In 1929, Dalí collaborated with sur

In 1929, Dalí collaborated with surrealist film director Luis Buñuel on the short film Un Chien Andalou (An Andalusian Dog). His main contribution was to help Buñuel write the script for the film. Dalí later claimed to have also played a significant role in the filming of the project, but this is not substantiated by contemporary accounts. Also, in August 1929, Dalí met his lifelong and primary muse, inspiration, and future wife Gala, born Elena Ivanovna Diakonova. She was a Russian immigrant ten years his senior, who at that time was married to surrealist poet Paul Éluard. In the same year, Dalí had important professional exhibitions and officially joined the Surrealist group in the Montparnasse quarter of Paris. His work had already been heavily influenced by surrealism for two years. The Surrealists hailed what Dalí called his paranoiac-critical method of accessing the subconscious for greater artistic creativity.

Meanwhile, Dalí's relationship with his father was close to rupture. Don Salvador Dalí y Cusi strongly disapproved of his son's romance with Gala, and saw his connection to the Surrealists as a bad influence on his morals. The final straw was when Don Salvador read in a Barcelona newspaper that his son had recently exhibited in Paris a drawing of the Sacred Heart of Jesus Christ, with a provocative inscription: "Sometimes, I spit for fun on my mother's portrait".

Outraged, Don Salvador demanded that his son recant publicly. Dalí refused, perhaps out of fear of expulsion from the Surrealist group, and was violently thrown out of his paternal home on December 28, 1929. His father told him that he would be disinherited, and that he should never set foot in Cadaqués again. The following summer, Dalí and Gala rented a small fisherman's cabin in a nearby bay at Port Lligat. He bought the place, and over the years enlarged it, gradually building his much beloved villa by the sea. Dalí's father would eventually relent and come to accept his son's companion.


The Persistence of Memory
In 1931, Dalí painted one of his most famous works, The Persistence of Memory, which introduced a surrealistic image of soft, melting pocket watches. The general interpretation of the work is that the soft watches are a rejection of the assumption that time is rigid or deterministic. This idea is supported by other images in the work, such as the wide expanding landscape, and other limp watches shown being devoured by ants.

Dalí and Gala, having lived together since 1929, were married in 1934 in a semi-secret civil ceremony. They later remarried in a Catholic ceremony in 1958. In addition to inspiring many artworks throughout her life, Gala would act as Dalí's business manager, supporting their extravagant lifestyle while adeptly steering clear of insolvency. Gala seemed to tolerate Dalí's dalliances with younger muses, secure in her own position as his primary relationship. Dalí continued to paint her as they both aged, producing sympathetic and adoring images of his muse. The "tense, complex and ambiguous relationship" lasting over 50 years would later become the subject of an opera, Jo, Dalí (I, Dalí) by Catalan composer Xavier Benguerel.

Dalí was introduced to the United States by art dealer Julien Levy in 1934. The exhibition in New York of Dalí's works, including Persistence of Memory, created an immediate sensation. Social Register listees feted him at a specially organized "Dalí Ball". He showed up wearing a glass case on his chest, which contained a brassiere.[30] In that year, Dalí and Gala also attended a masquerade party in New York, hosted for them by heiress Caresse Crosby. For their costumes, they dressed as the Lindbergh baby and his kidnapper. The resulting uproar in the press was so great that Dalí apologized. When he returned to Paris, the Surrealists confronted him about his apology for a surrealist act.

While the majority of the Surrealist artists had become increasingly associated with leftist politics, Dalí maintained an ambiguous position on the subject of the proper relationship between politics and art. Leading surrealist André Breton accused Dalí of defending the "new" and "irrational" in "the Hitler phenomenon", but Dalí quickly rejected this claim, saying, "I am Hitlerian neither in fact nor intention". Dalí insisted that surrealism could exist in an apolitical context and refused to explicitly denounce fascism.[citation needed] Among other factors, this had landed him in trouble with his colleagues. Later in 1934, Dalí was subjected to a "trial", in which he was formally expelled from the Surrealist group. To this, Dalí retorted, "I myself am surrealism".

In 1936, Dalí took part in the London International Surrealist Exhibition. His lecture, titled Fantômes paranoiaques authentiques, was delivered while wearing a deep-sea diving suit and helmet. He had arrived carrying a billiard cue and leading a pair of Russian wolfhounds, and had to have the helmet unscrewed as he gasped for breath. He commented that "I just wanted to show that I was 'plunging deeply' into the human mind. In 1936, Dalí, aged 32, was featured on the cover of Time magazine.

Also in 1936, at the premiere screening of Joseph Cornell's film Rose Hobart at Julien Levy's gallery in New York City, Dalí became famous for another incident. Levy's program of short surrealist films was timed to take place at the same time as the first surrealism exhibition at the Museum of Modern Art, featuring Dalí's work. Dalí was in the audience at the screening, but halfway through the film, he knocked over the projector in a rage. "My idea for a film is exactly that, and I was going to propose it to someone who would pay to have it made", he said. "I never wrote it down or told anyone, but it is as if he had stolen it". Other versions of Dalí's accusation tend to the more poetic: "He stole it from my subconscious!" or even "He stole my dreams!

In this period, Dalí's main patron in London was the very wealthy Edward James. He had helped Dalí emerge into the art world by purchasing many works and by supporting him financially for two years. They also collaborated on two of the most enduring icons of the Surrealist movement: the Lobster Telephone and the Mae West Lips Sofa.[citation needed]

Meanwhile, Spain was going through a civil war (1936-1939), with many artists taking a side or going into exile.

