“Beauty,” said he, “will you give m

“Beauty,” said he, “will you give me leave to see you sup?”

“That is as you please,” answered she, very much afraid.

“Not in the least,” said the beast; “you alone command in this place. If you should not like my company, you need only say so, and I will leave you that moment. But tell me, Beauty, do you not think me very ugly?”

“Why, yes,” said she, “for I cannot tell a falsehood; but then I think you are very good.”

“Am I?” sadly replied the beast; “yet, besides being ugly, I am also very stupid: I know well enough that I am but a beast.”

“Very stupid people,” said Beauty, “are never aware of it themselves.”

At which kindly speech the beast looked pleased, and replied, not without an awkward sort of politeness, “Pray do not let me detain you from supper, and be sure that you are well served. All you see is your own, and I should be deeply grieved if you wanted for any thing.”

“You are very kind—so kind that I almost forgot you are so ugly,” said Beauty, earnestly.

“Ah! yes,” answered the beast, with a great sigh; “I hope I am good-tempered, but still I am only a monster.”

“There is many a monster who wears the form of a man; it is better of the two to have the heart of a man and the form of a monster.”

“I would thank you, Beauty, for this speech, but I am too senseless to say anything that would please you,” returned the beast in a melancholy voice; and altogether he seemed so gentle and so unhappy, that Beauty, who had the tenderest heart in the world, felt her fear of him gradually vanish.

She ate her supper with a good appetite, and conversed in her own sensible and charming way, till at last, when the beast rose to depart, he terrified her more than ever by saying abruptly, in his gruff voice, “Beauty, will you marry me!”

Now Beauty, frightened as she was, would speak only the exact truth; besides, her father had told her that the beast liked only to have the truth spoken to him. So she answered, in a very firm tone, “No, beast.”

He did not go into a passion, or do anything but sigh deeply, and depart.

