“The asshole shrink should have fou

“The asshole shrink should have found that out,” he says angrily. “Grief, that’s what this is. Come.” He holds out his hand, and I automatically place mine in his before I snatch it away again.“Wait a minute. We were in the middle of a discussion, about us. About her, your Mrs. Robinson.”Christian’s face hardens. “She’s not my Mrs. Robinson. We can talk about it at my place.”“I don’t want to go to your place. I want to get my hair cut!” I shout. If I can just focus on this one thing . . . He grabs his Blackberry from his pocket again and dials a number. “Greta, Christian Grey. I want Franco at my place in an hour. Ask Mrs. Lincoln . . . Good.” He puts his phone away. “He’s coming at one.”“Christian . . . !” I splutter, exasperated.“Anastasia, Leila is obviously suffering a psychotic break. I don’t know if it’s you or me she’s after, or what lengths she’s prepared to go to. We’ll go to your place, pick up your things, and you can stay with me until we’ve tracked her down.”“Why would I want to do that?”“So I can keep you safe.”“But—”He glares at me. “You are coming back to my apartment if I have to drag you there by your hair.”I gape at him . . . this is beyond belief. Fifty Shades in Glorious Technicolor.“I think you’re overreacting.”“I don’t. We can continue our discussion back at my place. Come.”I fold my arms and glare at him. This has gone too far.“No,” I state stubbornly. I have to make a stand.“You can walk or I can carry you. I don’t mind either way, Anastasia.”“You wouldn’t dare.” I scowl at him. Surely he wouldn’t make a scene on Second Avenue?He half smiles at me, but the smile doesn’t reach his eyes.“Oh, baby, we both know that if you throw down the gauntlet I’ll be only too happy to pick it up.”We glare at each other—and abruptly he sweeps down, clasps me round my thighs, and lifts me. Before I know it, I am over his shoulder.“Put me down!” I scream. Oh, it feels good to scream.He starts striding along Second Avenue, ignoring me. Clasping his arm rmly around my thighs, he swats my behind with his free hand.“Christian!” I shout. People are staring. Could this be any more humiliating? “I’ll walk! I’ll walk.”He puts me down, and before he’s even stood upright, I stomp off in the direction of my apartment, seething, ignoring him. Of course, he’s by my side in moments, but I continue to ignore him. What am I going to do? I am so angry, but I’m not even sure what I am angry about—there’s so much.As I stalk back home, I make a mental list:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"หด asshole ควรได้พบว่าออก เขากล่าว angrily "ความเศร้าโศก ที่นี่คืออะไร มา" เขาถือออกมือของเขา และฉันโดยอัตโนมัติทำเหมืองในเขาก่อนฉันแนมันไปอีก"รอสักครู่หนึ่ง ได้ระหว่างสนทนา เกี่ยวกับเรา เกี่ยวกับเธอ คุณนางโรบินสัน"ใบหน้าของคริสเตียน hardens "เธอไม่ได้ของฉันนางโรบินสัน เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับมันที่ฉันทำ""ฉันไม่ต้องการไปพัก ต้องการรับตัดผมของฉัน" ฉันตะโกน ถ้าฉันเพียงสามารถโฟกัสในสิ่งหนึ่งนี้... เขา grabs Blackberry ของเขาจากกระเป๋าของเขาอีกครั้ง และเรียกหมายเลข "Greta เทาคริสเตียน ฉันต้องฝรั่งเศสที่ตำแหน่งของฉันในหนึ่งชั่วโมง ถามนางลินคอล์น... ดี " เขาวางโทรศัพท์ของเขาไป "เขาจะมาที่หนึ่ง" "คริสเตียน..." ฉัน splutter, exasperated "อนาสตาเซีย เลเป็นชัดทุกข์แบ่ง psychotic ไม่ทราบว่า จะเป็นคุณ หรือฉันเธอคือ หรืออะไรยาวที่เธอได้เตรียมไปด้วย เราจะไปพัก รับสิ่งของ และคุณสามารถอยู่กับฉันจนกว่าเราได้ติดตามลงเธอ ""เหตุใดจึงต้องทำเช่นนั้น ""ดังนั้น ฉันสามารถทำให้คุณปลอดภัย ""แต่คือ "เขา glares ที่ผม "คุณจะมากลับไปที่อพาร์ทเมนท์ของฉันถ้าต้องลากคุณมีเส้นผมของคุณ"ฉัน gape ที่เขา...นี่คือเหลือเชื่อ สีห้าสิบใน Technicolor รุ่งโรจน์"ผมคิดว่า คุณกำลังสู่ overreacting ""ฉันไม่ เราสามารถดำเนินการสนทนาของเราที่มายเพลส มา"พับแขน และแสงจ้าที่เขา นี้ได้ไปไกล"ไม่ ข้ารัฐการดันทุรัง แล้วต้องยืน"คุณสามารถเดิน หรือสามารถดำเนินการคุณ ฉันไม่ทราบวิธีใด อนาสตาเซีย ""คุณจะไม่กล้าขึ้น" ฉันหน้าคว่ำที่เขา เขาจะไม่ทำให้ฉากในเซ็คคั่นอเวนิวเขาครึ่งยิ้มที่ฉัน แต่รอยยิ้มไม่เข้าตา"โอ้ เด็ก เราทั้งสองรู้ว่า ถ้าคุณโยนลง gauntlet จะมีความสุขมากเท่านั้นเพื่อรับ"เราแสงจ้ากัน — และเดชานุภาพเขาเว้าลง clasps ฉันรอบต้นขาของฉัน ลิฟท์ฉัน ก่อนที่ฉันรู้ ฉันบ่าของเขา"วางฉันลง" ผมร้อง โอ้ มันรู้สึกดีที่จะร้องเขาเริ่ม striding ตามเซ็คคั่นอเวนิว ละเว้นการฉัน Clasping rmly แขนของเขารอบต้นขาของฉัน เขา swats ด้านหลังของฉัน ด้วยมือของเขาฟรี"คริสเตียน" ฉันตะโกน คนจ้องมอง นี้อาจจะมี humiliating เพิ่มเติม "ฉันจะเดิน ฉันจะเดิน"เขาวางฉันลง และก่อนที่เขาจะได้ยืนตรง ฉันเหยียบออกในทิศทางของฉันอพาร์ทเมนท์ seething ละเว้นเขา แน่นอน เขาอยู่ริมของฉันในช่วงเวลา แต่จะไม่สนใจเขา ฉันจะไปทำอะไร ฉันโกรธมาก แต่ฉันไม่แน่ใจว่าแม้อะไรฉันโกรธเกี่ยวกับ — มีมากขึ้นเป็นผมกลับบ้าน stalk ฉันทำรายจิตใจ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ไอ้หดควรได้พบว่าออก" เขากล่าวด้วยความโกรธ "ความเศร้าโศกว่าเป็นสิ่งนี้ มา. "เขาถือมือของเขาออกและฉันโดยอัตโนมัติวางในเหมืองของเขาก่อนที่ผมจะคว้ามันออกไปอีกครั้ง". รอสักครู่ เราอยู่ในช่วงกลางของการอภิปรายเกี่ยวกับเรา เกี่ยวกับเธอของคุณนางโรบินสัน. "คริสเตียนแข็งตัวใบหน้า "เธอเป็นของฉันไม่นางโรบินสัน เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในสถานที่ของฉัน. "" ผมไม่ต้องการที่จะไปที่สถานที่ของคุณ ฉันต้องการที่จะได้รับผมตัด! "ผมตะโกน ถ้าฉันจะได้มุ่งเน้นไปที่สิ่งหนึ่ง . . เขาคว้า Blackberry ของเขาจากกระเป๋าของเขาอีกครั้งและหมุนหมายเลข "เกรตา, คริสเตียนสีเทา ฉันต้องการฝรั่งเศสที่สถานที่ของฉันในชั่วโมง สอบถามนางลิงคอล์น . . ดี. "เขาทำให้โทรศัพท์ของเขาออกไป "เขามาที่หนึ่ง." "คริสเตียน . . ! "ผมพูดอย่างรวดเร็ว, โกรธ." Anastasia เลย์เป็นที่เห็นได้ชัดว่าทุกข​​์แบ่งโรคจิต ผมไม่ทราบว่าเป็นคุณหรือฉันเธอหลังจากที่หรือสิ่งที่ความยาวของเธอพร้อมที่จะไป เราจะไปที่สถานที่ของคุณรับสิ่งที่คุณและคุณสามารถอยู่กับฉันจนกว่าเราจะได้ติดตามลงเธอ. "" ทำไมฉันจะต้องการที่จะทำอย่างนั้น? "" ดังนั้นผมจึงสามารถให้คุณปลอดภัย. "" ปุ่ม "เขาจ้องมาที่ผม "คุณจะกลับมาที่อพาร์ทเม้นของฉันถ้าฉันมีจะลากคุณโดยมีผมของคุณ." ผมอ้าปากค้างไปที่เขา . . นี้อยู่นอกเหนือความเชื่อ ห้าสิบเฉดสีในรุ่งโรจน์เท็ค. "ผมคิดว่าคุณกำลังเว่อ." "ฉันทำไม่ได้ เราสามารถดำเนินการต่อการสนทนาของเรากลับไปที่สถานที่ของฉัน มา. "ผมพับแขนและแสงจ้าของฉันที่เขา นี้ได้ไปไกลเกินไป. "ไม่" ผมระบุหัวชนฝา ฉันต้องให้ยืน. "คุณสามารถเดินหรือฉันสามารถดำเนินการให้คุณ ฉันไม่คิดวิธีใด Anastasia. "" คุณจะไม่กล้า. "ผมทำหน้าบึ้งใส่เขา แน่นอนว่าเขาจะไม่ทำให้เกิดเหตุบนถนนสายที่สอง? เขาครึ่งหนึ่งรอยยิ้มที่ฉัน แต่รอยยิ้มไม่ถึงตาของเขา. "โอ้ลูกเราทั้งคู่รู้ว่าถ้าคุณโยนลงฝ่าอันตรายฉันจะเป็นเพียงความสุขมากเกินไป ที่จะหยิบมันขึ้นมา. "เราจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ และทันทีที่เขากวาดลงทาบฉันรอบต้นขาของฉัน, และยกฉัน ก่อนที่ผมจะรู้ว่าผมข้ามไหล่ของเขา. "วางฉันลง!" ฉันกรีดร้อง โอ้มันให้ความรู้สึกที่ดีที่จะเริ่ม scream.He striding ตามถนนสายที่สองไม่สนใจฉัน กุมแขนของเขา rmly รอบต้นขาของฉันเขา swats ที่อยู่เบื้องหลังของฉันด้วยมือข้างที่ว่างของเขา. "คริสเตียน!" ผมตะโกน คนกำลังจ้องมอง นี้อาจจะเป็นความอัปยศอดสูใด ๆ เพิ่มเติมหรือไม่ "ฉันจะเดิน! ฉันจะเดิน. "เขาทำให้ฉันลงและก่อนที่เขาจะได้รับแม้กระทั่งยืนตรงผมเหยียบออกไปในทิศทางของพาร์ทเมนท์ของฉันเดือดไม่สนใจเขา แน่นอนเขาอยู่เคียงข้างฉันในช่วงเวลา แต่ผมก็ยังคงไม่สนใจเขา สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร ผมโกรธมาก แต่ผมไม่ได้แน่ใจว่าสิ่งที่ผมโกรธเกี่ยวกับมีดังนั้น much.As