In 1938, Dalí met Sigmund Freud thanks to Stefan Zweig. Dalí started to sketch Freud's portrait, while the 82-year-old celebrity confided to others that "This boy looks like a fanatic." Dalí was delighted upon hearing later about this comment from his hero.

Later, in September 1938, Salvador Dalí was invited by Gabrielle Coco Chanel to her house "La Pausa" in Roquebrune on the French Riviera. There he painted numerous paintings he later exhibited at Julien Levy Gallery in New York. At the end of the 20th century, "La Pausa" was partially replicated at the Dallas Museum of Art to welcome the Reeves collection and part of Chanel's original furniture for the house.

Also in 1938, Dalí unveiled Rainy Taxi, a three-dimensional artwork, consisting of an actual automobile with two mannequin occupants. The piece was first displayed at the Galerie Beaux-Arts in Paris at the Exposition Internationale du Surréalisme, organised by André Breton and Paul Éluard. The Exposition was designed by artist Marcel Duchamp, who also served as host.

At the 1939 New York World's Fair, Dalí debuted his Dream of Venus surrealist pavilion, located in the Amusements Area of the exposition. It featured bizarre sculptures, statues, and live nude models in "costumes" made of fresh seafood, an event photographed by Horst P. Horst, George Platt Lynes and Murray Korman. Like most attractions in the Amusements Area, an admission fee was charged.

