The emphasis in arthropod biologica

The emphasis in arthropod biological control has traditionally been to make use of natural enemy consumption of prey in order to manage pest abundance. This focus has yielded many effective biological control programs but it has largely ignored an important aspect of the dynamics that unfold among insect pests and their arthropod natural enemies. Arthropods respond to risks from pre dation and parasitism changing activity level and/or habitat use (Lima, 1998). These chan collectively classified as non-con- sumptive effect of natural enemies, can substantially influence the abundance of herbivorous insects and the plant damage that these insects cause (Nelson et al., 2004; Nelson and Rosenheim 2006: Thaler and Griffin. 2008). It is now apparent that non-con- sumptive effects by predators are important in many food webs and could even exceed the magnitude of the consumptive effects in regulating prey populations (Relyea. 2001; Werner and Peacor, 2003: Lutt beg and Kerby, 2005: Preisser et al., 2005: Thaler and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีมีความสำคัญในการควบคุมทางชีวภาพสัตว์ขาปล่องต้องใช้ปริมาณการใช้ศัตรูธรรมชาติของเหยื่อเพื่อจัดการความอุดมสมบูรณ์ของพืช นี้ได้หาโปรแกรมควบคุมมีประสิทธิภาพมาก แต่มันใหญ่ได้ละเว้นข้อมูล dynamics ที่แฉระหว่างแมลงศัตรูพืชและศัตรูธรรมชาติสัตว์ขาปล่อง ด้านสำคัญ Arthropods ตอบสนองความเสี่ยงจาก dation ก่อน และระดับกิจกรรมเปลี่ยนแปลง parasitism และ/หรืออยู่อาศัยใช้ (ลิมา 1998) จันทร์นี้โดยรวมจัดเป็นผลไม่ใช่คอน-sumptive ของศัตรูธรรมชาติ สามารถมีผลมากมาย herbivorous แมลงและความเสียหายของพืชที่แมลงเหล่านี้ทำให้เกิด (เนลสัน et al., 2004 เนลสันและ Rosenheim 2006: Thaler และกริฟฟอน ปี 2008) ขณะนี้ปรากฏว่า ผลไม่คอน-sumptive โดยล่ามีความสำคัญในอาหารหลายเว็บ และได้เกินขนาดของผลในการควบคุมประชากรเหยื่อ (Relyea. 2001; consumptive Werner และ Peacor, 2003: Lutt วอน และ Kerby, 2005: Preisser et al., 2005: Thaler และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เน้นในการควบคุมแมลงชีวภาพได้รับแบบดั้งเดิมจะใช้ประโยชน์จากการบริโภคศัตรูตามธรรมชาติของเหยื่อเพื่อจัดการศัตรูพืชที่อุดมสมบูรณ์ โฟกัสนี้มีผลให้โปรแกรมการควบคุมทางชีวภาพที่มีประสิทธิภาพจำนวนมาก แต่มันก็มีส่วนมากไม่สนใจสิ่งสำคัญของการเปลี่ยนแปลงที่แฉในหมู่แมลงศัตรูพืชและศัตรูธรรมชาติของพวกเขา arthropod รพตอบสนองต่อความเสี่ยงจากมูลนิธิก่อนและปรสิตเปลี่ยนแปลงระดับกิจกรรมและ / หรือการใช้ที่อยู่อาศัย (Lima, 1998) เหล่านี้จังจัดรวมเป็นที่ไม่แสวงหาผลทํา sumptive ของศัตรูธรรมชาติอย่างมากสามารถมีอิทธิพลต่อความอุดมสมบูรณ์ของแมลงกินพืชเป็นอาหารและความเสียหายของพืชที่แมลงเหล่านี้ก่อให้เกิด (เนลสัน, et al, 2004; เนลสันและ Rosenheim 2006:. และกริฟฟิ Thaler 2008). . ตอนนี้มันเป็นที่ชัดเจนว่าที่ไม่ทำา sumptive ผลกระทบจากการล่ามีความสำคัญในใยอาหารจำนวนมากและยังได้เกินขนาดของผลกระทบการบริโภคในการควบคุมประชากรเหยื่อ (Relyea 2001 เวอร์เนอร์และ Peacor, 2003:. Lutt ขอและ Kerby 2005 : Preisser et al, 2005. Thaler และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เน้นการควบคุมทางชีวภาพในดินที่ได้รับสืบเนื่องเพื่อให้ใช้ปริมาณศัตรูธรรมชาติของเหยื่อในการจัดการความอุดมสมบูรณ์เพสท์ โฟกัสนี้มีจำนวนมากที่มีประสิทธิภาพโปรแกรมควบคุมทางชีวภาพได้ แต่ส่วนใหญ่ละเลย กว้างยาวสำคัญของการเปลี่ยนแปลงที่แฉระหว่างแมลงและสัตว์ขาปล้อง ศัตรูธรรมชาติของพวกเขาแมลงที่ตอบสนองต่อความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลง และปรสิตก่อน SIRS ระดับกิจกรรมและ / หรือที่อยู่อาศัยที่ใช้ ( ลิมา , 1998 ) เหล่านี้จัดเป็นชานเรียกไม่คอน - ผล sumptive ของศัตรูธรรมชาติ อย่างมากสามารถมีอิทธิพลต่อความอุดมสมบูรณ์ของพืชพืชแมลงและความเสียหายที่แมลงเหล่านี้ก่อให้เกิด ( Nelson et al . , 2004 ; เนลสัน และโรเซนไฮม์ 2006 : เทเลอร์และกริฟฟิน 2008 )คือตอนนี้ชัดเจนว่าไม่หลอก - sumptive ผลคู่แข่งสำคัญในสายใยอาหารมากมาย และอาจจะเกินขนาดของผลน้ำในการควบคุมประชากรเหยื่อ ( relyea . เวอร์เนอร์ และ peacor 2001 2003 : lutt ขอร้องและเคอร์บี้ , 2005 : preisser et al . , 2005 : เทเลอร์ และ