Love and death in the sea The sea h

Love and death in the sea
The sea has almost killed me a couple of times. It wasn't her fault; it was mine, for not respecting her. I still remember the last time, a stormy day off the Cost Brava of Spain, in early summer 2008. Every time I think about it, my heart races and my guts jump to my throat.
The cove where I used to swim every day was hit by a storm with strong eastern winds. The turquoise transparent waters of summer quickly transformed into a dirty soup of sand and cold grey water. Unfriendl waves were breaking in chaotic patterns. But beyond the surf zone the sea seemed swimmable. In a moment of Catalan bravado, I put on my swimming suit mask and fins, and got into the water. It was crazy, but did it. I swallowed mouthfuls of sand and salt while I was trying to break through the surf zone. Unpleasantly fighting, I swam- I still don't know why - for twenty minutes. The storm got worse and I decided to call it a day. I turned to swim back. Then I realised I couldn't get to the beach
Waves were breaking all around me. I tried to bodysurt one wave to the shore, but it collapsed suddenly and took me down under the water. When I surtaced to take a breath. I turned around and a second wave hit me just as hard, taking me down again. I hit the sandy bottom. I pushed myself up, but once again, waves were a coming and I couldn't rest or breathe. I was caught in the surf zone, with waves pushing me out and a current pulling me in. I wasn't getting any closer to the beach.
The sea is our mother, sister and home, and as such l love her. We get so much from the sea. She gives us life, oxygen, food. She regulates the climate and she makes ours a wonderful life. We should thank the sea, the ocean, every day. Without the ocean and all the in it. our planet would be much poorer. But life on this day, I was having a hard time feeling grateful
After a few more attempts, I decided to let myself go and give up the fight. I took a deep breath. The next wave took me down and forward. I hit the bottom with my back. I rolled over, hit my head, and after what seemed the longest minute of my life, I found myself lying in a foot of water. I scrambled out of the water and onto the beach. I'd got out, but I had lost my mask, snorkel and one fin. My whole body was sore. as if a gang of boxers had punched me viciously. I sat on the beach, breathless, watching the sea and feeling lucky to be alive I walked back home slowly ears down like a beaten dog.