In 1939, André Breton coined the derogatory nickname "Avida Dollars", an anagram for "Salvador Dalí", which may be more or less translated as "eager for dollars". This was a derisive reference to the increasing commercialization of Dalí's work, and the perception that Dalí sought self-aggrandizement through fame and fortune. The Surrealists, many of whom were closely connected to the French Communist Party at the time, expelled him from their movement.Some surrealists henceforth spoke of Dalí in the past tense, as if he were dead.[citation needed] The Surrealist movement and various members thereof (such as Ted Joans) would continue to issue extremely harsh polemics against Dalí until the time of his death, and beyond.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีพ.ศ. 2472, Dalí ร่วมมือกับผู้กำกับภาพยนตร์ surrealist Luis Buñuel ในภาพยนตร์สั้น Andalou เจียนสหประชาชาติ (อัน Andalusian สุนัข) ส่วนหลักของเขาคือการ ช่วยเขียนสคริปต์สำหรับฟิล์ม Buñuel Dalí ภายหลังอ้างว่า เล่นบทบาทสำคัญในการถ่ายทำของโครงการ แต่นี้ไม่มี substantiated บัญชีร่วมสมัย ยัง ในเดือนสิงหาคม Dalí พบมิวส์หลัก และรองของเขา แรงบันดาลใจ และอนาคตเมียงาน เกิดเอเลนา Ivanovna Diakonova เธอถูกอพยพรัสเซียสิบปีอาวุโสของเขา ซึ่งในขณะนั้นได้แต่งงานกับกวี surrealist Paul Éluard ในปีเดียวกัน Dalí มีงานแสดงสินค้ามืออาชีพที่สำคัญ และเข้าร่วมกลุ่ม Surrealist ในไตรมาสมองท์พาร์นาสปารีสอย่างเป็นทาง งานของเขามีแล้วถูกมากรับอิทธิพลจากลัทธิเหนือจริงสำหรับสองปี Surrealists การคำยกย่องอะไร Dalí เรียกวิธี paranoiac สำคัญของเขาเข้าถึง subconscious สำหรับความคิดสร้างสรรค์ทางศิลปะมากขึ้นในขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ของ Dalí กับพ่อของเขาถูกใกล้แตก ดอนซัลวาดอร์ Dalí y Cusi ขอไม่เห็นด้วยโรแมนติกของบุตรกับงาน และเห็นเขาเชื่อมต่อกับ Surrealists ที่เป็นอิทธิพลที่ไม่ดีในคุณธรรมของเขา ฟางสุดท้ายถูกเมื่อซัลวาดอร์ Don อ่านในหนังสือพิมพ์บาร์เซโลนาว่า บุตรมีเพิ่งจัดแสดงในรูปวาดของศักดิ์สิทธิ์หัวใจของพระเยซูคริสต์ กับจารึกกระตุ้น: "บางครั้ง ฉันคายเพื่อความสนุกสนานในแนวของคุณแม่"Outraged ซัลวาดอร์ดอนเรียกร้องว่า บุตรคืนคำทั่วไป Dalí ปฏิเสธ บางทีกลัวขับไล่จากกลุ่ม Surrealist และถูกโยนโหงออกจากบ้านเขาปู่ในวันที่ 28 ธันวาคม 1929 พ่อของเขาบอกเขาว่า เขาจะเป็น disinherited และว่า เขาควรไม่เคยก้าวเข้ามาใน Cadaqués อีก ฤดูร้อนต่อไปนี้ Dalí และงานเช่ากระท่อมของชาวประมงขนาดเล็กในอ่าวใกล้เคียงที่ท่าเรือ Lligat เขาซื้อ และปีขยาย ค่อย ๆ สร้างเขาวิลล่ามากรักทะเล พ่อของ Dalí จะ relent ในที่สุด และมารับเพื่อนของลูกชายของเขามีอยู่หน่วยความจำในปี 1931, Dalí ทาสีหนึ่งผลงานของเขามีชื่อเสียงมากที่สุด มีอยู่ของหน่วยความจำ ซึ่งนำรูปแบบ surrealistic ของนุ่ม ละลายกระเป๋านาฬิกา ตีความทั่วไปของงานเป็นนาฬิกาอ่อนมีการปฏิเสธสมมติฐานนั้นจะแข็ง หรือ deterministic ความคิดนี้ถูกสนับสนุน โดยภาพอื่น ๆ ในงาน เช่นการขยายแนวกว้าง และอื่น ๆ limp นาฬิกาแสดงถูกกลืน โดยมดDalí และงาน มีอยู่ด้วยกันตั้งแต่ 1929 ได้แต่งงานใน 1934 ในพิธีแพ่งกึ่งลับ พวกเขาในภายหลังแต่งงานใหม่ในพิธีคาทอลิกใน 1958 นอกจากแรงบันดาลใจจากงานศิลปะมากมายตลอดชีวิตของเธอ งานจะทำหน้าที่เป็นผู้จัดการธุรกิจของ Dalí สนับสนุนชีวิตแบบขณะ adeptly พวงมาลัยล้างล้มละลาย งานดูเหมือนจะ ทน dalliances ของ Dalí ด้วยอายุ muses ทางในตำแหน่งของตนเองเป็นความสัมพันธ์ของเขาหลัก Dalí ยังคงสีเธอเหล่านั้นทั้ง aged ผลิตเห็นอกเห็นใจ และ adoring ภาพของมิวส์ของเขา "ตึงเครียด ซับซ้อน และคลุมเครือความสัมพันธ์" 50 ปียาวนานในภายหลังจะกลายเป็น เรื่องของการโอเปร่า โจ้ Dalí (I, Dalí) ตามชื่อผู้ประพันธ์คาตาลัน Xavier BenguerelDalí ถูกนำไปสหรัฐอเมริกา โดยตัวแทนจำหน่ายศิลปะ Julien Levy ใน 1934 นิทรรศการในนิวยอร์กของ Dalí ของงาน รวมถึงการมีอยู่ของหน่วยความจำ สร้างความรู้สึกทันที ทะเบียนประกันสังคม listees feted เขาที่จัดเป็นพิเศษ "Dalí ลูก" เขาแสดงให้เห็นว่าค่าใส่กรณีกระจกบนหน้าอกของเขา ซึ่งอยู่บรา[30] ในปี Dalí และงานยังร่วมบริษัทมาสเคอเรดในนิวยอร์ก โฮสต์นั้น โดยทายาท Caresse Crosby สำหรับเครื่องแต่งกายของพวกเขา พวกเขาแต่งตัวเป็นเด็ก Lindbergh kidnapper ของเขา ความโกลาหลเกิดขึ้นในดี Dalí อุ้มได้ เมื่อเขากลับไปปารีส Surrealists ที่เผชิญหน้ากับเขาเกี่ยวกับเขาขอโทษสำหรับการกระทำ surrealistในขณะที่ส่วนใหญ่ศิลปิน Surrealist ได้กลายเป็นมากขึ้นเกี่ยวข้องกับการเมืองทั้ง Dalí รักษาตำแหน่งที่ชัดเจนในเรื่องของความสัมพันธ์ที่เหมาะสมระหว่างการเมืองและศิลปะ Dalí ของปกป้อง "ใหม่" และ "ไม่มีเหตุผล" ใน "ปรากฏการณ์ฮิต" ถูกกล่าวหาว่านำ surrealist André เบรตอน แต่ Dalí เร็วปฏิเสธข้อเรียกร้องนี้ บอกว่า "ฉัน Hitlerian ไม่ มี ในความเป็นจริงหรือความตั้งใจ" Dalí ยืนยันว่า ลัทธิเหนือจริงอาจมีอยู่ในบริบทการ apolitical และปฏิเสธอย่างชัดเจนบอกเลิกฟาสซิสต์[ต้องการอ้างอิง] ระหว่างปัจจัยอื่น ๆ ซึ่งมีที่ดินเขาปัญหากับเพื่อนร่วมงานของเขา ใน 1934, Dalí ถูกยัดเยียดให้เป็น "ทดลอง" ซึ่งเขาถูกอย่างเป็นกิจจะลักษณะไล่ออกจากกลุ่ม Surrealist นี้ Dalí โต้ว่า "ฉันเองเป็นลัทธิเหนือจริง"ในค.