The central idea of this theory is

The central idea of this theory is that intellectual products are manifestations or extensions of the personalities of their creators. A painter or novelist defines herself in and through her art. The legal system, sensitive to this phenomenon, should grant artists the power to control uses or modifications of their creations. Why exactly? Either because injuries to those creations cause corresponding injuries to the creators – which the law should seek to prevent or redress. Or because giving creators this control is necessary to establish a general social environment in which artists can establish and maintain their identities.

This theory provides especially strong support for the aspects of copyright law known as “moral rights.” We will consider moral rights in detail in Module 4. As you will see, moral rights include a right to be given credit for things you have created (and not to be blamed for things you have not created) and a right to prevent the mutilation or destruction of your creations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดกลางของทฤษฎีนี้คือผลิตภัณฑ์ที่มีอาการทางปัญญาหรือส่วนขยายของบุคลิกของผู้สร้างของพวกเขา จิตรกรหรือนักประพันธ์กำหนดตัวเองและผ่านงานศิลปะของเธอ ระบบกฎหมาย, ความไวต่อปรากฏการณ์นี้ควรมอบให้ศิลปินอำนาจในการควบคุมการใช้งานหรือการปรับเปลี่ยนของการสร้างสรรค์ของพวกเขา ว่าทำไม? เพราะได้รับบาดเจ็บที่สร้างสรรค์เหล่านั้นก่อให้เกิดการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับผู้สร้าง - ซึ่งกฎหมายควรหาทางที่จะป้องกันหรือแก้ไข หรือเพราะให้ผู้สร้างควบคุมนี้เป็นสิ่งที่จำเป็นในการสร้างสภาพแวดล้อมทางสังคมทั่วไปในการที่ศิลปินสามารถสร้างและรักษาตัวตนของพวกเขา. ทฤษฎีนี้จะให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับแง่มุมของกฎหมายลิขสิทธิ์ที่เรียกว่า "สิทธิทางศีลธรรม." เราจะพิจารณาสิทธิทางศีลธรรมในรายละเอียด ในโมดูล 4. ขณะที่คุณจะเห็นสิทธิทางศีลธรรมรวมถึงสิทธิที่จะได้รับเครดิตสำหรับสิ่งที่คุณได้สร้าง (และไม่ได้ที่จะถูกตำหนิสำหรับสิ่งที่คุณยังไม่ได้สร้าง) และสิทธิในการป้องกันไม่ให้มีการตัดหรือการล่มสลายของการสร้างสรรค์ของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดกลางของทฤษฎีนี้คือ ว่า ผลิตภัณฑ์ของทรัพย์สินทางปัญญา manifestations หรือส่วนขยายของบุคลิกภาพของผู้สร้างของพวกเขา จิตรกรหรือคนเขียนกำหนดตัวเองในและผ่านทางศิลปะของเธอ ระบบกฎหมาย , ไวต่อปรากฏการณ์นี้ ควรให้ศิลปินอำนาจในการควบคุมการใช้หรือการปรับเปลี่ยนของการสร้างของพวกเขา ทำไม ?เพราะบาดเจ็บที่สร้างสรรค์ที่ก่อให้เกิดการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับผู้สร้าง–ซึ่งกฎหมายควรแสวงหาเพื่อป้องกันหรือแก้ไข หรือเพราะให้ผู้สร้างควบคุมนี้มีความจำเป็นที่จะต้องสร้างสภาพแวดล้อมของสังคมทั่วไปที่ศิลปินสามารถสร้าง และรักษาเอกลักษณ์ของพวกเขา .

ทฤษฎีนี้จะให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่ง โดยเฉพาะด้านกฎหมายลิขสิทธิ์ที่เรียกว่า " สิทธิทางศีลธรรม " เราจะพิจารณาสิทธิทางศีลธรรมในรายละเอียดในโมดูลที่ 4 เป็นคุณจะเห็น ธรรมสิทธิ์ ได้แก่ สิทธิที่จะได้รับเครดิตสำหรับสิ่งที่คุณได้สร้างขึ้น ( และไม่ต้องรับผิดในสิ่งที่คุณยังไม่ได้สร้าง ) และสิทธิที่จะป้องกันการตัดหรือทำลายการสร้างสรรค์ของคุณ