When Beauty found herself alone, she began to feel pity for the poor beast. “Oh!” said she, “what a sad thing it is that he should be so very frightful, since he is so good-tempered!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ความสวยงาม กล่าวว่า เขา "คุณจะให้ฉันฝากดูคุณทรัพย์""ก็ ตามใจชอบ ตอบเธอ กลัวมาก"ไม่น้อยที่สุด กล่าวว่า สัตว์ร้าย "คุณคนเดียวคำสั่งในนี้ นอกจากนี้คุณไม่ควรต้องการบริษัทของฉัน คุณต้องเท่านั้นที่พูดอย่าง แล้วฉันจะปล่อยคุณก็ แต่บอก ความงาม คุณไม่คิดว่า ฉันน่าเกลียดมากหรือ""ทำไม ใช่, " กล่าวว่า เธอ "สำหรับผมไม่บอก falsehood แต่แล้ว ผมคิดว่า คุณเป็นอย่างดี""ฉัน" ตอบสัตว์ เศร้า "แต่ นอกจากจะน่าเกลียด ฉันยังโง่มาก: ฉันรู้ดีพอว่า ฉันแต่สัตว์"ความงาม "จะไม่ทราบว่าตัวเอง" กล่าวว่า "คนโง่มากที่กรุณาพูดสัตว์ที่ดูใจ และ ตอบ ไม่โดยไม่ต้องเรียงลำดับการตกใจของ politeness "อธิษฐานอย่าปล่อยให้ฉันกุมคุณจากซุปเปอร์ และให้แน่ใจว่า คุณดีเสิร์ฟ คุณเป็นของคุณเอง แล้วฉันควรจะลึก grieved ถ้าคุณต้องการสิ่งใด""คุณมีดี — ดังนั้นชนิดที่ว่า ฉันเกือบลืมคุณจะน่าเกลียดมาก, " กล่าวว่า ความสวยงาม จริงจัง"อา ตอบใช่ สัตว์ กับแยกกันดี "ฉันหวังว่า ฉัน good-tempered แต่ยังคง ฉันเฉพาะมอนสเตอร์""มีสัตว์ประหลาดมากมายที่สวมแบบของชายคนหนึ่ง ได้ดีกว่าสองที่มีหัวใจของมนุษย์และรูปแบบของสัตว์ประหลาด""ฉันอยากจะขอบคุณ ความงาม การพูด แต่ฉันหมดสติเกินไปที่จะพูดอะไรก็ตามที่จะกรุณาคุณ คืนสัตว์ร้ายในเสียงทันที และทั้งหมด ที่เขาดูเหมือนอ่อนโยนดังนั้น และดังนั้นไม่มีความ สุข ที่สวย ที่มี tenderest ใจในโลก ความรู้สึกเธอความกลัวของเขาค่อย ๆ หายเธอกินเธอ supper กับความอยากอาหารดี และบริเวณในวิธีของตนเองเหมาะสม และความสะดวกสบาย จนในที่สุด เมื่อสัตว์ที่กุหลาบออก เขาหมดเธอมากขึ้นกว่าเดิม ด้วยการพูดในลักษณะพระสุรเสียง กะทันหัน "ความสวยงาม จะคุณแต่งงานกับฉัน"ตอนนี้ ความสวยงาม เพราะ กลัวจะครับเฉพาะแน่นอน นอกจาก พ่อของเธอได้บอกเธอว่า สัตว์ที่ชอบเท่านั้นจะมีความจริงที่พูดกับเขา เพื่อให้เธอตอบ เสียง บริษัทมาก "ไม่มี สัตว์"เขาไม่ได้ไม่เป็นความรัก หรือทำอะไร แต่ถอน และขาออกเมื่อความงามตัวเองคนเดียว เธอเริ่มรู้สึกสงสารสัตว์ไม่ดี "โอ้" กล่าวว่า เธอ "สิ่งเศร้าสิ่งมันเป็นที่ที่เขาควรให้มาก frightful เนื่องจากเขาเป็น good-tempered ดังนั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ความงาม" กล่าวว่าเขา "คุณจะให้ฉันออกจากที่จะเห็นคุณจีบ?" "นั่นคือตามที่คุณโปรด" ตอบเธอกลัวมาก. "ไม่อยู่ในอย่างน้อย" สัตว์กล่าวว่า "คำสั่งที่คุณอยู่คนเดียวในสถานที่แห่งนี้ ถ้าคุณไม่ควรจะต้องชอบ บริษัท ของฉันคุณต้องการเพียงพูดเช่นนั้นและฉันจะทำให้คุณขณะนั้น แต่บอกฉัน, ความงาม, คุณไม่คิดว่าฉันน่าเกลียดมาก "?" ทำไมใช่ "เธอกล่าวว่า" สำหรับผมไม่สามารถบอกความเท็จ; แต่แล้วฉันคิดว่าคุณจะดีมาก "." Am I? "ตอบเศร้าสัตว์; "ยังนอกจากเป็นที่น่าเกลียดผมยังโง่มาก: ฉันรู้ดีพอที่จะทำให้ผมมี แต่สัตว์." "คนโง่มาก" กล่าวว่าความงาม "จะไม่ทราบว่าตัวเอง". ซึ่งเป็นเวลาที่กรุณาคำพูดของสัตว์ที่มอง ยินดีและตอบไม่ได้โดยไม่ต้องเรียงลำดับที่น่าอึดอัดใจของสุภาพ "ภาวนาขออย่าให้เรากักตัวคุณจากอาหารมื้อเย็นและให้แน่ใจว่าคุณกำลังทำหน้าที่ได้ดี สิ่งที่คุณเห็นคือของคุณเองและที่ฉันควรจะเสียใจอย่างสุดซึ้งหากคุณต้องการสิ่งใด ๆ . "" คุณเป็นชนิดให้มากชนิดที่ผมเกือบลืมคุณเป็นที่น่าเกลียดมาก "ความงามกล่าวอย่างจริงจัง." อา! ใช่ "ตอบสัตว์ที่มีการถอนหายใจที่ดี; "ผมหวังว่าผมอารมณ์ดี แต่ยังคงฉันเป็นเพียงมอนสเตอร์." "มีหลายมอนสเตอร์ที่สวมรูปแบบของชายคนหนึ่งคือ; มันเป็นสิ่งที่ดีของทั้งสองที่จะมีการเต้นของหัวใจของชายคนหนึ่งและรูปแบบของมอนสเตอร์ที่. "" ผมจะขอขอบคุณความงาม, สำหรับการพูดแบบนี้ แต่ผมหมดสติเกินไปที่จะพูดอะไรที่จะโปรดคุณ "กลับสัตว์ ในเสียงเศร้า; และทั้งหมดที่เขาดูเหมือนจะอ่อนโยนและไม่มีความสุขเพื่อที่ความงามที่มีหัวใจซาบซึ้งในโลกที่รู้สึกหวาดกลัวของเธอเขาค่อย ๆ หายไป. เธอกินอาหารมื้อเย็นของเธอกับความอยากอาหารที่ดีและพูดคุยในทางที่เหมาะสมและมีเสน่ห์ของเธอเองจน ที่ผ่านมาเมื่อสัตว์ที่เพิ่มขึ้นจะออกเขากลัวเธอมากขึ้นกว่าเดิมโดยกล่าวว่าทันทีในเสียงห้าวของเขา "ความงามที่คุณจะแต่งงานกับฉัน!" ตอนนี้ความงาม, กลัวขณะที่เธอกำลังจะพูดเฉพาะความจริงที่แน่นอน; นอกจากนี้พ่อของเธอบอกเธอว่าสัตว์ที่ชอบเท่านั้นที่จะมีความจริงพูดกับเขา ดังนั้นเธอจึงตอบด้วยน้ำเสียง บริษัท มาก "ไม่มีสัตว์." เขาไม่ได้ไปเป็นความรักหรือทำอะไรก็ได้ แต่ถอนหายใจลึกและออก. เมื่อความงามพบว่าตัวเองอยู่คนเดียวเธอเริ่มที่จะรู้สึกสงสารสัตว์ที่น่าสงสาร "Oh!" เธอกล่าวว่า "สิ่งที่สิ่งที่น่าเศร้าก็คือการที่เขาควรจะเป็นอย่างที่น่าตกใจมากเพราะเขาเป็นเพื่อที่ดีอารมณ์!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ความงาม " เขากล่าว " คุณจะให้ฉันออกไปเจอคุณไง ? "