ศ. 1936, Dalí ใช้เวลาส่วนหนึ่งในนิทรรศการ Surrealist นานาชาติลอนดอน เขาบรรยาย ชื่อ Fantômes paranoiaques authentiques ถูกส่งขณะสวมชุดดำน้ำลึกและหมวกกันน็อค เขามีถึงคิวบิลเลียดการถือครอง และการนำคู่ของ wolfhounds รัสเซีย และต้องมีหมวกกันน็อค unscrewed เป็นเขา gasped กระหอบ เขากล่าวว่า "ฉันแค่อยากจะแสดงว่า ฉันเป็น 'หลั่นลึก' เข้าไปในจิตใจมนุษย์ ในค.ศ. 1936, Dalí อายุ 32 เป็นที่โดดเด่นบนปกของนิตยสารครั้งนอกจากนี้ยัง ใน 1936 ที่คัดกรองพัฒนาฟิล์มโจเซฟ Cornell โฮบาร์ต Rose ที่แกลลอรี่ Julien Levy ในนิวยอร์กซิตี้ Dalí กลายเป็นสถานที่เกิดเหตุอีก โปรแกรมของอัตราของ surrealist หนังสั้นเวลาขึ้นพร้อมกันเป็นลัทธิเหนือจริงนิทรรศการแรกที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ การทำงานของ Dalí Dalí อยู่ในกลุ่มที่คัดกรอง แต่อยู่ตรงกลางผ่านฟิล์ม เขาโบว์ลิ่งผ่านโปรเจคเตอร์ในความโกรธ "ความคิดของฉันสำหรับฟิล์มเป็นว่าที่ และผมไปเสนอกับคนที่จะต้องจ่ายให้มันทำ" เขากล่าวว่า "ฉันไม่เคยเขียนลง หรือบอกใคร แต่เหมือนกับว่า เขาได้ขโมยมัน" ข้อกล่าวหาของ Dalí รุ่นอื่น ๆ มักจะยิ่งบท: "เขา ขโมยมันจาก subconscious ของฉัน" หรือแม้แต่ "เขา ขโมยความฝันของฉันในช่วงเวลานี้ Dalí ของสมาชิกหลักในลอนดอนมี James เอ็ดเวิร์ดมั่งคั่งมาก เขาได้ช่วย Dalí ออกสู่โลกศิลปะ โดยซื้อหลายงาน และสนับสนุนเขาทางการเงินสำหรับปีที่สอง พวกเขาร่วมมือกับสองคอนยั่งยืนที่สุดของการเคลื่อนไหว Surrealist: โทรศัพท์กุ้งและโซฟาริมฝีปากแม่ตะวันตก[ต้องการอ้างอิง]ในขณะเดียวกัน สเปนถูกจะผ่านสงครามกลางเมือง (ค.ศ. 1936-1939), กับศิลปินมากมายจดด้าน หรือไปถูกเนรเทศในค.ศ. 1938, Dalí พบ Sigmund Freud ขอบคุณ Stefan Zweig Dalí เริ่มร่างภาพเหมือนของ Freud ในขณะที่เซเลบริตี้อายุ 82 ปีเปิดเผยให้ผู้อื่นที่ "เด็กชายคนนี้ดูเหมือนคนที่คลั่งไคล้" Dalí มีความสุขใจเมื่อได้ยินเกี่ยวกับคิดจากฮีโร่ของเขาในภายหลังต่อมา ในเดือน 1938 กันยายน Dalí ซัลวาดอร์ได้รับเชิญ โดยกาเบรียลโกโกให้บ้าน "ลา Pausa" ใน Roquebrune ในริเวียร่าฝรั่งเศส มีเขาวาดภาพจำนวนมากที่เขาจัดแสดงที่แกลลอรี่ Levy Julien ในนิวยอร์กในภายหลัง เมื่อสิ้นสุดศตวรรษ 20 "ลา Pausa" ถูกจำลองแบบในพิพิธภัณฑ์ศิลปะของดัลลัสต้อนรับคอลเลกชันบ้าเป็นหลังและส่วนหนึ่งของของชาแนลเฟอร์นิเจอร์สำหรับบ้านบางส่วนนอกจากนี้ ในค.ศ. 1938, Dalí เปิดแท็กซี่ฝน ศิลปะสามมิติ ประกอบรถยนต์จริงกับแมนนีควินสองครอบครัว ชิ้นแรกแสดงที่ Beaux-Arts เบคอนในปารีสที่นิทรรศการ Internationale du Surréalisme แหล่ง André เบรตันและ Paul Éluard นิทรรศการที่ถูกออกแบบ โดยศิลปิน Marcel Duchamp ผู้ให้บริการเป็นโฮสต์ที่ยุติธรรมของโลกนิวยอร์ก 1939, Dalí ออกมาเขาฝันวีนัส surrealist พาวิลเลี่ยน ของนิทรรศการที่โรงแรมท่ามกลางแสงอาทิตย์ เรื่องที่โดดเด่นแปลกประหลาดรูปปั้น รูปปั้น และรุ่นเปลือยอยู่ใน "เครื่องแต่งกาย" ทำอาหารทะเล กิจกรรมถ่ายภาพฉันฆ่าคน P. ฉันฆ่าคน จอร์จ Lynes Platt และเมอร์เรย์ทอง เช่นแหล่งท่องเที่ยวส่วนใหญ่ในพื้นที่ท่ามกลางแสงอาทิตย์ ถูกคิดค่าธรรมเนียมการเข้าชมในปีพ.ศ. 2482, André เบรตอนจังหวะลดลงชื่อเล่น "ดอลลาร์ Avida" เป็นคำสลับอักษรสำหรับ "Dalí ซัลวาดอร์" ซึ่งอาจมากกว่าหรือน้อยกว่าแปลว่า "ความกระตือรือร้นสำหรับดอลลาร์" นี้เป็นการอ้างอิงเชิงเยาะเย้ย commercialization เพิ่มขึ้นงานของ Dalí และรับรู้ว่า Dalí ขอ self-aggrandizement ชื่อเสียงและฟอร์จูน Surrealists หลายคนได้ติดกับพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศสในขณะ ไล่เขาจากขบวนการบาง surrealists แท้ ๆ พูด Dalí ในอดีตกาล ว่าเขาตาย[ต้องการอ้างอิง] การเคลื่อนไหว Surrealist และสมาชิกต่าง ๆ ดังกล่าว (เช่น Ted Joans) จะยังคงออก polemics อย่างรุนแรงกับ Dalí จนถึงเวลาตาย และนอกเหนือจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1929, Dalíร่วมมือกับผู้กำกับภาพยนตร์ surrealist Luis Buñuelในหนังสั้นแอนดาลูเชียนอู (Andalusian Dog) สนับสนุนหลักของเขาคือการช่วยให้Buñuelเขียนสคริปต์สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ Dalíต่อมาอ้างว่าจะได้เล่นบทบาทสำคัญในการถ่ายทำของโครงการ แต่นี้ไม่ได้การยืนยันจากบัญชีร่วมสมัย นอกจากนี้ในเดือนสิงหาคมปี 1929 Dalíพบรำพึงตลอดชีวิตและหลักของเขาแรงบันดาลใจและ Gala ภรรยาในอนาคตเกิด Elena Ivanovna Diakonova เธอเป็นผู้อพยพชาวรัสเซียสิบปีอาวุโสของเขาผู้ซึ่งในเวลานั้นได้แต่งงานกับกวี