ก้านฉันกลับบ้านผมทำรายการทางจิต:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไอ้บ้าหดน่าจะรู้เรื่อง " เขากล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว " ความเศร้าโศก นั่นอะไร มา " เขาถือมือของเขาออก และฉันโดยอัตโนมัติสถานที่ของฉันในของเขา ก่อนที่เขาจะคว้ามันไป อีกเดี๋ยว เรากำลังอยู่ในช่วงของการอภิปราย เกี่ยวกับเรา เกี่ยวกับเธอ คุณนายโรบินสัน " ใบหน้าของคริสเตียนแข็งตัว " เธอไม่ใช่คุณนายโรบินสัน เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับมันในสถานที่ของฉัน" ผมไม่อยากไปที่สถานที่ของคุณ ฉันต้องการที่จะได้รับการตัดผมของฉัน " ฉันตะโกน ถ้าฉันสามารถมุ่งเน้นในสิ่งหนึ่งนี้ . . . . . . . เขาคว้า BlackBerry ของเขาจากกระเป๋าของเขาอีกครั้งและหมุนหมายเลข " เกรต้า , คริสเตียน เกรย์ ผมต้องการ ฟรังโก้ที่สถานที่ของฉันในหนึ่งชั่วโมง ถามคุณนายลินคอล์น . . . . . . . ดี เขาเอาโทรศัพท์ของเขาไป " เขามาที่หนึ่ง " " คริสเตียน . . . . . . . ! " ฉันส่งเสียงเปาะแปะฉุนเฉียว , " อนาสเตเชียไลลาก็ทุกข์ผู้ป่วยทางจิต ฉันไม่รู้ถ้ามันเป็นคุณหรือฉันเธออยู่หลัง หรืออะไรยาว หล่อนกำลังเตรียมตัวที่จะไป เราจะไปสถานที่ของคุณรับสิ่งต่าง ๆ ของคุณ และคุณสามารถอยู่กับผมจนกว่าเราติดตามเธอลง " " ทำไมฉันต้องทำแบบนั้น ? " ดังนั้นฉันสามารถให้คุณปลอดภัย " " แต่ " เขาถลึงตาใส่ฉัน" คุณจะกลับอพาร์ทเมนท์ของฉัน ถ้าฉันต้องลากเธอมีเส้นผมของคุณ . " ฉันอ้าปากค้างเลย . . . . . . . นี่มันเกินความเชื่อ 50 เฉดสีในรุ่งโรจน์เทคนิคัลเลอร์ ฉันคิดว่าคุณกำลังเกินไป . " " ผมไม่ เราสามารถคุยกันต่อที่บ้านของฉัน มา " ผมพับแขน ถลึงตาใส่เขา นี่มันเกินไปหน่อย " ไม่ " ผมรัฐตะแบง ฉันต้องให้ยืน" คุณสามารถเดินหรือจะให้ฉันอุ้มเธอ ผมไม่รังเกียจด้วยวิธีใด อนาสตาเซีย " คุณไม่กล้าหรอก " ฉันถลึงตาใส่เขา แน่นอนเขาจะไม่ทำให้ฉากบนถนนสายที่สอง เขาครึ่งยิ้ม แต่รอยยิ้มที่ไม่ถึงตาของเขา โอ้ ที่รัก เราต่างก็รู้ว่าถ้าคุณโยนลงฝ่าอันตรายฉันจะเป็นเพียงเกินไปยินดีที่จะรับ เราจ้องมองที่แต่ละอื่น ๆและฉับพลันเขาก็กวาดลงขอฉันรอบต้นขาของฉันและลิฟท์ชั้น ก่อนที่ฉันจะรู้ ฉันมองข้ามไหล่ของเขา วางฉันลง ! " ฉันกรีดร้อง โอ้ มันรู้สึกดีที่จะกรีดร้อง เขาเริ่ม striding ตามถนนสองไม่สนใจฉัน กระชากแขน rmly รอบต้นขาของฉัน เขา swats เอาไว้กับมือฟรีของเขา . " คริสเตียน " ฉันตะโกน คนกำลังจ้องมอง มันน่าอับอายไปมากกว่านี้ ? " ข้าจะเดิน ผมจะเดิน . " เขาวางฉันลงและก่อนที่เขาจะยืนตัวตรง ผมเหยียบไปในทิศทางของอพาร์ทเม้นของฉัน seething , ไม่สนใจเขา ใช่ เขาอยู่เคียงข้างในช่วงเวลา แต่ฉันยังคงไม่สนใจเขา ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ? ฉันกำลังโกรธ แต่ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าผมโกรธมันมาก เหมือนก้านผมกลับบ้าน ผมทำรายการทางจิต :