Balance is delicate, and sometimes

Balance is delicate, and sometimes we fall down… A 170 year old sofa balances precariously on one leg, continuously teetering, responding internally to external forces. A robotic mechanism emits a periodic low groan, softer than speech, as the piece struggles to remain upright.
Relationships are balancing acts, and delicate ones at that. This idea turned into a balancing sofa as I was thinking about how all of our social interactions can be found on these humble, ubiquitous pieces of furniture: dinner, chatting, sex, job interviews, even death. Is it surprising that we construct such a solid footing to support the delicate dance of relationships, so prone to losing their rhythm and falling down? These ideas of foundation and fragility seemed so distinct and yet inseparable; I became interested in trying to illuminate that a bit.
I began wondering if anything or anyone can balance on a rigid point, which was the technical point of departure for research. I learned that while it’s possible, it requires enormous energy and has significant limits beyond which recovery is impossible. This fact, for me, further enlightened the metaphor. As in life, the risk here is real, rather than illusory. The piece can fall and break to pieces, which must then be picked up, possibly repaired, and put back together one at a time. To regain balance, once lost, requires outside help.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยอดดุลจะละเอียดอ่อน และบางครั้งการที่เราล้มลง... โซฟาอายุ 170 ปีดุล precariously บนขาข้างหนึ่ง teetering ตอบกองกำลังภายนอกภายในอย่างต่อเนื่อง หุ่นยนต์กลไก emits เป็นงวดต่ำพันธุ์ร็อกหน้าย่น เบากว่าเสียง เป็นย่างชิ้นอยู่ตรงความสัมพันธ์สมดุลกระทำ และคนอ่อนที่ ความคิดนี้เปลี่ยนเป็นโซฟาดุลขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับวิธีการโต้ตอบทางสังคมของเราทั้งหมดสามารถพบได้บนชิ้นส่วนเหล่านี้พึงพอใจ การแพร่หลายของเฟอร์นิเจอร์: อาหารค่ำ สนทนา เพศ สัมภาษณ์งาน ตาย น่าแปลกใจว่า เราสร้างดังกล่าวเป็นหลักแข็งสนับสนุนการเต้นรำที่ละเอียดอ่อนของความสัมพันธ์ ดังนั้นแนวโน้มที่จะสูญเสียจังหวะการ และล้มลงหรือเปล่า รากฐานและความคิดเหล่านี้ดูเหมือนเพื่อให้แตกต่าง และยัง ต่อ สนใจพยายามที่จะให้แสงสว่างที่เป็นบิตเริ่มสงสัยว่า ถ้าสิ่งใดหรือใครสามารถดุลในจุดแข็ง จุดทางเทคนิคของการวิจัยซึ่ง ฉันเรียนรู้ว่า ขณะนั้นเป็นไปได้ มันต้องใช้พลังงานมหาศาล และมี significant จำกัดเกินกว่าที่กู้คืนเป็นไปไม่ได้ ความจริง ฉัน อีก enlightened เทียบ ในชีวิต ความเสี่ยงนี่เป็นจริง มากกว่า illusory ชิ้นส่วนสามารถตก และตัดเป็นชิ้น ซึ่งต้องรับค่า อาจจะซ่อมแซม แล้วใส่กลับกันหนึ่งครั้งแล้ว เพื่อให้มีดุล แพ้ครั้งเดียว ต้องการความช่วยเหลือภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสมดุลที่ละเอียดอ่อนและบางครั้งที่เราล้มลง ... 170 ปียอดโซฟาเก่าอย่างน่ากลัวบนขาข้างหนึ่งอย่างต่อเนื่องโอนเอนตอบสนองภายในเพื่อกองกำลังภายนอก กลไกหุ่นยนต์ส่งเสียงครางต่ำระยะนุ่มกว่าคำพูดเป็นชิ้นส่วนที่ต้องดิ้นรนที่จะอยู่ตรง.