surrealist พอลÉluard ในปีเดียวกันมีการจัดนิทรรศการDalíมืออาชีพที่สำคัญและอย่างเป็นทางการร่วมกลุ่ม Surrealist ในไตรมาส Montparnasse ของกรุงปารีส ผลงานของเขาได้ถูกอิทธิพลจากสถิตยศาสตร์เป็นเวลาสองปี Surrealists ยกย่องว่าสิ่งที่เรียกว่าวิธีการDalí paranoiac สำคัญของเขาในการเข้าถึงจิตใต้สำนึกสำหรับความคิดสร้างสรรค์ทางศิลปะมากขึ้น. ในขณะที่ความสัมพันธ์ของต้าหลี่กับพ่อของเขาได้ใกล้เคียงกับความร้าวฉาน ซัลวาดอร์Dalíดอนและ Cusi ขอไม่เห็นด้วยกับความโรแมนติกของลูกชายของเขากับ Gala และเห็นการเชื่อมต่อของเขาที่จะ Surrealists เป็นอิทธิพลที่ไม่ดีเกี่ยวกับความประพฤติของเขา ฟางเส้นสุดท้ายก็คือตอนที่ดอนซัลวาดอ่านในหนังสือพิมพ์บาร์เซโลนาว่าลูกชายของเขาได้จัดแสดงผลงานเมื่อเร็ว ๆ นี้ในปารีสวาดภาพอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูคริสต์ที่มีจารึกเร้าใจ "บางครั้งฉันคายเพื่อความสนุกสนานในแนวแม่ของฉัน". เจ็บแค้น ดอนซัลวาดอถามว่าลูกชายของเขาปฏิเสธต่อสาธารณชน Dalíปฏิเสธที่อาจจะออกจากความกลัวของการขับไล่จากกลุ่ม Surrealist และถูกโยนรุนแรงออกจากบ้านของบิดาของเขาเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 1929 พ่อของเขาบอกเขาว่าเขาจะได้รับสิทธิ์และบอกว่าเขาไม่ควรจะตั้งเท้าในCadaquésอีกครั้ง ในช่วงฤดูร้อนต่อไปนี้Dalíและ Gala เช่าห้องโดยสารชาวประมงขนาดเล็กในอ่าวใกล้เคียงที่ท่าเรือ Lligat เขาซื้อสถานที่และปีที่ผ่านมาขยายมันค่อยๆสร้างวิลล่ารักของเขามากที่ริมทะเล พ่อของดาลี่ในที่สุดก็จะลดละและมายอมรับสหายของลูกชายของเขา. ความคงทนของหน่วยความจำในปี 1931, Dalíทาสีหนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาคงอยู่ของหน่วยความจำที่นำภาพดวงไฟนุ่มละลายนาฬิกากระเป๋า การแปลความหมายทั่วไปของการทำงานก็คือนาฬิกานุ่มปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าเวลาที่แข็งหรือกำหนด ความคิดนี้ได้รับการสนับสนุนโดยภาพอื่น ๆ ในการทำงานเช่นภูมิทัศน์ที่ขยายกว้างและนาฬิกาปวกเปียกอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าการถูกกินโดยมด. Dalíและ Gala มีอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ปี 1929 ทั้งคู่แต่งงานกันในปี 1934 ในพิธีกึ่งลับ หลังจากนั้นพวกเขาแต่งงานในพิธีคาทอลิกในปี 1958 นอกจากนี้ในการสร้างแรงบันดาลใจงานศิลปะจำนวนมากตลอดทั้งชีวิตของเธอ Gala จะทำหน้าที่เป็นผู้จัดการธุรกิจของDalíสนับสนุนการดำเนินชีวิตของพวกเขาในขณะที่ฟุ่มเฟือย adeptly พวงมาลัยที่ชัดเจนของการล้มละลาย Gala ดูเหมือนจะทน dalliances ของดาลีกับแรงบันดาลใจที่อายุน้อยกว่าการรักษาความปลอดภัยในตำแหน่งของตัวเองของเธอเป็นความสัมพันธ์ของเขาหลัก Dalíอย่างต่อเนื่องในการวาดของเธอขณะที่พวกเขาทั้งสองอายุผลิตภาพและความเห็นอกเห็นใจความรักของเขารำพึง "เครียดที่ซับซ้อนและคลุมเครือความสัมพันธ์" เป็นเวลานานกว่า 50 ปีหลังจากนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องของโอเปร่า, โจดาลี่ (I, Dalí) โดยนักแต่งเพลงคาตาลันซาเวียร์ Benguerel. ดาลี่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับสหรัฐอเมริกาโดยพ่อค้างานศิลปะมั๊ยประกาศในปี 1934 . การจัดแสดงนิทรรศการในนิวยอร์กงานของดาลี่รวมทั้งความคงอยู่ของหน่วยความจำที่สร้างความรู้สึกได้ทันที listees สมัครสมาชิกสังคม feted เขาที่จัดขึ้นเป็นพิเศษ "Dalíบอล" เขาปรากฏตัวขึ้นสวมใส่ตู้กระจกบนหน้าอกของเขาซึ่งมียกทรง. [30] ในปีที่Dalíและ Gala ยังได้เข้าร่วมงานเลี้ยงสวมหน้ากากในนิวยอร์กเป็นเจ้าภาพสำหรับพวกเขาโดยทายาท Caresse ครอสบี สำหรับเครื่องแต่งกายของพวกเขาแต่งตัวเป็นเด็กลินด์เบิร์กและลักพาตัวของเขา ความโกลาหลที่เกิดขึ้นในการกดเป็นเพื่อที่ดีที่Dalíขอโทษ เมื่อเขากลับไปปารีส Surrealists เผชิญหน้ากับเขาเกี่ยวกับคำขอโทษของเขาสำหรับการกระทำ surrealist. ในขณะที่ส่วนใหญ่ของศิลปิน Surrealist ได้กลายเป็นที่เกี่ยวข้องมากขึ้นกับการเมืองฝ่ายซ้ายDalíการบำรุงรักษาตำแหน่งที่ไม่ชัดเจนในเรื่องของความสัมพันธ์ที่เหมาะสมระหว่างการเมืองและศิลปะ ชั้นนำ surrealist Andréเบรอตงกล่าวหาว่าDalíการปกป้อง "ใหม่" และ "ไม่มีเหตุผล" ในการ "ปรากฏการณ์ฮิตเลอร์" แต่Dalíอย่างรวดเร็วปฏิเสธการเรียกร้องนี้กล่าวว่า "ผมไม่ Hitlerian ในความเป็นจริงหรือความตั้งใจ" Dalíยืนยันว่าสถิตยศาสตร์สามารถอยู่ในบริบทเหี้ยนและปฏิเสธที่จะประณามอย่างชัดเจนฟาสซิสต์. [อ้างจำเป็น] ปัจจัยอื่น ๆ นี้มีที่ดินเขามีปัญหากับเพื่อนร่วมงานของเขา ต่อมาในปี 1934 Dalíถูกยัดเยียดให้ "การทดลอง" ซึ่งเขาถูกไล่ออกอย่างเป็นทางการจากกลุ่ม Surrealist นี้Dalíโต้ "ตัวผมเองสถิตยศาสตร์". ในปี 1936 Dalíมามีส่วนร่วมในลอนดอนแสดงสินค้านานาชาติ Surrealist การบรรยายของเขาที่ชื่อfantômes paranoiaques Authentiques ถูกส่งในขณะที่สวมชุดดำน้ำทะเลลึกและหมวกกันน็อก เขาได้เดินทางมาถึงแบกคิวบิลเลียดและนำคู่ของรัสเซียเพาะและต้องมีหมวกกันน็อก unscrewed ในขณะที่เขาอ้าปากค้างสำหรับการหายใจ เขาให้ความเห็นว่า "ฉันแค่อยากจะแสดงให้เห็นว่าฉันถูก 'พรวดพราดลึกเข้าไปในจิตใจของมนุษย์. ในปี 1936, Dali อายุ 32 เป็นจุดเด่นบนหน้าปกของนิตยสารไทม์. นอกจากนี้ในปี 1936 ที่คัดกรองรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์เรื่องนี้โจเซฟคอร์เนล Rose โฮบาร์ตที่แกลเลอรี่มั๊ยประกาศในนิวยอร์กซิตี้, ดาลี่กลายเป็นที่รู้จักสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีก. โปรแกรมประกาศของภาพยนตร์ surrealist สั้นเป็นเวลาที่จะใช้สถานที่ในเวลาเดียวกันเป็นนิทรรศการสถิตยศาสตร์ครั้งแรกที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ที่มีการทำงานของDalí. Dalí อยู่ในกลุ่มผู้ชมที่คัดกรอง แต่ผ่านไปครึ่งทางภาพยนตร์ที่เขาเคาะโปรเจ็กเตอร์ในความโกรธ. "ความคิดของฉันสำหรับภาพยนตร์อยู่ตรงนั้นและผมจะนำเสนอให้คนที่จะจ่ายเงินเพื่อให้ได้มันทำ" เขากล่าวว่า "ผมไม่เคยเขียนมันลงหรือบอกใคร แต่มันก็เป็นถ้าเขาได้ขโมยมัน" รุ่นอื่น ๆ ของข้อกล่าวหาของDalíมีแนวโน้มที่จะเขียนบทกวีเพิ่มเติมได้ที่:.. "เขาขโมยมาจากจิตใต้สำนึกของฉัน!" หรือแม้แต่ "เขาขโมย ความฝันของฉัน! ในเวลานี้ผู้อุปถัมภ์หลักของต้าหลี่ในกรุงลอนดอนก็รวยมากเอ็ดเวิร์ดเจมส์ เขาได้ช่วยDalíโผล่ออกมาสู่โลกศิลปะโดยการซื้อผลงานมากมายและโดยการสนับสนุนทางการเงินของเขาเป็นเวลาสองปี พวกเขายังได้ร่วมมือกับสองของไอคอนที่ยั่งยืนที่สุดของการเคลื่อนไหว Surrealist: โทรศัพท์กุ้งก้ามกรามและริมฝีปากเวสต์โซฟา [อ้างจำเป็น]. ในขณะที่สเปนกำลังจะผ่านสงครามกลางเมือง (1936-1939) โดยมีศิลปินหลายคนที่สละด้าน หรือจะเข้าออก. ในปี 1938 พบDalíขอบคุณ Sigmund Freud จะ Stefan Zweig Dalíเริ่มที่จะวาดภาพของฟรอยด์ในขณะที่มีชื่อเสียง 82 ปีปรับทุกข์กับคนอื่น ๆ ที่ "เด็กคนนี้มีลักษณะเหมือนคนบ้า." Dalíดีใจเมื่อได้ยินต่อมาเกี่ยวกับความคิดเห็นจากวีรบุรุษของเขา. ต่อมาในเดือนกันยายนปี 1938 Salvador Dali ได้รับเชิญจากกาเบรียล Coco Chanel ที่บ้านของเธอ "ลา Pausa" ใน Roquebrune ในริเวียร่าฝรั่งเศส ที่นั่นเขาได้วาดภาพวาดจำนวนมากต่อมาเขาแสดงในแกลลอรี่เลวี่มั๊ยในนิวยอร์ก ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 20 "ลา Pausa" ถูกจำลองแบบบางส่วนที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะดัลลัสให้การต้อนรับคอลเลกชันรีฟส์และเป็นส่วนหนึ่งของเฟอร์นิเจอร์เดิมชาแนลสำหรับบ้าน. นอกจากนี้ในปี 1938 Dalíเปิดเผยฝนแท็กซี่, งานศิลปะสามมิติ ประกอบด้วยรถยนต์ที่เกิดขึ้นจริงกับสองนางแบบอาศัย ชิ้นได้รับการแสดงครั้งแรกที่ Galerie Beaux-Arts ในกรุงปารีสที่นิทรรศการคอมมิวนิสต์ du SurréalismeจัดโดยAndréเบรอตและพอลÉluard นิทรรศการได้รับการออกแบบโดยศิลปินคลื่น Duchamp ที่ยังทำหน้าที่เป็นเจ้าภาพ. ที่ 1939 นิวยอร์กเวิลด์แฟร์Dalíออกมาความฝันของเขาวีนัสศาลา surrealist ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่สวนสนุกของการแสดงออก มันเป็นจุดเด่นที่แปลกประหลาดประติมากรรมรูปปั้นและมีชีวิตอยู่นางแบบเปลือยใน "เครื่องแต่งกาย" ที่ทำจากอาหารทะเลสดเหตุการณ์ถ่ายภาพโดย Horst P. อรก์, จอร์จแพลต Lynes และเมอร์เร Korman เช่นเดียวกับสถานที่ท่องเที่ยวมากที่สุดในพื้นที่ Amusements, ค่าเข้าชมถูกตั้งข้อหา. ในปี 1939, Andréเบรอตงประกาศเกียรติคุณชื่อเล่นเสื่อมเสีย "Avida ดอลลาร์" แอนนาแกรมสำหรับ "Salvador Dali" ซึ่งอาจจะมากหรือน้อยแปลว่า "อยากให้ดอลลาร์" นี่คือการอ้างอิงดูถูกเพื่อการค้าที่เพิ่มขึ้นของการทำงานของ Dali และการรับรู้ที่Dalíขอตัวเองผ่านการขยายชื่อเสียงและโชคลาภ Surrealists หลายคนถูกเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศสในเวลาที่ไล่เขาออกจาก movement.Some Surrealists ของพวกเขาพูดต่อจากนี้ไปของดาลี่ในอดีตกาลเป็นถ้าเขาตาย. [อ้างจำเป็น] การเคลื่อนไหวและ Surrealist ต่างๆ สมาชิกดังกล่าว (เช่นเท็ด Joans) จะยังคงออกโต้เถียงรุนแรงมากกับDalíจนกว่าจะถึงเวลาที่เขาจะตายและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1929 Dal íร่วมมือกับ Surrealist ผู้กำกับภาพยนตร์กันดั้มเซนติเนลบนภาพยนตร์สั้นและเจียน andalou ( Andalusian สุนัข ) ผลงานหลักของเขาคือการช่วยให้บูญวยล์เขียนสคริปต์สำหรับภาพยนตร์ Dal íต่อมาอ้างว่ายังได้มีบทบาทสำคัญในการถ่ายทำของโครงการ แต่จะไม่ substantiated โดยบัญชีร่วมสมัย นอกจากนี้ ในเดือนสิงหาคมปี ค.ศ. 1929Dal íพบของเขาตลอดชีวิตและการตรึกตรอง แรงบันดาลใจ และภรรยาในอนาคต กาล่า เกิดเอเลน่า อีวานอฟน่า diakonova . เธอเป็นชาวรัสเซียอพยพ 10 ปีอาวุโสของเขา ที่ตอนนั้นแต่งงานกับกวีพอลÉ Surrealist luard . ในปีเดียวกัน ดัล มาร์ตินมีนิทรรศการมืออาชีพที่สำคัญและเข้าร่วมอย่างเป็นทางการกลุ่ม Surrealist ในไตรมาสของ Montparnasse ปารีสผลงานของเขาได้รับอิทธิพลอย่างมากโดยเหมือนฝันสำหรับสองปี การ surrealists ยกย่องว่า ดัล มาร์ตินจึง paranoiac วิพากษ์วิธีเข้าถึงจิตใต้สำนึกเพื่อมากกว่าศิลปะสร้างสรรค์