Some days the sea wants us and some days she doesn't. Since that day, I have not been to the sea when she does not want me. I have learned my lesson. I now thank the sea every day the surface is calm, the waters are clear and diving is easy. And I ask for forgiveness every time I dive and see no fish.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรักและความตายในทะเล ทะเลมีเกือบจะฆ่าฉันสองครั้ง ไม่ใช่ความผิดของเธอ มันเป็นเหมือง ความไม่เคารพเธอ ผมยังจำได้ครั้งสุดท้าย วันพายุออกต้นทุน Brava สเปน ช่วงต้นฤดูร้อน 2008 ทุกครั้งที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน แข่งขันหัวใจของฉันและของฉันกล้าข้ามไปยังคอ โคฟที่เคยว่ายน้ำทุกวันถูกตี โดยพายุกับลมตะวันออก น้ำใสสีฟ้าครามของฤดูร้อนได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นซุปสกปรกของทรายเทา น้ำเย็น คลื่น Unfriendl ถูกทำลายในรูปแบบวุ่นวาย แต่นอกเหนือจากโซนท่อง ทะเลดูเหมือนตกแต่ง ในช่วงของคาตาลัน bravado ฉันใส่ของฉันว่ายน้ำเหมาะกับหน้ากากและตีนกบ และมีในน้ำ มันบ้า แต่มัน ฉันกลืนกินตะเกียบของทรายและเกลือในขณะที่ผมพยายามตัดผ่านเซิร์ฟโซน รู้สึกต่อสู้ ฉันน้ำ - ยังไม่รู้ทำไม - ยี่สิบนาที พายุที่แย่ และฉันตัดสินใจที่จะเรียกว่าวัน ผมหันไปหลังว่ายน้ำ แล้วฉันตระหนักได้ถึงชายหาด คลื่นถูกทำลายรอบ ๆ พยายามไปฝั่งคลื่นหนึ่ง bodysurt แต่มันก็ยุบ และพาลงใต้น้ำ เมื่อฉัน surtaced การหายใจ ผมหันไปรอบ ๆ และคลื่นสองตีเป็นยาก พาฉันลงอีกครั้ง ฉันตีล่างทราย แหวกท้องตัวเอง แต่อีกครั้ง คลื่นที่มา และฉันไม่เหลือ หรือหายใจ ผมถูกจับในโซนคลื่น คลื่นผลักผมออกและดึงฉันในกระแส ผมไม่รับใกล้ชายหาด ทะเลเป็นแม่ น้องสาว และบ้านของเรา และเป็นเช่น l รักเธอ เราได้รับมากจากทะเล เธอทำให้เราชีวิต ออกซิเจน อาหาร เธอควบคุมสภาพภูมิอากาศ และเธอทำให้เรามีชีวิตที่ดี เราควรขอบคุณทะเล มหาสมุทร ทุกวัน ไม่ มีทะเลและทุกที่ในนั้น โลกของเราจะด้อยมาก แต่ชีวิตในวันนี้ มีเวลารู้สึกซาบซึ้ง หลังจากพยายามกี่ ฉันตัดสินใจให้ตัวเองไป และแพ้การต่อสู้ ผมเอาหายใจลึก ๆ คลื่นถัดไปเอาฉันลง และไปข้างหน้า ฉันกดด้านล่างกับหลังของฉัน ผมสะสมกว่า ตีหัวของฉัน และหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนนาทียาวนานที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันพบตัวเองนอนอยู่บนเท้าของน้ำ ผมแปลง จากน้ำ และ บนชายหาด ได้ออก แต่ผมได้สูญเสียของฉันหน้ากาก หน้ากากดำน้ำ และครีบหนึ่ง ร่างกายก็เจ็บ ว่าแก๊งของนักมวยได้เจาะรูฉันหฤโหด ฉันนั่งบนชายหาด หายใจ ชมทะเล และรู้สึกโชคดีที่จะมีชีวิตอยู่ฉันเดินกลับบ้านช้าหูลงเหมือนสุนัขตี ทะเลต้องเราบางวันและบางวันที่เธอไม่ได้ ตั้งแต่วันนั้น ผมไม่ได้ไปทะเลเมื่อเธอไม่ต้องฉัน ฉันได้เรียนรู้บทเรียนของฉัน ผมตอนนี้ขอบคุณทะเลทุกวันน้ำก็ใสคือความสงบ พื้นผิว และการดำน้ำเป็นเรื่องง่าย และผมขออภัยทุกครั้งที่ผมดำน้ำ และดูปลาไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรักและความตายในทะเล
ทะเลได้เกือบฆ่าฉันสองสามครั้ง มันไม่ได้เป็นความผิดของเธอ; มันเป็นเหมืองที่ไม่เคารพเธอ ผมยังจำครั้งสุดท้ายเป็นวันที่มีพายุปิด Brava ต้นทุนของสเปนในช่วงต้นฤดูร้อนปี 2008 ครั้งที่ผมคิดเกี่ยวกับมันทุกเชื้อชาติหัวใจของฉันและฉันกล้าข้ามไปที่ลำคอของฉัน.