ความสัมพันธ์จะสมดุลการกระทำและคนที่ละเอียดอ่อนที่ว่า ความคิดนี้กลายเป็นโซฟาสมดุลขณะที่ผมกำลังคิดเกี่ยวกับวิธีการทั้งหมดของการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเราสามารถพบได้บนอ่อนน้อมถ่อมตนเหล่านี้ชิ้นแพร่หลายของเฟอร์นิเจอร์: อาหารค่ำ, แชท, เพศ, การสัมภาษณ์งานแม้ตาย มันเป็นที่น่าแปลกใจที่เราสร้างเช่นฐานรากที่มั่นคงเพื่อรองรับการเต้นรำที่ละเอียดอ่อนของความสัมพันธ์จึงมีแนวโน้มที่จะสูญเสียจังหวะของพวกเขาและล้มลง? ความคิดเหล่านี้ของมูลนิธิและความเปราะบางดูเหมือนจะแตกต่างกันและยังแยกกันไม่ออก; ฉันกลายเป็นที่สนใจในการพยายามที่จะให้ความสว่างที่บิต.
ผมเริ่มสงสัยว่าอะไรหรือใครก็ตามสามารถสมดุลในจุดแข็งซึ่งเป็นจุดทางเทคนิคของการเดินทางสำหรับการวิจัย ผมได้เรียนรู้ว่าในขณะที่มันเป็นไปได้ก็ต้องใช้พลังงานอย่างมากและมีข้อ จำกัด ลาดเทมีนัยสำคัญเกินกว่าที่การกู้คืนเป็นไปไม่ได้ ความจริงเรื่องนี้สำหรับผมแล้วต่อไปพุทธะอุปมา ในขณะที่ชีวิตมีความเสี่ยงที่นี่ที่เป็นจริงมากกว่าจริง ชิ้นสามารถตกและทำลายชิ้นซึ่งจะต้องถูกหยิบขึ้นมาอาจจะซ่อมแซมและนำกลับมารวมกันในช่วงเวลาหนึ่ง เพื่อคืนความสมดุลที่หายไปครั้งเดียวต้องใช้ความช่วยเหลือจากภายนอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมดุลที่ละเอียดอ่อน และบางครั้งเราล้มลง . . . . . . . 170 ปี โซฟาเก่ายอด precariously ขาเดียวอย่างต่อเนื่อง teetering ภายในเพื่อตอบสนองแรงภายนอก กลไกหุ่นยนต์ส่งเสียงครางต่ำๆ เบาลงกว่าการพูด เป็นชิ้นส่วนที่ต้องดิ้นรนอยู่ตรง
ความสัมพันธ์การกระทำสมดุลที่ละเอียดอ่อน และที่ความคิดนี้กลายเป็นสมดุลโซฟาเป็นฉันคิดเกี่ยวกับวิธีการทั้งหมดของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเราสามารถพบได้ในข้อมูลเหล่านี้ อ่อนน้อมถ่อมตน ชิ้นส่วนของเฟอร์นิเจอร์ : อาหารเย็น , แชท , เพศ , สัมภาษณ์ , ความตายแม้แต่งาน มันน่าแปลกใจที่เราสร้างเป็นฐานรากที่มั่นคงเพื่อสนับสนุนการเต้นที่ละเอียดอ่อนของความสัมพันธ์ ดังนั้นมีแนวโน้มที่จะสูญเสียจังหวะของตัวเอง และล้มลงความคิดเหล่านี้ของมูลนิธิและเปราะบาง ดูแตกต่าง และยังแยกออก ผมกลายเป็นที่สนใจในการพยายามที่จะชี้แจงนิดหน่อย .
ผมเริ่มสงสัยว่าใครหรืออะไรที่สามารถรักษาสมดุลในจุดแข็ง ซึ่งเป็นจุดทางเทคนิคของการวิจัย ฉันได้เรียนรู้ว่า ในขณะที่มันเป็นไปได้ มันต้องใช้พลังงานมหาศาล และมี signi จึงไม่สามารถ จำกัด นอกเหนือจากการกู้คืนซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ความจริงแล้ว สำหรับผม ต่อพุทธะที่อุปมา ในชีวิต เสี่ยงที่นี่จริง มากกว่าการลวงตา ชิ้นสามารถล้มชิ้นซึ่งจะต้องถูกจับ อาจจะซ่อมแซม และนำกลับมารวมกันอีกครั้ง เพื่อรักษาสมดุล ถ้าเสีย ต้องออกไปช่วย