ส่วนความสัมพันธ์ของ Dal íกับพ่อใกล้จะแตกได้ ดอน ซัลบาดอร์ ดาลี Y cusi ขอไม่อนุมัติให้บุตรชายของเขา ความรักกับงานและเห็นความสัมพันธ์ของเขากับ surrealists เป็นอิทธิพลที่ไม่ดีกับศีลธรรมของเขา ฟางสุดท้ายเมื่อไม่เอลซัลวาดอร์ อ่านในหนังสือพิมพ์ว่า บาร์เซโลน่า ลูกชายของเขาเพิ่งแสดงในปารีสภาพวาดอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเยซูคริสต์ มีจารึกเร้าใจ : " บางครั้งฉันคายเพื่อความสนุกสนานของแม่ภาพ "

ข่มขืน ดอน เอลซัลวาดอร์ เรียกร้องให้ลูกชายของเขากลับคำอย่างเปิดเผย Dal íปฏิเสธบางทีอาจจะออกจากความกลัวของการไล่ออกจากกลุ่ม Surrealist และรุนแรงโยนออกจากบ้านของบิดาของเขาบน 28 ธันวาคม 1929 พ่อของเขาบอกเขาว่าเขาจะถูกตัดออกจากกองมรดกนะ และเขาก็ไม่เคยตั้งเท้าใน cadaqu é s อีกครั้ง ฤดูร้อนต่อไปนี้เมืองดัลและงานเช่ากระท่อมเล็กๆของชาวประมงในอ่าวใกล้เคียงที่พอร์ต lligat . เขาซื้อบ้าน และในปีที่ผ่านการขยายมันค่อยๆสร้างวิลล่าที่รักของเขามาก โดยทะเล พ่อของ Dal íในที่สุดจะยอมกลับมารับลูกชายเพื่อน