The Cove ที่ผมใช้ในการว่ายน้ำทุกวันคือ ตีโดยพายุลมตะวันออกที่แข็งแกร่ง น้ำทะเลสีฟ้าครามโปร่งใสของฤดูร้อนเปลี่ยนอย่างรวดเร็วในน้ำซุปสกปรกของหาดทรายและน้ำสีเทาเย็น คลื่น Unfriendl ถูกทำลายในรูปแบบที่ไม่เป็นระเบียบ แต่นอกเหนือจากโซนท่องทะเลดูเหมือน swimmable ในช่วงเวลาของคาตาลันองอาจฉันใส่ชุดว่ายน้ำหน้ากากของฉันและครีบและได้ลงไปในน้ำ มันบ้า แต่ไม่ได้ ผมกลืนอมของเกลือและทรายในขณะที่ผมพยายามจะฝ่าโซนท่อง ไม่เป็นที่พอใจการต่อสู้ผม swam- ผมก็ยังไม่ทราบว่าทำไม - ยี่สิบนาที พายุได้เลวร้ายลงและฉันตัดสินใจที่จะเรียกว่าวัน ผมหันไปว่ายน้ำกลับ จากนั้นผมก็รู้ว่าผมไม่ได้ไปที่ชายหาด
คลื่นหมดรอบ ๆ ตัวฉัน ผมพยายามที่จะ bodysurt คลื่นหนึ่งไปยังฝั่ง แต่ก็ทรุดตัวลงทันทีและเอาฉันลงใต้น้ำ เมื่อฉัน surtaced ที่จะใช้ลมหายใจ ผมหันไปรอบ ๆ และคลื่นลูกที่สองตีฉันเพียงแค่เป็นหนักพาผมลงมาอีกครั้ง ฉันตีพื้นทราย ฉันผลักตัวเองขึ้นอีกครั้ง แต่คลื่นที่ได้รับมาและฉันไม่สามารถพักผ่อนหรือหายใจ ผมถูกจับได้ในเขตคลื่นกับคลื่นผลักดันให้ฉันออกและปัจจุบันดึงฉันใน. ฉันไม่ได้รับการใด ๆ ที่ใกล้ชิดกับชายหาด.
ทะเลเป็นแม่ของเราและน้องสาวที่บ้านและเป็น L เช่นรักเธอ เราได้รับมากจากทะเล เธอให้เรามีชีวิตออกซิเจนอาหาร เธอควบคุมสภาพภูมิอากาศและเธอก็ทำให้เรามีชีวิตที่ยอดเยี่ยม เราควรจะขอบคุณทะเล, วิวทะเลทุกวัน โดยไม่ต้องทะเลและทั้งหมดในนั้น โลกของเราจะยากจนมาก แต่ชีวิตในวันนี้ผมก็มีช่วงเวลาที่ยากรู้สึกขอบคุณ
หลังจากความพยายามอีกไม่กี่ฉันตัดสินใจที่จะปล่อยให้ตัวเองไปและให้เพิ่มขึ้นในการต่อสู้ ผมเอาลมหายใจลึก คลื่นต่อไปเอาฉันลงและส่งต่อ ฉันกดปุ่มด้านล่างกับด้านหลังของฉัน ผมกลิ้งไปตีหัวของฉันและหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนนาทีที่ยาวที่สุดของชีวิตของฉันฉันพบว่าตัวเองนอนอยู่ในเท้าของน้ำ ฉันตะกายออกจากน้ำและบนชายหาด ผมได้ออก แต่ฉันได้สูญเสียของฉันหน้ากากดำน้ำและครีบ ร่างกายของฉันคือเจ็บ เช่นถ้าแก๊งนักมวยชกได้ฉันเลวทรามต่ำช้า ฉันนั่งอยู่บนชายหาดหอบ, ดูทะเลและรู้สึกโชคดีที่จะมีชีวิตที่ผมเดินกลับบ้านช้าลงเช่นหูสุนัขตี.
