูกสามารถในโลกปกติเมล็ดของความบาดหมางที่หว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้มากจากเงินเดือนที่กำหนดเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับการถูก 600000 วอน แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้กับต่ำสุดของที่อยู่อาศัยแต่ในเวลานั้น เขามากรู้สึกตื่นเต้นมันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจะชำระในเต็มสำหรับต้นทุนของแรงงานและเงิน เขาวางแผนในการช้อปปิ้งสนุกสนานจะซื้อน้องและยายที่เสื้อผ้าของเขาที่เกิดขึ้นเขายินดีเพียงอย่างเดียวแต่ที่ค่าจ้างที่ต่ำ แม้แต่ประธานาธิบดีไม่ได้ให้ยอดเต็มเขาใช้เงื่อนไขของเงื่อนไข 'ประกันว่างงาน' หรืออะไรก็ ตาม จะจากเขาบอกว่า 'เพื่อนเพื่อนน้อยเหลือโรงงานเดือนดังนั้น กำลังของคนตกงานด้วยตนเอง แต่ละจะเรียบ 30000 วอน จากคุณ'ที่สุดของการคำนวณทั้งหมด' ยาก' เพื่อดึงไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับทั้งหมดชนะ 450,000พวกเขาเอาชนะ whopping บริการ 150000เดือนหลัง สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นโดยอ้างว่า มันเป็นการขบขัน 'การประกันของใช้เด็กเล็กไม่ถูกต้อง แน่นอนเขาไม่รู้จัก ดังนั้นที่เหลือที่จะเชื่อเพียงเพื่อหาภายหลังผ่านทางเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขา shivered จากความรู้สึกของทรยศเพียงความโกรธไม่ได้ไว้ให้ประธานเนื่องจากไปของเพื่อนร่วมงาน ที่เก็บไว้ในสุนทรพจน์ไปคาย เกี่ยวกับเขาอายุน้อยที่สุด และ ผ่านงานหนัก และยุ่งยากที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเองรู้ว่า เขาได้ประสบกับความอยุติธรรมจากประธานสิ่งหนึ่ง แต่หาว่า คนที่เขาทำงานด้วยใช้ spiel นี้ระรานเขา สิ่งอื่นทั้งหมดวัชพืชเช่นรู้ว่า เขาได้ที่ด้านล่างเหมือนที่ไป drunkards วัน และ ลูกหนี้ ไม่เดียวหวังจะมีชีวิตอยู่แล้วมีลดลงลงหลุมกลบ ก็ยากต้องปีนขึ้นอีกครั้งดังนั้น เขาไม่เชื่อในคนได้อย่างง่ายดายลีฮยอนมีความมั่นใจว่า ผ่านทุกข์ของเขา เขาแล้วเห็นด้านในของคน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นแรกไม่เหมือนใครของเขาเหล่านั้นเห็นงานประติมากรรมเสร็จสมบูรณ์ได้ในความเป็นจริง ไม่สวยระดับที่สามารถนับเป็นของระลึก แม้ว่าจะมีบิตของความคล้ายคลึง ได้ยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในจริงไม่มีเวลา เครื่องมือ วัสดุ และสิ่งหลายที่ถ่วงน้ำหนักในจิตใจของเขาไม่ได้รอบเลยเต็มไป ด้วยความตั้งใจของเขา sincerest เขาวางมันแอบในกระเป๋าเธอ'ฉันเป็น repaying ของหนี้ที่ผมค้างชำระคุณ'ในประติมากรรมจำนวนมาก เขาได้ของดี ๆความลับไม่สามารถถูกเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของการแสดงเขา conceded ก่อนถ้ามันสักวันหนึ่งจะค้นพบจะต้องแน่ใจว่า อย่างน้อยในชีวิตจริง เขาไม่ได้ไปรับตีตายสำหรับการเล่นเกมสีดำ ความตายภายในรอยัลถนนตรง correlated การสูญเสียทางการเงิน แต่ดีอย่างหนึ่ง ก็พบจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ที่ออกจริงเกินไปAwoken Seoyoon โดยวิธี ไม่โกรธเธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์การเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ลีฮยอนดู ใบหน้าของเธอขวยเขินเช่น"เธอจะเมายังฮะ ไม่ ผู้ที่ดูราวกับว่าเธอจะโกรธ 'ลีฮยอนถูกทำเก็งกำไร แต่เหตุผล จริงอย่างหนึ่งส่วนกลางของใบหน้าของ Seoyoon"ฉันให้เขาเห็นฉันนอน'Seoyoon มีเพียงผู้หญิงเธออายให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของข้อเข่าของเขาหมายถึง ว่า เธอทำที่ค่อนข้างเป็นเวลานานเกินไป'เป็นของฉันหนักหัว"เธอมีจินตนาการทำงานทุกประเภท แม้จมูกเธอลูกฟูกจากความกังวลดังนั้น ทุกครั้งที่เธอหันไปดูหน้า Lee Hyun มันสว่างขึ้นสีบัวโรยของความลำบากใจแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาส่งคืนกลุ่ม MTไก่นำฮยอนลี ครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดพวกเขายังคงมีจำนวนมากของอาหารที่เหลือก่อนเดินทางกลับอย่างปลอดภัยแผ่นดินใหญ่ ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้กินมากระหว่าง MT เขาคิดว่า พวกเขาจะลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ Dojang เมื่อพวกเขาไปในการฝึกอบรม เพื่อซื้อส่วนผสมเวลานี้ซึ่งตามการป้อนข้อมูลอย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารของนักเรียนปกติไม่เช่นนั้น บวกวันที่สองนี้ถูกเพียงตักรอบเกาะผ่านเรือ เพื่อความหิวที่สร้างขึ้นไม่ถึงก่อนดังนั้น มีจำนวนอาหารที่ส่วนประกอบอาคารจำนวนมากมันเกิดขึ้นระหว่างการกระจายของส่วนผสมอาหารเหลือ เมื่อนาทีสุราษฏร์ก็ถาม"ที่เรากำลังจะทำไก่ใช่ไหม""ผมนำเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการใช้เขา"ลีฮยอนตอบเบา ๆ ได้มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจนถ้านาทีสุราษฏร์ไปครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งทอด มันจะเป็นประโยชน์มากขึ้นกว่าแบ่งเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ต่าง ๆ หรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆแต่ ความจริงที่ ว่า นาทีสุราษฏร์จะมีความยากลำบากในการถือครองครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดบ้านลีฮยอนเพิ่มทด"ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถบิดคอตอนนี้ทำได้... "เขาได้เสนอที่โปรดปรานแต่ทันใดนั้น Seoyoon เปิดเผยนิพจน์ตกใจหน้า ดูเหมือนจะฉีกขึ้น เธอคว้าถือของซอสครึ่งทอดครึ่ง ด้วยขอให้ไปลีฮยอน ที่นี้ impass ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์"ให้ฉันที่"“……”"ไม่ยุ่งสถานเมื่อมันมาถึงอาหารกัน"“……”ยัง เธอได้ยังดันทุรังจับลงทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งลีฮยอนคิดที Seoyoon ต้องทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งกิน"ถ้าคุณยืนยันมัน แล้วใช้มัน ดังนั้นแทน คุณจะไม่ได้รับการอาหารวัสดุอื่น ๆ โอเควัน แล้ว โปรดให้มันกับฉันในนาที ฉันจะได้อย่างรวดเร็วเพียงแค่บิดคอของมัน"ลีฮยอน thoughtlessly เหยียดมือของเขา แต่ทันใดนั้น น้ำตาไหลจากตาของ Seoyoon“……”ในเรื่องของวินาที วิจารณ์และลักษณะขุ่น gravitated ไปลีฮยอนSeoyoon กับซอสครึ่งทอดครึ่งน่ารักเกินไปได้ไม่มีใครสามารถจินตนาการเธอใส่ลงไปในอาหารธัญพืชข้าวไประหว่าง MT กี่ชั่วโมง และดังนั้น เธอพัฒนาความรู้สึกของจิตถอย เธอจับเขา ด้วยความตั้งใจที่จะป้องกัน"จะเกิดอะไรขึ้น""ทำไมต้องเป็นเธอร้องไห้""ใครมา""ดูเหมือนพระไก่นั้น...""ดูเหมือนเขาพยายามนำไก่ประ และทำ Seoyoon อาวุโสร้อง""ว่าเขาไม่อะไรเช่นนั้น..."