ความคงอยู่ของความทรงจำ
ในปี 1931 , Dal íวาดหนึ่งในผลงานที่มีชื่อเสียงที่สุด ความคงทนของหน่วยความจำ ซึ่งนำภาพ surrealistic นุ่มละลายกระเป๋านาฬิกาความหมายทั่วไปของงานที่ดูนุ่มเป็นปฏิเสธสมมติฐานว่าเวลาแข็งหรือติดตั้งเครื่อง . ความคิดนี้ได้รับการสนับสนุนโดยภาพอื่น ๆ ในการทำงาน เช่น การขยายแนวกว้างและนุ่มอื่น ๆนาฬิกาแสดงถูกกินโดยมด

Dal íและงาน มีอยู่ด้วยกันตั้งแต่ปี ค.ศ. 1929 ได้แต่งงานใน 1934 ในกึ่งลับพลเรือนอย่างเป็นทางการต่อมาพวกเขาแต่งงานในพิธีคาทอลิกใน 1958 นอกจากจะสร้างแรงบันดาลใจมากมายงานศิลปะ ตลอดชีวิต งานจะทำหน้าที่เป็นผู้จัดการธุรกิจ Dal í , สนับสนุนวิถีชีวิตฟุ่มเฟือยในขณะที่โต๊ะพวงมาลัยที่ชัดเจนของการล้มละลาย งานดูเหมือนจะทน Dal íของความล่าช้ากับเด็กอื่นที่ปลอดภัยในตำแหน่งของตัวเอง ความสัมพันธ์หลักของเขาDal íอย่างต่อเนื่องในการวาดของเธอทั้งคู่อายุ ผลิต เมตตา และชื่นชมภาพนางในฝันของเขา " กาล ที่ซับซ้อนและคลุมเครือความสัมพันธ์ " ยาวนานกว่า 50 ปี ภายหลังจะกลายเป็นเรื่องของโอเปร่า , โจ , Dal í ( ผม , Dal í ) โดย คาตาลัน นักแต่งเพลง ซาเวียร์ benguerel

Dal íแนะนำสหรัฐอเมริกาโดยศิลปะตัวแทนจำหน่าย จูเลี่ยน เลวีใน 1934 นิทรรศการในนิวยอร์กของ Dal íเป็นใช้ได้รวมทั้งเก็บรักษาความทรงจำ สร้างความรู้สึกทันที บันทึกสังคม listees feted เขาจัด " เป็นพิเศษดัลíบอล " เขาโผล่มาใส่ตู้กระจกบนหน้าอกของเขา ซึ่งประกอบด้วยเสื้อยกทรง [ 30 ] ในปีนั้น และ มาร์ติน ดัลกาลายังเข้าร่วมงานเต้นรำสวมหน้ากากในนิวยอร์กเป็นเจ้าภาพให้ทายาทคลึงเคล้า Crosby . สำหรับเครื่องแต่งกายของพวกเขา