" ที่เป็นคุณกรุณา " ตอบเธอมากกลัว

" อย่างน้อย " สัตว์ร้าย " คุณคนเดียวคำสั่งในสถานที่นี้ ถ้าคุณไม่ควร เช่น บริษัท ของฉัน เธอต้องพูดอย่างนั้น และผมก็จะปล่อยให้คุณตอนนั้น แต่บอกฉัน , ความงาม , คุณคิดว่าฉันน่าเกลียดมาก ? "

" ทำไมค่ะ " เธอกล่าว" ผมไม่สามารถบอกความเท็จ แต่แล้วฉันคิดว่าคุณเป็นคนดีมากค่ะ "

" ฉัน ? " เศร้าตอบสัตว์ ; " เลย นอกจากจะน่าเกลียด ฉันโง่มาก : ผมทราบดีอยู่แล้วว่าฉัน แต่สัตว์ "

" โง่มาก คนกล่าวว่า " ความงาม " ที่ไม่เคยตระหนักถึงมันเอง "

ที่กรุณาพูดสัตว์ดูพอใจ และตอบกลับไปว่า ถ้าไม่เรียงนะ , ความสุภาพได้โปรด อย่าให้ฉันกักตัวคุณจากอาหารมื้อค่ำ และต้องแน่ใจว่าคุณจะได้รับ ทั้งหมดที่คุณเห็นเป็นของคุณเอง และหนูควรเศร้าลึกถ้าคุณต้องการสิ่งใด ๆ . "

" คุณใจดีมากมากเลย ผมเกือบลืม คุณจะน่าเกลียดมาก " กล่าวว่า ความงาม นะครับ

" อ๊ะ ! ใช่ , ' สัตว์ พร้อมกับถอนหายใจดี ; " ฉันหวังว่าฉันจะดีอารมณ์ แต่ผมเป็นแค่สัตว์ประหลาด "

" มีหลายตัวที่ใส่รูปของคน มันเป็นดีของทั้งสองที่ได้หัวใจของผู้ชาย และรูปแบบของสัตว์ประหลาด "

" ฉันต้องขอบคุณคุณ ความงาม สำหรับคำพูดนี้ แต่ฉันก็หมดสติไปพูดอะไรที่จะช่วยคุณ " กลับมา สัตว์ในเสียงที่เศร้าสร้อย และทั้งหมด เขาดูอ่อนโยนและเศร้า , ความงาม , ที่มีหัวใจ tenderest ในโลกรู้สึกว่าเธอกลัวเขาจะค่อยๆ หายไป เธอกินมื้อเย็น

เธอกับความอยากอาหาร และคุยกันในทางที่เหมาะสม และเสน่ห์ของเธอเอง จนในที่สุด เมื่อสัตว์ที่เพิ่มขึ้นเพื่อออกเดินทาง เขาทำให้เธอกลัวมากกว่าเดิม โดยบอกว่าเขาในเสียงของเขาแหบ " ความงาม คุณจะแต่งงานกับฉัน ! "

ตอนนี้ความงาม กลัวว่าเธอจะพูดแต่ความจริงที่แน่นอน นอกจากพ่อของเธอเคยบอกเธอว่า สัตว์ที่ชอบ แต่ต้องมาพูดกับเขา เธอตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคงมาก " เดรัจฉาน "

เขาไม่ได้ไปเป็น กิเลส ตัณหา หรือ ทำได้แต่ถอนหายใจลึก และออกเดินทาง

เมื่อความงามพบว่าตัวเองอยู่คนเดียว เธอเริ่มรู้สึกสงสารสัตว์ที่น่าสงสาร " โอ้ ! " เธอกล่าว " สิ่งที่น่าเศร้าก็คือว่า เขาน่าจะตกใจมาก เพราะเขาเป็นคนดีมาก อารมณ์ !"