บางวันทะเลต้องการให้เราและบางวันเธอไม่ได้ ตั้งแต่วันนั้นผมยังไม่เคยไปทะเลเมื่อเธอไม่ต้องการให้ฉัน ฉันได้เรียนรู้บทเรียนของฉัน ตอนนี้ผมขอขอบคุณทะเลทุกวันพื้นผิวที่เป็นน้ำสงบมีความชัดเจนและดำน้ำเป็นเรื่องง่าย และฉันขอขมาทุกครั้งที่ผมดำน้ำและดูไม่มีปลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรักและความตายในทะเลทะเลได้เกือบจะฆ่าผมสองสามครั้ง มันไม่ใช่ความผิดของเธอ มันเป็นของฉัน ไม่เคารพเธอ ฉันยังจำครั้งสุดท้ายที่พายุวันที่ออกค่าใช้จ่าย Brava สเปนในช่วงต้นฤดูร้อน 2008 ทุกครั้งที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน หัวใจผมเต้นแรงและความกล้าของฉันไปที่ลำคอโคฟที่ผมเคยว่ายน้ำทุกวันโดนพายุลมตะวันออกที่แข็งแกร่ง น้ำสีฟ้าใสของฤดูร้อนเปลี่ยนอย่างรวดเร็วลงในน้ำซุปที่สกปรกของหาดทรายและน้ำสีเทาเย็น unfriendl คลื่นถูกทำลายในรูปแบบที่วุ่นวาย แต่นอกเหนือจากการเล่นโซนทะเลดู swimmable . ในช่วงเวลาของ คาตาลัน วางก้าม ผมใส่หน้ากากชุดว่าย และครีบ และได้ลงในน้ำ มันบ้า แต่มัน ฉันกลืนเต็มปากเลยทรายและเกลือ ในขณะที่ฉันพยายามที่จะเลิกเล่นโซน unpleasantly สู้ๆ ฉันว่ายน้ำ ฉันยังไม่รู้ว่าทำไมสำหรับยี่สิบนาที พายุแย่ลงและฉันตัดสินใจที่จะเรียกว่าวัน ผมหันไปว่ายกลับ แล้วฉันตระหนักฉันไม่ไปชายหาดคลื่นซัดอยู่รอบตัวฉัน ฉันพยายามที่จะ bodysurt คลื่นเข้าฝั่ง แต่มันล้มลงทันที และพาเราลงไปอยู่ใต้น้ำ เมื่อฉัน surtaced เพื่อสูดลมหายใจ ฉันหันไปรอบ ๆและคลื่นที่สองตีผมอย่างหนัก พาฉันลงไปอีก ผมกดปุ่มด้านล่างทราย ฉันดันตัวเองขึ้น แต่อีกครั้ง คลื่นก็มา และฉันก็ไม่อาจทนได้ หรือหายใจ ผมถูกจับใน Surf Zone กับคลื่นผลักฉันออกและกระแสดึงฉันเข้าไป ผมไม่ได้รับการใด ๆที่ใกล้ชิดกับชายหาดทะเล เป็น แม่ พี่สาว และบ้าน และเป็นเช่นฉัน รัก เธอ เราได้รับมากจากทะเล เธอมอบชีวิตให้แก่เรา ออกซิเจน อาหาร เธอควบคุมภูมิอากาศ เธอทำให้เราชีวิตยอดเยี่ยม เราควรจะขอบคุณ ทะเล มหาสมุทร ทุกๆ วัน ไม่มีมหาสมุทรและทั้งหมดอยู่ในนั้น โลกของเราจะเป็นคลิ แต่ ชีวิต ใน วัน นี้ ฉันมีเวลาที่ยากรู้สึกซาบซึ้งหลังจากความพยายามที่มากขึ้นไม่กี่ ฉันตัดสินใจที่จะปล่อยให้ตัวเองไปและเลิกต่อสู้เถอะ ฉันเอาลมหายใจลึก คลื่นต่อไปเอาฉันลง และส่งต่อ ผมกดปุ่มด้านล่างกับหลังของฉัน ผมรีดกว่า , ตีหัวและหลัง ดูนาทีที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของผม ผมก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในเท้าของน้ำ ผมตะกายออกจากน้ำและบนชายหาด ฉันออกไป แต่ฉันได้สูญเสียหน้ากาก ท่อหายใจ และครีบ ร่างกายของฉันเจ็บ ถ้าเป็นพวกนักมวยก็ชกฉันหฤโหด ฉันนั่งอยู่บนชายหาด , หอบ , ดูทะเล และรู้สึกโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันเดินกลับบ้านอย่างช้าๆ หูลงเหมือนตีสุนัขบางวันทะเลต้องการเรา และบางวันเธอไม่ได้ เพราะวันนั้นผมไม่ได้ไปทะเลเมื่อเธอไม่ได้ต้องการฉัน ฉันได้เรียนรู้บทเรียนของฉัน ตอนนี้ผมขอบคุณทะเลทุกวันผิวสงบ น้ำมีความชัดเจนและดำน้ำได้ง่าย ผมขอขมาทุกครั้งที่ดำน้ำและดูไม่มีปลา