อำนาจนิยมของน้ำตาของความงามมีประสิทธิภาพ unspeakablyภาพที่เขาสร้างขึ้นในช่วงที่เที่ยว MT ยุบทั้งหมดในครั้งเดียวว่า เขาได้ขับเพื่อดำเนินการ โดยไม่มีเหตุผลเดียวที่ระบุได้'Damnit 'ลีฮยอนอยากชกเองเหตุมันไม่ได้มีป้องกันเขาขึ้นกับ Seoyoon ณจุดนี้เขาได้คาดการณ์ไว้ของเธอซ่อนเธอ evilness ทั้งหมดขณะนี้ และถูก reprimended สำหรับการลดการรักษาของเขานี่คือเขาได้รับรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับ Seoyoonเธอมีอยู่ และสามารถตราในจิตใจของคนของผู้หญิงดีที่รักชีวิตบนมืออื่น ๆ ลีฮยอนรับรวมว่าเขาป่าเถื่อน และโหดร้ายมีลีฮยอนที่ตกเป็นเหยื่อตามธรรมชาติ'ฉันถูกหมั่นดำเนื้อนี่และทั้งหมดทันทีเรื่องสลับสัตว์ป้องกัน'จุดนี้ ลีฮยอนอย่างรวดเร็วสังเกต Seoyoonเธอได้ร้องไห้ไม่ มีเสียงในขณะที่ครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดพร้อมด้วยความรัก'ต้องกินเขาเช่นกัน'ลีฮยอนคือการเสนอบริการของเขา wringing คอของมัน แต่เขา ก็ไม่ได้เหมือนที่เป็นสิ่งจำเป็นในกรณีของเธอ' ดังนั้นคุณต้องรู้สึกในขณะที่ใช้มือของคุณ ไม่ก็ เดิมพันเป็นมาบ้านคุณจะบิดคอของเขาด้วยตัวเอง 'มันเป็นอันตรายสำหรับเขาที่จะทำวิธีนี้ ต่อไปเพื่อให้เขาได้ก้าวกลับเขาต้องการที่จะชนะกับ Seoyoon น้อยครั้ง"รอของนาที ดูเหมือน จะเข้าใจผิดบางประการ ก็แค่เล่น ๆ...คุณคิดว่า จริง ๆ แล้วอยากจะกินไก่นั้น? "ประการแรก ลีฮยอนตัดสินใจจะมีทัศนคติจริยธรรม วัตถุประสงค์คือการ หลอกลวงประชาชน"กรุณากลับทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งให้ฉัน ฉันเขาขึ้นมาจากเมื่อเขาเพียงลูกเจี๊ยบ และในความเป็นจริง ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ที่บ้าน ดังนั้น ถ้าเขาไม่กลับมา แม่ไก่จะได้เศร้ามาก"เหตุผลและชอบธรรมมันเป็นเพียงชั่วขณะสั้น ๆ แต่ Seoyoon ได้เรากับตรรกะที่แม้ว่า Seoyoon สามารถเปิดปากของเธอเพื่อแสดงความตั้งใจของเธอ เธอไม่อาจชนะกับ Lee Hyun ในสถานการณ์นี้"ให้ฉันเขา"ลีฮยอนมั่นแล้วมือของเขาไปครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดอีกมันถูกแล้วKkokkodekครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งผัดที่สแตนด์บาย pecked ที่เขาไก่เมื่อเป็นของลีฮยอนปฏิเสธที่จะกลับไปกับเขา***วัชพืช กับการ Geomchis และร่วม กับเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ อยู่ retargeting ปราสาท Todeum32 ปราสาทที่เหลืออยู่"จากนี้ เราจะสามารถกำหนดเป้าหมายปราสาทที 40 Unicorns และเพกาซัสต่ำสุด ดังนั้นอย่าไป lax"ในขณะนี้ พวกเขาเกินไปแล้วใช้การต่อสู้ภายในปราสาท Todeum ที่วัชพืชไม่ต้องสูญเสียความตึงเครียดมากเกินไปแต่ผลได้ก็น้อยมาก"วังเขา""รับเขา"ตั้งแต่เริ่มต้น Geomchis แล้วใช้ซึ่งชีวิตต่อสู้ในขณะที่ได้รับบาดเจ็บแม้จะไม่มีประสบการณ์ อาวุธ และเกราะที่จำเป็นต้องไปข้างหน้า พวกเขาแล้วล้อมรอบศัตรูจำนวนมาก และไปโจมตีแขนขาของพวกเขาส่วนวัชพืช เป็นการต่อสู้ raged บน ไม่ได้ไม่เก็บตาออกสำหรับพวกเขา"ซีดนิ่ม Maylon นิ่ม เพกาซัสกำลังพยายามใช้มายากล Romuna นิ่ม พยายามดัก summonings ธาตุ Unicorns' ! ""ใช่"W

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

loots 'เงาวัชพืชจบMT และใหม่เข้าถนนหลวง. แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก มันเป็นทั้งหมดเนื่องจาก Seoyoon. 'ฉันเป็นความประมาทเกินไป. วัชพืชมีคนหลายคนใบหน้า. มนุษย์ที่เป็นอันตราย. ที่หลักที่มนุษย์ทุกคนมีปรสิตดูดออกกับคนอื่น ๆ . อ่อนแอปรับตัวกับการที่แข็งแกร่งในขณะที่ยอมจำนนให้กับผู้ที่ ที่มีความแข็งแกร่งกว่าพวกเขา. บรรดาผู้ที่ล้มเหลวที่จะต้องระมัดระวังและไม่ลังเลที่จะถือกลับความไว้วางใจเป็นเพียงความเสี่ยงที่จะถูกโจมตีในโลก. เมล็ดปกติของความขัดแย้งจะหว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้รับมากจากที่กำหนด เงินเดือน. เงินเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับสำหรับการทำงานเป็น 600,000 วอน; ของหลักสูตรที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายต่ำสุดของที่อยู่อาศัย. แต่ในเวลานั้นเขาตื่นเต้นมาก. มันเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รับการชำระเงินเต็มจำนวนสำหรับค่าใช้จ่ายของการใช้แรงงาน. และด้วยเงินที่เขาวางแผนไว้ ที่เกิดขึ้นสนุกสนานช้อปปิ้งที่จะซื้อน้องสาวและเสื้อผ้าที่คุณยายของเขา. เขามีความยินดีอย่างหมดจด. แต่แม้ที่ว่าค่าจ้างต่ำประธานไม่ได้ให้เงินเต็มจำนวนให้กับเขา. ใช้แง่ของเงื่อนไขของการประกันการว่างงาน 'หรืออะไรก็ตาม ที่จะใช้จากเขา. กล่าวว่า 'เพื่อนร่วมงานไม่กี่ออกจากโรงงานเดือนที่ผ่านมาเพื่อให้เป็นตัวเองว่างงานของพวกเขาแต่ละคนจะเก็บเกี่ยว 30,000 วอนจากคุณ. ในตอนท้ายของทั้งหมดคำนวณยาก' เพื่อที่จะดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้ามาใน . โรงงานที่เขาได้รับทั้งหมด 450,000 วอนพวกเขาออกมหันต์150,000 วอน. เดือนหลังจากสิ่งเดียวกันที่เกิดขึ้น. โดยอ้างว่ามันเป็นเรื่องน่าขันสำหรับ 'ประกันการจ้างงานของพนักงานผู้เยาว์ที่ผิดกฎหมาย' แน่นอนเขาไม่ได้รู้ว่าดังนั้นสิ่งที่ถูกทิ้งไว้ก็จะเชื่อ. เพียงเพื่อที่จะพบในภายหลังผ่านเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการทรยศ! ความโกรธที่ได้รับไม่ได้อยู่เพียงแค่ในประธาน. มันก็ยังเป็นเพื่อนของเขาที่มีต่อ เพื่อนร่วมงานซึ่งเก็บไว้ในคายกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับเขาเป็นน้องคนสุดท้องและผ่านการทำงานที่ยุ่งยากและยากที่เขาจะทำอะไรบางอย่างของตัวเอง. รู้ดีว่าเขาได้รับความเดือดร้อนความอยุติธรรมจากประธานาธิบดีเป็นสิ่งหนึ่ง แต่พบว่าคนที่เขาทำงานร่วมกับใช้เหล่านี้ กล่อมแซวเขาเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด. วัชพืชได้ดีรู้ว่าเขาเป็นที่ด้านล่าง. เช่นเดียวกับการเล่นการพนันเหล่านั้นขี้เมาและลูกหนี้ไม่ได้เป็นความหวังเดียวที่จะมีชีวิตอยู่! แล้วได้ล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สองมันเป็นเรื่องยากที่มี ปีนขึ้นไปอีกครั้ง. ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในทุกคนได้อย่างง่ายดาย. ลีฮยอนก็มั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเองที่เขาได้เห็นแล้วหลายด้านของผู้คน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นครั้งแรกที่เป็นที่ไม่ซ้ำกันจากผู้ที่เขาเห็น. ประติมากรรมเสร็จได้ในความเป็นจริงไม่สวย. ระดับของมันจะนับเป็นของที่ระลึก; แม้จะมีความคล้ายคลึงกับบิตของมันเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในความเป็นจริง. ขาดของเวลาเครื่องมือวัสดุและสิ่งที่หลายถ่วงน้ำหนักในใจของเขาไม่ได้ให้กำลังใจทุกที่. ที่เต็มไปด้วยความตั้งใจจริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋าของเธอ. 'ฉันจ่ายคืนบางส่วนของหนี้ที่ค้างชำระอยู่กับคุณ. ในขณะที่รูปปั้นจำนวนมากที่เขาทำตรงไปตรงมาของเธอ. ความลับไม่อาจจะเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงท่าทางสัมปทานในส่วนของเขาที่จะแสดงให้เขายอมรับเป็นครั้งแรกว่ามันสักวันหนึ่งจะได้รับการค้นพบ. เขาต้องการที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้จะได้รับการตีจนตาย! สำหรับคอเกมมืดตาย ภายในถนนหลวงมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เมื่อเทียบกับมันก็ปลอบโยนใจว่ามันเป็นเพียงแค่ว่าออกมาในโลกแห่งความจริงเกินไป. โดยวิธีการที่ถูกปลุกให้ตื่น Seoyoon ไม่ได้โกรธ. เธอยังคงเงียบเช่นเดียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ดูลีฮยอนใบหน้าของเธอเขินเช่นกัน! 'เธอยังคงเมาฮะ? Nah ผู้ที่ดูราวกับว่าเธอโกรธ. ลีฮยอนก็ทำให้การเก็งกำไร แต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งง่ายกับการที่ว่าทำไมของใบหน้า Seoyoon ของ. "ผมปล่อยให้เขาเห็นฉันนอนหลับ. Seoyoon เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง. เธอก็อาย ที่จะให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของหัวเข่าของเขาหมายความว่าเธอได้ทำที่ค่อนข้างเป็นเวลานานเกินไป. 'เป็นหัวของฉันหนัก?' เธอมีทุกประเภทของจินตนาการทำงาน แม้จมูกของเธอลูกฟูกจากความกังวล. ดังนั้นเวลาที่เธอหันไปเห็นหน้าลีฮยอนทุกคนก็สว่างขึ้นเป็นสีย้อมสีชมพูของความลำบากใจ. แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปยังกลุ่ม MT. ไก่ลีฮยอนนำ ซอสผัดครึ่งครึ่ง. พวกเขายังคงมีอาหารจำนวนมากที่เหลือก่อนที่จะกลับได้อย่างปลอดภัยไปยังแผ่นดินใหญ่ มันดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้กินได้มากในช่วงมอนแทนาในขณะที่เขาคิดว่าพวกเขาจะ. ลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ปฏิบัติงาน Dojang เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปในการฝึกอบรมเพื่อให้เขาซื้อส่วนผสมในครั้งนี้อย่างอิสระบนพื้นฐานใส่ของพวกเขา. อย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารนักเรียนปกติถูกไม่ชอบพวกเขาบวกวันที่สองนี้เป็นเพียงรอบรอบเกาะผ่านทางเรือเพื่อความหิวสร้างขึ้นไม่ได้มากที่สุดเท่าที่ก่อน. จึงมีเป็นจำนวนมากของส่วนผสมอาหารที่ยังคงอยู่ . มันเกิดขึ้นในระหว่างการกระจายตัวของส่วนผสมอาหารที่เหลือเมื่อมิสุระกึกถาม. "สิ่งที่เรากำลังจะทำอะไรเกี่ยวกับไก่?" "ผมนำเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการที่จะพาเขา? "ลีฮยอนตอบอย่างใจเย็น มันก็มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจน. ถ้ามินสุระคือการได้รับซอสครึ่งทอดครึ่งก็จะเป็นประโยชน์มากขึ้นกว่าการหารสำหรับเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ที่แตกต่างกันหรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆ . แต่ความเป็นจริงคือการที่มินสุระจะมีความยากลำบากในการดำเนินการ ซอสครึ่งทอดครึ่งบ้าน. ลีฮยอนเพิ่มบันทึกข้าง. "ถ้าคุณต้องการฉันสามารถบิดลำคอในขณะนี้ที่จะทำให้มัน ... " เขาได้รับการเสนอโปรดปราน. แต่ทันใดนั้น Seoyoon เผยให้เห็นการแสดงออกตกใจ. ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับการที่จะฉีก ขึ้นมาเธอคว้าถือของซอสผัดครึ่งครึ่งด้วยความตั้งใจที่จะให้ไปไม่มี. ลีฮยอนที่ impass นี้ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์. "ให้ฉันว่า." "...... " "อย่ายุ่งๆ เมื่อ มันมาถึงอาหาร. "" ...... "แต่เธอยังคงตะแบง%E