Identity develops as children learn

Identity develops as children learn to differentiate themselves from people around them,
and in the same way, place-identity develops as a child learns to see her or himself as
distinct from, but related to, the physical environment. Among the first identity
determinants are those rooted in the child's experience with toys, clothes and rooms. The
home is the environment of primary importance, followed by the neighborhood and the
school. Here, social and environmental skills and relationships are learned, and the
"lenses" are formed through which the child later will recognize, evaluate and create
places. Place-identity changes occur throughout a person's lifetime (Proshansky &
Fabian, 1987). Five central functions of place-identity have been depicted; recognition,
meaning, expressive-requirement, mediating change, and anxiety and defense function.
Place-identity becomes a cognitive "database" against which every physical setting is
experienced (Proshansky et al., 1983).
In the time since the term "place-identity" was introduced, the theory has been the model
for identity that has dominated environmental psychology. Place-identity theory does not
provide much detail regarding structure and process (Twigger-Ross, Bonaiuto &
Breakwell, 2003), but refers to "schemata" that Neisser (1976) and Piaget (1954)
describe as perceptions and ideas that also concern the physical environment. The
cognitive structures tend to be remote from the awareness of the individual, even more
than social and personal cognitive structures, because physical settings are "backdrops"
against which events occur (Proshansky et al., 1983).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแบ่งแยกตัวเองจากคนทั่วไปและในลักษณะเดียวกัน ตัวตนพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอหรือตัวเองเป็นแตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับ สภาพแวดล้อมทางกายภาพ ระหว่างตัวแรกดีเทอร์มิแนนต์เป็นผู้ในประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น เสื้อผ้า และห้อง ที่บ้านมีสภาพแวดล้อมหลักสำคัญ ตามพื้นที่ใกล้เคียงและโรงเรียน ที่นี่ ทักษะทางสังคม และสิ่งแวดล้อมและความสัมพันธ์จะได้เรียนรู้ และ"เลนส์" จะเกิดขึ้นซึ่งเด็กในภายหลังจะรู้จัก ประเมิน และสร้างสถาน รหัสประจำตัวเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล (Proshansky &Fabian, 1987) หน้าที่ห้ากลางของรหัสประจำตัวมีการแสดง การรับรู้ความหมาย แสดงออกตามความต้องการ เปลี่ยนแปลง และความวิตกกังวลและป้องกันการเป็นสื่อกลางรหัสประจำตัวจะ รับรู้ "ฐานข้อมูล" กับทุกค่าที่มีอยู่จริงเป็นที่มีประสบการณ์ (Proshansky และ al., 1983)ในเวลานี้ เนื่องจากคำว่า "เอกลักษณ์เพลส" ถูกนำมาใช้ ทฤษฎีแล้วแบบสำหรับข้อมูลเฉพาะตัว ที่ได้ครอบงำจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีตัวตนไม่ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับโครงสร้างและกระบวนการ (Twigger Ross, Bonaiuto และBreakwell, 2003), แต่หมายถึง "schemata" นั้น Neisser (1976) และปียาแฌ (1954)อธิบายเป็นแนวความคิดที่ยัง เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ที่โครงสร้างการรับรู้มักจะ เป็นระยะไกลจากการรับรู้ของบุคคล เพิ่มเติมกว่าสังคม และบุคคลรับรู้โครงสร้าง เนื่องจากการตั้งค่าทางกายภาพ "backdrops"กับที่เหตุการณ์เกิดขึ้น (Proshansky et al., 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอกลักษณ์พัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแยกความแตกต่างตัวเองจากผู้คนรอบ ๆพวกเขา
และในทางเดียวกัน สถานที่ที่ตนพัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอหรือตัวเอง
แตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ท่ามกลางปัจจัยแรกคือ rooted ในตัวตน
ประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น , ห้องพักและเสื้อผ้า .
บ้านสิ่งแวดล้อม ความสำคัญของหลักตามด้วยบ้าน
โรงเรียน ที่นี่ และทักษะด้านสังคม สิ่งแวดล้อม ความสัมพันธ์จะเรียนรู้และ
" เลนส์ " จะเกิดขึ้นที่เด็กในภายหลังจะตระหนัก ประเมิน และสร้าง
สถานที่ สถานที่การเปลี่ยนแปลงตัวตนเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล ( proshansky &
Fabian , 1987 ) หน้าที่ห้ากลางสถานที่ตนได้รับภาพ ; การรับรู้
ความหมายการแสดงความต้องการ การไกล่เกลี่ย การ เปลี่ยนแปลง และ ความวิตกกังวล และฟังก์ชันการป้องกัน
สถานที่ตัวตนกลายเป็นปัญญา " ฐานข้อมูล " กับทุกการตั้งค่าทางกายภาพ
มีประสบการณ์ ( proshansky et al . , 1983 ) .
ในเวลาตั้งแต่คำว่า " เอกลักษณ์ " ใช้ทฤษฎีมีรูปแบบเอกลักษณ์ที่โดดเด่น
สำหรับ จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีตัวตนสถานที่ไม่ได้
ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับกระบวนการและโครงสร้าง ( twigger รอส bonaiuto &
breakwell , 2003 ) แต่หมายถึง " ลู " ไนเซอร์ ( 1976 ) และเพียเจต์ ( 1954 )
อธิบายเป็นทัศนะและความคิดที่เกี่ยวข้องกับสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ
โครงสร้างพุทธิปัญญามีแนวโน้มที่จะห่างไกลจากการรับรู้ของบุคคลมากขึ้นกว่าสังคมและโครงสร้างทางปัญญา
ส่วนบุคคลเพราะการตั้งค่าทางกายภาพ " ฉากหลัง "
กับที่เหตุการณ์เกิดขึ้น ( proshansky et al . , 1983 ) .